-
1 ὀφείλημα
ὀφείλημα, ατος, τό (ὀφείλω, cp. ὀφειλή; Thu. et al.; ins, pap, LXX).① that which is owed in a financial sense, debt, one’s due (Pla., Leg. 4, 717b; Aristot., EN 8, 15, 1162b, 28; 9, 2, 1165a, 3; SIG 1108, 10 [III/II B.C.]; PHib 42, 10 [262 B.C.]; PLond III, 1203, 4 p. 10 [113 B.C.]; POxy 494, 10 ὀφειλήματα; Dt 24:10; I Esdr 3:20; 1 Macc 15:8) of wages for work done οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα it is considered not as a favor, but as a person’s due Ro 4:4 (on the contrast χάρις–ὀφείλημα cp. Thu. 2, 40, 4 οὐκ ἐς χάριν, ἀλλʼ ἐς ὀφείλημα=‘not as a favor but as payment of an obligation’. The ref. here is to reciprocity in general).② obligation in a moral sense, debt=sin (as Aram. חוֹבָא in rabb. lit.; s. MBlack, Aramaic Approach3, ’67, 140) ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφ. ἡμῶν forgive us our debts (=sins) Mt 6:12 (the parallel Lk 11:4 has τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν). Betz, SM 400–404.—DELG s.v. ὀφείλω. M-M. TW. -
2 οφείλημα
-
3 ὀφείλημα
-
4 ὀφείλημα
ὀφείλημα, τό, das, was Einer schuldig ist, die Schuld; ἀποτίνειν ὀφειλήματα, Plat. Legg. IV, 717 b; Sp., wie Matth. 7, 12; Lob. Phryn. 465.
-
5 οφειλημα
-
6 ὀφείλημα
ὀφείλημα, τό, das, was einer schuldig ist, die Schuld -
7 ὀφείλημα
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > ὀφείλημα
-
8 οφείλημα
Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > οφείλημα
-
9 οφείλημα
τό1) см. οφειλή; 2) церк, грех -
10 ὀφείλημα
долг, должное.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ὀφείλημα
-
11 ὀφείλημα
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ὀφείλημα
-
12 ὀφείλημα
-
13 ὀφείλημα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀφείλημα
-
14 οφειλη
-
15 ὀφείλω
ὀφείλω impf. ὤφειλον; fut. ὀφειλήσω LXX; our lit. has only the pres. and impf. (Hom.+).① to be indebted to someone in a financial sense, owe someth. to someone, be indebted to τινί τι Mt 18:28a; Lk 16:5. W. acc. of debt (Appian, Bell. Civ. 2, 8 §26; Jos., Ant. 13, 56) Mt 18:28b; Lk 7:41; 16:7; Phlm 18 (CMartin, in: Persuasive Artistry, ed. DWatson, ’91, 321–37). τὸ ὀφειλόμενον the sum that is owed (X.; Pla.; CPR I, 228, 5. In pap. the pl. is more freq. found in this mng.) Mt 18:30. πᾶν τὸ ὀφ. αὐτῷ the whole amount that he owed him vs. 34.② to be under obligation to meet certain social or moral expectations, oweⓐ gener.α. owe, be indebted τινί τι (to) someone (for) someth. (Alciphron 4, 13, 1 Νύμφαις θυσίαν ὀφ.; Jos., C. Ap. 2, 295) πόσα αὐτῷ ὀφείλομεν ὅσια; for how many holy deeds are we indebted to (Jesus Christ)? 2 Cl 1:3. μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀλλήλους ἀγαπᾶν owe nothing to anyone except to love each other Ro 13:8 (AFridrichsen, StKr 102, 1930, 294–97. For initiative in kindness cp. Thu. 2, 40 ‘we acquire friends not by receiving benefits but by conferring them’). τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν the goodwill that one owes, a euphemism for pleasing one’s spouse conjugally 1 Cor 7:3 v.l. εἰς τὸν ὀφειλόμενον τόπον τῆς δόξης to the glorious place that he deserved 1 Cl 5:4. εἰς τὸν ὀφειλόμενον αὐτοῖς τόπον εἰσὶ παρὰ τῷ κυρίῳ Pol 9:2,—Subst. τὰ ὀφειλόμενα (s. 1 above) duties, obligations ποιεῖν fulfill GPt 12:53.β. be obligated. w. inf. foll. one must, one ought (Hom. [Il. 19, 200] et al.; ins, pap; 4 Macc 11:15; 16:19; Philo, Agr. 164, Spec. Leg. 1, 101; TestJos 14:6; Just., A I, 4, 4 al.; Mel., P. 76, 550; Iren., Did.) ὸ̔ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν Lk 17:10. κατὰ τ. νόμον ὀφείλει ἀποθανεῖν J 19:7. Cp. 13:14; Ro 15:1, 27; 1 Cor 7:36; 9:10; 11:10; Eph 5:28; 2 Th 1:3; 2:13; Hb 2:17; 5:3, 12; 1J 2:6; 3:16; 4:11; 3J 8; 1 Cl 38:4; 40:1; 48:6; 51:1; 2 Cl 4:3; B 1:7; 2:1, 9f; 4:6; 5:3; 6:18; 7:1, 11; 13:3; Pol 5:1; 6:2; Hs 8, 9, 4 v.l.; 9, 13, 3; 9, 18, 2; 9, 28, 5. Negat. one ought not, one must not (Jos., Vi. 149; Ar. 13, 5) Ac 17:29; 1 Cor 11:7; 1 Cl 56:2; Hm 4, 1, 3; 8; Hs 5, 4, 2; 9, 18, 1. Cp. 2 Cl 4:3. οὐκ ὀφείλει τὰ τέκνα τ. γονεῦσι θησαύριζειν children are under no obligation to lay up money for their parents 2 Cor 12:14.ⓑ Rabbinic usage has given rise to certain peculiaritiesα. ὀφ. used absolutely [חַיָּב]: ὀφείλει he is obligated, bound (by his oath) Mt 23:16, 18.β. commit a sin (s. ὀφείλημα 2; but cp. also SIG 1042, 15 ἁμαρτίαν ὀφιλέτω Μηνὶ Τυράννῳ) w. dat. against someone ἀφίομεν παντὶ ὀφείλοντι ἡμῖν Lk 11:4.③ to be constrained by circumstance, (best rendered by an auxiliary verb) have to, ought ἐπεὶ ὠφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν then you would have to come out of the world altogether 1 Cor 5:10.—ἐγὼ ὤφειλον ὑφʼ ὑμῶν συνίστασθαι I ought to have been recommended by you 2 Cor 12:11 (B-D-F §358, 1; Rob. 920). For the semantic perspective of Paul as creditor instead of debtor cp. the use of ὀφείλημα Ro 4:4. Paul’s sophisticated use here of diction that was in common use in reciprocity discourse is of a piece with the context in which irony plays a decisive role.—B. 641. DELG. M-M. EDNT. TW. -
16 ἀντ-απο-δίδωμι
ἀντ-απο-δίδωμι (s. δίδωμι), dagegen wiedergeben, bes. was man erhalten hat, τὸ σύνϑημα Xen. Cyr. 3, 3, 58; ὀφείλημα ἀνταποδοτέον Arist. Nicomach. 9, 2; vergelten, Batr. 187; τὸ ὅμοιον, Gleiches mit Gleichem vergelten, Her. 1, 18; νῦν ἀνταπόδοτε Thuc. 3, 40; τὸ ἴσον 1, 48; ἀνταποδοῦναι ἀρετήν 4, 19, d. i. sich zur Vergeltung brav zeigen, wie ὕβριν, Frevel mit Frevel vergelten, Plut. reip. ger. pr. 13 g. E.; vgl. Plat. Parm. 128 c Tim. 20 c; als entsprechend gegenüberstellen, ταῖς λύπαις καὶ ἡδοναῖς τὴν τούτων ἀντίστροφον ἕξιν Phil. 40 d; zurückwersen, reflektiren, vom Licht od. Schall, Plut. Syll. 32 Timol. 27 u. sonst, wie D. Hal. u. a. Sp. – Intrans., entsprechen, εἰ μὴ ἀεὶ ἀνταποδιδοίη τὰ ἕτερα τοῖς ἑτέροις γιγνόμενα Plat. Phaed. 72 a u. öfter Gramm.
-
17 αμφιλογος
21) оспариваемый, спорный, сомнительный(ἀγαθά Xen.; ὀφείλημα Arst.)
τὰ ἀμφίλογα Thuc. — спорные вопросы, разногласия;εἴ τι ἀμφίλογον πρὸς ἀλλήλους γίγνοιτο Xen. — в случае возникновения какого-л. взаимного разногласия;ἀμφίλογα δίδυμα μέμονε φρήν Eur. — душа (моя) колеблется между двумя (решениями)2) задорный, завзятый(νείκη Soph.; ὀργαί Eur.)
-
18 οφειλημάτων
-
19 ὀφειλημάτων
-
20 οφειλήμασι
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ὀφείλημα — that which is owed neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οφείλημα — το (ΑΜ ὀφείλημα) [οφείλω] 1. οφειλή, χρέος («ἀλλ ὡς ὀφείλημα τὴν ἀρετὴν ἀποδώσων», Θουκ.) 2. (στην Κυριακή προσευχή) αμαρτία («καὶ ἄφες ἡμῑν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν») … Dictionary of Greek
ὀφειλημάτων — ὀφείλημα that which is owed neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀφειλήμασι — ὀφείλημα that which is owed neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀφειλήμασιν — ὀφείλημα that which is owed neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀφειλήματα — ὀφείλημα that which is owed neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀφειλήματος — ὀφείλημα that which is owed neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
долг — род. п. долга, должен, укр. довг, блр. доўг, ст. слав. длъгъ χρέος, δάνειον, ὀφείλημα (Супр.), болг. дълг(ът), сербохорв. ду̑г, словен. dȏɫg, чеш. dluh, слвц. dlh, польск. dɫug, в. луж. doɫh, н. луж. dɫug. Праслав. *dьlgь родственно гот. dulgs… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Koiné — Griego helenístico, koiné Ἡ κοινὴ διαλεκτος / Hē koinḕ dialectós Hablado en Grecia … Wikipedia Español
Padre nuestro — Wikipedia, la enciclopedia libre … Wikipedia Español
χρεωφείλημα — ήματος, τὸ, Α οφειλή, χρέος. [ΕΤΥΜΟΛ. < χρέος + οφείλημα (< ὀφείλω). Το ω τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως] … Dictionary of Greek
