-
1 ὀπυίω
ὀπυίω, att. ὀπύω, nach Moeris attisch für das hellenistische συγγίνεσϑαι, ehelichen, zur Frau nehmen u. haben; πρεσβυτάτην δ' ὤπυιε ϑυγατρῶν, Il. 13, 429; τοὶ Χαοίτων μίαν δώσω ὀπυιέμεναι, καὶ σὴν κεκλῆσϑαι ἄκοιτιν, 14, 268, öfter, immer von der rechtmäßigen Ehe; auch absolut, οἱ δύ' ὀπυίοντες, zwei verheirathet, Od. 6, 63; einmal bei Hom. auch pass., τὸν ὀπυιομένη τέκε μήτηρ, Il. 8, 304; Ἥβαν ὀπυίει, Pind. I. 3, 77; ὅςτις σ' ὀπύσει, Ar. Ach. 243; Ap. Rh. 1, 46; Theocr. 22, 161; Pallad. 5 (X, 56); auch in späterer Prosa, ὅτι αἱ γυναῖκες οὐκ ὀπυίουσιν ἀλλ' ὀπυίονται, Arist. Eth. 7, 5; ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς ὀπυίεσϑαι, Plut. Sol. 20; Luc. Gall. 16 u. öfter; s. Piers. zu Moeris p. 278, der wie Porson zu Od. 4, 798 die Form ὀπύω vorzieht.
-
2 οπυιω
2) быть женатымοἱ ὀπυίοντες Hom. — женатые
3) поздн. (act. - о мужчине, pass. - о женщине) предаваться распутству Luc., Anth. -
3 ὀπυίω
ὀπυίω, [dialect] Att. [full] ὀπύω Arist.EN 1148b32, Moer.p.278 P., also Cerc.17.41 (Hsch. gives ὀπυόλαι· γεγαμηκότες), used by Hom. only in [tense] pres., and in [tense] impf. with or without augm.: [tense] fut. ὀπύσω [pron. full] [ῡ] Ar.Ach. 255.—[dialect] Ep. Verb, used also in Cret. (v. infr.) and later [dialect] Att. Prose:I [voice] Act., of the man, marry, take to wife (= τὸ κατὰ νόμον μίγνυσθαι, Hsch. s.v. βεινεῖν),τὴν Εὔμηλος ὄπυιε Od.4.798
, cf. 2.207, Il.16.178 ;πρεσβυτάτην δ' ὤπυιε 13.429
, cf. 18.383 ;τοῦ γὰρ ὀπυίεις παῖδα Hes.Sc. 356
;δῶκεν ὀπυίειν θυγατ έρα ἥν Id.Th. 819
, cf. Pi.I.4(3).59, Ar.l.c.; αἰ δέ κα.. ὁ ἐπιβάλλων ἡβίονσαν λείονσαν ὀπυίεθθαι μὴ λῇ ὀπυίεν if.. the man whose right it is does not wish to marry her, though she is of marriageable age and willing to marry, Leg.Gort.7.42: abs., πέντε δέ τοι φίλοι υἷες.., οἱ δύ' ὀπυίοντες, τρεῖς δ' ἠΐθεοι θαλέθοντες two wedded. etc., Od.6.63.2 [voice] Pass., of the woman, to be married, , cf. Solon. ap. Plu.Sol. 20 ;αἰ κύσαιτο καὶ τέκοι ϝοικέα μὴ ὀπυιομένα Leg.Gort.4.19
: c. dat., αἰ δὲ τῷ αὐτῷ αὖτιν ὀπυίοιτο πρὸ τῶ ἐνιαυτῶ ib.4.II later, in [voice] Act., merely to have connexion with a woman, Cerc. l.c., Luc.Eun. 12, Merc.Cond.41, etc.:—[voice] Pass., of the woman,οὐκ ὀπύουσιν ἀλλ' ὀπύονται [γυναῖκες] Arist.
l.c., cf. AP10.56.7 (Pall.); . ( ὀπύ (ς) ψω, cf. ὀπυς-τύς and perh. Skt. pusyati 'nourish', 'maintain'.) -
4 ὀπυίω
Grammatical information: v.Meaning: `to take to wife, to marry', late also `to have sexual intercourse with', pass. `to become married', of women (Il., also Cret. a. late prose; cf. Wackernagel Unt. 228 n.1; on the meaning etc. Ruijgh L'élém. ach. 107 f. (against Leumann Hom. Wörter 284).Derivatives: ὀπυ-σ-τύς f. (σ anal.) `marriage' (Cret.); from the presentstem ὀπυι-ηταί pl. `spouses' (Herod.). ὀπυ-όλαι γεγαμηκότες H.; ὀπυασθώμεθα aor. subj. pass. ( Lyr. Alex. Adesp. 1, 52) as from *ὀπυάζομαι. On the derivv. extensively Fraenkel Nom. ag. 1, 230 f.; on them Benveniste Noms d'agent 71 and Porzig Satzinhalte 182 a. 341.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Unexplained. Tempting is the comparison with Etr. puia `wife' (Hammarström Glotta 11, 212; Schwyzer 62); so prob. pre-Gr. Mediterranean word. Wrong IE etymologies noted in Bq (also Add. et Corr.); to be rejected also Carnoy Ant. class. 24, 20 ("Pelasgian" to IE * bū- `swell'). (Not to Hitt. hapus, which has a quite diff. meaning; Kloekhorst).Page in Frisk: 2,407Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀπυίω
См. также в других словарях:
οπυάζομαι — ὀπυάζομαι (Α) (αμφβλ. ποιητ. τ.) (για γυναίκα) παντρεύομαι, έρχομαι σε γάμο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀπνίω / ὀπύω «παντρεύομαι», κατά τα ρ. σε άζω] … Dictionary of Greek
οπυίω — ὀπυίω, αττ. τ. ὀπύω (Α) 1. (για άντρα) παίρνω γυναίκα, νυμφεύομαι 2. παθ. ὀπυίομαι (για γυναίκα) παίρνω άντρα, παντρεύομαι 3. έχω ερωτικές σχέσεις, συνουσιάζομαι 4. (η μτχ. ενεστ.) ὀπυίων έγγαμος, παντρεμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Κατά μία… … Dictionary of Greek
οπυιόλαι — ὀπυιόλαι και ὀπυόλαι (Α) (κατά τον Ησύχ.) «γεγαμηκότες». [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀπυίω / ὀπύω «νυμφεύομαι» + επίθημα όλαι, πληθ. τού όλης (πρβλ. μαιν όλης] … Dictionary of Greek
οπυστύς — ὀπυστύς, ύος, ἡ (Α) ο γάμος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀπυίω / ὀπύω «νυμφεύομαι» + επίθημα τύς (πρβλ. δαι τύς, μνησ τύς). Το σ τού τ. είναι πιθ. αναλογικό προς το σ άλλων λ. με την ίδια κατάλ. (πρβλ. γελασ τύς)] … Dictionary of Greek
