-
1 ίπνου
-
2 ἴπνου
-
3 ιπνού
-
4 ἰπνοῦ
-
5 πέμφιξ
πέμφιξ, ῑγος, ἡ, mit der Nebenform πεμφίς, ίδος, ἡ, Hauch, Odem, in den VLL. πνοή erkl.; δυςχείμερος, Sturm, Aesch. frg. 181, der auch frg. 159 sagt ἃς οὔτε πέμφιξ ἡλίου προςδέρκεται, der Sonne Hauch, Strahl, u. frg. 169 μηδ' αἵματος πέμφιγα πρὸς πέδῳ βάλῃς, wo es von den Alten ῥανίς erkl. wird, Tropfen; von Blasen bildenden Regentropfen, wie Nic. Th. 272 αἱ δὲ πελιδναὶ φλύκταιναι πέμφιξιν ἐειδόμεναι ὑετοῖο, wo der Schol. erklärt φύσαις ταῖς ἐν ὕδατι γινομέναις πομφόλυξι; – Lycophr 686 braucht es für Lebenshauch, Seele, indem er πεμφίδων ὄπα die Stimme der abgeschiedenen Seelen nennt, welche in Gestalt eines feurigen Hauches oder einer Feuerblase gen Himmel fahren; Soph. frg. 319 sagt ἀπῇξε πέμ φιξ ὡς ἰπνοῠ σελαςφόρου, was auf den Blitz oder Feuerhauch zu gehen scheint. – Nach Galen. auch = Gewölk, das der Wind zusammentreibt, Windwolken; u. bei sp. Medic. auch wie φυσαλίς, Blasen auf der Haut, Brandblasen, Hitzblattern. – Vgl. π ομφός, πομφόλυξ.
-
6 ἴπνιος
ἴπνιος, zum Ofen gehörig, nach Hesych. = τὰ καϑάρματα τοῦ ἰπνοῦ. – Callim. frg. 216 bei Schol. Ar. Vesp. 832 λύματα, = κόπρος τῶν ζῴων, f. ἰπνός.
-
7 ἰπνοκήιον
ἰπνο-κήιον· φρύγιον, οἱ δὲ τὴν ὑπόκαυσιν τοῦ ἰπνοῦ, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἰπνοκήιον
-
8 ὄστρακον
ὄστρᾰκον, τό,2 fragment of such a vessel, potsherd, IG42(1).121.82 (Epid., iv B. C., pl.), LXX Ps.21.16, al., Ostr. 1152, etc.;ἰπνοῦ ὄστρακα Hp.Morb.2.47
; esp. the potsherd used in voting (v. ὀστρακίζω): hence τοὔστρακον παροίχεται the danger of ostracism is past, Cratin.71; τὰ ὄστρακα, = ὀστρακισμός, Pl.Com.187; τὸ ὄ. ἐπιφέρειν τινί to vote for any one's banishment, Plu.Alc.13, cf. Per. 14.3 ὀστράκου περιστροφή, of the game ὀστρακίνδα (q. v.), Pl. R. 521c; so ὀστράκου μεταπεσόντος 'if heads become tails', Id.Phdr. 241b.II the hard shell of snails, mussels, cuttle-fishes, tortoises, etc., h.Merc.33, S.Ichn.303 (dub.l.), Hp.Steril.245, Theoc.9.25, Arist.HA 528a4, etc.: hence, tortoise-shell or mother-of-pearl, κλιντῆρες ὀστράκοις.. ἐνδεδεμένοι prob. l. in Ph. 1.666; the shell at the base of the constellation Lyra, Ptol.Alm. 7.5.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὄστρακον
-
9 πέμφιξ
πέμφιξ, ῑγος, ἡ, Hauch, Odem; δυςχείμερος, Sturm; ἃς οὔτε πέμφιξ ἡλίου προςδέρκεται, der Sonne Hauch, Strahl; von Blasen bildenden Regentropfen; Lebenshauch, Seele; πεμφίδων ὄπα, die Stimme der abgeschiedenen Seelen, welche in Gestalt eines feurigen Hauches oder einer Feuerblase gen Himmel fahren; ἀπῇξε πέμ φιξ ὡς ἰπνοῠ σελαςφόρου, was auf den Blitz oder Feuerhauch zu gehen scheint; auch = Gewölk, das der Wind zusammentreibt, Windwolken; auch wie φυσαλίς, Blasen auf der Haut, Brandblasen, Hitzblattern -
10 ἰπνός
Grammatical information: m.Meaning: `furnace', also `kitchen' and `lantern' (IA),Dialectal forms: Myc. i-po-no;Derivatives: Diminut. ἰπνίον (medic.); ἰπνών (Delos IIIa), ἰπνιών (Gortyn) `kitchen'; ἰπνίτης ( ἄρτος) `in an oven baked bread' (Hp.; vgl. Redard Les noms grecs en - της 89); ἴπνιος `belonging to an oven', ἴπνια τὰ καθάρματα τοῦ ἰπνοῦ H. (Call. Fr. 216); ἰπνεύω `bake in an oven' (H.; hιπνε[ύεσθαι] IG 12, 4, 15) with ἰπνευτής furnarius ( Gloss.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: With ἰπνός, perh. from *ἱπνός (cf. Ἔφ-ιπνος and hιπνε[ύεσθαι] IG 12, 4, 15, which is not quite certain, agrees except for the anlaut a synonymous Westgerm. word, OE ofen, OHG ovan ` Ofen', also ONo. ofn, PGerm. * ofna- \< *úfna-. But these words cannot be combined. Also the forms with velar: Goth. auhns, OSwed. oghn, PGerm. * oχna-, * oʒna- \< *úχna-, *uʒná-. Nor is there any possibility to connect Skt. ukhá- m., ukhā́ f. `pot, cooking-pot' (or Lat. aulla `pot'). Cf. Pok. 88. Other proposal by B. Vine, UCLA IE Studies I (1999) 5-30.Page in Frisk: 1,732-733Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἰπνός
См. также в других словарях:
ἰπνοῦ — ἰπνός oven masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἴπνου — ἴπνον mare s tail neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ιπνοκήιον — ἰπνοκήιον, τὸ (Α) η τρύπα διά μέσου τής οποίας άναβαν τον κλίβανο («φρύγιον, οἱ δὲ τὴν ὑπόκαυσιν τοῡ ἰπνοῡ», Ησύχ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰπνός + κήιον (< καίω), τ. που απαντά μόνο στο παρόν συνθ. όν.] … Dictionary of Greek
