-
1 ιδιωτικόν
-
2 ἰδιωτικόν
-
3 παππ-επί-παππος
παππ-επί-παππος, ὁ, der Urgroßvater, Poll. 3, 18 aus Philonid. com. angeführt, aber als δεινῶς ἰδιωτικόν bezeichnet.
-
4 ὅσιος
ὅσιος (wird von den Alten auf Ζεύς, Διός, dor. Σιός, zurückgeführt, schwerlich richtig), durch göttliches Gesetz bestimmt, erlaubt, dem Naturgesetz entsprechend; bes. ὁσία, ion. ὁσίη, substantivisch, wobei man βουλή, δίκη zu ergänzen pflegt, das göttliche, natürliche Recht, οὐχ ὁσίη κακὰ ῥάπτειν ἀλλήλοισιν, es ist nicht nach göttlichem Recht erlaubt, nefas, Od. 16, 423, vgl. 22, 402; ὁσία προςενεγκεῖν, Pind. P. 9, 37; Her. 2, 45; ὁσία ἐστίν, es ist nach göttlichem oder natürlichem Rechte erlaubt, 3, 171; ἐκ πάσης ὁσίης, nach vollem Rechte, H. h. Merc. 470; πολλὴν ὁσίαν τοῦ πράγματος νομίσαι, d. i. eine Sache für ganz recht halten, Ar. Plut. 682; vgl. Dem. τὸ τῆς ὁσίας, ὅτι δήποτ' ἐστί, τὸ σεμνὸν καὶ τὸ δαιμόνιον συνηδίκηται, 21, 126. – So verbindet Soph. auch οὐ γάρ σοι ϑέμις, οὐδ' ὅσιον ἐχϑρᾶς ἀπ ὸ γυναικὸς ἱστάναι κτερίσματα, El. 425, vgl. Phil. 658; οὔτε Θήβαις ἐνοικεῖν ὅσιον, Eur. Herc. Fur. 1282. – Bes. was sich auf die Götter bezieht, im Gegensatz des Menschlichen, von Allem, was der Mensch den Göttern zu erzeigen schuldig ist, Gottesdienst; ὁσία κρεάων, der Brauch des Fleischkostens beim Opfern, H. h. Merc. 130; ὁσίης ἐπιβῆναι, einen heiligen Dienst, Brauch begehen, h. Cer. 211 Merc. 173; ὁσίη γένετο, der heilige Brauch ging vor sich, h. Apoll. 237; ϑεοὺς ὁσίαις ϑοίναις ποτινισσομένα, Aesch. Prom. 527; κἀγὼ νο μίσας πολλὴν ὁσίαν τοῦ πράγματος, Ar. Plut. 682, d. h. ich glaubte, fromm und recht zu thun; κτήνεα ϑύειν οὐκ ἔστι ὁσίη, Her. 2, 45; von dem, was man den Todten schuldig ist, wie λουτρὰ ὅσια, die heiligen Waschungen, Soph. Ai. 1384, vgl. ὅσια πανουργήσασα. Ant. 74, Antigone will den Todten ihr Recht widerfahren lassen und dadurch das Gesetz des Kreon übertreten; so auch Plat. ἀπὸ τῶν ὁσίων τε καὶ νομίμων, auf die Gebräuche bei Bestattung der Todten gehend, Phaed. 108 a; heilig, ehrwürdig, ἱερῶν πατρῴων δ' ὅσιος ὤν, d. i. die heiligen Gebräuche der Väter in Ehren haltend, μομφῆς ἄτερ τέϑνηκεν, Aesch. Spt. 1001, vgl. Ag. 754; rein, τῶν δὲ κρατούντων χέρες οὐχ ὅσιαι στυγερῶν τούτων, Eum. 372; δι' ὁσίων χειρῶν ϑιγών, Soph. O. C. 471, mit reinen Händen, dic man vor dem Opfer waschen mußte; ὅσιος ἀπ' εὐνᾶς ὤν verbindet Eur. Ion. 150, der es auch dem ἄδικος entgegensetzt, Herc. Fur. 773; Ar. Thesm. 674 läßt auf σεβίζειν δαίμονας folgen δικαίως τ' ἐφέποντας ὅσια καὶ νόμιμα μηδομένους ποιεῖν ὅ, τι καλῶς ἔχει; u. so in Prosa : ὅσια μὲν ποιέειν, ὅσια δὲ καὶ λέγειν, Her. 9, 79; οὐκ ὅσιον ποιεῦμαι, ich halte es für gottlos, 2, 170; εἰ τούτοις τοῖς ἀνϑρώποις μὴ ὅσιόν ἐστιν αὐτοὺς ἑαυτοὺς εὖ ποιεῖν, Plat. Phaed. 62 a; Euthyphr. 6 e (in welchem Dialog dieser Begriff ausführlich behandelt wird) heißt es ἔστι τὸ μὲν τοῖς ϑεοῖς προςφιλὲς ὅσιον, τὸ δὲ μὴ προςφιλὲς ἀνόσιον; oft mit δίκαιος vrbdn, ζῆν τὸν ὅσιον καὶ δίκαιον βίον, Legg. II, 663 b, wie τὰ δίκαια καὶ ὅσια διανέμειν όρϑῶς πᾶσι, Polit. 301 b; Sp., wie Pol. τὰ πρὸς τοὺς ἀνϑρώπους δίκαια καὶ τὰ πρὸς τοὺς ϑεοὺς ὅσια, 23, 10, 8; selten von Menschen, welche die durch das göttliche Gesetz vorgeschriebenen Pflichten gegen Andere erfüllen, δίκαιοι καὶ ὅσιοι, Plat. Rep. X, 615 b; ὅπως ὅτι δικαιότατος ὢν καὶ ὁσιώτατος ἔζη, Legg. XII, 959 b; ὅσιοι καὶ ἀλήϑειαν ἀσκοῦντες, im Ggstz von ἐπίορκοι καὶ ἄδικοι, Xen. An. 2, 6, 25, vgl. Mem. 1, 1, 11; Thuc. 5, 104; ἑστίας οὔτε ὁσιώτερον χωρίον ἐν ἀνϑρώποις, Xen. Cyr. 7, 5, 56. – Aber auch im Gegensatze von ἱερός bezeichnet es eigentlich das nicht von Menschen den Göttern Geweihte, sondern durch das göttliche Gesetz oder allgemeine Uebereinkunft Geheiligte, erlaubte Dinge, sowohl von Staats-, als von Privatsachen, nach den alten Erklärern τὸ ἰδιωτικόν, ἱερὰ καὶ ὅσια of tneben einander, Plat. Legg. IX, 857 f; oft bei Rednern, wie schon Harpocr. bemerkte, Is. 6, 47; τὴν πόλιν κοσμεῖν καὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς ὁσίοις, Isocr. 7, 66, wobei man an Tempel und an Staatsgebäude und andere Einrichtungen denken kann; ἐς ὀλιγωρίαν ἐτράποντο καὶ ἱερῶν καὶ ὁσίων ὁμοίως, Thuc. 2, 52; ἱερῶν ϑεούς, ὁσίων τὴν πόλιν ἀποστερεῖν, Dem. 24, 9; daher χωρίον ὅσιον, ein Ort, der nicht den Göttern geweiht ist, von Menschen betreten werden darf, wie βέβηλος, Ar. Lys. 743 u. Sp. – Der Ausdruck ὁσίας ἕνεκα ποιεῖσϑαί τι, z. B. Ephipp. bei Ath. VIII, 359 b, bezieht sich auf die erste Bedeutung, Etwas nur deshalb thun, weil es ein alter heiliger Brauch ist, nur so der Gewohnheit wegen, ohne sich weiter Etwas dabei zu denken, also nur obenhin und des äußern Scheins wegen thun, um sich damit einer Pflicht entledigt zu haben, ohne daß es vom Herzen kommr, Harpocr. v. ἀφοσιόω; vgl. Seidler zu Eur. I. T. 1428 u. Ruhnk. ad H. h. Cer. 211; öfter bei D. Hal. u. a. Sp. – Spätere wie Iambl. brauchen ὁσία, ἡ, = ὁσιότης. – Adv., ὁσίως ἐξείργειν καὶ κατὰ νόμον, Plat. Legg. VII, 749 b, u. oft mit δικαίως verbunden; ὁσίως ἂν ὑμῖν ἔχοι, τοῦτον ϑύειν τὰ ἱερὰ ὑπὲρ ὑμῶν, Xen. Cyr. 8, 5, 26; Folgde.
-
5 ἰδιωτικός
ἰδιωτικός, den Privatmann betreffend; σῖτος καὶ ἑωυτοῦ (βασιλέως) καὶ ἰδιωτικός Her. 1, 21; Ggstz von βασιλικός, Plat. Critia 117 b; εἴτε πολιτικὸν σύγγραμμα εἴτε ἰδιωτικόν Phaedr. 258 d; λόγοι Rep. VI, 492 d; Folgde; λόγοι, Privatsachen, D. Hal. de vi Dem. 56. – Kunstlos, unerfahren, unwissend, Plat. Ion 532 b Euthyd. 282 d u. Sp.; ὑπόνοια, dem συνετός entggstzt, S. Emp. adv. phys. 1, 63. – Adv., ἰδιωτικῶς ἔχειν, unerfahren sein, Plat. Crat. 394 a; aber εὖ τὸ σῶμα ἔχων καὶ μὴ ἰδιωτικῶς ἢ φαύλως Legg. VIII, 839 e bezieht sich, wie Xen. Mem. 3, 12, 1 ff., auf vernachlässigte Ausbildung des Körpers durch die gymnastischen Uebungen. Auch vom Ausdrucke, gemein, Arist. poet. 22.
-
6 παράπηγμα
A astronomical and meteorological calendar, inscribed on stone, the days of the months being inserted on movable pegs at the side of the text (see the extant specimen, Berl.Sitzb. 1904.102),π. ἐνιαύσιον Cic.Att.5.14.1
, cf. Gem. 17.6 (pl.), Ph.1.173 (pl.) ; Παράπηγμα, name of astron. and meteorol. work by Democritus, D.L.9.48 ; π. chronological annals, D.S.1.5.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παράπηγμα
-
7 ἐξαλλάσσω
A change utterly or quite, strengthd. forἀλλάσσω, ἐσθῆτα E.Hel. 1297
;τινὰς κοσμήσεσι Plu.Thes.23
;αἰὼν.. ἄλλ' ἄλλοτ' ἐξάλλαξεν Pi.I.3.18
.b intr., of evolution,τὰ δὲ.. ἐξαλλάσσει ἐς τὴν μέζω τάξιν Hp.Vict.1.6
;ἐ. γένος εἰς ἕτερον
degenerate,Thphr.
HP8.8.3:—[voice] Pass., ἐξηλλαγμένος πρός τι ib.4.4.14.c [voice] Med., κακοῖσιν ὅστις μηδὲν ἐξαλλάσσεται who sees no change take place in his miseries, S.Aj. 474:—[voice] Pass., Fr. 20.2 Rhet., vary common words and phrases,ἐ. τὸ εἰωθός Arist. Rh. 1406a15
, cf. 1404b8; ἐ. τὸ ἰδιωτικόν vary the common idiom, Id.Po. 1458a21; ἐξηλλαγμένον [ὄνομα] altered form, ib. 1458a5: c. gen., different from,Isoc.
8.63.b [tense] pf. part. [voice] Pass. extraordinary, strange,Plb.
2.37.6, D.S.1.94, Ant.Lib. 41.8, etc.; varied,ὄφεις ταῖς ποικιλίαις ἐ. D.S.17.90
.II ἐ. τί τινος withdraw or remove from,τὴν ἑαυτοῦ γύμνωσιν ἐ. τῶν ἐναντίων Th.5.71
.2 intr., change from,τῆς ἀρχαίας μορφῆς Arist.GA 766a26
; μικρὸν ἐ. exceed the limit by a little, Id.Po. 1449b13;ἐ. ἀπὸ τῆς νεώς Philostr.Her.Prooem.3
;ἐς ἄνδρας Id.VA3.28
: abs., ἐξαλλάσσουσα χάρις unusual, rare grace, E.IA 564 (lyr.); to be different from,πάντων τῶν παρ' ἡμῖν Phld.Sign.9
.b ἐξαλλάσσουσαι στολαί changes of raiment, v.l. in LXX Ge.45.22.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐξαλλάσσω
-
8 θέλησις
θέλησις, εως, ἡ (s. prec. and next entry; acc. to Pollux 5, 47 an ἰδιωτικόν ‘vulgar word’; cp. Phryn. p. 353 Lob. But also found Stoic. III 41; Philod., Rhet. II 297 Sudh.; PGM 4, 1429 θέλησις τῶν θελημάτων; Ezk 18:23; 2 Ch 15:15; Pr 8:35 al.; TestSol D; AcThom 169 [Aa II/2, 284, 6]; Just., D. 60, 2; 61, 1. The Doric pl. θελήσιες=‘wishes’: Melissa, Epist. ad Char. p. 62 Orell.) the act of willing, will, of God (Herm. Wr. 4, 1a; 10, 2; Iambl., De Myst. 2, 11 p. 97, 15 Parthey ἡ θεία θ.) κατὰ τὴν αὐτοῦ θ. according to God’s will Hb 2:4; τῇ αὐτοῦ θ. by God’s will (Tob 12:18; 2 Macc 12:16) 2 Cl 1:6.—DELG s.v. ἐθέλω. TW.
См. также в других словарях:
ἰδιωτικόν — ἰδιωτικός of masc acc sg ἰδιωτικός of neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κρίσπης, Ηλίας — (Χαλκίδα 1917 –). Δικηγόρος, διεθνολόγος και πανεπιστημιακός. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Σταδιοδρόμησε αρχικά ως δικηγόρος Αθηνών και στη συνέχεια ως πανεπιστημιακός. Το… … Dictionary of Greek
ιδιωτικός — ή, ό (ΑΜ ιδιωτικός, ή, όν) [ιδιώτης] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε ιδιώτη (α. «ιδιωτικά δάνεια» δάνεια που δόθηκαν από ιδιώτη και όχι από το δημόσιο» β. «ιδιωτικό σχολείο» γ. «εἰς πύργον μέγαν... ἰδιωτικόν», Ηρόδ.) νεοελλ. φρ. 1. «ιδιωτικά… … Dictionary of Greek
невѣжьствьныи — (4*) пр. 1. Невежественный: да иже бо тако помышлѧѥть. бо҃спс҃нъ будеть. неприкосновенъ... разѹмомъ и наказаниѥмъ невѣжьственъ. (των ἐλλιμπανоμένων!) ФСт XIV, 94б; || непосвященный: гл҃ть пр҃ркъ ѿ лица людии невѣжьствены(х) приходѧщихъ въ кр҃щние … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
некънижьнъ — (2*) пр. Неграмотный, неученый, необразованный: ѡц҃и же, || вѣдѹще простьство ѥго. ˫ако некнижнѹ ѥмѹ сѹщю. бранѧхѹ ѥмѹ (τὸ... ἰδιωτικόν) ГА XIII–ХIV, 212–213; Что возмыслилъ еси б҃олюбыи кнѧже воспраша(т) мене некнижна i худа. СбПаис XIV/XV, 21.… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
Στρέιτ — Επώνυμο ελληνικής οικογένειας νομομαθών. 1. Στέφανος (1835 – 1920). Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και τη Γερμανία και ακολούθησε έπειτα το δικαστικό κλάδο. Το 1872 παραιτήθηκε από τη θέση του και διορίστηκε διευθυντής,του υποκαταστήματος της Εθνικής … Dictionary of Greek