-
1 Ηρακλης
- έους, ион. Ἡρᾰκλέης - ῆος ( реже ᾱ) ὅ Геракл, «прославившийся благодаря Гере» (неутомимо преследовавшей его от колыбели до мучительного самосожжения на горе Эта; первоначальное имя его было Ἀλκείδης или Ἀλκαῖος «богатырь», и лишь оракул, приказавший ему поступить на службу к Эврисфею, назвал его впервые Ἡ. - лат. Hercules; сын Зевса и Алкмены, главный герой греческой мифологии; по требованию мужа Алкмены Амфитриона, убоявшегося его необычайной силы, отправляется пасти стада; в награду за освобождение Фив от дани Орхомену получает в жены дочь фиванского царя Креонта, Мегару, в припадке безумия убивает жену и детей, во искупление чего поступает на тяжелую службу к царю Тиринфа или Микен, Эврисфею, по требованию которого выполняет «двенадцать подвигов»: 1. освобождение страны от Немейского льва; 2. уничтожение Лернейской гидры; 3. поимка Эриманфского вепря; 4. поимка златорогой Керинейской лани; 5. истребление чудовищных птиц озера Стимфала; 6. поражение царицы амазонок Гипполиты; 7. очистка конюшен царя эпеев Авгия; 8. поимка Критского быка; 9. угон кобылиц царя бистонов Диомеда; 10. захват быков трехтелого Гериона; 11. похищение трёх золотых яблок Гесперид; 12. привод подземного трехглавого пса Кербера; выполняя эти основные подвиги, он совершает и ряд второстепенных - так наз. Πάρεργα: поражение Кентавров, спасение дочери Лаомедонта Гесионы, убийство разбойника Кака, удушение Антея и проч.; женившись на дочери царя Энея в Этолии, Деианире, он направляется с ней в Тиранф; погибает он мучительной смертью, добровольно сжигая себя на костре, чтобы избавиться от страданий, которые невольно причинила ему Деианира, послав ему одежду, пропитанную отравленной кровью кентавра Несса; после смерти он был взят на Олимп, где сама Гера примирилась с ним, выдав за него свою дочь Гебу; на земле его чтили преимущественно как охранителя дорог и защитника путников - Ἡ. ἡγεμών, как покровителя гимнических искусств - ἐναγώνιος, παλαίμων; его эпитеты у Hom.: θρασυμέμνων «мужественный», θυμολέων «обладающий львиной отвагой», κρατερόφρων «неустрашимый» и θεῖος «божественный»; именем его клялась как именем бога) -
2 Ηρακλής
-
3 Ἡρακλῆς
-
4 Ηράκλης
-
5 Ἡράκλης
-
6 Ἡρακλῆς
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Ἡρακλῆς
-
7 Ἡρακλῆς
-
8 Ηρακλής
Herakles, Herkül, traklis -
9 ψευδ-ηρακλῆς
ψευδ-ηρακλῆς, έους, ὁ, der falsche, verstellte Herakles, Titel eines Stücks des Menander.
-
10 herakles
Ηρακλής -
11 Heracles
Ἡρακλῆς, ὁ, V. also Ἡρακλέης, ὁ, voc. Ἡρακλεῖς, V. also Ἡρακλέες, gen. Ἡρακλέους, V. also Ἡρακλῆος (Eur., Heracl. 541), or say, son of Alcmena.Of Heracles, adj.: Ἡράκλειος.Descendants of Heracles ( Heracleidae): Ἡρακλεῖδαι, οἱ.Temple of Heracles: Ἡρακλεῖον, τό.Pillars of Heracles: Ἡρακλεῖαι στῆλαι, αἱ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Heracles
-
12 Αλκιδας
ὅ Алкид1) Anth. = Ἡρακλῆς См. Ηρακλης2) командующий спартанским флотом с 428 г. по 427 г. до н.э. Thuc. -
13 Ηρακλεες
-
14 Ηρακλεες...
-
15 Ηρακλεης
-
16 Ηρακλεις
-
17 Ηρακλες
-
18 Ἡρακλέης
Ἡρακλέης (-έης, -έος, -έος, -εῖ, -ῆι, -έα, -εες.)a personalia. son of Zeus, τῷ ( Ἀμφιτρύωνι)ὄψιν ἐειδόμενος ἀθανάτων βασιλεὺς αὐλὰν ἐσῆλθεν σπέρμ' ἀδείμαντον φέρων Ἡρακλέος N. 10.17
, cf. O. 10.44, P. 9.84, I. 7.7ἥρως θεός N. 3.22
ἀνήρ I. 4.53
son of Alkmena,σὺν Ἡρακλέος ἀριστογόνῳ ματρὶ P. 11.3
descendant of Alkaios,Ἡρακλέης, σεμνὸν θάλος Ἀλκαιδᾶν O. 6.68
, cf. Probus ad Virg., Ecl. 7. 61, initio Alcidem nominatum post Herculem — ab Hera —, quod eius imperiis opinionem famamque virtutis sit consecutus fr. 291. married to Hebe in Olympos N. 10.18 v. also Ἀλκμήνα, Ἀμφιτρυωνιάδας, Ἥβα.b as family hero. progenitor of the Eratidai through his son Tlepolemos,Ἡρακλέος εὐρυσθενεῖ γέννᾳ O. 7.22
progenitor of the Herakleidai,ὀλβία Λακεδαίμων, μάκαιρα Θεσσαλία. πατρὸς δ ἀμφοτέραις ἐξ ἑνὸς ἀριστομάχου γένος Ἡρακλέος βασιλεύει P. 10.3
Λακεδαίμονι ἐν Ἄργει τε καὶ ζαθέᾳ Πύλῳ ἔνασσεν (sc. Ἀπόλλων)ἀλκάεντας Ἡρακλέος ἑκγόνους Αἰγιμιοῦ τε P. 5.71
c patron and founder. founder of the OlympiadὈλυμπιάδα δ' ἔστασεν Ἡρακλέης ἀκρόθινα πολέμου O. 2.3
κραίνων ἐφετμὰς Ἡρακλέος προτέρας ἀτρεκὴς Ἑλλανοδίκας Αἰτωλὸς ἀνήρ O. 3.11
θρασυμάχανος Ἡρακλέης πατρὶ ἑορτάν τε κτίσῃ πλειστόμβροτον τεθμόν τε μέγιστον ἀέθλων O. 6.68
ὕπατον δ' ἔσχεν Πίσα Ἡρακλέος τεθμόν N. 10.33
πενταετηρίδ' ἑορτὰν Ἡρακλέος τέθμιον κωμάσαις N. 11.27
cf. O. 10.22ff. patron of Thebes,Ἡρακλέος ὀλβίαν πρὸς αὐλάν N. 4.24
, cf. fr. 29. 4. patron of games, ἀγώνων μοῖραν Ἑρμᾷ καὶ σὺν Ἡρακλεῖ διέποντι θάλειαν (sc. Διόσκουροι) N. 10.53 connected with Tiryns O. 10.31, I. 6.28d his adventures and fame. fights Poseidon, Apollo, Hades,Ἡρακλέης σκύταλον τίναξε χερσίν O. 9.30
kills Kteatos and Eurytos O. 10.27ff. kills Moliones and destroys the city of Augeas,δάμασε καὶ κείνους Ἡρακλέης O. 10.30
is defeated by Kyknos, τράπεδὲ Κύκνεια μάχα καὶ ὑπέρβιον Ἡρακλέα O. 10.16
Hera attempts to kill him,ἐγὼ δ' Ἡρακλέος ἀντέχομαι προφρόνως N. 1.33
ff., cf. Πα. 20. friend and companion of the Aiakidai, τοὶ καὶ σὺν μάχαις δὶς πόλιν Τρώων πράθον, ἑσπόμενοι Ἡρακλῆι πρότερον, καὶ σὺν Ἀτρείδαις (Tricl.: Ἡρακλεῖ codd.) I. 5.37, cf. I. 6.27—31, fr. 172, N. 4.25ff. Ἡράκλεες, σέο δὲ προπράον' ἔμμεν ξεῖνον ἀδελφεόν τ (sc. Αἰακόν) N. 7.86 πέφνεν δὲ σὺν κείνῳ (= Τελαμῶνι)Μερόπων ἔθνεα καὶ τὸν βουβόταν Ἀλκυονῆ, σφετέρας δ' οὐ φείσατο χερσὶν βαρυφθόγγοιο νευρᾶς Ἡρακλέης I. 6.35
cf. N. 4.26—7, test. fr. 33a. fights Geryon and Diomedes at behest of Eurystheus O. 3.28, fr. 81. τεκμαίρομαι ἔργοισιν Ἡρακλέος fr. 169. 5. his journey to the west,κιόνων ὕπερ Ἡρακλέος ἥρως θεὸς ἃς ἔθηκε ναυτιλίας ἐσχάτας μάρτυρας κλυτάς N. 3.21
Ἡρακλέος σταλᾶν O. 3.44
v. test. fr. 256, I. 4.12 his general fame,κωφὸς ἀνήρ τις, ὃς Ἡρακλεῖ στόμα μὴ περιβάλλει P. 9.87
τὸ πάντολμον σθένος Ἡρακλέος ὑμνήσομεν fr. 29. 4. for accounts of his exploits v. O. 10.24ff., N. 1.61ff., N. 3.22ff., I. 6.27ff.e test. Quint., Inst., 8. 6. 71, Hercules impetum adversus Meropas qui in insula Coo dicuntur habitasse non igni nec ventis nec mari sed fulmini similem fuisse fr. 33a Snell, = fr. 50 Schr. Strabo, 2. 91. 7, ὥς φησιν ἐν τοῖς ὕμνοις Πίνδαρος οἱ μεθ' Ἡρακλέους ἐκ Τροίας πλέοντες διὰ παρθένιον Ἕλλας πορθμόν, ἐπεὶ τῷ Μυρτῴῳ συνῆψαν, ἐς Κῶν ἐπαλινδρόμησαν Ζεφύρου ἀντιπνεύσαντος fr. 33a Snell, = fr. 51 Schr. Corp. Paroem. Gr., Supp. 1, p. 61 Ἡράκλειος ψώρα· ἐπὶ τῶν Ἡρακλείων λουτρῶν δεομένων καὶ θεραπείας. Ἀθηνᾶ γὰρ τῷ Ἡρακλεῖ πολλαχοῦ ἀνῆκε θερμὰ λουτάρια καὶ ἀνάπαυλαν τῶν πόνων ὡς μαρτυρεῖ καὶ Πίνδαρος ἐν Ὕμνοις fr. 51e. Σ Hom. Φ 1, Ἡρακλῆς εἰς Ἅιδου κατελθὼν ἐπὶ τὸν Κέρβερον κ. τ. ἑ. fr. 294a, cf. titulum Δ. 2. Philostr., Imag. 2. 24, Ἡρακλῆς εἰς τὴν τοῦ Κορωνοῦ στέγην ἀφικόμενος σιτεῖται βοῦν ὅλον fr. 168a. Strabo, 3. 5. 5, εἰς πύλας Γαδειρίδας ὑστάτας ἀφῖχθαι τὸν Ἡρακλέα (verba εἰς πύλας Γαδειρίδας Pindaro tribuuntur) fr. 256.f frag. ] Ἡρακλέης fr. 140a. 51 (26). ] Ἡρακλέος εξα[ fr. 169. 42. -
19 Ἡρακλέης
Ἡρακλέης, [var] contr. [suff] ἠπιο-κλῆς, ὁ, the former in [dialect] Ep., Pi., Hdt., and E. Heracl. 210, Ion 1144, HF 924; the latter also in E., S., and [dialect] Att. Prose: the orig. forms of the obl. cases Ἡρακλέεος, -κλέεϊ, -κλέεᾰ nowhere appear in use; but in [dialect] Att. the contracted formsA ,Ἡρακλέει E.Heracl.8
, 988, Ar.Av. 567, (anap.) (also in h.Hom.15.1, Hes.Sc. 448, Theoc.24.1); in [dialect] Ion. and [dialect] Ep., Ἡρακλῆος, -κλῆϊ, -κλῆα (- κλῆϊ Pi.I.5(4).37
, - κλῆος dub. in E. Heracl. 541):—these forms are still further shortd.,Ἡρακλέος Hdt.2.42
(v.l. -έους), Pi.O.3.44 (scanned -?ἩρακλέηςX- P.10.3), E.HF 806 (lyr.),Ἡρακλέῖ Hdt.2.145
, Theoc.25.71;Ἡρακλέᾰ Hdt.2.42
sq., Pi.O.10(11).16, AP9.391 (Diotim. or Call.) (scanned -?ἩρακλέηςX- S.Tr. 233, Ar.Th.26); again [var] contr. cod. A, interpol. in Pl.Phd. 89c, Ael. VH1.24;Ἡρακλεῖ B.8.9
, Th.7.73: irreg. acc.Ἡρακλέην A.R.2.767
, dub.l. in Theoc.13.73; [var] contr. Ἡρακλῆν v.l. in Paus.8.31.3 and Epigr. ap.Alcid.Od.24, BGU166.12 (ii A.D.): voc.Ἡράκλεες Archil.119
, Pi. N.7.86, E.HF 175; [dialect] Att. , etc., laterἭρακλες Orph.H.12.1
[pron. full] [ᾰ], AP9.468 [pron. full] [ᾱ], Gramm. ap. Lib.Ep. 255: pl. (but Ἡρακλεῖς Hdn.Gr.1.424), acc. : dualΗρακλέε Philostr.VA5.5
: ([etym.] Ἥρα, κλέος):— Heracles, Il.14.266, etc.; Ἡρακλέος στᾶλαι (v. Ἡράκλειος), prov. of going to the farthest point, Pi.O.3.44; Ἡρακλέους ὀργήν τιν' ἔχων a temper like Heracles, Ar.V. 1030, Pax 752; prov. of close friendship, ἄλλος Ἡρακλῆς, ἄλλος αὐτός (Mss. οὗτος) Arist.EE 1245a30; but ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς 'a second Heracles', Id.MM 1213a13, Varr.Sat.Men.tit.: voc. Ἡράκλεις as an exclamation of surprise, anger, or disgust, Ar.Ach. 284, Nu. 184.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Ἡρακλέης
-
20 Hercules
Herculēs, is, m. (Ἡρακλης), ein griechischer Nationalheld, Sohn Jupiters von der Alkmena, Gemahl der Deïanira (dah. Herculis uxor, Ov. trist. 2, 405), als Gott Gemahl der Hebe (dah. Herculis uxor, Ov. fast. 6, 65 u. 78), der sich durch Ausrottung von wilden Tieren u. Räubern um seine Zeitgenossen verdient machte. Die Mythe läßt ihn von der Juno unaufhörlich verfolgt werden, und Eurystheus legte ihm zwölf schwere Arbeiten (Herculis athla, s. āthlon) auf, die er alle glücklich verrichtete. Man betrachtete den Herkules als den Geber des Reichtums (πλουτοδότης), weshalb man ihm auch den Zehnten des gewonnenen Reichtums opferte, s. Lorenz Plaut. most. 972. Heindorf Hor. sat. 2, 6, 12; auch als den Begleiter und Führer der Musen (μουσαγέτης), Hercules Musarum, Suet. Aug. 29, 5. – Die Parabel von Herkules am Scheidewege (Cic. de off. 1, 118; ep. 5, 12, 3) ist eine Dichtung des Prodikus, von dem sie Xenophon (memorab. 2, 1. § 21 sqq.) entlehnt hat. – / Genet. auch Herculi bei Plaut. Pers. 2 u. rud. 822. Cic. Acad. 2, 108. Tac. ann. 12, 13. Symm. ep. 6, 44; vgl. Varro LL. 8, 26 u. Charis. 132, 17. – Dat. Sing. auch Herculei, Corp. inscr. Lat. 1, 1113 u.a., Hercolei, ibid. 1, 1145 u.a., Hercule, ibid. 1, 1134: Plur. Hercules, Varro bei Serv. Verg. Aen. 8, 564. Verr. Flacc. bei Serv. Verg. Aen. 8, 203. Arnob. 4, 15. Augustin. de civ. dei 18, 12. p. 270, 32 D.2, Genet. Herculum, Tert. de spect. 11, Dat. od. Abl. Herculibus, Varro LL. 10, 49. – Nbf. Ercules, Erculis, Erculi, Erculem, Ercule, s. Varro LL. 8, 16. – Hercules od. Hercule u. in der Umgangssprache Hercle als Beteuerungsformel der Römer = beim Herkules! Cic. u.a.: dafür mehercules od. mehercule, Cic., od. mehercle, Ter.: hercle mit andern Versicherungswörtern, hercle certe, Ter.: hercle sane od. sane hercle, Komik., Cornif. rhet. u. Cic.: licet Hereules m. folg. Konj., Cic. Rosc. Am. 31; Verr. 3, 145. Vgl. (über die Formen) Benecke Cic. de imp. Pomp. 54. Zumpt Cic. Verr. 3, 144. p. 565 u. 4, 14, 32. p. 682. Haase Praef. ad Sen. opp. vol. III. p. XIV. Neue-Wagener Formenl.3 2, 988 ff. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 317. – Dav.: A) Herculānus, a, um, herkulisch, pes, lang, groß. Gell. 1, 1, 3. – B) Herculāneus (u. - ius), a, um, herkulisch, pars, der zehnte Teil (decima), den man dem Herkules zu opfern pflegte, Plaut.: formicae, die größten, Plin.: ebenso urtica, Plin.: machaera (macera), gewaltiges, Capit.: mater = nymphaea, Ps. Apul. herb. 67: unus tibi nodus, sed Herculaneus restat, noch ist ein Knoten, aber ein herkulischer (= sehr schwieriger) zu lösen übrig, Sen. ep. 87, 38. – subst., Herculānia, ae, f., eine Pflanze = sideritis, Ps. Apul. herb. 72. – C) Herculeus, a, um, herkulisch, des Herkules, Herkules-, labor, Hor.: hospes, d.i. Kroton, der den Herkules aufnahm, u. dah. urbs hospitis Herculei, die Stadt Kroton, Ov.: Trachin, von Herkules erbaut, Ov.: hostis, Telephus, des Herkules Sohn, Ov.: sacra, Herkulesdienst, Aur. Vict.: litora, bei Herkulaneum, Prop.: gens, das fabische, Ov.: urbs, Herkulaneum, Ov.: arbor, der (dem Herkules heilige) Pappelbaum (Populus alba, L.), Verg.: astrum, das Sternbild des Löwen, Mart.: metae, die Säulen des Herkules, Sil. – D) Herculīnus, a, um, herkulisch, Prisc. 2, 58. – E) Herculius, a, um, Beiname des Kaisers Maximianus; vgl. Spanh. de usu numm. 12, 495. – u. dav. Herculiānī, ōrum, m., die Ehrenlegion des Max., die Herkulianer, Amm. 22, 3, 2; 25, 6, 2.
См. также в других словарях:
Ηρακλής — I Μυθολογικός ήρωας. Η φήμη του κάλυπτε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο· θεωρείται ενσάρκωση της ίδιας της ιδέας του ήρωα. Στον Η. πραγματικά συγκεντρώνονται όλα τα χαρακτηριστικά (μυθικά και πολιτιστικά) της ηρωικής υπόστασης: θεϊκή γέννηση, ανατροφή … Dictionary of Greek
Ηρακλής μαινόμενος — Τραγωδία του Ευριπίδη. Χρονολογείται κατά προσέγγιση μεταξύ 421 και 415 π.Χ. Είναι το πρώτο από τα έργα που σώζονται και περιέχουν τροχαϊκά τετράμετρα, χαρακτηριστικό των όψιμων έργων του Ευριπίδη. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Θήβα. Ο Λύκος από την … Dictionary of Greek
Ηρακλής — ο αρχαίο και νεότερο κύριο όνομα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Ἡρακλῆς — Ἡρακλέης like Heracles masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἡράκλης — Ἡρακλέης like Heracles masc voc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Alter Hercules = οὗτος ἄλλος Ἡρακλῆς. — См. Геркулес … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Αποστολίδης, Ηρακλής — (Πύργος [σημερινή Μπουργκάς], Βουλγαρία 1893 – 1970).Δημοσιογράφος και λόγιος, διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης (1945 59). Φοίτησε στο γυμνάσιο Αδριανούπολης, στη Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου της Κωνσταντινούπολης και, αργότερα, στο Βαρβάκειο της … Dictionary of Greek
Ελλαδα - Μυθολογία — ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Το μυθολογικό υλικό είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας των αρχαίων κοινωνιών να ερμηνεύσουν τον κόσμο, τη ζωή και τις σχέσεις των ανθρώπων. Οι ελληνικοί μύθοι αποτελούν μια κοινωνική, συλλογική προσπάθεια κατανόησης και… … Dictionary of Greek
ηράκλειος — I Όνομα αυτοκρατόρων του Βυζαντίου. 1. Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (610 641 μ.Χ.), η βασιλεία του οποίου αποτέλεσε σταθμό για τη βυζαντινή ιστορία. Τα μεγάλα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει ο Η. ήταν εξωτερικά (η περσική απειλή από τα Α και η … Dictionary of Greek
Ελλάδα - Αθλητισμός — Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ Καταγωγή του αθλητισμού και των αγώνων Οι θεωρίες που έχουν διατυπωθεί για την καταγωγή του αθλητισμού και των αγώνων είναι πολλές. Πολλά από τα αθλήματα, όπως το τρέξιμο, το ακόντιο και η… … Dictionary of Greek
Ιόλη — Μυθολογικό πρόσωπο. Κόρη του τοξότη Ευρύτη, βασιλιά της Οιχαλίας, χώρας που οι μυθογράφοι τοποθετούν στη Μεσσηνία, στη Θεσσαλία ή στην Εύβοια. Την ερωτεύτηκε παράφορα o Ηρακλής, ο οποίος, όταν o Εύρυτος οργάνωσε αγώνες τόξου με βραβείο την κόρη… … Dictionary of Greek
