Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ἡ+βλασφημία

  • 21 βλασφημέω

    Grammatical information: v.
    Meaning: `speak profanely, evil of, slander' (Arist.).
    Derivatives: βλασφημία (Democr.). βλάσφημος `evil-speaking' is rare and late (D.).
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: βλασφημέω and βλασφημία seem older than βλάσφημος. which reminds of ἀνδραγαθία (from ἀνηρ ἀγαθός) etc., cf. Schwyzer 726; the second element seems φήμη, the first is uncertain ( βλάβος, μέλεος etc.). - Cf. the synonymous κερτομέω, λοιδορέω (s. vv.) which also have no etym. - On Mod.Gr. βλαστημῶ CEG 5
    Page in Frisk: 1,241-242

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βλασφημέω

  • 22 βλασφημέω

    βλασφημέω impf. ἐβλασφήμουν; 1 aor. ἐβλασφήμησα. Pass.: 1 fut. βλασφημηθήσομαι; 1 aor. ἐβλασφημήθην (s. next two entries; Pla. et al.; PSI 298, 14; LXX; Alex., Ep. XVI 2f; TestJob 16:7; AssMos Fgm. j p. 67 Denis; Philo, Joseph., Just.) prim. ‘to demean through speech’, an esp. sensitive matter in an honor-shame oriented society. to speak in a disrespectful way that demeans, denigrates, maligns
    in relation to humans slander, revile, defame (Isocr. 10, 45 w. λοιδορεῖν) τινά someone (Socrat., Ep. 22, 2; Chion, Ep. 7, 1 ἡμᾶς) μηδένα (Philo, Spec. Leg. 4, 197; Jos., Vi. 232; Hippol., Ref. 7, 32, 6) speak evil of Tit 3:2. Pass. Ro 3:8; 1 Cor 4:13 v.l.; 10:30 (ὑπὲρ οὗ = ὑπ. τούτου ὑπ. οὗ); Dg 5:14. Abs. Ac 13:45; 18:6.
    in relation to transcendent or associated entities slander, revile, defame, speak irreverently/impiously/disrespectfully of or about
    α. a Gr-Rom. deity (for Gr-Rom. attitudes respecting deities Ps.-Pla., Alc. II 149c; Diod S 2, 21, 7; Philo, Spec. Leg. 1, 53; Jos., Ant. 4, 207, C. Apion 2, 237 [s. βλασφημία bγ]; Orig., C. Cels. 8, 43, 27; s. bε below and at the very end of the entry) τὴν θεὸν ἡμῶν Ac 19:37.
    β. God in Israelite/Christian tradition (4 Km 19:4) τὸν θεόν (cp. Philo, Fuga 84b; Jos., Ant. 4, 202; 6, 183; Hippol., Ref. 7, 11) Rv 16:11, 21. Abs. (2 Macc 10:34; 12:14; Orig., C. Cels. 8, 43, 31; Hippol., Ref. 1, Pr. 2) Mt 9:3; 26:65 (JKennard, Jr., ZNW 53, ’62, 25–51); Mk 2:7; J 10:36; Ac 26:11; 1 Ti 1:20; 1 Pt 4:4 (the last 3 passages may be interpr. as not referring exclusively to God). βλασφημίαι, ὅσα ἐὰν βλασφημήσωσιν whatever impious slanders they utter Mk 3:28 (cp. Pla., Leg. 7, 800c βλ. βλασφημίαν; Tob 1:18 S).
    γ. God’s name Ro 2:24 (contrast the approval expressed OGI 339, 30); 2 Cl 13:2a; ITr 8:2b (all three Is 52:5); 1 Ti 6:1; Rv 13:6; 16:9; 2 Cl 13:1, 2b (quot. of unknown orig.), 4; Hs 6, 2, 3 v.l.
    δ. God’s Spirit εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον Mk 3:29; Lk 12:10. On impious slander of the Holy Spirit s. WWeber, ZWT 52, 1910, 320–41; HWindisch, in Porter-Bacon Festschr. 1928, 218–21; EBuonaiuti, Ricerche Religiose 6, 1930, 481–91; OEvans, ET 68, ’57, 240–44; GFitzer, TZ 13, ’57, 161–82; JWilliams, NTS 12, ’65, 75–77; CColpe, JJeremias Festschr., ’70, 63–79.
    ε. Christ Mt 27:39; Mk 15:29; Lk 23:39; ἕτερα πολλὰ β. 22:65 (cp. Vett. Val. 67, 20 πολλὰ βλασφημήσει θεούς). τὸν κύριον Hs 8, 6, 4; 8, 8, 2; 9, 19, 3; ISm 5:2; εἰς τ. κύριον Hv 2, 2, 2; Hs 6, 2, 4; τὸν βασιλέα μου MPol 9:3.—The name of Christ Js 2:7.
    ζ. angels δόξας β. 2 Pt 2:10; Jd 8. Angels are also meant in ὅσα οὐκ οἴδασιν β. Jd 10 and ἐν οἷς ἀγνοοῦσιν β. defaming where they have no knowledge 2 Pt 2:12 (B-D-F §152, 1; Rob. 473). S. δόξα 4.
    η. things that constitute the significant possessions of Christians τὴν ὁδὸν τ. δικαιοσύνης ApcPt 7:22; cp. 2 Pt 2:2. Here and elsewh. pass. ὁ λόγος τ. θεοῦ Tit 2:5; ὑμῶν τὸ ἀγαθόν Ro 14:16; τὸ ἐν θεῷ πλῆθος ITr 8:2a; τὸ ὄνομα ὑμῶν μεγάλως β. 1 Cl 1:1; τὸν νόμον τοῦ κυρίου Hs 8, 6, 2.—In our lit. β. is used w. the acc. of the pers. or thing (Plut.; Appian [Nägeli 44]; Vett. Val. [s. bε above]; Philo [s. bα and bβ above]; Joseph. [s. bα and bβ above]; 4 Km 19:22) or w. εἰς and acc. (Demosth. 51, 3; Philo, Mos. 2, 206; Jos., Bell. 2, 406. Specif. εἰς θεούς and the like, Pla., Rep. 2 p. 381e; Vett. Val. 44, 4; 58, 12; Philo, Fuga 84a; Jos., Ant. 8, 392; Da 3:96; Bel 8 Theod.).—S. βλασφημία end. DELG. M-M. s.v.-ος. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > βλασφημέω

  • 23 blasphemia

    blasphēmia, ae, f. (βλασφημία), die Lästerung, Schmähung, auch im Plur., Eccl. – Nbf. blasphēmium, ī, n., Eccl.

    lateinisch-deutsches > blasphemia

  • 24 σκέραφος

    σκέραφος, τό, att. σχέραφος, auch κέραφος, Hesych., kommt nur bei Gramm. vor, die es λοιδορία, βλασφημία erklären. Man vergleiche σκέρβολος.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > σκέραφος

  • 25 κακο-έπεια

    κακο-έπεια, , schlechte Rede, schlechter Ausdruck, Ggstz εὐέπεια, Suid. – Nach Phot. auch = βλασφημία.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > κακο-έπεια

  • 26 βλασφημοσύνη

    βλασφημοσύνη, ἡ, = βλασφημία, Synes. 57.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > βλασφημοσύνη

  • 27 αἰξωνεία

    αἰξωνεία, , erkl. VLL. ἡ βλασφημία, wie αἰξωνεύεσϑαι, lästern, κατηγορεῖν, βλασφημεῖν, vom att. Demos Αἰξωνή.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > αἰξωνεία

  • 28 βλασφημιών

    βλασφημία
    word of evil omen: fem gen pl

    Morphologia Graeca > βλασφημιών

  • 29 βλασφημιῶν

    βλασφημία
    word of evil omen: fem gen pl

    Morphologia Graeca > βλασφημιῶν

  • 30 βλασφημίη

    βλασφημία
    word of evil omen: fem dat sg (epic ionic)

    Morphologia Graeca > βλασφημίη

  • 31 βλασφημίῃ

    βλασφημία
    word of evil omen: fem dat sg (epic ionic)

    Morphologia Graeca > βλασφημίῃ

  • 32 βλασφημίηι

    βλασφημίῃ, βλασφημία
    word of evil omen: fem dat sg (epic ionic)

    Morphologia Graeca > βλασφημίηι

  • 33 blasphemia

    blasphēmia, ae, f. (βλασφημία), die Lästerung, Schmähung, auch im Plur., Eccl. – Nbf. blasphēmium, ī, n., Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > blasphemia

  • 34 KVIÐR

    I)
    (-ar; pl. -ir, acc. -u), m.
    1) verdict (of neighbours); bera kvið um e-t, to give a verdict in a case; bera kvið á e-n, í móti e-m (af e-m), to give a verdict against (for, in favour of) one;
    2) inquest, jury; kveðja e-n kviðar, to call (a neighbour) on an inquest; ryðja kviðinn, bjóða til ruðningar um kviðinn, to challenge the jury;
    3) saying, word; kviðr norna, the decree of the Fates (kveld lifir maðr ekki eptir kvið norna).
    (-ar; pl. -ir, acc. -u), m.
    1) belly, abdomen;
    2) womb.
    * * *
    1.
    m., gen. kviðar, pl. kviðir, acc. pl. kviðu. [Ulf. qiss = -φημία, -λογία, as in ana-qiss = βλασφημία; þiuþi-qiss and waila-qiss = εὐλογία; missa-qiss = σχίσμα, etc.]:—prop. a saw, saying, speech, word, and hence in law a verdict given by neighbours; for the Engl. ‘verdict’ is indeed a kind of rendering of the Norse term; kviðr Norna, the word of the Norns, weird, fate, death, kveld lifir maðr ekki eptir kvið Norna, Hðm. 31; orðs-kviðr, a saw, proverb; mis-kviðr, ‘saying-amiss,’ false pleading. The old law makes a distinction between vætti ( a witness) and kviðr ( a verdict),—þar er bæði fylgir einni sök vætti ok kviðr, þá skal vætti fara fyrr fram en kviðr, Grág. i. 47: before delivering his opinion each neighbour had to take an oath,—þat er mælt, áðr kviðr sé borinn, at þeir skulu eiða vinna allir áðr at dómi, 53. The old records mention various kinds of neighbours and verdicts:
    1. in Norse law,
    α. the heimis-kviðr (heims-kviðr, heimilis-k.) or a ‘home-verdict,’ a verdict of neighbours, bearing some resemblance to the oath of compurgators; ten, or in lesser cases four or six, neighbours were to accompany the accused to the court, two of whom had to swear on the book, and the rest followed,—en þat er heims kviðr er tíu menn fylgja til móts, en sverja tveir menn á bók, en átta sanna þat, N. G. L. i. 311, cp. ii. 505; hafa með sér heimiliskviðar-vátta til þings, K. Á. 214; hann hafi heiman heimiliskviðar-vitni, 152; nema heimiliskviðar-vitni fylgi, Gþl. 193: þá skal með þessu heimiliskviðar-vitni sækja, N. G. L. 4. 140 (heimskviðar-vitni, 337); þá skal með þessu heimiliskviðjar-vitni sækja, at einn skal bera en tveir sanna um þriggja aura mál, en um sex aura mál skal einn sanna en fjórir sverja, en þeir skulu vera fylkis-menn, N. G. L. i. 140, 316; en ef eigi kemr saga hins sára fram á fyrsta þingi né heimiliskviðar-vitni, þá …, 160: similar were the ‘sandemænd’ ( soothmen) of the early Danish law; to this the old saw refers, hættr er heimiskviðr, nema sér góðan geti, perilous is the home-verdict, unless one gets a good one, Sdm. 25.
    β. in Icel., unless the bjargkviðr (q. v.) be identical to heimis-kviðr, this sort of verdict is seldom mentioned; eigi skal heimis-kvið annan at henda, Grág. i. 361.
    2. in Icel. law the tólftar-kviðr ( verdict of twelve), also called goða-kviðr ( priest verdict), Grág. i. 168, viz. a body of twelve men, of whom eleven were to be summoned by the goði of the district, and he, being the twelfth of the number, had to deliver the final verdict. The verdict of twelve was only appointed for certain cases defined in the law, K. Þ. K. 168, v. l.; nú hefir maðr tólptar-kviðar kvatt, ok skal goði nefna þriðjungs-menn sína til kviðar þess með sér, ok er honum rétt hvárz þeir eru bændr eða grið-menn, hann skal ellefu menn nefna aðra en sik, Grág. i. 57, see the whole chapter 17 in Þ. Þ., as also the Grág. passim; ella kveðja til tylptar-kviðar goða þess (þann?) er sóttr er …, en ef sjálfr er sóttr goðinn þeirri sök, þá skal kveðja samþingis-goðann tólptar-kviðar; tólptar-kviðar skal kveðja þann goða er sá er í þingi er sóttr er, Grág. i. 138; er goði er kvaddr tólptar-kviðar um þat er hann á eigi at skilja, þá …, 168, 207; nú koma menn til þings, ok málit í dóm, ok á Glúmr (in his capacity as goði) at bera tólptar-kvið, … Glúmr berr at honum kviðinn ok únýtti málit, Glúm. ch. 18: tólptar-kviðr átti um at skilja, en hvárrgi þeirra Snorra né Arnkels þótti bera mega kviðinn fyrir hleyta sakir við sækjanda ok varnar-aðilja, var þá Helgi Hofgarða-goði kvaddr tylptar-kviðar, … eptir þat bar Helgi at kviðinn, Eb. ch. 16, cp. also the passage in Lv. ch. 4, where a verdict of twelve seems to be meant.
    β. but the common popular verdict was the búa-kviðr or neighbour-verdict, given by five, and in some cases by nine, neighbours (see búi), who had to be summoned either at home (kveðja búa heiman) or in certain exceptional instances in the court (á þingi); the instances in the Grág. and the Sagas, esp. the Nj., are almost endless: technical phrase, bera kvið, to give the verdict, Nj. 87, Grág. i. 57, passim; as also, bera af kviðinn, or, bera á kviðinn, to give a verdict for or against, (see bera B. I); ryðja kvið or kviðu, prop. to ‘clear the verdict,’ i. e. to challenge the neighbours, Grág. i. 29; bjóða til ruðningar um kviðinn, Nj. 87, passim.
    γ. a special kind, egningar-kviðr, a kind of law quirk, Grág. i. 56: ironical, nú er getið um fyrir Þorkatli at honum þykkja ríkt bornir kviðirnir, Lv. 27. From the analogy of the Icel. customs, it can be inferred with certainty that along with the invasion of the Danes and Norsemen, the judgment by verdict was also transplanted to English ground, for the settlers of England were kith and kin to those of Iceland, carrying with them the same laws and customs; lastly, after the Conquest it became the law of the land. This old Scandinavian institution gradually died out in the mother countries, and came to an end in Icel. A. D. 1271–1281, with the fall of the Commonwealth, and the introduction of a Norse code of laws, whereas it was naturalised in England, which came to be the classical land of trial by jury.
    2.
    m., gen. kviðar, pl. kviðir, acc. pl. kviðu; [Ulf. qiþus = κοιλία, μήτηρ; A. S. cwið; O. H. G. quiti; Swed. qved; Gr. γαστήρ; cp. Lat. venter]:—the womb; Ulfr reist á honum kviðinn, Nj. 275; minta styrkir kvið, Lækn.: of animals, svall allr kviðrinn á hestinum, Bs. i. 345; so water reaches, upp í kvið; éta hálfan kvið, to eat half one’s fill; fara síganda kviði, to go with a sinking belly, i. e. to limp, lag behind; get ek at þeim fari héðan af síganda kviði, Grett. 151 A; hann tók hendi sinni niðr undir miðjan kviðinn, Edda 33, Fms. iv. 385.
    2. esp. the womb, Lat. uterus; konu er barn hefir kviknat í kviði, K. Þ. K. 134, Grág. ii. 69; þat barn er eigi arfgengt, er kvikt er í kviði áðr móðurinni sé frelsi gefit, i. 178; óx brúðar kviðr frá brjósti niðr, Bjarn. (in a verse), Fms. vi. 350–352, as also the N. T.,—þú munt getnað fá í kviði þínum, Luke i. 31; ok barnið spratt upp í hennar kviði, 41, 44; blessaðr er ávöxtr kviðar þíns, 42; áðr en hann var getinn í móður-kviði, ii. 21; allt karlkyns þat er fyrst opnaði sinnar móður kvið, 23; af móður-kviði fæddir, Matth. xix. 12, Gal. i. 15; sæll er sá kviðr er þig bar og þau brjóst er þú milktir, Luke xi. 27.

    Íslensk-ensk orðabók > KVIÐR

  • 35 988

    {сущ., 19}
    хула, поношение, богохульство, злоречие, укоризненное злословие.
    Ссылки: Мф. 12:31; 15:19; 26:65; Мк. 2:7; 3:28; 7:22; 14:64; Лк. 5:21; Ин. 10:33; Еф. 4:31; Кол. 3:8; 1Тим. 6:4; Иуд. 1:9; Откр. 2:9; 13:1, 5, 6; 17:3.*
    ключ.сл.

    Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > 988

  • 36 святыня

    θ.
    το ιερό, το θείο•

    Большой русско-греческий словарь > святыня

  • 37 παλινδρομέω

    A run back again,

    ἐπὶ τόπον J.BJ3.2.3

    ;

    ἐς ταὐτά Aret. SD1.6

    : abs., Manetho ap.J.Ap.1.26; of a ship, Ps.-Hdt.Vit.Hom. 19, D.S.20.74, Plu.Cic.32: prov.,

    παλινδρομῆσαι μᾶλλον ἢ κακῶς δραμεῖν Luc.Asin.18

    .
    II Medic., go back without coming to a head, of an abscess, dub. in Hp.Prog.18; μὴ -δρομῇ τὸ ἐρυσίπελας ἔσω strike inwards, ib.23.
    b recur, relapse, Id.Epid.2.3.18, Aret. SA1.7, Luc.Abd.32.
    c παλινδρομῶν σφυγμός recurrent, recovering, Gal.9.510, Marcellin.Puls. 400.
    d of recurrent nerves, Gal.8.53, UP16.4.
    III metaph., π. πρὸς τὰς τῶν Καρχηδονίων ἐλπίδας fall back upon.., Plb.7.3.8;

    γεωμετρία ἐπὶ τὰ αἰσθητὰ -δρομοῦσα Plu.2.718f

    .
    2 βλασφημία -δρομοῦσα, of abuse which comes home to roost, ib.88d.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παλινδρομέω

  • 38 σκεραός

    σκεραός· οἶδος, Hsch. [full] σκέρᾰφος and [full] σχέραφος,= λοιδορία, βλασφημία, Id.; cf. κέραφος.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκεραός

  • 39 σκερβόλλω

    Grammatical information: v.
    Meaning: `to vilify, to slander' (Ar. Eq. 821, H.; ipv.), σκερβολεῖ (leg. cum M. - όλλει?) ἀπατᾳ̃ H.; σκέρβολος `vilifying, slandering' (Call. Fr. 281, H.); also κερβόλλουσα (cod. - ολυσσα) λοιδοροῦσα, βλασφημοῦσα, ἀπατῶσα H.
    Other forms: On σκέραφος ( σχέρ-), κέραφος s. bel.
    Origin: PG [a word of Pre-Greek origin] (V)
    Etymology: Like κερτομέω, - ος (s. vv.) expressive words of unclear formation and dark origin; the "2. member" reminds of βάλλω, βόλος (Brugmann IF 15, 97 f.). On the anlaut Hiersche Ten. aspiratae 218. Cf. W.-Hofmann s. carinō. S. also σκίραφος. -- The variants show that the word is Pre-Greek.
    Page in Frisk: 2,726

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκερβόλλω

  • 40 Abuse

    v. trans.
    Misuse: P. ἀποχρῆσθαι (dat.).
    Speak evil of: P. and V. κακῶς λέγειν, διαβάλλειν, λοιδορεῖν (or mid. with dat.), ὑβρίζειν, ὀνειδίζειν (dat.), P. κακίζειν, βασκαίνειν, βλασφημεῖν (εἰς, acc. or κατά, gen.), ἐπηρεάζειν (dat.), Ar. and P. συκοφαντεῖν, V. ἐξονειδίζειν, κακοστομεῖν, δυσφημεῖν, δεννάζειν, δυστομεῖν, κυδάζεσθαι (dat.).
    ——————
    subs.
    Reproach, insult: P. and V. ὕβρις, ἡ, ὄνειδος, τό, διαβολή, ἡ, P. ἐπήρεια, ἡ, βλασφημία, ἡ, κακηγορία, ἡ, βασκανία, ἡ, Ar. and P. συκοφαντία, ἡ, λοιδορία, ἡ.
    Mischief, evil: P. and V. κακόν, τό.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Abuse

См. также в других словарях:

  • βλασφημία — βλασφημίᾱ , βλασφημία word of evil omen fem nom/voc/acc dual βλασφημίᾱ , βλασφημία word of evil omen fem nom/voc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • βλασφημίᾳ — βλασφημίαι , βλασφημία word of evil omen fem nom/voc pl βλασφημίᾱͅ , βλασφημία word of evil omen fem dat sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • βλασφημία — Η βλαστήμια· η εκδήλωση περιφρόνησης για τον Θεό και γενικότερα τα θεία (ό,τι θεωρείται ιερό για τη θρησκεία), που γίνεται δημόσια. Στην Ελλάδα τιμωρείται τόσο όταν γίνεται με δόλο (κακοβούλως) όσο και όταν γίνεται ανύποπτα, με διαφορά ως προς το …   Dictionary of Greek

  • βλασφημία — η βλ. βλαστήμια, η …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • βλασφημίας — βλασφημίᾱς , βλασφημία word of evil omen fem acc pl βλασφημίᾱς , βλασφημία word of evil omen fem gen sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • βλασφημίαι — βλασφημία word of evil omen fem nom/voc pl βλασφημίᾱͅ , βλασφημία word of evil omen fem dat sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • βλασφημίαν — βλασφημίᾱν , βλασφημία word of evil omen fem acc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Богохуление — (βλασφημια, blasphemia) непочтение к Богу, выражаемое дерзкими словами или какими нибудь поступками. Оно как особенно тяжкое преступление, по Закону Моисееву, подлежало для природного еврея и для чужеземца смертной казни, которая совершалась… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • βλασφημιῶν — βλασφημία word of evil omen fem gen pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • βλασφημίαις — βλασφημία word of evil omen fem dat pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • βλασφημίῃ — βλασφημία word of evil omen fem dat sg (epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»