-
1 ἔτορον
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἔτορον
-
2 τορέω
(τορέω), ganz ungebr. Präs.; dazu aor. · ἔτορον, τορεῖν, durchbohren, durchstechen; ἔτορε ζωστῆρα, Il. 11, 236; auch aor. I. τορήσας, h. Merc. 119; Hesych. hat auch den aor. II. mit der Reduplikation, τετορεῖν, τρῶσαι erkl. – Uebertr. vom Ton, durchdringend ertönen lassen, laut und deutlich sagen, εἰ μὴ τετορήσω ταῦτα καὶ λακήσομαι, Ar. Pax 381. Vgl. τορός u. τορεύω.
-
3 τορεω
-
4 τορέω
τορ-έω, the [tense] pres. only in Hsch. (except that ἀντιτοροῦντα occurs in h.Merc. 283): [tense] fut. - ήσω ([etym.] ἀντι-) ib. 178: [tense] aor. 1 part.A No.83, ([etym.] ἀντι-) Il. 10.267: [tense] aor. 2ἔτορον Il.
(v. infr.); redupl. , cf. Hsch. s. vv. τέτορεν, τετόρῃ:—[voice] Pass., [tense] pf.τετόρημαι Nonn.
(v. infr.): ([etym.] τόρος):—bore, pierce,ἔτορε ζωστῆρα Il.11.236
; τορήσας, v. supr.:— [voice] Pass.,σπλάγχνα.. τετορημένα χαλκῷ Nonn.D.5.26
; ἔγχεϊ ib.13.493.2 metaph., proclaim in shrill piercing tones, irreg. [tense] fut. ; cf.τορεύω 1
, τορός.
См. также в других словарях:
γυιοτόρος — γυιοτόρος, ον (Α) αυτός που διατρυπά τα μέλη. [ΕΤΥΜΟΛ. < γυίον + (θ.) τορ , έτορον, αόρ. β πρβλ. ενεστ. τορέω «διατρυπώ», τείρω «θλίβω, ταλαιπωρώ» (πρβλ. διάτορος, ρινοτόρος, χαλκότορος)] … Dictionary of Greek
