Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

ἔς+τινα

  • 61 παρακαλέω

    παρακαλέω impf. παρεκάλουν; fut. παρακαλέσω LXX; 1 aor. παρεκάλεσα. Pass.: 1 fut. παρακληθήσομαι; 1 aor. παρεκλήθην; pf. παρακέκλημαι (Aeschyl., Hdt.+).
    ① to ask to come and be present where the speaker is, call to one’s side
    ⓐ τινά w. inf. foll., to indicate the purpose of the call; so perh. παρεκάλεσα ὑμᾶς ἰδεῖν I have summoned you to see you Ac 28:20 (but s. 3 below).
    ⓑ invite τινά someone w. inf. foll. (this can be supplied fr. context) παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον Lk 8:41. παρεκάλει αὐτόν (i.e. εἰσελθεῖν) 15:28 (but s. 5 below). παρεκάλεσεν τὸν Φίλιππον καθίσαι Ac 8:31 (cp. Jos., Ant. 12, 172). The content of the invitation follows in direct discourse 9:38; introduced by λέγουσα 16:15. Cp. ἀνὴρ Μακεδών τις ἦν παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων … βοήθησον ἡμῖν vs. 9. Pass., w. inf. foll. παρακληθέντες δειπνῆσαι when you are invited to dine Mt 20:28 D.—Some of the passages in 5 may fit here.
    ⓒ summon to one’s aid, call upon for help (Hdt. et al.) so esp. of God, upon whom one calls in time of need (Thu. 1, 118, 3; Pla., Leg. 2, 666b; 11 p. 917b; X., Hell. 2, 4, 17; Epict. 3, 21, 12; Jos., Ant. 6, 25; SIG 1170, 30f in an account of a healing: περὶ τούτου παρεκάλεσα τὸν θεόν. POxy 1070, 8f [III A.D.] τὸν μέγαν θεὸν Σάραπιν παρακαλῶ περὶ τῆς ζωῆς ὑμῶν; cp. the restoration in the pap letter of Zoilus, servant of Sarapis, in Dssm., LO 121, 11 [LAE 153, 4; the letter, ln. 8: ἐμοῦ δ̣ὲ̣ π[α]ρ̣[ακαλέσαντος τὸν θεὸν Σάραπιν]) τινά: τὸν πατέρα μου Mt 26:53. ὑπὲρ τούτου τὸν κύριον παρεκάλεσα, ἵνα 2 Cor 12:8. θεὸς … παρακαλούμενος ἀκούει God heeds, when called upon AcPt Ox 849, 27.
    ② to urge strongly, appeal to, urge, exhort, encourage (X. et al.; LXX) w. acc. of pers. Ac 16:40; 2 Cor 10:1; 1 Th 2:12 (but s. 5 below); 5:11; Hb 3:13; ITr 12:2; IRo 7:2. The acc. is found in the immediate context Ac 20:1; 1 Ti 5:1 (but s. 5 below). Pass. 1 Cor 14:31. τινὰ λόγῳ πολλῷ someone with many words Ac 20:2; also τινὰ διὰ λόγου πολλοῦ 15:32. τινὰ διʼ ὀλίγων γραμμάτων IPol 7:3. W. acc. of pers. and direct discourse 1 Cor 4:16; 1 Th 5:14; Hb 13:22; 1 Pt 5:1; direct discourse introduced by λέγων (B-D-F §420) Ac 2:40. W. acc. of pers. and inf. foll. (SIG 695, 43 [129 B.C.]) 11:23; 27:33f; Ro 12:1 (EKäsemann, Gottesdienst im Alltag, ’60 [Beih. ZNW], 165–71); 15:30; 16:17; 2 Cor 2:8; 6:1; Eph 4:1; Phil 4:2; Tit 2:6; 1 Pt 2:11 (cp. Phlegon: 257 Fgm. 36 II, 4 Jac. p. 1172, 19; ELohse, ZNW 45, ’54, 68–89); Jd 3 (the acc. is found in the immediate context, as Philo, Poster Cai. 138); ITr 6:1; IPhld 8:2; IPol 1:2a; Pol 9:1 al. W. inf. (acc. in the context), continued by καὶ ὅτι (s. B-D-F §397, 6; Rob. 1047) Ac 14:22. W. acc. of pers. and ἵνα foll. (PRyl 229, 17 [38 A.D.]; EpArist 318; Jos., Ant. 14, 168.—B-D-F §392, 1c; Rob. 1046) 1 Cor 1:10; 16:15f; 2 Cor 8:6; 1 Th 4:1 (π. w. ἐρωτάω as BGU 1141, 10; POxy 294, 29) 2 Th 3:12; Hm 12, 3, 2; AcPl Ha 7, 32. The ἵνα-clause expresses not the content of the appeal, as in the pass. referred to above, but its aim: πάντας παρακαλεῖν, ἵνα σῴζωνται IPol 1:2b.—Without acc. of pers.: w. direct discourse foll. ὡς τοῦ θεοῦ παρακαλοῦντος διʼ ἡμῶν• δεόμεθα since God as it were makes his appeal through us: ‘We beg’ 2 Cor 5:20. Paul serves as God’s agent (like a ‘legate of Caesar’ Dssm. LO 320 [LAE 374]) and functions as mediator (like Alexander the Great, Plut., Mor. 329c διαλλακτής; cp. also the mediatorial role of a judge IPriene 53, esp. 10f; s. also CBreytenbach, Versöhnung ’89, 64–66). W. inf. foll. 1 Ti 2:1. Abs. Ro 12:8 (mng. 4 is also poss.); 2 Ti 4:2; Tit 1:9; Hb 10:25; 1 Pt 5:12 (w. ἐπιμαρτυρεῖν); B 19:10.—W. acc. of thing impress upon someone, urge, exhort πολλὰ ἕτερα Lk 3:18. ταῦτα δίδασκε καὶ παρακάλει 1 Ti 6:2. ταῦτα λάλει καὶ παρακάλει καὶ ἔλεγχε Tit 2:15. In the case of several of the passages dealt with in this section, it is poss. that they could as well be classed under
    ③ to make a strong request for someth., request, implore, entreat (H. Gk.: Polyb., Diod S, Epict., Plut., ins, pap, LXX, EpArist, Philo; Jos., Ant. 6, 143; 11, 338) w. acc. of pers. Mt 8:5; 18:32; Mk 1:40; 2 Cor 12:18. πολλά implore urgently (4 Macc 10:1) Mk 5:23. τινὰ περί τινος someone concerning someone or for someone Phlm 10 (for the constr. w. περί cp. POxy 1070, 8). Acc. w. direct discourse foll. (s. BGU 846, 10 παρακαλῶ σαι [= σε], μήτηρ• διαλλάγηθί μοι; PGiss 12, 4; ParJer 1:4 al.), introduced w. λέγων: Mt 8:31; 18:29; Mk 5:12; Lk 7:4 (v.l. ἠρώτων). W. acc. of pers. and inf. foll. (PTebt 12, 21 [II B.C.]; 1 Macc 9:35; Jos., Ant. 6, 25) Mk 5:17; cp. Ac 19:31. Pass. Ac 28:14. W. acc. of pers. (easily supplied fr. the context, if not expressed) and ὅπως foll. (Plut., Demetr. 907 [38, 11]; SIG 563, 4; 577, 44f [200/199 B.C.]; UPZ 109, 9 [98 B.C.]; PFlor 303, 3; 4 Macc 4:11; Jos., Ant. 13, 76) Mt 8:34 (v.l. ἵνα); Ac 25:2; IEph 3:2. W. acc. of pers. and ἵνα foll. (Epict. 2, 7, 11; PRyl 229, 17; EpArist 318.—B-D-F §392, 1c; Rob. 1046) Mt 14:36; Mk 5:18; 6:56; 7:32; 8:22; Lk 8:31f; 2 Cor 9:5. πολλά τινα, ἵνα beg someone earnestly to (cp. TestNapht 9:1) Mk 5:10; 1 Cor 16:12. W. acc. of pers. and μή w. subj. foll. IRo 4:1. W. acc. and inf. foll. Ac 24:4; pass. 13:42 (Just., D. 58, 1). Foll. by subst. inf. w. acc. (B-D-F §400, 7; 409, 5; Rob. 1068; 1085) 21:12. παρεκάλεσα ὑμᾶς ἰδεῖν I have requested to be permitted to see you 28:20 (but s. 1a above). Abs., but in such a way that the acc. is easily restored fr. the context Phlm 9 (ParJer 9:4; Just., D. 46, 2; 74, 2 [always παρακαλῶ ‘please’]; cp. New Docs 8 p. 24 ln. 7 [I B.C.]).
    ④ to instill someone with courage or cheer, comfort, encourage, cheer up (Plut., Otho 1074 [16, 2]; Gen 37:35; Ps 118:50; Job 4:3) w. acc. of pers. (Sir 48:24; Jos., Bell. 1, 667; TestReub 4:4) 2 Cor 1:4b; 7:6a; 1 Cl 59:4; B 14:9 (Is 61:2); Hm 8:10. παρακαλεῖν τινα ἔν τινι comfort someone with someth. 2 Cor 7:6b. π. τινα ἐπί τινι comfort someone w. regard to someth. 1:4a. π. τινα ὑπέρ τινος encourage someone in someth. 1 Th 3:2. παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις comfort one another w. these words 4:18.—Pass. be comforted, receive comfort through words, or a favorable change in the situation Mt 5:4; Lk 16:25; Ac 20:12; 2 Cor 1:6; 7:13; 13:11; let oneself be comforted Mt 2:18 (Jer 38:15 v.l.). παρεκλήθημεν ἐφʼ ὑμῖν we have been comforted concerning you 1 Th 3:7. ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφʼ ὑμῖν 2 Cor 7:7. διά τῆς παρακλήσεως, ἧς (on attraction, for ᾗ, s. B-D-F §294, 2; Rob. 716) παρακαλούμεθα αὐτοί by the comfort with which we ourselves are comforted 1:4c.—W. acc. of thing τὰς καρδίας Eph 6:22; Col 4:8; 2 Th 2:17; pass. Col 2:2.—Abs. 2 Cor 2:7; Ro 12:8 (but s. 2 above). παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ encourage (others) with the teaching Tit 1:9.—ἐλθόντες παραεκάλεσαν αὐτούς (the officials) came and reassured them Ac 16:39 (s. 5 below).
    ⑤ In several places παρ. appears to mean simply treat someone in an inviting or congenial manner, someth. like our ‘be open to the other, have an open door’: invite in, conciliate, be friendly to or speak to in a friendly manner (cp. 2 Macc 13:23; Ar. 15, 5 [χριστιανοὶ] τοὺς ἀδικοῦντας αὐτοὺς παρακαλοῦσιν) Lk 15:28 (but s. 1b: the father tries repeatedly [impf.] to get the son to join the party); Ac 16:39 (the officials are conciliatory, but ‘apologize to’ may be overinterpretation; s. 4); 1 Cor 4:13 (somewhat like our ‘keep the door open’); 1 Th 2:12; 1 Ti 5:1. These last three pass. may also fit in 1b.—CBjerkelund, Parakalō ’67.—M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > παρακαλέω

  • 62 πέμπω

    πέμπω fut. πέμψω; 1 aor. ἑπεμψα; pf. πέπομφα IEph 17:2. Pass.: fut. inf. πεμφθήσεσθαι (Just., A I, 28); 1 aor. ἐπέμφθην; 1 pf. ptc. πεπεμμένος (Just., D. 126, 6); plpf. 3 sg. ἐπέπεμπτο Just., D. 56, 5).
    ① to dispatch someone, whether human or transcendent being, usually for purposes of communication, send τινά someone J 1:22; 13:16; 20:21b; Phil 2:23, 28; ISm 11:3. δοῦλον Lk 20:11; cp. vs. 12f. τ. ἀδελφούς 2 Cor 9:3. ἄνδρας πιστούς 1 Cl 63:3. ὑπηρέτην Dg 7:2. ἐπισκόπους IPhld 10:2. W. double acc. π. τινὰ κατάσκοπον send someone out as a spy B 12:9; w. acc. of a ptc. π. τινὰ κρίνοντα send someone as a judge Dg 7:6. π. τινὰ πρεσβεύσοντα send someone to be a representative Pol 13:1. W. a destination indicated (the ref. to a legation somet. being omitted as self-evident, like the Engl. ‘send to someone’= ‘send a messenger to someone’): π. (τινὰ) εἴς τι send (someone) to, into (X., Hell. 7, 4, 39; Jos., C. Ap. 1, 271 εἰς Ἱερος.) Mt 2:8; Lk 15:15; 16:27; Ac 10:5, 32 (without acc.); 15:22; IEph 6:1; GJs 16:2. W. the point of departure and the destination given ἀπὸ τῆς Μιλήτου εἰς Ἔφεσον Ac 20:17 (without acc.). W. indication of the pers. to whom someone is sent π. (τινὰ) πρός τινα send (someone) to someone (X., Cyr. 1, 5, 4; Demetr.: 722 Fgm. 1:13 Jac.; Diod S 20, 72, 1 π. τινὰ εἰς Συρακούσας πρὸς τ. ἀδελφόν; PHib 127 descr. 3 [III B.C.] π. τινὰ πρός τινα; Sb 6769, 5; 2 Esdr 5:17; En 10:2; TestJos 9:1; Manetho: 609 Fgm. 10 Jac. [in Jos., C. Ap. 1, 241]) Lk 7:19 (αὐτούς them is supplied by the immediate context); Ac 10:33 (without acc.); 15:25; 19:31 (without acc.); 23:30 (the acc. αὐτόν him is supplied by the context.—S. further below, where this pass. is cited again); Eph 6:22; Phil 2:25; Col 4:8; Tit 3:12; GJs 21:2 codd. In several of these places π. is used w. another verb that tells the purpose of the sending. This verb can be in the ptc.: ἔπεμψεν λέγων he sent to ask (cp. Gen 38:25; 2 Km 14:32; Jos., C. Ap. 1, 262) Lk 7:19; cp. vs. 6. Or the verb w. π. is in a finite mood and π. stands in the ptc. (Appian, Bell. Civ. 5, 9 §34 πέμψας ἀνεῖλε=he sent and had [her] put to death; 5, 118 §489 ἤρετο πέμπων=he sent and asked; Gen 27:42; Jos., Ant. 7, 149) πέμψαντες παρεκάλουν they sent and advised Ac 19:31; cp. πέμψας ἀπεκεφάλισεν he sent and had (John) beheaded Mt 14:10.—22:7. Differently πέμψας αὐτοὺς εἶπεν he sent them and said 2:8. W. indication of the one who is to receive someone, in the dat. π. τινά τινι send someone to someone 1 Cor 4:17; Phil 2:19.—ὁ Ἰω. πέμψας δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ=‘sent two of his disciples and had them say to him’ Mt 11:2 v.l. (cp. Appian, Bell. Civ. 1, 96 §449 πέμψας τινὰς ὁ Πομπήιος συνέλαβεν [Κάρβωνα]=Pompey sent certain men and had Carbo taken into custody). W. purpose indicated by the inf. (Just., D. 45, 4) Lk 15:15; 1 Cor 16:3; cp. also J 1:33; Rv 22:16. By subst. inf. w. εἰς 1 Th 3:2, 5. By εἰς (Appian, Mithrid. 108 §516 ἔπεμπεν τὰς θυγατέρας ἐς γάμους=in order to marry them [to Scythian princes]) εἰς αὐτὸ τοῦτο for this very purpose Eph 6:22; Col 4:8. εἰς ἐκδίκησιν κακοποιῶν 1 Pt 2:14. W. εἰς twice: εἰς θεοῦ τιμὴν εἰς Σμύρναν IEph 21:1. W. purpose indicated by ἵνα Lk 16:24.—Esp. of sending forth of God’s representatives (Aberciusins. 7; Philosoph. Max. 497, 8, the wise man is ἀποσταλείς, his πέμψας is God) Moses 1 Cl 17:5; Elijah Lk 4:26. The angel of repentance Hs 8, 11, 1. Above all the Father sends the Son (upon the earth) Ro 8:3; IMg 8:2. πέμψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν Lk 20:13 (cp. Hdt. 1, 119, 2f ἦν οἱ παῖς εἷς μοῦνος … τοῦτον ἐκπέμπει … ἐς Ἀστυάγεος … Ἀστυάγης σφάξας αὐτόν). John’s gospel is dominated by the thought that Jesus is sent by God fr. heaven (s. Hdb. exc. on J 3:17) J 4:34; 5:23f, 30, 37; 6:38f, 44; 7:16, 28, 33; 8:16, 18, 26, 29; 9:4; 12:44f, 49; 13:20; 14:24; 15:21; 16:5. Jesus, or God in his name, will send the Paraclete or Holy Spirit J 14:26; 15:26 (ὸ̔ν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός); 16:7. Sim. πέμπει αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειαν πλάνης God sends them a deluding influence 2 Th 2:11.—The idea of moving from one place to another, which is inherent in ‘sending’, can retreat into the background, so that π. takes on the mng. instruct, commission, appoint: ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι J 1:33. Cp. 7:18 and the pass. 1 Pt 2:14. Elsewh., too, π. takes on a particular mng. fr. the context: πέμψον ἡμᾶς εἰς τοὺς χοίρους eject us into the swine Mk 5:12. Of one under arrest: have him transported to his destination Ac 25:25, 27; cp. 23:30 (on these pass. s. TGagos/PSijpesteijn, BASP 33, ’96, 77–97).—Abs. οἱ πεμφθέντες those who were sent Lk 7:10.—In several of the places already mentioned (Ac 23:30; Eph 6:22; Phil 2:28; Col 4:8) ἔπεμψα is an epistolary aorist (Thu. 1, 129, 3; Chion, Ep. 15, 3 ἔπεμψα δὲ τὸ ἀντίγραφον; POxy 937, 21.—B-D-F §334; Rob. 845f).
    ② to dispatch someth. through an intermediary, send τινί τι someth. to someone Rv 11:10; Hv 2, 4, 3a; Hs 5, 2, 9; 5, 5, 3. The thing that is the object of the sending can remain unmentioned if it is easily supplied fr. the context πέμψον ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις, εἰς Ἔφεσον καὶ εἰς … send (the book) to the seven churches, to Ephesus and to … Rv 1:11. πέμψει Κλήμης εἰς τὰς ἔξω πόλεις Clement is to send (it=his copy or rescripts of it) to the cities abroad Hv 2, 4, 3b. ὥρισαν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς ἀδελφοῖς they decided to send (someth.) to the brethren for their support Ac 11:29. εἰς τὴν χρείαν μοι ἐπέμψατε you have sent me (what was necessary) to satisfy my needs Phil 4:16 (cp. vv.ll. without the prep. εἰς and s. Ar. Milne p. 74 ln. 26: πέμπουσιν αὐτοῖ ἃ χρέαν ἔχουσιν). Fig. μερίσας … ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ Χριστοῦ ἔπεμψεν εἰς τοὺς προφήτας (God) sent a portion of Christ’s spirit into the prophets AcPlCor 2:10.—On π. τὸ δρέπανον Rv 14:15, 18 s. δρέπανον.—π. διά τινος could come fr. the OT (=שָׁלַח בְּיַד פּ׳ 1 Km 16:20; 2 Km 11:14; 3 Km 2:25) and could have given rise to the expr. πέμψας διὰ τῶν μαθητῶν εἶπεν αὐτῷ he sent word by his disciples and said to him Mt 11:2 ([Just., D. 53, 1]; yet a similar expr. is found in Appian, Mithrid. 108 §516 ἔπεμπεν διʼ εὐνούχων).—π. abs. means send, write a document, letter, etc. (Ps.-Callisth. 3, 18, 4; PGiss 13, 5 [II A.D.] Ἀρσινόη μοι ἔπεμψε περὶ τῶν δύο ταλάντων; 17, 8; 13; 27, 8 οὗ ἕνεκα πρὸς σὲ ἔπεμψα ἵνα ἐπιγνῶ; 81, 6; 14 πέμψον μοι οὖν περὶ τῆς σωτηρίας σου and oft. in pap) ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν ὑμῖν πέμπειν I have taken pains to write to you briefly B 1:5.—DELG. M-M. EDNT.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πέμπω

  • 63 επαγω

         ἐπάγω
         ἐπ-άγω
        (impf. ἐπῆγον, fut. ἐπάξω, aor. 2 ἐπήγαγον; pass.: fut. ἐπαχθήσομαι, aor. ἐπήχθην)
        1) приводить
        

    (τινὰ δεῦρο Eur.; παῖδάς τινος Plut.)

        2) приводить, возбуждать, подстрекать
        

    (τὸν Πέρσην Her.; τὸ πλῆθός τινι Arst. - ср. 10)

        3) вести, предводительствовать
        

    (στρατιήν Her.; στρατόν Plut.)

        ἐ. τινά τινι Aesch., Eur. и τινὰ ἐπί τινα Thuc. — вести кого-л. на войну с кем-л.;
        ἐ. τὸ δεξιὸν κέρας Arph. — бросать в бой правый фланг

        4) (sc. κύνας) идти на охоту, охотиться Xen.
        

    ὡς ἐπάγοντες ἐπῇσαν Hom. — когда они, охотясь, продвигались вперед

        5) (sc. σρτατόν) продвигаться с войском
        6) привозить, доставлять
        

    (τοὺς λίθους Thuc.; τροφὰ ἐπάγεται τῷ σώματι Plat.; med. ἐκ θαλάττης Thuc.)

        φεῦξίν τινος ἐπάξασθαι Soph. — найти средство спасения от чего-либо

        7) проводить
        

    (τὰ ἐκ τῶν διωρύχων νάματα Plat.; αὔλακα βαθεῖαν Plut.)

        8) med. приводить (в виде цитаты), цитировать
        

    (μαρτύρια Xen.; ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις Plat.)

        μάρτυρα ἐ. τινά Plat., Arst.; — приводить кого-л. в свидетели, ссылаться на чье-л, свидетельство

        9) наводить, навлекать, приносить
        

    (πῆμά τινι Hes.; γῆρας νόσους τε Plat.; κινδύνους τινί Isae.; ταραχὰς καὴ φόβους Plut.)

        εὐδίᾳ ἐ. νέφος погов. Plut. — наводить облако на ясный день, т.е. омрачать (чью-л.) радость;
        αὐθαίρετον αὑτῷ ἐπάγεσθαι δουλείαν Dem. — добровольно отдавать себя в рабство;
        φθόνον ἐπαγόμενος Xen. — навлекши на себя зависть

        10) тж. med. убеждать, склонять, понуждать
        

    (τινά Hom., Eur., Thuc., τινὰ ἐπί τι Plat., Dem. и τινὰ ποιεῖν τι Eur., med. Thuc.)

        ψῆφον ἐπαγαγεῖν τισι Thuc. — провести голосование среди кого-л.;
        οὔπω ψῆφος αὐτῷ ἐπῆκτο περὴ φυγῆς Xen. — (среди судей) еще не было проведено голосование о его изгнании, т.е. приговор о его изгнании еще не был вынесен;
        ἐπάγεσθαί τινα ἐπ΄ ὠφελίᾳ Thuc. — призывать кого-л. на помощь;
        ἐπάγεσθαι τὸ πλῆθος Thuc. — привлекать на свою сторону народные массы (ср. 2);
        εἰς τέν πρὸς αὑτὸν εὔνοιαν ἐπάγεσθαί τινα Polyb. — снискивать чьё-л. благоволение

        11) (sc. τὸν βίον) проводить жизнь, жить
        12) прилагать, применять
        ἐ. πληγήν τινι Plut. — наносить удары кому-л.;
        ἐ. κέντρον ἵπποις Eur. — подгонять стрекалом коней;
        ἐ. γνάθον Arph. — пускать в ход челюсти;
        ἐ. ζημίαν Luc. — налагать наказание;
        τέν διάνοιαν ἐ. τινί Plut. — размышлять о чем-л.;
        ἐ. δίκην, γραφήν или αἰτίαν τινι Plat., Dem.; — привлекать кого-л. к (судебной) ответственности

        13) привносить, добавлять
        θάττονα ῥυθμὸν ἐ. Xen. — ускорять темп;
        ἐ. τῷ λόγῳ ἔργον Plut. — присоединять к слову дело;
        αἱ ἐπαγόμεναι (sc. ἡμέραι) Diod. — дополнительные (вставные) дни

        14) лог. (умо)заключать по методу индукции
        

    ἀπὸ τῶν καθ΄ ἕκαστα ἐπὴ τὸ καθόλου ἐ. Arst. — заключать от частностей к общему;

        συλλογιζόμενον ἢ ἐπάγοντα Arst. — дедуктивно или индуктивно;
        πρὴν ἐπαχθῆναι Arst. — прежде, чем будет сделано умозаключение по индукции

    Древнегреческо-русский словарь > επαγω

  • 64 λαμβανω

        тж. med. (fut. λήψομαι - ион. λάμφομαι, NT. λήμφομαι, дор. λαψοῦμαι, aor. 2 ἔλαβον, ἔλλαβον и λάβον, pf. εἴληφα; med.: aor. ἐλαβόμην, ἐλλαβόμην и λελαβόμην; pass.: fut. ληφθήσομαι, aor. ἐλήφθην - ион. ἐλάμφθην, pf. εἴλημμαι; imper. λαβέ и λάβε; adj. verb. ληπτός, ληπτέος - ион. λαμπτέος; inf. aor. 2 λαβεῖν)
        1) брать, хватать
        

    (χειρὴ χεῖρα, χείρεσσι φιάλαν Hom.; ἐν χεροῖν στέφη Soph.; βιβλιον NT.)

        ἐλλάβετο σχεδίης Hom. — (Одиссей) ухватился за плот;
        λαβὼν κύσε χειρα Hom. — он схватил и поцеловал руку (Одиссея)

        2) обхватывать, обнимать
        

    (γούνατά τινος, γούνων τινά Hom.)

        3) брать с собой, уводить
        

    (ἑτάρους Hom.)

        ξυμπαραστάτην λ. τινά Soph. — брать кого-л. с собой в помощники;
        λαβόντες τοῦ βαρβαρικοῦ στρατοῦ Xen. — взяв с собой иноземный отряд

        4) захватывать, угонять, уносить, похищать
        

    (ἵππους, τὰ μῆλα, κτήματα πολλά Hom.)

        ζῶντες ἐλάμφθησαν Her. — они были захвачены живьем

        5) отнимать
        6) захватывать, завладевать
        

    (Σικελίαν, αἰχμαλώτους Thuc.; βασιλείαν ἑαυτῷ NT.)

        ἀρχῆς λαβέσθαι καὴ κράτους τυραννικοῦ Soph. — захватить господство и царскую власть

        7) (о чувствах и т.п.) охватывать
        

    (χόλος λάβε τινά Hom.; λαμβάνεσθαι ἔρωτι Xen.; ἔκστασις ἔλαβεν ἅπαντας NT.)

        λαβέσθαι ὑπὸ νόσου Her. и νόσῳ Soph. — заболеть;
        ὅ δαίμων τινὰ λελάβηκε Her. — божество вселилось в кого-л.;
        Ῥέᾳ ληφθῆναι Luc. — быть одержимым Реей;
        κνέφας λαμβάνει τέμενος αἰθέρος Aesch. — тьма покрывает небесный свод

        8) ( в качестве гостя) принимать
        9) связывать, обязывать
        ἀραῖον λ. τινά Soph. — связать кого-л. заклятьем

        10) захватывать, застигать, ловить
        

    (τὸν αὐτόχειρα τοῦ φόνου Soph.; κλέπτοντά τινα Arph.)

        λ. τινὰ ψευδόμενον Plat. — уличить кого-л. в обмане;
        δρῶν εἰλημμένος Arph. — захваченный на месте преступления

        11) натыкаться, (случайно) встречать, находить
        12) ( о взысканиях) налагать
        

    (ποινάς Eur.; δίκην Lys. - ср. 21; ζημίαν или τιμωρίαν Dem.)

        13) возлагать на себя, надевать
        14) перен. схватывать, воспринимать, созерцать
        15) постигать, усваивать, понимать
        

    (νόῳ Her. и ἐν νῷ Polyb.; ἐν τῇ γνώμῃ Xen.; τῇ διανοίᾳ Plat.)

        16) (вос)принимать
        

    λαβεῖν πρὸς ἀτιμίαν Plut. — воспринять как оскорбление;

        τὸ πρᾶγμα μειζόνως λαβεῖν Thuc. — принять дело всерьез;
        λάβετε τοὺς λόγους μέ πολεμίως Thuc. — не примите этих слов в неприязненном смысле;
        λαβεῖν τι πρὸς δέος Plut. — испугаться чего-л.;
        θάνατον λαβεῖν Eur. — принять смерть, умереть;
        τὰ ἐξ ἀρχῆς ληφθέντα Arst. — принятые вначале положения;
        αἱ εἰλημμέναι προτάσεις Arst. — допущенные положения;
        οὐ λ. πρόσωπον NT. — не взирать на лица, т.е. относиться беспристрастно

        17) предпринимать
        συμβούλιον λαβεῖν NT. — устроить совещание

        18) объяснять, истолковывать
        ταύτῃ ταῦτα ἐλάμβανον Her. — они так объяснили эти (слова)

        19) оценивать, определять
        20) полагать, считать
        21) получать, (при)обретать
        

    (κέρδος Arph.; ὄνομα Plat.; δόξαν παρὰ ἀνθρώπων NT.)

        λ. ὕψος Thuc. — расти в высоту;
        λαβεῖν κλέος Hom., Soph. — стяжать славу;
        λαβεῖν ἀνὰ δηνάριον NT. — получить по динарию;
        γέλωτα μωρίαν τε λ. ἔν τινι Eur. — стать за (свое) неразумие посмешищем у кого-л.;
        αἰτίαν ἀπό τινος λ. Thuc. — навлечь на себя упреки с чьей-л. стороны;
        λ. δίκην Her. — получать или нести наказание (ср. 12);
        λαβεῖν τέν ἀξίην Her. — получить по заслугам

        22) получать, извлекать
        

    (οἶνον ἐκ τοῦ χωρίου Arph.; λ. μισθὸν ἐκ τῆς ἀρχῆς Plat.)

        23) приобретать, покупать
        

    λ. τι δραχμῆς Arph. — покупать что-л. за драхму или по драхме

        24) доходить, достигать
        

    πρὸς τὸ μνηστεύεσθαι λ. ἡλικίαν Isocr. — достигнуть брачного возраста;

        λ. νόστον Eur. — дождаться возвращения на родину;
        λαβέσθαι τῶν ὀρῶν Thuc. — углубиться в горы;
        λαβέσθαι Δήλου Thuc. — прибыть в Делос;
        τέν Ἶδην λαβὼν ἐς ἀριστερέν χέρα Her. — оставив слева (гору) Иду;
        πρῶτον ἀληθείας λαβοῦ Plat. — прежде всего узнай истину

        25) начинать ощущать, ощутить, почувствовать
        

    (ὀργήν Eur.; φόβον Soph.; εὔνοιαν Thuc.)

        λ. θυμόν Hom. — воспрянуть духом;
        λ. αἰδῶ Soph. — ощутить стыд, устыдиться;
        λήθην λαβεῖν τινος NT. — забыть о чем-л.

    Древнегреческо-русский словарь > λαμβανω

  • 65 πεμπω

         πέμπω
        (fut. πέμψω - дор. πεμψῶ, aor. ἔπεμψα, pf. πέπομφα, ppf. ἐπεπόμφειν, эп. 3 л. sing. impf. iter. πέμπεσκε, эп. inf. praes. πεμπέμεν(αι), inf. fut. πεμψέμεναι; pass.: fut. πεμφθήσομαι, aor. ἐπέμφθην, pf. πέπεμμαι - 2 л. πέπεμψαι, ppf. ἐπεπέμμην; adj. verb. πεμπτός и πεμπτέος)
        1) посылать, отправлять
        

    (τινὰ ἐς Τροίην, Λυκίηνδε Hom.; π. Θήβας Soph.; τινὴ ξένια Xen.)

        π. κήρυκας περὴ σπονδῶν Xen. — посылать глашатаев для переговоров о мире;
        π. πρός и παρά τινα Xen., Thuc. — посылать к кому-л.;
        π. ἐπί τινα Thuc. — посылать за кем-л.;
        π. ἐπὴ βοήθειαν Xen. — посылать за помощью;
        πέμπεσθαί τινα ἐπί τινα Soph. — посылать кого-л. от себя к кому-л.;
        π. τινὰ ὁδόν Soph. — отправлять кого-л. в путь;
        π. εἰς διδασκάλων Plat. — посылать в школу;
        ἄλλον π. ἱκανέμεν (τινά) Hom. — отправить кого-л. к другому, т.е. отказать в гостеприимстве;
        πέμπει κελεύον Thuc. — он посылает приказание;
        πέμπων ἐκέλευε Xen. — он велел через посла;
        πέμψας πρὸς τὸν ναύαρχον, ἐδεῖτο διαβιβάσαι τὸ στράτευμα Xen. — (Фарнабаз) посылает к наварху с просьбой увести войско;
        πέμπεσθαί τινα Soph. — посылать за кем-л., отзывать кого-л. обратно;
        τί χρῆμ΄ ἐπέμψω τὸν ἐμὸν ἐκ δόμων πόδα ; Eur. — зачем ты послала за мной?

        2) ниспосылать

    (κακόν τινι Hom.; ὀνείρατα Soph.; φόβον Plat.)

     ; даровать
        

    (ὄλβον Pind.; ἀλκάν Soph.)

        3) сопровождать, провожать, отвозить
        

    (τινὰ σὺν νηῒ ἐς Χρύσην Hom.; πέμψον με πρὸς οἴκους Soph.)

        γῆς τινα π. ἄποικον Soph. — отправлять кого-л. в изгнание

        4) культ. сопровождать в торжественной процессии, торжественно справлять

    (πομπήν Her.; χορούς Eur.; Παναθήναια Men.; θρίαμβον Plut.)

     ; pass. πέμπεσθαι Her. быть носимым в торжественной процессии
        5) испускать, издавать
        

    (ἰαχάν Aesch.)

    Древнегреческо-русский словарь > πεμπω

  • 66 προαγω

         προάγω
         (ᾰ) (aor. 2 προήγαγον, pf. προῆχα)
        1) med. вести вперед
        τὸν νεκρὸν π. Plat. — нести покойника

        2) выводить (наружу)
        

    (τινά NT.)

        3) приводить, доводить
        ὡς προῆγεν (τὸν Κῦρον) ὅ χρόνος εἰς ὥραν τοῦ πρόσηβον γενέσθαι Xen. (досл.) — когда время привело Кира к юношескому возрасту;
        προήχθη εἰπεῖν Arst. — (Эврипид) договорился (до странной мысли)

        4) вводить, побуждать, склонять
        

    (ἀνθρώπους ἐπ΄ ἀρετήν Xen.)

        π. τινὰ περί τινος εἰς λόγους Plat. — заставлять кого-л. говорить о чем-л.;
        ὡς χρεία προάγει Thuc. — как требует необходимость;
        π. τινὰ εἰς ὀργέν ἢ φθόνον ἢ ἔλεον Arst. — внушать кому-л. гнев, недоброжелательность или жалость;
        κινδυνεύειν τινὰ π. Thuc. — толкать кого-л. на риск;
        ἐς γέλωτά τινα προαγαγεῖν Arst. (προαγαγέσθαι Her.) — рассмешить кого-л.;
        εἰς τοῦτο προαγαγέσθαι τι Her. — довести что-л. до такой степени;
        προαχθῆναι γράφειν διά τι Polyb. чем-л. — быть побужденным к описанию (событий)

        5) продвигать вперед, возвышать, возвеличивать, усиливать
        

    (τέν πόλιν Thuc.; τὰ μαθήματα Arst.)

        προαγαγεῖν εἰς δόξαν τινά Plut. — прославить кого-л.;
        πολλοὺς προαγαγεῖν ἐφ΄ ἡγεμονίας Plut. — назначить многих (солдат) на командные посты;
        ἐπὴ μέγα προαχθῆναι παρά τινι Luc. — быть высоко вознесенным благодаря кому-л.

        6) выпускать
        

    π. δάκρυα Eur. — проливать слезы;

        π. καρπούς Arst. — приносить плоды

        7) идти вперед, продвигаться
        σοῦ προάγοντος ἐγὼ ἐφεσπόμην Plat. — так как ты шел вперед, то я (за тобой) следовал;
        τῆς ἡμέρος ἤδη προαγούσης Polyb. — так как день уже продвинулся, т.е. было уже поздно;
        ἐκ τῶν ἀσαφεστέρων ἐπὴ τὰ σαφέστερα π. Arst. — продвигаться от менее ясного к более ясному

        8) идти впереди
        π. τινὰ εἰς τόπον τινά NT. — раньше кого-л. войти куда-л.

        9) предшествовать (во времени)
        

    ὁ προάγων λόγος Plat. — ранее сказанное

        10) med. выращивать, воспитывать
        

    (παῖδας Dem.)

    Древнегреческо-русский словарь > προαγω

  • 67 υπαγω

         ὑπάγω
         ὑπ-άγω
        1) подводить
        

    ὑ. ἵππους Hom., Luc., тж. ὑ. ἵππους ζυγόν Hom. или ζυγῷ Luc. — подводить под ярмо лошадей, т.е. запрягать;

        ἑαυτὸν εἰς δουλείαν ὑ. Luc. — отдавать себя самого в рабство;
        ὑ. τινὰ ἐς χέρας τινός Her. — отдавать кого-л. во власть кому-л.

        2) подчинять
        ὅταν ὑπαγάγηται (sc. τὰ Πάρθων) Plut. — когда будет завоевана Парфия

        3) привлекать к ответственности
        

    (τινά Lys., Xen.)

        ὑ. τινὰ ὑπὸ δικαστήριον Her. или δικαστηρίῳ Luc., тж. ὑ. τινὰ ἐς δίκην Thuc. — привлекать кого-л. к судебной ответственности;
        ὑ. τινὰ θανάτου Her., Xen. — требовать для кого-л. смертной казни

        4) вести, увлекать, заманивать
        

    (τινὰ ἐπὴ κῶμον Eur.; ὑ. τοὺς πολεμίους εἰς δυσχωρίαν Xen.)

        εἰς ἔχθραν τῶν πόλεων ὑπηγμένων Dem. — когда города были вовлечены во (взаимную) вражду;
        τίν΄ ὑπάγεις μ΄ ἐς ἐλπίδα ; Eur. — какую надежду хочешь ты мне внушить?;
        ὑπάγεσθαί τινα Dem. — склонять кого-л. на свою сторону

        5) вводить в обман, обманывать
        

    (τινά Lys.)

        ταῦτα ὑπήγετο, βουλόμενος … Xen. — он пустил в ход эти хитрости, желая …

        6) уводить
        ὑ. τινά τινος Hom. и ὑ. τινὰ ἀπό τινος Arst. — уводить (отвлекать) кого-л. от чего-л.;
        ὑπαγομένου κάτωθεν τοῦ χώματος Thuc. — по мере того, как насыпь снизу выкапывалась

        7) уходить, отступать
        

    κόσμῳ καὴ τάξει ὑ. Thuc. — уходить в полном порядке;

        ὑπάγοιμί τἄρ΄ ἄν Arph. — я, пожалуй, уйду;
        ὕπαγε εἰς εἰρήνην NT. — иди с миром

        8) медленно продвигаться
        

    (ἔμπροσθεν Xen.)

        ὑπάγεθ΄ ὑμεῖς τῆς ὁδοῦ Arph. — отправляйтесь в путь, трогайтесь

        9) приседать Arst.

    Древнегреческо-русский словарь > υπαγω

  • 68 καθίστημι

    + V 29-63-17-45-64=218 Gn 39,4.5; 41,33.34.41
    A: to set (down), to bring to [τινα εἴς τι] 1 Sm 5,3; to place [τινα] Nm 4,19; to appoint to do [τι +inf.] Nm 21,15; to set over, to appoint over [τινα ἐπί τινος] Gn 39,4; id. [τινα ἐπί τινα] Ex 5,14; id. [τινα ἐπί τι] 1 Kgs 11,28; to commit to, to appoint for [τί τινι] 1 Mc 7,20; to establish [τι] Sir 46,13; to set in order, to restore [τι] Is 49,8; to make, to render so and so [τι +pred.] Est 3,13b; to appoint to be, to establish sb as [τινα +pred.] Gn 47,5; id. [τινα εἴς τινα] 2 Sm 6,21; to make sb do [τινα +inf.] Dt 1,15
    M: to stand (up) Neh 13,19; to come before, to stand in the presence of [ἐναντίον τινός] Jos 20,3; id. [ἐνώπιόν τινος] 1 Sm 1,9; to stand up 1 Sm 30,12; to settle (down) 2 Chr 25,3; to stand up against [κατά τινος] Dt 19,16
    P: to become, to be made [+pred.] Est 8,12x; to be established Ps 96(97),1
    καθέστηκα to have become, to be Wis 10,7; οἱ καθεσταμένοι ἐπὶ πάντα Ισραηλ the officers over all of Israel 1 Kgs 4,7; κατέστη ἐπὶ τὴν βασιλείαν he became king 2 Chr 21,5; κατάστητε ἐν ταῖς περικεφαλαίαις stand ready with your helmets Jer 26(46),4; κατασταθήσεται ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ τετελευτηκότος it shall be named by the name of the deceased Dt 25,6; καθεστηκὼς πρεσβύτης someone growing old Dt 32,25; καθεστηκὸς ὕδωρ stagnant water Ez 34,18
    →MM

    Lust (λαγνεία) > καθίστημι

  • 69 καταλαμβάνω

    + V 13-31-19-20-43=126 Gn 19,19; 31,23.25; 44,4; Ex 15,9
    A: to take, lay hold of [τι] Jgs 7,24; to take, to overtake [τινα] (of God) Jb 5,13; to overtake, to befall [τινα] (of evil) Gn 19,19; to overtake [τινα] (often after a pursuit) Gn 31,23; to reach [τινα] (of men reaching God) Mi 6,6; to overtake, to take hold of [τινα] (of sin; metaph.) Ps 39(40),13; to lay hold of, to come over, to overtake [τινα] (of feelings; metaph.) Ps 68(69),25; to take prisoner [τινα] 2 Chr 25,23; to take, to capture [τι] (of city) 2 Sm 12,26
    to comprehend, to understand [τι] Jb 34,24, cpr. DnLXX 1,20
    to find sb doing [τινα +pred.] 1 Ezr 6,8; to detect, to catch in the act of doing (esp. of the detection of adultery) [τινα] SusLXX 58, see also Jer 3,8 (double transl. of the Hebr.)
    M: to seize, to lay hold on [τι] Prv 1,13; to overtake, to take hold of [τινα] (of sin) Jdt 11,11; to take, to capture [τι] (of city) Nm 21,32; to occupy, to keep [τι] 1 Mc 11,46
    P: to be taken, to be stolen Ex 22,3; to be apprehended, to be taken hold of Prv 2,19; to be detected Ob 6;
    κατέλαβον τὸν Μανασση ἐν δεσμοῖς they took Manasseh in bonds, they captured Manasseh 2 Chr 33,11; τοῦ φιλίαν καταλαβέσθαι τοῖς Ιουδαίοις to form friendship with the Jews 1 Mc 10,23; καταλάβωσιν τρίβους εὐθείας they comprehend, they understand the paths of life Prv 2,19; κατειλημμένη ἐν ἀγῶνι θανάτου seized by the agony of death Est 4,17k; καταλήμψεται ὁ ἀλοητὸς τὸν τρύγητον the threshingtime shall over-take the vintage Lv 26,5; οἳ κατελάβοσαν τοὺς πατέρας ὑμῶν who convicted your fathers Zech 1,6 *2 Chr 9,20 χρυσίῳ κατειλημμένα with gold, stolen? corr.? χρυσίῳ κατακεκλεισμένα for MT סגור זהב covered with gold, of pure gold, cpr. 1 Kgs 6,20; *Jer 28(51),34 κατέλαβέν με he came upon me-יגנישׂי? for MT יציגני he put me away
    Cf. MARGOLIS, M. 1906a=1972 77; →LSJ Suppl (2 Chr 9,20)

    Lust (λαγνεία) > καταλαμβάνω

  • 70 κρίνω

    + V 21-58-53-75-64=271 Gn 15,14; 16,5; 18,25; 19,9; 26,21
    A: to judge, to consider, to think [τινα +pred.] 3 Mc 2,33; to decide to, to determine to do [+inf.] Jdt 2,3; to decide that sb should [τινα +inf.] 3 Mc 6,30; to judge, to give a fair judgement [τινι] Gn 30,6; id. [τινα] Ps 71(72),4; to judge [τινα] Dt 32,36; id. [ἀνὰ μέσον τινῶν] Is 2,4; id. [τι] Ex 18,22; to pass judge-ment upon, to condemn [τινα] Gn 15,14; to condemn, to punish [τινα] Ez 38,22; to plead for [τινι] Is 1,17; to rule [τινα] 1 Mc 9,73; to probe, to estimate [τινα] Jb 7,18
    M/P: to dispute, to contend [abs.] 2 Sm 19,10; id. [πρός τινα] Jgs 21,22; id. [μετά τινος] JgsA 8,1; id.
    [τινι] Jb 9,3; to contend with, to contest with [πρός τινα] Sir 42,8
    κεκριμένος picked out, choosen 2 Mc 13,15; κρινοῦσιν τὸν λαὸν κρίσιν δικαίαν they shall judge the people with righteous judgement, they shall pass a right judgement for the people Dt 16,18; ἔκρινέν σοι κύριος ἐκ χειρός πάντων the Lord passed a fair judgement for you upon all, delivered you from the hand of all, took revenge for you on all (semit., rendering MT כל מיד פטךשׁ) 2 Sm 18,31; ὡς ἐκρίθη σοι as it seemed good to you, as you decreed 1 Ezr 8,90
    Cf. DORIVAL 1994, 387; HELBING 1928 68. 96.236; LEE, J. 1983, 78; MONSENGWO PASINYA 1973, 154- 158; WEVERS 1993, 408; →LSJ Suppl; LSJ RSuppl; NIDNTT; TWNT
    (→ἀνακρίνω, ἀνταπο-, ἀντικρίνω, ἀποκρίνω, διακρίνω, ἐπικρίνω, κατακρίνω, προκρίνω, συγ-, ὑποκρίνω,,)

    Lust (λαγνεία) > κρίνω

  • 71 ἀνίστημι

    A causal in [tense] pres. ἀνίστημι (later [full] ἀνιστάω S.E.M. 9.61): [tense] impf. ἀνίστην: [tense] fut. ἀναστήσω, poet. ἀνστήσω: [tense] aor. 1 ἀνέστησα, [dialect] Ep. ἄνστησα, [dialect] Aeol. [ per.] 3pl.

    ὄστασαν Hsch.

    : [tense] pf.

    ἀνέστακα LXX 1 Ki.15.12

    , Arr.Epict.1.4.30: also in [tense] aor. 1 [voice] Med. ἀνεστησάμην (v. infr. 1.5, 111.6).
    I make to stand up, raise up, γέροντα δὲ χειρὸς ἀνίστη he raised the old man up by his hand, Il.24.515, cf. Od.14.319;

    τί μ' αὖ.. ἐξ ἑδρας ἀνίστατε; S.Aj. 788

    ;

    ἀ. τινὰ ἐκ τῆς κλίνης Pl.Prt. 317e

    ;

    ὀρθὸν ἀ. τινά X.Mem.1.4.11

    ;

    ἀπὸ τοῦ καθαρμοῦ τινα D.18.259

    .
    2 raisefrom sleep, wake up, Il.10.32, etc.;

    εἰς ἐκκλησίαν ἀ. τινά Ar.Ec. 740

    ;

    ἀ. τινὰ ὠμόϋπνον Eup.305

    : metaph.,

    ἀ. νόσον S.Tr. 979

    .
    3 raise from the dead,

    οὐδέ μιν ἀνστήσεις Il.24.551

    , cf. A.Ag. 1361, S.El. 139; from misery or misfortune, Id.Ph. 666, Aeschin.1.67.
    4 produce a witness, etc. (cf. 111.6),

    προφήτην ὑμῖν ἀ. ὁ Θεός Act.Ap.3.22

    , al.
    5 after Hom., also of things, set up, build, στήλας v.l. in Hdt.2.102;

    πύργους X.Cyr.7.5.12

    , etc.;

    τρόπαια Διί E.Ph. 572

    ; ἀνδριάντα ἐς Δελφούς Philipp. ap. D.12.21; so ἀ. τινὰ χρυσοῦν, χαλκοῦν (in pure Attic ἱστάναι), set up a golden, brazen statue of him, Plu.2.170e, Brut.1 ([voice] Pass., v. infr. B):—so in [tense] aor. 1 [voice] Med., ἀναστήσασθαι πόλιν build oneself a city, Hdt.1.165; ἀνεστήσαντο δὲ βωμούς they set them up altars, Call.Dian. 199.
    b build up again, restore,

    τείχη D.20.68

    : metaph.,

    θεῶν τιμάς E.HF 852

    .
    6 put up for sale, Hdt.1.196.
    II rouse to action, stir up,

    ἀλλ' ἴθι νῦν Αἴαντα.. ἄνστησον Il.10.176

    , cf. 179, 15.64, etc.: c. dat. pers., raise up against another, τούτῳ δὲ πρόμον ἄλλον ἀναστήσουσιν ib.7.116 (v. infr. B. 1.5): rouse to arms, raise troops, Th.2.68,96;

    ἀ. πόλεμον ἐπί τινα Plu.Cor.21

    ; ἀναστήσας ἦγε στρατόν he called up his troops and marched them, Th.4.93, cf. 112, etc.
    III make people rise, break up an assembly by force, Il.1.191; but ἐκκλησίαν ἀναστῆσαι adjourn it, X.HG2.4.42.
    2 make people emigrate, transplant (cf. infr. B. 11.2),

    ἔνθεν ἀναστήσας ἄγε Od.6.7

    ;

    ἀνίστασαν τοὺς δήμους Hdt.9.73

    ;

    Αἰγινήτας ἐξ Αἰγίνης Th.2.27

    ; even

    γαῖαν ἀναστήσειν A.R.1.1349

    ;

    οἴκους Plu.Publ.21

    ; also

    ἀ. τινὰ ἐκ τῆς ἐργασίας D.18.129

    .
    3 make suppliants rise and leave sanctuary, Hdt.5.71, Th.1.137, S.OC 276, etc.: also ἀ. στρατόπεδον ἐκ χώρας make an army decamp, Plb.29.27.10;

    τὰ πράγματα ἀνίστησί τινα Plu.Alc. 31

    .
    4 ἀ. ἐπὶ τὸ βῆμα make to ascend the tribune, Id.2.784c, cf. Cam.32.
    5 of sportsmen, put up game, X.An.1.5.3, cf. Cyr.2.4.20 ([voice] Pass.), Cyn.6.23, D.Chr.2.2.
    B intr. in [tense] pres. and [tense] impf. ἀνίσταμαι, -μην, in [tense] fut. ἀναστήσομαι, in [tense] aor. 2 ἀνέστην (but ἀναστῶ, for ἀναστήσω, Crates Com.4D.), imper. ἄστηθι (for ἄν-στηθι) Herod.8.1, part.

    ἀστάς IG4.951.112

     (Epid.): [tense] pf. ἀνέστηκα, [dialect] Att. [tense] plpf. ἀνεστήκη; also [tense] pf.

    ἀνεστέασι Hdt.3.62

    : [tense] aor. [voice] Pass. ἀνεστάθην, [dialect] Aeol. part.

    ὀσταθείς Hsch.

    :—stand up, rise, esp. to speak,

    τοῖσι δ' ἀνέστη Il.1.68

    , 101, etc.;

    ἐν μέσσοισι 19.77

    : in [dialect] Att. c. [tense] fut. part., ἀ. λέξων, κατηγορήσων, etc.: so c. inf.,

    ἀνέστη μαντεύεσθαι Od.20.380

    : in part.,

    ἀναστὰς εἶπε E.Or. 885

    ;

    παραινέσεις ἐποιοῦντο ἐν σφίσιν αὐτοῖς ἀνιστάμενοι Th.8.76

    ; also, rise from one's seat as a mark of respect,

    θεοὶ δ' ἅμα πάντες ἀνέσταν Il.1.533

    ; ἀπὸ βωμοῦ (cf. A. 111.3) Aeschin.1.84.
    2 rise from bed or sleep,

    ἐξ εὐνῆς ἀνστᾶσα Il.14.336

    , cf. A.Eu. 124;

    εὐνῆθεν Od.20.124

    ;

    ὄρθρου ἀ. Hes. Op. 577

    ;

    ὀψέ Ar.V. 217

    ; οὐδ' ἀνιστάμην ἐκ κλίνης, of a sick person, And.1.64: abs., rise from sleep, Hdt.1.31.
    3 rise from the dead, Il.21.56, cf. 15.287, Hdt.3.62, A.Ag. 569;

    παρὰ τῶν πλειόνων Ar.Ec. 1073

    .
    4 rise from an illness, recover,

    ἐκ τῆς νούσου Hdt.1.22

    , cf. Pl.La. 195c: abs., Th.2.49.
    5 rise as a champion, Il.23.709; θανάτων χώρᾳ πύργος ἀνέστα [Oedipus] S.OT 1201: hence c. dat., stand up [to fight against..],

    Ἀγκαῖον.., ὅς μοι ἀνέστη Il.23.635

    ;

    μή τίς τοι.. ἄλλος ἀναστῇ Od.18.334

    ;

    Τυφῶνα θοῦρον πᾶσιν ὃς ἀνέστη θεοῖς A.Pr. 354

     codd.; v. supr. A.11.
    6 rise up, rear itself,

    πύργοι E.Ph. 824

     (lyr.), cf. Plb.16.1.5; of statues, etc., to be set up, Plu.2.91a, 198f: metaph.,

    μή τι ἐξ αὐτῶν ἀναστήῃ κακόν Pi.P.4.155

    ;

    πόλεμος D.H.3.23

    ;

    θορύβου ἀναστάντος App.BC1.56

    .
    7 to be set up, βασιλεύς as king, Hdt.3.66 codd.
    8 of a river, rise,

    ἐξ ὀρέων Plu.Pomp.34

    .
    9 [tense] pf. part.,

    γῆ γηλόφοισιν ἀνεστηκυῖα Arr.Ind.4.7

    : metaph., lofty,

    ἀ. τὴν ψυχὴν γενόμενος Eun.Hist.p.233

     D.
    II rise to go, set out, go away,

    εἰς Ἄργος E.Heracl.59

    , cf. Th.1.87, 7.49,50;

    ἀνίστατο εἰς οἴκημά τι ὡς λουσόμενος Pl.Phd. 116a

    .
    2 to be compelled to migrate (supr. A. 111.2),

    ἐξ Ἄρνης ἀναστάντες ὑπὸ Θεσσαλῶν Th.1.12

    , cf. 8: of a country, to be depopulated,

    χώρα ἀνεστηκυῖα Hdt.5.29

    ;

    πόλις.. πᾶσ' ἀνέστηκεν δορί E.Hec. 494

    ; ἡσυχάσασα ἡ Ἑλλὰς καὶ οὐκέτι ἀνισταμένη no longer subject to migration, Th.1.12;

    τὴν ἀσφάλειαν.. περιείδετ' ἀνασταθεῖσαν D.19.84

    .
    3 of a law-court, rise, Id.21.221.
    4 cease,

    οὐκ, ἀνέστη ἕως ἐνίκησε σκορπίσαι Psalm.Solom.4.13

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀνίστημι

  • 72 γραφω

         γράφω
         (ᾰ) (aor. 2 ἐγράφην) тж. med.
        1) царапать, рассекать
        2) вырезывать, чертить
        

    (ἐν πίνακί τι Hom.; διαγράμματα Arst.; εἰς στήλην χαλκῆν τι Dem.)

        3) записывать, писать
        

    (τι ἐς διφθέρας Her.; γράμματα ἐν φλοιῷ γεγράψεται Theocr.; νόμοι γεγραμμένοι Arst.)

        γ. εἰς ὕδωρ Soph., Men., ἐν ὕδατι Plat. и καθ΄ ὕδατος погов. Luc. — писать по воде, т.е. говорить впустую или считать пустой болтовней;
        γράφεσθαί τι ἐν φρεσίν Aesch. — или φρενῶν ἔσω Soph. запечатлевать в душе, крепко запоминать что-л.

        4) писать, письменно сообщать
        

    (τινὴ ὡς … Thuc. и εἴς τινα Luc.)

        πρόσοδον γράψασθαι πρὸς τέν βουλήν Dem. — попросить аудиенции у Совета, обратиться в Совет

        5) в письменной форме предлагать
        

    (νόμον Xen.; γνώμην Xen., Plut.)

        γ. εἰρήνην Dem. — вносить предложение о заключении мира:
        ἔγραφε βουλεύων Dem. — он сделал в Совете предложение;
        τὰ γραφέντα Plat. или τὰ γεγραμμένα Dem. = οἱ νόμοι (ср. 9)

        6) предписывать
        

    (ποιεῖν τι Xen.)

        πότμος ἔγραψε Pind. — судьба решила;
        γράψασθαι ἅ τε δεῖ ποιεῖν καὴ ὧν ἀπέχεσθαι Xen. — самому для себя решать, что делать и от чего воздерживаться

        7) писать, сочинять
        

    (περί Xen. и ὑπέρ τινος Polyb.)

        γράφεσθαι ὑπομνήματα Polyb. — писать свои воспоминания

        8) записывать, вносить в списки
        

    (τινά τινα Plat.)

        γράψαι τινὰ τῶν ἱππεύειν ἐπιθυμουμένων Xen. — зачислить кого-л. в списки желающих служить в коннице;
        ἕνα τῶν μαθητῶν τινα γράφεσθαι Plat. — принимать кого-л. в число своих учеников;
        οὐ Κρέοντος προστάτου γεγράψομαι Soph. — я не прибегну к опеке Креонта

        9) подавать в суд жалобу, привлекать к ответственности, обвинять
        

    γραφείς Dem. — будучи предан суду;

        τὸ ψήφισμα ἐγράφη παρανόμων Aeschin. — постановление было обжаловано как противозаконное;
        ἥ γραφεῖσα δίκη Plat. — начатое судебное преследование;
        τὰ γεγραμμένα Dem. — пункты обвинения (ср. 5);
        τὸ γεγραμμένον ἐκτίνειν Dem. — уплатить назначенную судом сумму;
        γράψασθαί τινι Arph., Plat. — привлечь кого-л. к судебной ответственности;
        γράφεσθαί τινά τινος γραφήν или δίκην Plat., реже τινά τι Dem. — предъявлять кому-л. обвинение в чем-л.;
        γράψασθαί τινα ποιεῖν τι Arph. — обвинить кого-л. в совершении чего-л.

        10) рисовать, изображать, писать
        

    (τινά Her.; εἰκόνας Plat.)

        ζῷα γ. Plat. — рисовать животных, но ζῷα γράφεσθαί τι (= ζῳγραφεῖν) Her. писать с натуры что-л.

        11) расписывать, раскрашивать
        

    (ἀνδριάντας Plat.)

    Древнегреческо-русский словарь > γραφω

  • 73 εκκαλεω

        1) вызывать, звать к себе
        

    (τινα Hom., Arph., τινα δόμων Eur. и τινα ἔνδοθεν Lys.; med. τινα Hom., Her., Soph., Arph.; φόνος φόνον ἐξεκάλεσε Eur.)

        ἐκκληθέντες ἐπεβάλοντο πλεῖν ἐπὴ τέν νῆσον Polyb. — следуя призыву, они решили поплыть к острову

        2) призывать
        

    (τινα Soph.; med. θεούς Plut.)

        3) med. вызывать, возбуждать
        

    (δάκρυον Aesch.; ὀργήν Aesch.; τέν ὁρμήν τινος и τινα πρός τι Polyb.)

        θορύβους ἐκκαλέσασθαι Aesch. — поднять шум;
        φωνήν τινα ἐ. παρά τινος Plut. — заставлять кого-л. заговорить;
        ἐ. τινα ταῖς ἐλπίσι πρός τι Plut. — соблазнять кого-л. видами на что-л.;
        ἐ. τινα φονέα γενέσθαι Soph. — подстрекать кого-л. стать убийцей

    Древнегреческо-русский словарь > εκκαλεω

  • 74 πειθω

        I.
         πειθώ
        - οῦς ἥ
        1) искусство убеждения
        

    μελίγλωσσοι πειθοῦς ἐπαοιδαί Aesch. — медоточивые слова убеждения, сладкоречивые уговоры

        2) убеждение, уговаривание
        

    πειθοῖ καὴ βίᾳ Xen. — и убеждением, и силой;

        μετὰ πειθοῦς Plat. — путем убеждения

        3) средство убеждения, довод
        

    (π. τινα ἔχειν πρός τινα Eur.)

        π. τινα ζητεῖν Arph. — искать какого-л. довода

        4) послушание, повиновение
        

    (ἥ π. καὴ ἥ καρτερία Xen.)
        II.
         πείθω
        (fut. πείσω, aor. 1 ἔπεισα, aor. 2 ἔπῐθον, pf. πέπεικα; эп. imper. aor. 2 πέπιθε; эп. opt. πεπίθοιμι; med.: aor. 2 ἐπιθόμην; pass.: fut. πεισθήσομαι, aor. ἐπείσθην, pf. πέπεισμαι, pf. 2 πέποιθα)
        1) убеждать, уговаривать, увещевать
        

    (τινὰ, φρένας τινός и φρένας τινί, θυμόν τινος и θυμόν τινι Hom.; τινὰ λόγῳ Aesch. - ср. 4; τὰ περί τινος NT.)

        π. τινὰ ἑκόντα ποιεῖν τι Xen. — убеждать кого-л. сделать что-л. по доброй воле;
        οὐ πείθοντες Xen. — не прибегая к убеждениям, т.е. действуя силой;
        ἄγειν τινὰ πείσαντα Soph. — уговорить кого-л. уйти;
        νῦν δὲ πέπεισμαι Plat. — теперь же я (в этом) убедился;
        πεποιθότες ἐφ΄ ἑαυτοῖς NT. — уверенные в себе;
        med. — поддаваться убеждению, слушаться, повиноваться (τινι Hom., Xen. etc.;
        τοῖς λόγοις τινός Aesch.; τῷ νόμῳ Plat.):
        τίς τοι ἔπεσιν πείθηται ; Hom. — кто послушается твоих слов?;
        πείθου! и πιθοῦ! Soph. — послушайся!;
        ἐμοὴ πίθεσθε μέ βαρυστόνως φέρειν Aesch. — послушайтесь меня, не предавайтесь горю;
        π. τῇ παροιμίᾳ Plat. — следовать поговорке

        2) упрашивать, склонять, смягчать
        

    (τινὰ δώροισίν τ΄ ἔπεσσί τε Hom.; τέν καρδίαν τινός NT.)

        μισθῷ π. τινὰ ποιεῖν τι Her. — склонить кого-л. за деньги сделать что-л.;
        χρήμασι πεισθῆναί τι Thuc. — за деньги согласиться на что-л.;
        πεπεισμένος γόοις τινός Aesch. — побужденный чьими-л. жалобами

        3) возбуждать, поднимать
        4) (преимущ. med.) доверять(ся), полагаться, верить
        

    (λόγῳ τινί Plat. - ср. 1; οἱ μὲν ἐπείθοντο τοῖς λεγομένοις, οἱ δὲ ἠπίστουν NT.)

        ὔμμιν πέποιθα σαωσέμεναι νέας ἁμάς Hom. — вы, полагал я, спасете наши корабли

    Древнегреческо-русский словарь > πειθω

  • 75 περιβαλλω

        (fut. περιβᾰλῶ, aor. περιέβᾰλον; эп. impf. περίβαλλον; ион. 3 л. ppf. pass. περιεβεβλήατο = περιεβέβληντο)
        1) закидывать, накидывать, набрасывать
        

    (πεῖσμα Hom.)

        π. στέρνα πρὸς στέρνα τινός Eur. — прижаться грудью к чьей-л. груди;
        med. — накидывать на себя (χλανίδα περιβαλλόμενος Her.; περιβεβλημένος σινδόνα NT.)

        2) надевать
        περιβαλλόμενοι τεύχεα Hom. — с надетым на себя оружием, вооруженные

        3) одевать

    (τινὰ γυμνόν NT.)

     ; pass. одеваться
        4) запрокидывать
        

    π. χεῖράς τινι Eur., Plat. — обвивать кого-л. руками (ср. 8)

        5) строить вокруг, возводить кругом
        

    (τεῖχος Πελοποννήσῳ Arst. и τῷ λιμένι Polyb.; χάρακά τινι NT.; med. τείχη Thuc. и τεῖχος τέν πόλιν Her.)

        ταῖς πόλεσιν ἐρύματα περιβάλλεσθαι Xen. — возводить укрепления вокруг городов

        6) внушать
        7) оказывать, давать
        π. σωτηρίαν τινί Eur. — спасать кого-л.

        8) опутывать, захватывать
        

    περιβαλεῖν πλῆθος τῶν ἰχθύων Her. — поймать множество рыб(ы);

        περιβαλέσθαι τέν πόλιν Her. — захватить город;
        π. τινὰ πέδαις Aesch. — наложить на кого-л. оковы;
        π. τὸν αὐχένα βρόχῳ Her. — обвивать шею петлей;
        π. τινὰ χερσί Eur. (ср. 4) — обнимать кого-л.;
        σκότος περιβάλλει τινά Eur. — тьма окутывает кого-л.;
        περιβάλλεσθαι σωφροσύνης δόξαν Xen. — стяжать себе репутацию благоразумного человека

        9) обнимать
        

    (ἀλλήλους Xen.)

        10) окружать, брать в кольцо
        περιβάλλεσθαί τινι πτεροφόρον δέμας Aesch. — окружать пернатым телом, т.е. превращать в птицу кого-л.;
        περιβάλλεσθαι μεῖζον χωρίον Xen. — окружать большую площадь;
        ἐν τῷ περιβεβλημένῳ Her. — в огороженном месте, внутри ограды

        11) возлагать
        12) налагать
        13) поражать
        

    (τινὰ χαλκεύματι Aesch.; τινὰ κακῷ Eur.)

        π. τινὰ φυγῇ Plut. — карать кого-л. изгнанием;
        π. τινὰ ὀνείδει Dem. — покрывать кого-л. позором

        14) бросать, устремлять
        

    π. περὴ ἕρμα τέν ναῦν Thuc. — налететь с кораблем на скалу

        15) огибать, объезжать
        

    (τὸν Ἄθων Her.; Σούνιον Thuc.)

        16) превосходить
        

    (τινά τινι Hom.)

        ἀρετῇ π. Hom. — отличаться высокими качествами, быть превосходным

        17) часто посещать
        

    (τόπους Xen.)

        18) med. перен. охватывать
        

    (τῇ διανοίᾳ τι Isocr.; ξυμπάντα τὰ οἰκεῖα Plat.)

        19) med. пускаться в рассуждения
        

    μακρὰν περιβαλλόμενοι Plat. — пространно разглагольствуя;

        κομψῶς κύκλῳ π. Plat. — ловко кружиться вокруг да около

    Древнегреческо-русский словарь > περιβαλλω

  • 76 προκαλεω

        (преимущ. med.)
        1) вызывать, бросать вызов
        

    (τινα μάχεσθαι и τινα χάρμῃ Hom.; τινα μάχῃ Anacr.; τινα εἰς ἀγῶνα Plat.)

        προκαλεῖσθαί τινα εἰς λόγους Plat. — вызывать кого-л. на разговор (ср. 3)

        2) обращаться с призывом, призывать
        

    προκαλεῖσθαι εὐγένειάν τινος Eur. — взывать к чьему-л. благородству

        3) звать, приглашать
        

    (πρὸς τὸ συνδειπνεῖν Plat.; πρὸς τέν θήραν Arst.; ἐς σπονδὰς καὴ διάλυσιν πολέμου Thuc.; ἐπὴ τιμωρίαν Dem.)

        προκαλεῖσθαί τινα ἐς λόγους Her. — приглашать кого-л. для переговоров (ср. 1)

        4) (раньше) предлагать
        

    (τι Thuc.; τινά τι Arph., Plat., Dem.)

        ἐπιεικῆ καὴ μέτρια προκαλεῖσθαι Plut. — делать справедливые и умеренные предложения

        5) юр. вызывать

    (εἰς μαρτυρίαν Dem.)

     ; προκαλεῖσθαί τινά τινος εἰς Ἄρειον πάγον Luc. вызывать кого-л. на суд по обвинению в чем-л.
        6) призывать в свидетели, ссылаться
        

    προκαλεῖσθαι ἐπί τινα περί τινος Polyb. — ссылаться на кого-л. в связи с чем-л.

        7) вызывать, причинять
        8) возбуждать, раздражать
        

    (ἀλλήλους NT.)

    Древнегреческо-русский словарь > προκαλεω

  • 77 τις

    τῐς (τις, τινός, τινί, τιν（α), τινές; τι, τινί, τι.) A subs.
    1 anyone, anything
    a εἰ δὲ θεὸν ἀνήρ τις ἔλπεταί τι λαθέμεν (τι supp. byz., om. codd.: κε Turyn.: λελαθέμεν Mommsen) O. 1.64 τά κέ τις ἀνώνυμον γῆρας ἕψοι; O. 1.82 τί δέ τις; τί δ' οὔ τις; P. 8.95

    συγγενεῖ δέ τις εὐδοξίᾳ μέγα βρίθει N. 3.40

    ἐν δὲ πείρᾳ τέλος διαφαίνεται ὧν τις ἐξοχώτερος γένηται N. 3.71

    ἐπεὶ ῥέζοντά τι καὶ παθεῖν ἔοικεν N. 4.32

    μαθὼν δέ τις ἀνερεῖ N. 7.68

    ἵσταμαι δὴ ποσσὶ κούφοις, ἀμπνέων τε πρίν τι φάμεν N. 8.19

    ἐμπείρων δέ τις ταρβεῖ fr. 110.
    b c. neg.

    σύμβολον δ' οὔ πώ τις ἐπιχθονίων πιστὸν εὗρεν O. 12.7

    πόθον ἔνδαιεν Ἥρα ναὸς Ἀργοῦς μή τινα λειπόμενον μένειν P. 4.185

    μήτ' ὦν τινι πῆμα πορών P. 4.297

    πόνων δ' οὔ τις ἀπόκλαρός ἐστιν P. 5.54

    οὔτε τι μεμπτὸν οὔτ' ὦν μεταλλακτόν (sc. τῶν ἐπὶ ταῖς τραπέζαις) fr. 220. 1.
    c c. gen.

    ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν εἰπεῖν O. 1.52

    add. neg., O. 12.7, P. 1.49, P. 3.103, fr. 109.
    2 someone, something
    a

    τὰ δ' ἀλιτρὰ κατὰ γᾶς δικάζει τις O. 2.59

    ἄπονον δ' ἔλαβον χάρμα παῦροί τινες O. 10.22

    ἔπορε μόχθῳ βραχύ τι τερπνόν O. 10.93

    σὺν δ' ἀνάγκᾳ μιν φίλον καί τις ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν P. 1.52

    ἄγει δὲ χάρις φίλων ποί τινος ἀντὶ ἔργων ὀπιζομένα (codd.: ποίνιμος coni. Spiegel) P. 2.17 [ τινες ἑλκόμενοι (coni. Sheppard: τινος codd.) P. 2.90]

    ἤ τινα Λατοίδα κεκλημένον ἢ πατέρος P. 3.67

    ὁ δὲ καλόν τι νέον λαχὼν P. 8.88

    τοῖσι τέλειον ἐπ' εὐχᾷ κωμάσομαί τι παθὼν ἐσλόν P. 9.89

    ἐμὲ δ' οὖν τις ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει χρέος P. 9.103

    ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν ἔμπαλιν γνώμας τὸ μὲν δώσει τὸ δ οὔπω P. 12.31

    ποτίφορον δὲ κόσμον ἔλαχες γλυκύ τι γαρυέμεν N. 3.32

    ἐπεὶ ψεύδεσί οἱ ποτανᾷ τε μαχανᾷ σεμνὸν ἔπεστί τι N. 7.23

    τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ τις εὖ εἴπῃ τι I. 4.41

    γλυκύ τι δαμωσόμεθα καὶ μετὰ πόνον I. 8.8

    ὁ δὲ καλόν τι πονήσαις Pae. 2.66

    ἐλαύνεις τι νεώτερον ἢ πάρος; Pae. 9.6

    μνάσει δὲ καί τινα ναίο[ν]θ' ἑκὰς ἡρωίδος θεαρίας (may refer to a particular person or generally to absentees, Lobel) Πα. 1. 3. γλυκύ τι κλεπτόμενον μέλημα Κύπριδος fr. 217. c. impv.,

    μακρά μοι αὐτόθεν ἅλμαθ' ὑποσκάπτοι τις N. 5.20

    ἐγκιρνάτω τίς μιν N. 9.50

    μαρνάσθω τις I. 5.54

    Κλεάνδρῳ τις ἁλικίᾳ τε λύτρον εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων ἀνεγειρέτω κῶμον I. 8.1

    cf. fr. 109, I. 8.66, Pae. 1.2
    b c. gen.

    ἔννεπε κρυφᾷ τις αὐτίκα φθονερῶν γειτόνων O. 1.47

    εἰ δέ τις ἤδη λέγει ἕτερόν τιν' ἀν Ἑλλάδα τῶν πάροιθε γενέσθαι ὑπέρτερον P. 2.60

    ὀπιζομένων δ' ἔμπας τις εἶπεν καὶ τόδε P. 4.86

    καί τινα σὺν πλαγίῳ ἀνδρῳν κόρῳ στείχοντα τὸν ἐχθρότατον φᾶσέ νιν δώσειν μόρῳ (v. Radt, Mnem., 1966, 169) N. 1.64

    ποντίαν χρυσαλακάτων τινὰ Νηρείδων πράξειν ἄκοιτιν N. 5.36

    ἐχρῆν δέ τιν' ἔνδον ἄλσει παλαιτάτῳ Αἰακιδᾶν κρεόντων τὸ λοιπὸν ἔμμεναι N. 7.44

    ἁλίκων τῶ τις ἁβρὸν ἀμφὶ παγκρατίου Κλεάνδρῳ πλεκέτω μυρσίνας στέφανον I. 8.66

    πλέον τι λαχών (sc. Ζεύς) fr. 35a. τῶ[ν.. Λο]κρῶν τις fr. 140b. 4.
    3
    a εἴ τις, cf. B. c, C. a.

    εἰ δέ μιν ἔχων τις οἶδεν τὸ μέλλον O. 2.56

    ὑγίεντα δ' εἴ τις ὄλβον ἄρδει O. 5.23

    πολλοὶ δὲ μέμνανται, καλὸν εἴ τι ποναθῇ O. 6.11

    φιάλαν ὡς εἴ τις δωρήσεται O. 7.1

    παραπειρῶνται Διὸς ἀργικεραύνου, εἴ τιν' ἔχει λόγον ἀνθρώπων πέρι O. 8.4

    εἰ δὲ σὺν πόνῳ τις εὖ πράσσοι O. 11.4

    ἄνεται πάντα βροτοῖς, εἰ σοφός, εἰ καλός, εἴ τις ἀγλαὸς ἀνήρ O. 14.7

    εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, μέγα τοι φέρεται πὰρ σέθεν P. 1.87

    εἰ δέ τις ἤδη λέγει P. 2.58

    “μεμάντευμαι δ' ἐπὶ Κασταλίᾳ, εἰ μετάλλατόν τι” P. 4.164

    εἰ γάρ τις ὄζους ἐξερείψειεν P. 4.263

    κέρδος δὲ φίλτατον, ἑκόντος εἴ τις ἐκ δόμων φέροι P. 8.14

    εἰ γάρ τις ἐσλὰ πέπαται P. 8.73

    εἰ φίλος ἀστῶν, εἴ τις ἀντάεις P. 9.93

    εἴ τις ἄκρον ἑλὼν ὕβριν ἀπέφυγεν ( εἴ τις codd.: τίς Homan) P. 11.55

    εἰ δὲ τύχῃ τις ἔρδων N. 7.11

    εἰ δέ τις ὄλβον ἔχων μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους N. 11.13

    εἰ δέ τις ἔνδον νέμει πλοῦτον κρυφαῖον I. 1.67

    εἴ τις ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων I. 2.34

    τοῦτο γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ τις εὖ εἴπῃ τι I. 4.41

    τὰ μακρὰ δ' εἴ τις παπταίνει I. 7.43

    εἰ δέ τις ἀρκέων φίλοις, ἐχθροῖσι τραχὺς ὑπαντιάζει Pae. 2.31

    c. gen.,

    λαγέταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται, εἴ τιν' ἀνθρώπων, ὁ μέγας πότμος P. 3.86

    εἰ δὲ νόῳ τις ἔχει θνατῳν ἀλαθείας ὁδόν P. 3.103

    εἴ τις ἀνδρῶν κατέχει φρασὶν αἰανῆ κόρον I. 3.1

    εἰ γάρ τις ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς I. 6.10

    b

    ὁπόταν τις τὺ δ' ὁπόταν τις ἀμείλιχον καρδίᾳ κότον ἐνελάσῃ P. 8.8

    4
    a

    πᾶς τις γαστρὶ δὲ πᾶς τις ἀμύνων λιμὸν αἰανῆ τέταται I. 1.49

    b τις, many a one

    ἦ τιν' ἄγλωσσον μέν, ἦτορ δ ἄλκιμον, λάθα κατέχει ἐν λυγρῷ νείκει N. 8.24

    c. gen.,

    καὶ ὑψιφρόνων τιν' ἔκαμψε βροτῶν P. 2.51

    [cf. N. 1.64] ἀελλοπόδων μέν τιν' εὐφραίνοισιν ἵππων τιμαὶ καὶ στέφανοι, τοὺς δὲ πολυχρύσοις θαλάμοις βιοτά, τέρπεται δὲ καί τις ἐπ οἶδμ ἅλιον ναὶ θοᾷ διαστείβων (bis) fr. 221.
    d each

    σὺν δ' ἀέθλοις ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν ἅντινα σχήσοι τις ἡρώων, ὅσοι γαμβροί σφιν ἦλθον P. 9.116

    τὸ κοινόν τις ἀστῶν ἐν εὐδίᾳ τιθεὶς ἐρευνασάτω φάος fr. 109. 1. τὰ δ' αὐτὸς ἀντιτύχῃ, ἔλπεταί τις ἕκαστος ἐξοχώτατα φάσθαι (Mingarelli: ἄν τις τύχῃ codd.) N. 4.91—2. B adj.,
    a a, any

    ὅταν τις βροτήσιος ἀνὴρ αὐτὸν ἀνάγῃ P. 5.2

    ὦναξ, ἑκόντι δ' εὔχομαι νόῳ κατά τιν ἁρμονίαν βλέπειν ἀμφ ἕκαστον ὅσα νέομαι P. 8.68

    κωφὸς ἀνήρ τις, ὃς Ἡρακλεῖ στόμα μὴ περιβάλλει P. 9.87

    ἐπαοιδαῖς δ' ἀνὴρ νώδυνον καί τις κάματον θῆκεν N. 8.50

    add. neg.,

    πέποιθα δὲ ξένον μή τιν' δαιδαλωσέμεν O. 1.104

    πεῖρας οὔ τι θανάτου O. 2.31

    τεκεῖν μή τιν' πόλιν ἄνδρα μᾶλλον εὐεργέταν O. 2.93

    ἀντεβόλησεν τῶν ἀνὴρ θνατὸς οὔπω τις πρότερον O. 13.31

    ἕτερον οὔ τινα οἶκον ἀπεφάνατο πυγμαχία λτ;πλεόνωνγτ; ταμίαν N. 6.25

    ἀσκὸς δ' οὔτε τις ἀμφορεὺς ἐλίνυεν δόμοις *fr. 104b. 4.*
    b some, some sort of

    Μοῖρ' ἐπί τι καὶ πῆμ ἄγει O. 2.37

    αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν' ἑᾷ κεφαλᾷ O. 6.60

    δόξαν ἔχω τιν' ἐπὶ γλώσσᾳ λιγυρᾶς ἀκόνας O. 6.82

    ἐπὶ μὰν βαίνει τι καὶ λάθας ἀτέκμαρτα νέφος O. 7.45

    εἶπέ τιν' αὐτὸς ὁρᾶν γαῖαν O. 7.62

    τεθμὸς δέ τις ἀθανάτων O. 8.25

    ἔστιν δὲ καί τι θανόντεσσιν μέρος O. 8.77

    σύν τινι μοιριδίῳ παλάμᾳ O. 9.25

    στάθμας δέ τινος ἑλκόμενοι περισσᾶς ( τινες coni. Sheppard) P. 2.90 “ μή τι νεώτερον ἐξ αὐτῶν ἀναστάῃ κακόν” P. 4.155

    καί τινα οἶμον ἴσαμι βραχύν P. 4.247

    οὐ θεῶν ἄτερ ἀλλὰ Μοῖρά τις ἄγεν P. 5.76

    ἤ μέ τις ἄνεμος ἔξω πλόου ἔβαλεν P. 11.39

    σπεῖρέ νυν ἀγλαίαν τινὰ νάσῳ (= ἀγλαίας τι, Radt) N. 1.13

    ἔστι δέ τις λόγος ἀνθρώπων, τετελεσμένον ἐσλὸν μὴ χαμαὶ σιγᾷ καλύψαι N. 9.6

    παθόντες πού τι φιλόξενον ἔργον (cf. C. b.) I. 2.24

    ἐπειδὴ τὸν ὑπὲρ κεφαλᾶς γε Ταντάλου λίθον παρά τις ἔτρεψεν ἄμμι θεός I. 8.10

    ἀπήμονα εἰς ὄλβον τινὰ τράποιο Θήβαις, ὦ πότνια, πάγκοινον τέρας Pae. 9.9

    πολέμοιο δὲ σᾶμα φέρεις τινός; Pae. 9.13

    ἐκράνθην ὑπὸ δαιμονίῳ τινὶ ( δείματι e. g. supp. Wil.) Πα.. 3. ἄνδρες θήν τινες ἀκκιζόμενοι νεκρὸν ἵππον στυγέοισι fr. 203. 1.

    εἶπεν ἐν Θήβαισι τοιοῦτόν τι ἔπος O. 6.16

    ἄλλοις δέ τις ἐτέλεσσεν ἄλλος ἀνὴρ εὐαχέα βασιλεῦσιν ὕμνον P. 2.13

    [ τις = quidam, cannot be shown to be a valid meaning in Pindar: it is a possibility in the following places, O. 6.82, O. 7.45, O. 9.25, P. 2.90, P. 4.247, N. 9.6, fr. 203. 1, v. supra.]
    c

    εἴ τις εἰ δὲ δή τιν' ἄνδρα ἐτίμασαν O. 1.54

    εἰ δὲ θεὸν ἀνήρ τις ἔλπεται λαθέμεν O. 1.64

    “Μοῖραι δ' ἀφίσταντ, εἴ τις ἔχθρα πέλει” P. 4.145

    εἰ δὲ τί οἱ φίλτρον ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν P. 3.63

    εἰ δέ τις ὄλβος ἐν ἀνθρώποισιν, ἄνευ καμάτου οὐ φαίνεται P. 12.28

    εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος ατληκηκοτας προστύχῃ fr. 42. 5.

    εἰ καί τι Διωνύσου ἄρουρα φέρει βιόδωρον ἀμαχανίας ἄκος Pae. 4.25

    c. gen., κεἴ μοί τιν' ἄνδρα τῶν θανόντων fr. 4, cf. C. a. C adv., τι
    a c. εἰ, εἴπερ, in any way

    εἴ τί τοι Πίσας τε καὶ Φερενίκου χάρις νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν O. 1.18

    “φίλια δῶρα Κυπρίας ἄγ' εἴ τι, Ποσείδαον, ἐς χάριν τέλλεται” O. 1.75

    εἴπερ τι φιλεῖς ἀκοὰν ἁδεῖαν αἰεὶ κλύειν P. 1.90

    εἴ τι πέραν ἀερθεὶς ἀνέκραγον N. 7.75

    εἰ δὲ γεύεται ἀνδρὸς ἀνήρ τι N. 7.87

    b c. που, somehow or other

    καί πού τι καὶ βροτῶν φάτις O. 1.28

    “ οὔ τί που οὗτος Ἀπόλλων” P. 4.87, cf. I. 2.24
    c qualifying vb., somehow

    ἀλλά τι προσφέρομεν ἔμπαν ἢ μέγαν νόον ἤτοι φύσιν ἀθανάτοις N. 6.4

    νέᾳ δ' εὐπραγίᾳ χαίρω τι· τὸ δ ἄχνυμαι to some degree P. 7.18 [ τί οἱ (codd. contra metr.: τῷ Mingarelli.) N. 10.15] D fragg. ]ει τις ἄτερθεν[ Πα. 13. b. 13. ]ιν τοία τις εμ[ Πα. 13. c. 1. τί κέ τις εσχ[ Δ. 4. b. 11. ]και τι πατ[ Θρ. 5. b. 5. ἦν γὰρ τι παλαίφατον[ fr. 140a. 69 (43).

    Lexicon to Pindar > τις

  • 78 παρακαλέω

    + V 9-17-34-31-48=139 Gn 24,67; 37,35(bis); 38,12; 50,21
    A: to invite to, to summon to, to call to [τινα εἴς τι] Ex 15,13; to exhort, to en-courage [τινα] Dt 3,28; to strengthen [τι] Jb 4,3; to excite, to tempt [τινα] Dt 13,7; to persuade [τινα] 1 Sm 22,4; to comfort, to console [τινα] Gn 37,35; to console one another Is 35,4; to try to console or conciliate, to propose peace to [τινα] 2 Mc 13,23; to
    soothe [τι] Sir 30,23; to beseech, to entreat [τινα] 4 Mc 4,11; to beseech strongly [τινα] 2 Mc 6,12; to entreat for sth [τι] Is 33,7
    P: to be comforted Gn 24,67; to relent Dt 32,36; id. [περί τινος] JgsA 21,6; id. [πρός τινα] JgsB 21,6; to regret, to repent 1 Sm 15,11; id. [ἐπί τινι] 2 Sm 24,16
    μάταια παρεκάλουν they have given vain comfort Zech 10,2
    *1 Sm 22,4 καὶ παρεκάλεσεν and he consoled, he comforted-ינחם/ו נחם for MT ם/ינח/ו נחה and he led them, see also Is 57,18; *Is 57,5 οἱ παρακαλοῦντες those who comfort-נחם for MT חמם those who burn with lust; *Ez 24,22 παρακληθήσεσθε you shall be counseled-תיעטו יעט (Aram.)? for MT תעטו עטה you shall cover; *Ez 24,23 παρακαλέσετε you shall comfort נחמתם נחם for MT נהמתם נהם you shall groan
    Cf. BARR 1961 232.236; BJERKELUND 1967, 88-92; DOGNIEZ 1992 59.65.201.337; HARL 1991=1992a
    192; 1986a 205; 1991=1992 158; 1992 c =1993 198; HELBING 1928, 100-101; LE BOULLUEC 1989, 175;
    LEE, J. 1983, 83; NESTLE 1900, 170-171; →NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > παρακαλέω

  • 79 ποιέω

    + V 850-941-576-490-533=3390 Gn 1,1.7.11.12.16
    to make [τι] Gn 3,7; to make sth into sth [τί τι] Lv 24,5; to create (a position) [τινα] Gn 41,34; to build [τι] Gn 13,4; to create [τινα] Gn 1,21; id. [τι] Gn 1,1; to produce, to bear, to yield [τι] Gn
    41,47; to cause, to bring about [τι] 2 Mc 1,4; to do, to execute, to carry out [τι] Ex 24,3; to execute, to perform [τι]
    Ex 13,5; to commit [τι] Dt 22,8; to execute, to work, to show (kindness) [τι] Gn 47,29
    to make ready, to prepare [τι] Gn 19,3; to prepare, to give as food [τι] Gn 18,8; to keep, to celebrate [τι] Ex 23,15; to observe [τι] Ex 31,16; to sacrifice [τινα] Ex 29,36; to spend [τι] (a period of time) Prv 13,23; to make sb sth [τινα +pred.] Gn 27,37; id. [τινα εἴς τινα] Gn 12,2; to appoint [τινα] 1 Sm 12,6; to make sth into sth [τι +pred.] Nm 6,17; to do, to act [abs.] Gn 29,28; to do [τι] Gn 3,13; to do sth to sb [τί τινι] Gn 26,10; id. [τί τινα] Nm 24,14; to do to [τινα] Dt 22,3; id. [τι] Dt 3,21; to do with [τι] Ex 22,29; to do with, to deal with [μετά τινος] Jgs 9,19; to do for [τί τινι] Hos 10,3; to cause to [+inf.] Ex 23,33
    οὐδὲ ἐποίησεν τὸν μύστακα αὐτοῦ neither did he trim his moustache 2 Sm 19,25; τάδε ποιήσαι μοι κύριος the Lord may do so to me (wording of the oath) Ru 1,17; Σὺ νῦν οὕτως ποιεῖς βασιλέα ἐπὶ Ισραηλ; is this the way you reign as king over Israel? 1 Kgs 20(21),7; διάστημα ποιεῖτε ἀνὰ μέσον ποίμνης καὶ ποίμνης put a distance between drove and drove or between one flock and the other Gn 32,17 *Is 32,10 μνείαν ποιήσασθε remember-זכר for MT תרגזנה you will be troubled; *Is 41,29(28) οἱ ποιοῦντες ὑμᾶς your makers-יכםשׂע for MT יהםשׂמע their works; *Jer 7,29 τὴν ποιοῦσαν ταῦτα that does these things-דנה עבד (Aram.?) for MT עברתו his wrath; *Jer 30,2(49,8) ἐποίησεν he commited-השׂע for MT ושׂע Esau; *Ez 23,44 ποιῆσαι to work-ותשׂלע for MT תשׁא the women of; *Zph 3,20 καλῶς ποιήσω I shall deal well-אטיב for MT אביא I shall bring; *Jb 29,4 ὅτε ἐπισκοπὴν ἐποιεῖτο when he took care-בסוך for MT בסוד when the intimacy; *Jb 30,24 ποιήσει he shall do-השׂיע for MT ועשׁ he cries out; *Prv 20,11 ὁ ποιῶν αὐτά he that makes them-הםשׂע for MT ניהםשׁ the two of them; *Eccl 8,11 ἀπὸ τῶν ποιούντων on the part of those who do-ישׂע/מ for MT השׂמע a work
    Cf. DOGNIEZ 1992 32.115.187.198; DORIVAL 1994, 496; HARL 1971=1992a 188-189.192; 1986a 86.174;
    HELBING 1928 3-8.54-56; LE BOULLUEC 1989, 301; LEE, J. 1983, 51; WALTERS 1973, 274; WEVERS
    1990 502; 1993 1.150.183. 437.488.547.690.700.809
    (→ἀναποιέω, ἀντιποιέω, ἀποποιέω, ἐκποιέω, ἐμποιέω, περιποιέω, προσποιέω, συμποιέω,,)

    Lust (λαγνεία) > ποιέω

  • 80 προστίθημι

    + V 75-100-36-50-45=306 Gn 4,2.12; 8,12.21(bis)
    A: to put [τι] Lv 19,14; to put sb with sb [τινα μετά τινος] 1 Sm 15,6
    to add, to increase [abs.] Sir 18,6; to add to [ἐπί τινι] 2 Chr 28,13; id. [ἐπί τι] Nm 32,14; id. [πρός τι] Dt 4,2; id. [τινι] Dt 1,11; id. [ἐπί τινα] Ps 113(114),22; to add sb to sb [τινά τινι] Gn 30,24; to join sb to sb
    [τινα πρός τινα] (by dying, semit., rendering MT על־אבתיך אספך) 2 Kgs 22,20; to add sth to sth [τι
    ἐπί τι] Lv 5,16; id. [τι ἐπί τινι] Sir 3,27
    to bring upon [τί τινι] Lv 26,21; id. [τι ἐπί τινα] Neh 13,18; to spend more money Ex 30,15; to advance beyond [παρά τινα] Eccl 2,9
    to continue, to repeat (semit., rendering MT ויקח ויסף) Gn 25,1; id. [+inf.] (semit., rendering MT ותסף ללדת) Gn 4,2
    M: to add to, to increase Ez 23,14; to continue, to repeat Nm 11,25; to attach oneself to sb Dt 23,16
    P: to be added to, to be joined to [πρός τινα] (by dying, semit., rendering MT על־עמיו ויאסף) Gn 25,8; id. [εἴς τι] Nm 36,3; to be imposed upon [τινι] 1 Ezr 7,6; to be joined with, to associate with [πρός τινα] Nm 18,4; id. [μετά τινος] Ex 23,2; id. [ἐπί τινος] Est 9,27; id. [τινι] DnTh 4,36; to be repeated Ex 11,6
    μὴ προστίθεσθε καρδίαν set not your heart upon it Ps 61(62),11; προσέθετο λαλῆσαι he spoke again (semit., rendering MT דבר ויוסף) Is 7,10; μὴ προσθῇς ἔτι λαλῆσαι do not speak any more (semit., rendering MT דבר אל־תוסף) Dt 3,26
    *Zech 14,17 προστεθήσονται they shall be added-םשָׁ גָּ ַה
    ⋄שׁנג (to add) for MT םשֶׁ גָּ ַה
    the rain; *Ps
    68(69),27 προσέθηκαν they have added-יספו or-יספחו ⋄ספח for MT יספרו they tell; *Jb 32,13
    προσθέμενοι we have added-יספנו for MT ידפנו ⋄נדף he will scatter us?
    Cf. DOGNIEZ 1992, 226; DORIVAL 1994, 366; GEHMAN 1953 144-145; 1974 229-232; HARL
    1984a=1992a 39; 1986a 70.78.113.207.315; HELBING 1928, 300-302; WEVERS 1990 62.159. 216.359;
    1995 64 (Dt 3,26). 229 (Dt 13,5); →NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > προστίθημι

Страницы

См. также в других словарях:

  • τινά — τινα , τις any one masc/fem acc sg τινα , τις any one neut nom/voc/acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τίνα — τίς masc/fem acc sg τίς neut nom/voc/acc pl τινα , τις any one masc/fem acc sg τινα , τις any one neut nom/voc/acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τίνα — ἡ, Α βυτίο οίνου. [ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. tina «χύτρα οίνου»] …   Dictionary of Greek

  • τινα — τις any one masc/fem acc sg τις any one neut nom/voc/acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • καμπαρ(ν)τίνα, η — και γκαμπαρ(ν)τίνα, η (λ. γαλλ.) 1. μάλλινο ύφασμα χωρίς χνούδι, που είναι σχεδόν αδιάβροχο. 2. πανωφόρι που κατασκευάζεται από τέτοιο ύφασμα …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • τιν' — τινᾰ , τις any one masc/fem acc sg τινᾰ , τις any one neut nom/voc/acc pl τινῐ , τις any one dat sg τινε , τις any one nom/voc/acc dual …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • τίς — τί, ΝΜΑ, και ηλειακός και λακων. τ. τίρ Α (ερωτ. αντων.) 1. (σε ευθεία ερώτ.) ποιος (α. «τίνος είναι το παιδί;» β. «ὦ ξεῑνοι, τίνες ἐστέ;», Ομ. Οδ.) 2. (το ουδ.) τί (ως έκφραση θαυμασμού ή περιφρόνησης) πόσο (α. «τί ωραίο σπίτι!» β. «τί κακός που …   Dictionary of Greek

  • Liste des prénoms grecs — Sommaire 1 Origine des prénoms grecs 2 Attribution des prénoms 3 Fêtes 4 Transcription et translittération …   Wikipédia en Français

  • NOVEMVIRI — apud Athenienses fuêre inter praecipuos eorum Magistratus, qui annuô Imperiô defungebantur sic: ut unusillorum Archon diceretur Fastosque signaret, alter Rex, tertius Polemarchus, reliqui sex Thesmothetae, teste Polluce l. 8. c. 9. Quos… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • παριστάνω — και παρασταίνω / παριστάνω και παρίστημι και παριστῶ, άω, ΝΜΑ νεοελλ. 1. εικονίζω, εμφανίζω παράσταση, ζωγραφίζω, απεικονίζω (α. «η εικόνα παριστάνει τη Γέννηση τού Χριστού» β. «ανάγλυφον παριστών την Αθηνά») 2. (για ηθοποιούς) υποδύομαι έναν… …   Dictionary of Greek

  • πελάζω — ΝΑ παροιμ. φρ. «ὅμοιος ὁμοίῶ ἀεὶ πελάζει» ο άνθρωπος αρέσκεται εκ φύσεως να συναναστρέφεται με τους ομοίους του (η φράση από το πλατωνικό «ὅμοιον ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει», Συμπ. 195 Β) αρχ. 1. έρχομαι κοντά, προσεγγίζω, πλησιάζω («ἐντὸς γὰρ πολλοῡ… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»