-
1 ἔνδοθεν
ἔνδοθεν, eigentlich = »von Innen heraus«, »von Innen her«, sodann auch = ἔνδοϑι, »DRINNEN«, »INNERHALB«, s. Lehrs. Aristarch. ed. 2 p. 136. Also: – 1) »von Innen heraus«, »von Innen her«; Od. 20, 101, wie v. 105 ἐξ οἴκου, u. öfter, wie die Folgdn; αὐτοὶ δ' ὑφ' αὑτῶν ἔνδοϑεν πορϑούμεϑα Aesch. Spt. 176; vgl. Soph. Tr. 1017, wo οὔτ' ἔνδ. οὔτε ϑύραζε »weder von mir selbst, noch von einem Anderen« heißt; μή τις ἔνδοϑεν κλύῃ, von innen her es hört, El. 1229; vgl. Eur. I. A. 819; ἔξειμι ἔνδ. Plat. Conv. 174 e; δότω τὴν κιϑάραν τις ἔνδοϑεν Plat. com. Poll. 10, 190. – 2) drinnen, innerhalb; Od. 4, 293; αὐλῆς Il. 6, 247; Pind. P. 2, 74 u. Folgde; Ar. Ran. 614; φαίνονται ἔνδοϑεν ἀγάλματα ἔχοντες, eigtl. von innen her zeigen sie sich, Plat. Conv. 215 b; – αἱ ἔνδ. ἐπιϑυμίαι Tim. 70 b; τἄνδοϑεν Phaedr. 279 h; Folgde.
-
2 ἔνδοθεν
ἔνδοθεν, von innen heraus, von innen her; ἔνδοϑι, drinnen, innerhalb, (1) von innen heraus, von innen her; οὔτ' ἔνδ. οὔτε ϑύραζε, weder von mir selbst, noch von einem anderen; μή τις ἔνδοϑεν κλύῃ, von innen her es hört. (2) drinnen, innerhalb; φαίνονται ἔνδοϑεν ἀγάλματα ἔχοντες, eigtl. von innen her zeigen sie sich -
3 ὑπ-ένδοθεν
ὑπ-ένδοθεν, adv., von innen heraus, Sp.
-
4 πορθέω
πορθέω (s. πέρϑω), zerstören, verwüsten; πόλιας καὶ τείχε' ἐπόρϑουν, Il. 4, 308; ἀνδρῶν ἀγρούς, Od. 14, 264; Τρωΐαν, Pind. N. 4, 20; πόλιν καὶ ϑεούς, Aesch. Spt. 565; αὐτοὶ ὑφ' αὑτῶν ἔνδοϑεν πορϑούμεϑα, 176; χρημάτων ἐκ δόμων πορϑουμένων, Suppl. 438; τὰ Τροίας πεδία, Soph. Phil. 908, u. öfter, wie Eur., der auch vrbdt κόρας βίᾳ πρὸς ἀνδρῶν πεπορϑημένας, mit Gewalt entehrt, geschändet, Phoen. 568; u. in Prosa, Her. u. A.; ὡς πορϑουμένης τῆς πατρίδος, Plat. Legg. VII, 806 b; auch = eine Stadt belagern, Her. 1, 162, D. Sic. 15, 4; übtr. πορϑεῖταί τις ὑπὸ τῆς τοιαύτης προλήψεως, S. Emp. adv. eth. 129.
-
5 στρόφιγξ
στρόφιγξ, ιγγος, ἡ, wie στροφεύς, Wirbelknochen, Poll. 2, l 30; vgl. Plat. Tim. 74 a. Uebh. Wirbel, Zapfen, um den sich ein Körper dreht, Thürangel, eigtl. der Zapfen oben und unten am Thürflügel, der sich in einem Loche drehte und aus dem Kernholze von λωτός, πύξος od. πρῖνος gemacht wurde, στροφεύς aber das Stück aus dem Holze der πτελέα, an dem die στρόφιγξ saß, Theophr.; πῶλοι στρόφιγξιν ἔνδοϑεν κ υκλούμεναι, Eur. Phoen. 1133; übertr., γλώττης στρόφιγξ, Ar. Ran. 890. – Auch der Hahn an einer Röhre, den man umdreht, τὸ τοῖς σωλῆσιν ἐμβαλλόμενον, ὥςτε τὲν τοῠ ὔδατος ἐπέχειν καὶ αὖ πάλιν ἀνιέναι φοράν, Schol. Ar. Nubb. 450, l. d.
-
6 σφηκόω
σφηκόω, eng, fest zusammenschnüren, -ziehen, nach der Gestalt der Wespen, die in der Mitte des Leibes wie zusammengeschnürt aussehen; übh. fest-, zusammenbinden, πλοχμοί ϑ' οἳ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο, Il. 17, 52, die Haarflechten waren mit Gold u. Silber zusammengefaßt; καλύμματα ἐσφηκωμένα, Anacr. 66, 1; δειρὴν ἐσφήκωται, er ist am Halse eng, hat einen engen Hals, Nic. Ther. 289; festmachen, zumachen, αἱ ϑυρίδες εὖ καὶ καλῶς ἐσφηκωμέναι ἔνδοϑεν καὶ ἔξωϑεν, Aristid.
-
7 φήμη
φήμη, ἡ, dor. φάμα, 1) omen, eine göttliche Stimme, ein Laut, worin sich ohne die Absicht des Urhebers der Wille der Götter kund zu thun, oder eine Andeutung von zukünftigen Dingen enthalten zu sein scheint, also eine ahnungsvolle, vorbedeutende Stimme; so Od. 2, 35, wo der alte Aegyptios gesagt hat, in Beziehung auf den ihm unbekannten Veranlasser der Versammlung, εἴϑε οἱ αὐτῷ Ζεὺς ἀγαϑὸν τελέσειεν, ὅ, τι φρεσὶν ᾗσι μενοινᾷ, heißt es vom Telemach, der es auf sich bezieht, χαῖρε δὲ φήμῃ Ὀδυσσῆος φίλος υἱός; Od. 20, 100 sagt Odysseus φήμην τίς μοι φάσϑω ἐγειρομένων ἀνϑρώπων ἔνδοϑεν, welche Stimme v. 105 ff. ihm zu Theil wird; Soph. εἴτε του ϑεῶν φήμην ἀκούσας, εἴτ' ἀπ' ἀνδρὸς οἶσϑά που, O. R. 43, vgl. 86. 475; φῆμαι μαντικαί 723; also auch Verkündigung durch Orakel, Vogel- u. Opferzeichen, Träume u. vgl.; βληϑεὶς ἐξέπλησε τοῠ ὀνείρου τὴν φήμην Her. 1, 43, vgl. 3, 153. 5, 72; μάντεων φήμας ἐλέγξας Eur. Hipp. 1056; τοὺς ϑεῶν ἀγγέλλοντας φήμας ϑνατοῖς Ion 180; Plat. κατά τινα μαντείας φήμην Legg. VII, 792 d, φήμας τε καὶ μαντείας καὶ αἰσϑήσεις τῶν ϑεῶν γίγνεσϑαι αὐτοῖς Phaed. 111 b, und oft; Vorbedeutung, Legg. IX, 878 a. – 2) Rede, Gerede, Gerücht, Ruf, Meinung, in der man steht; Hes. O. 765; φᾶμαι ἀγαϑαί Pind. Ol. 7, 10; P. 2, 16 u. öfter; ἀλλ' ἔστι φήμη τοὺς λύκους κρείσσους κυνῶν εἶναι, es ist eine weit verbreitete Rede, Aesch. Suppl. 741; φήμη γε μέντοι δημόϑρο υς μέγα σϑένει Ag. 912; auch Gesang, Suppl. 678; Botschaft, Nachricht, φήμας λάϑρᾳ προὔπεμπες Soph. El. 1144; lr. 203; φήμη τις φύλαξιν ἐμπέπτωκεν Eur. Rhes. 656; φήμ η ἀγαϑή Ar. Equ. 1317 Vesp. 864; φήμης ὑπ οδεέστερα, von dem das Gerücht übertrieben ist, Thuc. 1, 11; τοῠτο ἕξει ὅπ ῃ ἂν αὐτὸ ἡ φήμη ἀγάγῃ Plat. Rep. III, 415 ü; οὐ γὰρ δήπ ου σοῠ γε τοσα ύτη φήμη τε καὶ λόγος γέγονεν Apol. 20 c, u. oft; τὴν φήμ ην, ήν προςεποιήσω Aesch. 2, 166.
-
8 δια-τρέχω
δια-τρέχω (s. τρέχω), 1) durchlaufen; von Schiffen, αἱ δὲ μάλ' ὦκα ἰχϑυόεντα κέλευϑα διέδραμον Odyss. 3, 177; Hermes fragt Odyss. 5, 100 τίς δ' ἂν ἑκὼν τοσσόνδε διαδράμοι ἁλμυρὸν ὕδωρ ἄσπετον; – τὸ στρατόπεδον διαδραμών Thuc. 2, 25; übertr., τὸν λόγον Plat. Phaedr. 237 a; ἅπαντα τὸν βίον Legg. VII, 802 a; τὰ ἡδέα, alle Genüsse durchlaufen, Xen. Mem. 2, 1, 31; πληγὴ διαδραμοῦσα μέχρι, ein Hieb, der durchdringt, Plut. Pyrrh. 24. – 2) hin u. her laufen; ἀτρεμίζων καὶ μὴ δ. Antiph. III β 5; ἀστέρες Ar. Pax 838; ἔνδοϑέν τις ἐν τῷ σώματι διέδραμε γαργαλισμός Hegesipp. Ath. VII, 290 (v. 16); ἡ φήμη διέδραμε, verbreitete sich, Hdn. 3, 2, 13. u. öfter; wie νεωτερισμός Plut. Alex. 68; ϑροῠς διέδραμε τῆς ἐκκλησίας Pyrrh. 13. – Aor. διέϑρεξα Call. Lav. Pall. 23.
-
9 μέλος
μέλος, τό, 1) das Glied des Leibes bei Menschen u. Thieren, nur im plur.; πλῆσϑεν δ' ἄρα οἱ μέλε' ἐντὸς ἀλκῆς καὶ σϑένεος Il. 17, 211, κατὰ δ' ἱδρὼς ἔῤῥεεν ἐκ μελέων Od. 18, 69, öfter, wie Hes.; κατὰ μέλεα, gliedweis, Glied für Glied, Her. 1, 119, wie τάμον κατὰ μέλη Pind. Ol. 1, 49; ψυχὰς ἀνέπνευσεν μελέων ἀφάτων N. 1, 47; κρεωκοποῦσι δυστήνων μέλη Aesch. Pers. 455; βοᾷ μελέων ἔνδοϑεν ἦτορ 953; λύεταί μου μέλη Eur. Hec. 438, ἀσϑενῶ μέλη Or. 228, γεραιὰ ἐς πέδον τιϑεῖσα μέλη Troad. 1305, öfter; Plat. vrbdt πάντα τὰ τοῦ ϑνητοῦ ζώου μέρη καὶ μέλη, Tim. 76 e, vgl. Legg. VII, 794 d; κάμπτεσϑαι τὰ μέλη Phaed. 98 d; Arist. u. Sp. Auch in späterer Prosa, wie Plut. Coriol. 6. – 2) das Lied (wenn es von derselben Wurzel herkommt, etwa weil es aus Versfüßen, Versen und Strophen gliederweise zusammengesetzt ist) und die Sangweise, Melodie desselben; H. h. 18, 16; Theogn. 759; Pind. öfter, αὐλῶν τεῦχε πάμφωνον μέλος P. 12, 19, ἐγκώμιον ζεῦξαι μέλος N. 1, 7; auch ἐξύφαινε Λυδίᾳ σὺν ἁρμονίᾳ μέλος πεφιλημένον, 4, 45, u. κρητῆρα Μοισαίων μελέων κιρνάμεν, I. 5, 2; ἔτευξα τύμβῳ μέλος, Aesch. Spt. 817, öfter; ϑρεομένη μέλη, Suppl. 108; βοῶντος ἄτης τῆςδ' ἐπίσκοπον μέλος, Soph. Ai. 955, wie μέλος γοερόν, Trauergesang, Eur. Hec. 84; μέλος εἰς Τροίαν ἰαχήσω, Troad. 515; ὑμεῖς δὲ ταῖς Μούσαις τι μέλος ὑπᾴσατε, Ar. Ran. 873; Plat. sagt Rep. III, 398 d ὅτι τὸ μέλος ἐκ τριῶν ἐστι συγκείμενον, λόγου τε καὶ ἁρμονίας καὶ ῥυϑμοῦ, vgl. Gorg. 502 c, εἴ τις περιέλοιτο τῆς ποιήσεως πάσης τό τε μέλος καὶ τὸν ῥυϑμὸν καὶ τὸ μέτρον, wo es Melodie bedeutet; bes. von lyrischen Gedichten, vgl. ἐν μέλει ἤ τινι ἄλλῳ μέτρῳ, Rep. X, 607 d, öfter, ueben ᾠδή, II, 379 a stehen ἔπη, μέλη, τραγῳδία neben einander; ἐν μέλει φϑέγγεσϑαι, was melodisch klingt, passend, Soph. 227 d; Gegentheil παρὰ μέλος τι φϑέγγεσϑαι oder εἰπεῖν, was unmelodisch, falsch, abgeschmackt ist, Phil. 28 b Critia. 106 b.
-
10 θύραζε
θύραζε, nach der Thür, zur Thür hinaus; ἐμὲ δόμων ἐξῆγε ϑύραζε Od. 15, 465; Il. 18, 29. 416; ἔνδον καϑείρξας ἵνα ϑύραζε μὴ 'ξίῃ Ar. Vesp. 70; übh. hinaus, ἔκβασις οὔπη φαίνεϑ' ἁλὸς πολιοῖο ϑύραζε, Ausweg aus dem Meere heraus, Od. 5, 410; ἐκ μηροῦ δόρυ ὦσε ϑύραζε, er stieß den Speer aus der Hüfte heraus, Il. 5, 694; aus dem Wasser ans Land, 21, 237; aus den Schiffen, 18, 447; οὐδὲ ϑύραζε ἐξέπτη Hes. O. 97; ϑύραζε τῶν νόμων Eur. Bacch. 330; ῥεῖ διὰ τοῦ σώματος ἔξω ϑύραζε. τὰ πνεύματα Plat. Tim. Locr. 102 a; Ggstz οὔτ' ἔνδοϑεν οὔτε ϑύραζε Soph. Tr. 1017; τά τ' ἔνδον εἰσὶ τά τε ϑύραζε δυςτυχεῖς Eur. Or. 604; οἱ ϑύραζε, die draußen, Ar. Ran. 751; Sp., ᾠοτοκεῖν ϑύραζε Arist. gen. an. 1, 10. – Nach Moeris attisch für ἔξω.
-
11 ἐκ-φορέω
ἐκ-φορέω, = ἐκφέρω; νέκυας, Leichen forttragen, Od. 22, 451; pass., κόρυϑες νηῶν ἐκφορέοντο, drängten sich heraus, Il. 19, 360; τοὺς κάμνοντας ἐς τὴν ἀγορήν Her. 1, 197; Folgde; τὸν πλοῠτον ἐκ τῆς οἰκίας Luc. Tim. 57; a. Sp.; – πόλιν, ausplündern, D. Sic. 17, 13; vgl. Her. 2, 150; – ausplaudern, Hermesian. bei Ath. XIII, 597 d. – Auch med., herausschaffen lassen, Dem. 47, 53, wie Is. 6, 39, ἔνδοϑεν εἰς.
-
12 ἐκ-θέω
ἐκ-θέω (s. ϑέω), heraus-, weglaufen; ἔνδοϑεν, Ar. Ach. 456; Xen. Hell. 4, 2, 12; Arist. Eth. 7, 7; einen Ausfall machen, Xen. Hell. 3, 1, 7 u. Sp.; auch von Sachen, βελῶν ἐκϑεόντων καὶ καταλαμβανόντων ἀπιόντας Plut. Marc. 16.
-
13 ἔξ-ειμι
ἔξ-ειμι ( εἶμι), herausgehen; aus dem Hause, ϑύραζε Od. 20, 367; μεγάρων 1, 374, wie ἱππόϑεν ἐξίμεναι 11, 531; ἔξεισϑα ϑύραζε 20, 179, du wirst herausgehen; τῆςδε τῆς χώρας Soph. O. C. 913; εἰς ἔλεγχον ἐξιών, zur Prüfung ausgehend, sit anstellend, Phil. 98; ἔξει, geh heraus, Ar. Nubb. 623; ἐκ γῆς εἰς φῶς Plat. Prot. 321 c; ἔξω τείχους Phaedr. 230 d; οἴκοϑεν Apol. 40 b; ἔνδοϑεν Conv. 220 b; übertr., φαίνεταί μοι δόξα ἐξιέναι ἐκ διανοίας Rep. III, 412 e. Bes. ins Feld rücken, ausrücken, Thuc. 5, 13 Xen. Cyr. 3, 3, 20 Dem. 2, 13 u. A.; so στρατείας ἐκδήμους Thuc. 1, 15; τὴν ἀμφίαλον, auf der Landenge ausrücken, Xen. Hell. 4, 2, 13. – Bei Ar. Ran. 944 ist οὑξιὼν πρώ-τιστα der zuerst Auftretende im Drama; ἐξόδους λαμπρὰς ἐξιέναι, mit Pomp ausgehen auf die Straße, Dem. 48, 55; Plut. Sol. 21; ὑστάτην ὁδόν, den letzten Weg gehen, Eur. Alc. 610; πολλοὺς ἀγῶνας ἐξιών, auf Kämpfe ausziehen, Soph. Tr. 158; – ὁ χρόνος ἐξήϊε, ging aus, ging vorüber, Her. 2, 139; ὅποι ἔξεισι τὰ ἴχνη, wo sie zu Ende gehen, aufhören, Xen. Cyn. 8, 3; τῆς ἀρχῆς ἐξιούσης Lys. 9, 6; anders ἐξιὼν ἐκ τῆς ἀρχῆς D. Cass. 16, 10.
-
14 ἦτορ
ἦτορ, ορος, τό (ἄω, ἄημι), fast nur im nom. u. acc., der dat. ἤτορι Simonids bei Ath. IX, 396 e, – das Herz, ἐν ἐμοὶ αὐτῇ στήϑεσι πάλλεται ἦτορ, mir schlägt das Herz in der Brust, Il. 22, 452; dah. das Leben, μήπως φίλον ἦτορ ὀλέσσῃς, 5, 250. 11, 115. 24, 50. Aehnlich ἀνέψυχον φίλον ἦτορ 13, 84, sie erholten sich; vgl. ἐπεὶ φίλον ἄϊον ἦτορ 15, 252; τοῠ δ' αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, 21, 114 u. öfter; wie auch wir sagen: es brach ihm das Herz, gew. bei gewaltigem Schreck, wo die Pulse stocken. Uebertr. wie unser "Herz", als Organ von Freude u. Schmerz, Il. 9, 9. 21, 389. 22, 166 Od. 1, 48; βοᾷ μελέων ἔνδοϑεν ἦτορ Aesch. Pers. 953 (sonst nicht bei Tragg.); Hoffnung u. Muth, Furcht u. Feigheit, Il. 3, 31. 5, 529. 15, 166. 16, 242. 19, 169 Od. 4, 774. 467. 481; dah. χάλκεον ἦτορ, Il. 2, 490; Wünsche u. Neigungen, 19, 307 Od. 19, 136 u. oft. Hom. verbindet auch ἐν δέ οἱ ἦτορ στήϑεσσι λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν, Il. 1, 188, vgl. 15, 252; τί σφῶϊν ἐνὶ φρεσὶ μαίεται ἦτορ, 8, 413; sogar ἐν δέ τέ οἱ κραδίῃ στένει ἄλκιμον ἦτορ, 20, 169, während sonst κραδίη dem ἦτορ gleichbedeutend gebraucht wird; Pind. vrbdt ἄλκιμον ἧτορ, N. 8, 24, u. εἰ δ' ἄεϑλα γαρύεν ἔλδεαι φίλον ἦτορ, Ol. 1, 4. Sp. D., wie Ap. Rh. ἐν δέ οἱ ἦτορ χαίρει 4, 169, τὰς λίπεν ἦτορ, sie starben, Qu. Sm. 1, 257.
-
15 ὑπένδοθεν
См. также в других словарях:
ἔνδοθεν — from within indeclform (adverb) ἐνδίδωμι give in aor ind pass 3rd pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ένδοθεν — (AM ἔνδοθεν) επίρρ. μέσα, εντός (α. «ἔνδοθεν οἴκου», Ησίοδ. β. «θυμόν τέρπεται ἔνδοθεν», Πίνδ.) αρχ. 1. από μέσα («ὅν κάλεσον τρέχων ἔνδοθεν ὡς ἐμέ», Αριστοφ.) 2. αυτοπροαίρετα («αὐτό δ ὑφ αὑτῶν ἔνδοθεν πορθούμεθα», Αισχύλ.) 3. (ενάρθρ. ως επίθ.) … Dictionary of Greek
ἐνδοθέν — ἐνδίδωμι give in aor part pass neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τἄνδοθεν — ἔνδοθεν , ἔνδοθεν from within indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
въноутрьнии — (87) пр. 1. Внутренний, находящийся, расположенный внутри чего л.: коварьстьнѣ тако и льстьнѣ [всех] прешьдъ. и всѩкъ собѣ ˫ако же хотѩше приведъ. тогда вънѹтрьнѥѥ злоѡбычьноѥ износити абиѥ показа. (τὴν ἔνδον κακοήθειαν) ЖФСт XII, 103; і всѩ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
въноутрьоудоу — (20) нар. Внутри: ˫Аκο д҃ховьнии видѩть вънѹтрьѹдѹ. и вънѣюдѹ грѣхъ. (ἔσωθεν) КЕ XII, 261а; ˫ако д҃ховни внѹтрьѹдѹ. и вънѣѹдѹ видѣть грѣхъ КР 1284, 368в; амо же аще идеть таковыи. с нимь ѥсть вънѹтрьѹдѹ плаць и болезнь. ПрЛ XIII, 145г; и дъсками… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
въноутрь — (255) нар. и предл. I. Нар. 1. Внутрь; в середину, в пределы: вънѹтрь въ цр҃квь въводити ЖФСт XII, 86; не въведени˫а бо ради вънѹтрь скотѩть. (ἔνδον) КЕ XII, 66а; понеже ѥдиною въшедшю недугѹ внѹтрь. и телеса огньнымь образомь. поѩдающу. КР 1284 … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
ACRA Lepte — Drepani sinûs prominentia; in sinu Arabico, in parte Troglodytarum, apud Plinium l. 6. c. 29. Significat autem Graeca vox Α῎κρα, summitatem, eminentiam, sed et portum ut plurimum, naturaleni, sub littorum prominentiis postitum. Unde καταρη̈ὶς… … Hofmann J. Lexicon universale
CHELIODONIAE — insulae parvae contra Tauri promontorium pestiferae navigantibus, duae sunt, quarum una Corydela, altera Menalippea dicitur. Steph. Dionys. trium meminit, v. 506. Τὴν δὲ μετ᾿ ἀντολίην δὲ Χελιδονίαι γεγαάσι Τρεῖς νῆσοι, μεγάλης Παταρηΐδος ἔνδοθεν… … Hofmann J. Lexicon universale
MYRTEA Corona — Larium olm fuit; quos myrtô et rore marinô redimiri consuevisse, docet Horat. Carmin. l. 3. Od. 23. v. 15. Parvos coronantem marinô Rore Deos, humilique myrtô. Item supplicum; de quorum apud Athenienses more sic Aristophanes Vespis. Α᾿λλ᾿ ὡς… … Hofmann J. Lexicon universale
OBICES ferrati portarum — apud Amm. Marcellin. l. 21. qui Graecis σεσιδηρωμένοι μοχλοὶ, iidem sunt cum claustris, quae foribus praeducta dicit Germanicus, in paraphrasi Arati, ubi de sidere Cassiopeae, Qualis ferratos obicit clavicula dentes, Succutit et foribus praeducti … Hofmann J. Lexicon universale