-
1 τέτμω
(τέτμω), nur im ep. aor. τέτμον, ἔτετμον, conj. τέτμῃς, Od. 15, 15, ich traf, traf an, erreichte; Hom. von Personen, ἔνϑ' ὅγε Νέστορ' ἔτετμε, Il. 4, 293; οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν, 6, 374, u. öfter; auch ὃν γῆρας ἔτετμεν, den das Greisenalter erreichte, Od. 1, 218; – τινός, Etwas durchs Schicksal erhalten, theilhaftig werden, ἀταρτηροῖο γενέϑλης, Hes. Th. 610. – Aber ἐτέτμετο ὕλη Orph. Arg. 364 ist verkürzt für ἐτέτμητο, Ruhnk. conj. ἐτέμνετο.
См. также в других словарях:
ἐτέτμητο — τέμνω cut plup ind mp 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)