-
1 επουράνιοι
-
2 ἐπουράνιοι
-
3 ἐπιχθόνιος
A upon the earth, earthly, freq. in Hom., as epith. of ἄνθρωποι, ἄνδρες, βροτοί, Od.8.479, Il.1.266, 272 : abs., ἐπιχθόνιοι earthly ones, men on earth (cf. χαμαί), opp. ἐπουράνιοι θεοί, 24.220, cf. Pi.O.6.50, B.4.15, etc.; soἐ. γένος ἀνδρῶν Pi.Fr. 213.3
;ἐ. δαίμονες
who haunt the earth,Hes.
Op. 123.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιχθόνιος
-
4 καταχθόνιος
καταχθόνιος, ον (χθών ‘earth’, i.e. the surface; Hom. et al.; Dionys. Hal. 2, 10; Strabo 6, 2, 11; Cornutus 34 p. 72, 18; IG III/2, 1423; 1424; XIV, 1660; OGI 382, 1; Sb 5762; PGM 4, 1918 mostly θεοὶ κ.; PGM 4, 2088 κ. δαίμων; IDefixAudollent 74, 1 ἄγγελοι κ.; TestSol 16:3 al. τῶν ἀερίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων πνευμάτων) under the earth, subterranean οἱ κ. beings or powers under the earth (w. ἐπουράνιοι, ἐπίγειοι) Phil 2:10 (s. ἐπίγειος 2b).—DELG s.v. χθών. M-M. TW. -
5 ἐπουράνιος
ἐπουράνιος, ον (s. οὐρανός; Hom. et al.; Kaibel 261, 10; LXX; pseudepigr.; Philo, Leg. All. 3, 168; Tat., Ath.; Mel.. P. 39, 272) gener. ‘heavenly’① pert. to being in the sky or heavens as an astronomical phenomenon, celestial, heavenly σώματα ἐ. (opp. ἐπίγεια) celestial bodies 1 Cor 15:40 (acc. to vs. 41 the sun, moon, and stars are thought of, and are represented fig., as living beings clothed in light; s. Wendland, Kultur 158).② pert. to being associated with a locale for transcendent things and beings, heavenly, in heavenⓐ as adj.α. of God (Od. 17, 484; Il. 6, 131; Sb 4166 Ζεὺς ἐπουράνιος [s. also IK IX–X/2: Nikaia II/1, 1114 and 1115]; Herm. Wr. 434, 9 Sc.; 3 Macc 6:28; 7:6; TestAbr, A 2 p. 78, 23 [Stone p. 4]; GrBar 11:9; SibOr 4, 51; 135; Theosophien 56, 39 p. 182 Erbse [=p. 148, 48 Holladay]) πατὴρ ἐ. Mt 18:35 v.l.; δεσπότης ἐ. 1 Cl 61:2.β. of Christ ἐ. (ἄνθρωπος) 1 Cor 15:48f; ἐ. ἀρχιερεὺς Ἰ. Χ. MPol 14:3.γ. οἱ ἐ. (ἄνθρωποι) 1 Cor 15:48. Ἰερουσαλὴμ ἐ. Hb 12:22 (TestSol C prol. 2 Σιών; for the idea s. πόλις 2); βασιλεία ἐ. 2 Ti 4:18; Epil Mosq 5 (Ath. 18, 1); MPol 20:2 v.l.; (πατρὶς) ἐ. Hb 11:16.—ζωὴ ἐ. 2 Cl 20:5 (cp. Ath. 31, 3 βίον). κλῆσις ἐ. Hb 3:1. δωρεὰ ἐ. 6:4.ⓑ as subst., of things or entitiesα. neut. pl. τὰ ἐπουράνια (of things in heaven: Pla., Ap. 19b; Sext. Emp., Astrol. 44; ApcSed 7:2).א. as periphrasis for heaven καθίσας ἐν τοῖς ἐ. sitting in heav- en Eph 1:20; cp. 2:6. ἐξουσίαι ἐν τοῖς ἐ. the powers in heaven of angelic beings 3:10. Since there is more than one heaven (cp. 2 Cor 12:2), τὰ ἐ. can be the dwelling place of evil spirits 6:12. Even 1:3 ὁ εὐλογήσας ἐν τοῖς ἐ. is, acc. to the usage of Eph, to be understood locally in heaven (s. RPope, ET 23, 1912, 365–68).—ALincoln, NTS 19, ’73, 467–83.ב. the heavenly things (Philo, Gig. 62; TestJob 36:3; 38:5) J 3:12 (ἐπίγειος 2a).—Hb 8:5; 9:23; heavenly goods αἰτεῖν τὰ ἐ. Agr 10; τὰ ἐ. γράψαι write about heavenly things ITr 5:1. νοεῖν τὰ ἐ. understand the heavenly things 5:2. τὰ πάντα divided into ἐ. and ἐπίγεια Pol 2:1; heavenly entities ISm 6:1 (cp. TestAbr A 4 p. 81, 15 [Stone p. 10] τὰ ἐ. πνεύματα).β. masc. pl. οἱ ἐπουράνιοι (as a designation of the gods Theocr. 25, 5; Moschus 2, 21; Lucian, Dial. Deor. 4, 3; TestSol 6:10 [hostile spirits]) heavenly beings Phil 2:10 (s. on ἐπίγειος 1bβ); ITr 9:1.—IEph 13:2.—DELG s.v. οὐρανός. New Docs 4, 149. EDNT. M-M. TW. -
6 ὑπερυψόω
ὑπερυψόω 1 aor. ὑπερύψωσα. Pass.: fut. 3 sg. ὑπερύψωθήσεται Da 11:12 v.l.; aor. 2 sg. ὑπερυψώθης Ps 96:9; pf. ptc. ὑπερυψωμένος LXX (Cat. Cod. Astr. XII p. 146, 31; cp. the astrological use of ὑψόω Neugebauer-Hoesen no. 81, 3 ‘the sun in exaltation [ὑψούμενος] in a male and northerly sign’, sim. the noun ὕψωμα [s. p. 199 index]) to raise to a high point of honor, raise, exaltⓐ act. raise τινά someone to the loftiest height (Synes., Ep. 79 p. 225a) Phil 2:9 (cp. Ps 96:9, prob. the gods are astral deities; cp. Phil 2:10 ἐπουράνιοι).ⓑ mid. raise oneself, rise 1 Cl 14:5 (=Ps 36:35).—DELG s.v. ὕψι. TW. -
7 ὑποχθόνιος
ὑποχθόνιος, (ία), ιον (χθόνιος ‘in or under the earth’) under the earth (Hes. et al.; Posidon.: 87 Fgm. 47 Jac.) οἱ ὑποχθόνιοι the powers under the earth w. οἱ ἐπουράνιοι καὶ ἐπίγειοι (ἐπίγειος 1bβ) ITr 9:1.—DELG s.v. χθών.
См. также в других словарях:
ἐπουράνιοι — ἐπουράνιος heavenly masc/fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
επουράνιος — α, ο (AM ἐπουράνιος, ον Α και ος, η και α, ον) 1. αυτός που βρίσκεται στον ουρανό, ουράνιος («ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος», ΚΔ) 2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα επουράνια ουρανός («σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια») 3. (το αρσ.… … Dictionary of Greek
ουρανίων — οὐρανίων, ωνος, ὁ (Α) (ιδίως στον πληθ.) οἱ Οὐρανίωνες α) θεοί που κατοικούν στον ουρανό, οι επουράνιοι θεοί β) οι Τιτάνες, επειδή κατάγονταν από τον Ουρανό. [ΕΤΥΜΟΛ. < Οὐρανός + πατρων. κατάλ. ίων (πρβλ. Κρον ίων)] … Dictionary of Greek
