-
1 ἐπι-μέμφομαι
ἐπι-μέμφομαι, dep. med., tadeln worüber, Vorwürfe machen, τινί τι, ἤ τι κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι Od. 16, 97, wie 115; ἐμὶν ἐπεμέμψατο Theocr. 2, 144; τὰ Κροῖσος ἐπιμεμφόμενος τῷ Κύρῳ ἐς τὰ χρηστήρια ἔπεμπε Her. 1, 75; τινὶ ἀντί τινος, 4, 159; selten τινά τινος, z. B. ὧν ἐπιμεμφομένα σε Soph. Tr. 122; τινί τινος, Luc. D. Mort. 27, 2; – sich worüber beschweren, unzufrieden sein, zürnen, εἰ ὅγ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται εἴϑ' ἑκατόμβης, um die Hekatombe, Il. 1, 65. 2, 225; mit ἕνεκα, 1, 94; ἐπιμέμφεσϑε ὅσα ὑμῖν Μίνως ἔπεμψε δακρύματα Her. 7, 169, vgl. 1, 116; hinterher sich beschweren, 2, 129.
-
2 μέμφομαι
Grammatical information: v.Meaning: `reprove, reproach, be discontent, deplore' (Il.), `accuse' (Gortyn; Bechtel Dial. 1, 391).Compounds: Also with prefix, esp. ἐπι-, κατα-. As 1. member in governing comp. μεμψί-μοιρος `reproving fate' (Isoc., Arist.).Derivatives: 1. ( ἐπί-, κατά-)μέμψις `reproof, reproach, objection (Att. since A.; Holt Les noms d'action en - σις 125 n. 3). 2. ( ἐπι-)μομφή `id.' (poet. since Pi., Ep. Col. 3, 13), μόμφος m. `id.' (E. Fr. 633, Mantinea Va); ἐπί-, κατά-μομφος `subject to reproaches, reproachable, reproaching' (A., E.), hypostases from ἐπὶ, κατὰ μομφῆς or Bahuvrihi; also ἐπιμεμφ-ής `reproachable' (Nic., AP), ἰμμεμφ-ής `subject to complaints' (Mantinea Va), from ἐπι-, ἐμ-μέμφομαι transmitted to the σ-stems (Schwyzer 513), opposite ἄ-μομφος (A.), ἀ-μεμφής (Pi., A.) with ἀμεμφ-ία (A., S., cf. Schwyzer 469). -- 3. μέμφειρα f. = μέμψις Telecl. Con... 62), prob. personified after πρέσβειρα, κτεάτειρα a. o. (Schwyzer 474 n. 3). 4. μεμφωλή = μέμψις (H., Suid.).Origin: IE [Indo-European]X [probably]Etymology: A remarkable similarity shows the isolated Goth. verb bi-mampjan `mock, insult' (Ev. Luc. 16, 14) with deviating p (quite uncertain explanation by Specht Ursprung 261 n. 2); one adduces also (Stokes, Fick) some Celtic words for `contumely, infamy', which however miss the inner nasal, e.g. OIr. mebul `shame'. Well founded doubts a.o. in WP. 2, 261 f., Feist Vgl. Wb. d. got. Spr. s. v.Page in Frisk: 2,207Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μέμφομαι
-
3 κατα-μέμφομαι
κατα-μέμφομαι, tadeln, schelten, beschuldigen; καταμεμφϑέντα (wie sonst aor. med.) ἰσχύν Pind. N, 11, 30; σφᾶς αὐτούς Thuc. 8, 106; ἐμαυτόν, ὡς οὐκ εἰδώς Plat. Meno 71 b; τὴν ὴλικίαν τὴν ἑαυτοῦ Is. 7, 14; Dem. 29, 1 u. A.; τὸν Ἀντίοχον ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις Pol. 5, 87, 4; τινὰ ταῖς ξυμφοραῖς, um des Unglücks willen, Thuc. 7, 77; τινά τινος, Plut. Dion. 8; ἑαυτὸν ὡς ἡμαρτηκότα D. Sic. 17, 30. – Sp. auch τινί, z. B. ἰδίῃ κατεμέμφετο χειρί Agath. 26 (XI, 57); Long. 2, 21; τινός Nicomach.
-
4 δια-μέμφομαι
δια-μέμφομαι, hart radeln; τινά, Isocr. 3, 1; τὰ πράγματα Thuc. 8, 89; Arist. u. Folgde, wie Dio Cass. 46, 51, τινὰ ἐπί τινι.
-
5 ἀπο-μέμφομαι
ἀπο-μέμφομαι, ganzu. gar tadeln, τινὶ ἐπί τινι, Jem. um etwas, Plut. apophth. Lac. Lys. (p. 227).
-
6 ἐπιμέμφομαι
ἐπι - μέμφομαι: find fault with, blame for, w. dat. of person, Od. 16.97; gen. (causal) of the thing, Il. 1.65,, Il. 2.225.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἐπιμέμφομαι
-
7 ἐπιμέμφομαι
ἐπι-μέμφομαι, tadeln worüber, Vorwürfe machen; sich worüber beschweren, unzufrieden sein, zürnen, εἰ ὅγ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται εἴϑ' ἑκατόμβης, um die Hekatombe; hinterher sich beschweren -
8 επιμεμφομαι
1) быть недовольным, сетовать(τινος и ἕνεκά τινος Hom., τινι Theocr. и τι Plut., Anth.)
Ἀτρείδη, τέο (= τίνος) δ΄ αὖτ΄ ἐπιμέμφεαι ; Hom. — Атрид, на кого же ты негодуешь?;ἤ τι κασιγνήτοις ἐπιμέμφεαι ; Hom. — или ты на братьев сердит?;ἐγὼ ταῦτα ποιήσω ὥστε σὲ καὴ τὸν παῖδα τὸν σὸν μηδὲν ἐ. Her. — я сделаю так, что ни тебе, ни твоему сыну не на что будет жаловаться2) порицать, упрекать(τινί τι и τινι ἀντί τινος Her., τινά τινος Soph. и τινί τινος Luc.)
-
9 απομεμφομαι
-
10 καταμεμφομαι
порицать, упрекать, винитьκ. τινά τινι Thuc., τινα, ὡς … Plat., Diod., τινα ἐπί τινι Polyb., τινά τινος Plut. и τινι, ὡς … Anth. — упрекать, винить кого-л. в чем-л.
См. также в других словарях:
επιμωμώμαι — ἐπιμωμῶμαι (Α) κατηγορώ επί πλέον κάποιον. [ΕΤΥΜΟΛ. < επί + μωμώμαι «μέμφομαι, κατηγορώ» (< μώμος «ψόγος, μομφή»)] … Dictionary of Greek
κατάμομφος — κατάμομφος, ον (Α) 1. άξιος μομφής 2. δυσοίωνος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + μομφος (< μομφή < μέμφομαι), πρβλ. ά μομφος, επί μομφος] … Dictionary of Greek
προσαιτιώμαι — άομαι, Α κατηγορώ επί πλέον κάποιον ως ένοχο. [ΕΤΥΜΟΛ. < προσ * + αἰτιῶμαι «μέμφομαι, κατηγορώ»] … Dictionary of Greek
προσμέμφομαι — Α μέμφομαι, κατηγορώ κάποιον επί πλέον … Dictionary of Greek
χτυπώ — άω / κτυπῶ, έω, ΝΜΑ, και κτυπώ Ν 1. (αμτβ.) παταγώ, κάνω δυνατό θόρυβο, παράγω δυνατό ήχο, κροτώ (α. «όλη νύχτα χτυπούσε το παράθυρο απ τον αέρα» β. «δρῡς... μεγάλα κτυπέουσαι πῑπτον, Ομ. Ιλ.) 2. (μτβ.) κάνω κάτι να ηχήσει (α. «χτυπώ την καμπάνα» … Dictionary of Greek
