-
1 ἐλεεινός
ἐλεεινός, ή, όν, [full] ἐλεινός h.Cer. 284, [dialect] Att. (Eup.25) and Trag. (v. infr.), but [full] ἐλεεινός Men.Sam. 156 Pap.: written [full] ἐλεηνός in LXXDa.9.23, 10.11: ([etym.] ἔλεος):—A finding pity, pitied, ; moving pity, piteous, 23.110, etc.; ἐλεινὸς εἰσορᾶν piteous to behold, A.Pr. 248; ἐλεινὸν ὁρᾷς thou lookest piteous, S.Ph. 1130 (lyr.);ἐσθῆτ' ἐλεινήν Ar.Ach. 413
; ;ἐλεινοὶ οἱ ἀδικοῦντες Lys.24.7
;ποιῶν ἑαυτὸν ὡς ἐλεινότατον D.21.186
;- ότερος ἀνθρώποις τε καὶ θεοῖς Pl.Lg. 729e
.b having received mercy, LXX ll.cc.2 showing pity, ἐ. δάκρυον a tear of pity, Od.8.531, 16.219, Men.l.c.; οὐδὲν ἐλεινόν no feeling of pity, Pl.Phd. 59a, cf. R. 606b.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐλεεινός
См. также в других словарях:
ελεεινός — ή, ό (AM ἐλεεινός, ή, όν Α και ἐλεηνός και ἐλεινός, ή, όν) αυτός που προκαλεί τον οίκτο ή αξίζει πράγματι να προκαλέσει τον οίκτο, αξιολύπητος ([πλεοναστ. φράση] «ελεεινός και αξιολύπητος» ή «αξιοθρήνητος») μσν. νεοελλ. 1. εκείνος που αξίζει… … Dictionary of Greek
