-
1 εγχέσπαλος
-
2 ἐγχέσπαλος
-
3 εγχεσπαλος
-
4 ἐγχέσπαλος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐγχέσπαλος
-
5 βλοσυρός
βλοσυρός, auch 2 End., Hes. Sc. 250 u. Man. 2, 6; Hom. zweimal; Iliad. 15, 608 vom Hektor μαίνετο δ' ὡς ὅτ' Ἄρης ἐγχέσπαλος ἢ ὀλοὸν πῠρ οὔρεσι μαίνηται, βαϑέης ἐν τάρφεσιν ὕλης· ἀφλοισμὸς δὲ περὶ στόμα γίγνετο, τὼ δέ οἱ ὄσσε λαμπέσϑην βλοσυρῇσιν ὑπ' ὀφρύσιν; 7, 212 Αἴας ὦρτο πελώριος, μειδιόων βλοσυροῖσι προσώπασι; die Bedeutung scheint = »schrecklich«, » furchtbar« zu sein; Apoll. Lex. Homer. p. 51, 27 βλοσυροῖσι καταπληκτικοῖς. ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ καὶ ἡ βλοσυρῶπις. Letzteres Epitheton hat die Gorgo Iliad. 11, 36; vgl. s. v. βλοσυρῶπις. – Die Folgenden gebrauchen βλοσυρός zum Theil in der Bedeutung » ernst«, » mannhaft«, » Ehrfurcht einflößend«. Hes. μέτωπον, Κῆρες, λέοντες, Sc. 147. 250. 175; αἱμάτων βλοσυρὸν ἄγος, schrecklich, Aesch. Eum. 161; γενναῖοι καὶ βλ. Plat. Rep. VII, 535 a; Theaet. 149 a; Sp.; ψυχή Nicostr. com. bei Eust. 677, 4; σεμνὸν καὶ βλ. ὁρᾶν Ael. V. H. 12, 21; schrecklich, Ap. Rh. 2, 740; πρόςωπον Theocr. 24, 116; κῦμα, χεῠμα, Antiph. 6 Bian. 5 (IX, 84. 278); φλοῖσβος Ἐνυαλίου Mnasale. 4 (VI, 125); δάκος Nic. Th. 336, Schol. καταπληκτικὸν ϑηρίον; κύδων Nic. Al. 234, Schol. στυπτικός. Bei Theophr. βλοσυρωτέρα πίσσα, horridior, Plin. 16, 12; hart, rauh, τροφή, Id. – Adv., Hel. 10, 27.
-
6 εγχεσπάλου
-
7 ἐγχεσπάλου
-
8 εγχέσπαλοι
-
9 ἐγχέσπαλοι
-
10 ἐγχεσί-μωρος
Grammatical information: adj.Meaning: usually understood as `famous for his spear' (Il.).Derivatives: Cf. ἰό-μωρος, adj. of the Αργεῖοι (Δ 242, Ξ 479). Imitation in ὑλακό-μωρος, of κύνες (ξ 29, π 4; cf Porzig Satzinhalte 239); s. also σινάμωρος.Etymology: The 2. member is since Osthoff PBBeitr. 13, 431ff. combined with Celtic, Germanic and Slavic PN, e. g. Welsh Nerto-mārus, OHG Volk-mār, Slav. Vladi-měrъ, IE *- mōros, *- mēros. Further are compared a denominative Germ. verb `proclaim', Goth. merjan etc. with the adj. Goth. waila-mereis `εὔφημος', OHG māri `famous' etc., and a Celt. adjective `great', e. g. OIr. mār. The ō-vocalism in Greek and Celt. agrees with the type ἄ-φρων: φρήν (Schwyzer 355). The form of the 1 member may be metrically determined (cf. ἐγχέσπαλος). Ruijgh, Elément achéen 93, asks whether it could contain μωρός `foolish'. - Cf. Leumann Hom. Wörter 37 and 272 n. 18.Page in Frisk: 1,440Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐγχεσί-μωρος
-
11 ἔναρα
Grammatical information: n. pl.Meaning: `the weapons of a fallen opponent' (Il., Hes. Sc. 367).Compounds: As 1. member in ἐναρο-κτάντας, of death (A. Fr. 151 [lyr.]), ἐναρη-φόρος `carrying the ἔ.' ( APl.); also ἐναρσ-φόρος surname of Ares (Hes. Sc. 192), also name of a hero (Alcm.) with σ in the compound after ἐγχεσπάλος (Leumann Glotta 15, 155f., Schwyzer 336).Derivatives: Denomin. verbs: ἐναίρω, aor. ἐναρεῖν ( ἐξ- Hes. Sc. 329) `take away the ἔ.', euphemistic for `kill' (Il.); also ἐναρί-μβροτος `killing men' (Pi.; after φθεισί-μβροτος); (younger) ἐναρίζω, aor. ἐναρίξαι (Il.; in Hom. often ἐξ-; also ἀπ-, ἐπ-, κατ-) `id.'.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Unknown. Schwyzer IF 30, 440f. compared Skt. sánara-, ἅπ. λεγ. (RV. 1, 96, 8) of uncertain meaning. Connection with Skt. sanóti `win' (cf. ἄνυμι) would give for ἔναρα the original meaning `gain, booty'; one would have to accept psilosis. - Hardly an r-n-stem with Schwyzer 518. On the meaning Trümpy Fachausdrücke 86ff. S. also ἔντεα.Page in Frisk: 1,509-510Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔναρα
См. также в других словарях:
εγχέσπαλος — ἐγχέσπαλος, ο (Α) αυτός που πάλλει το έγχος, ο μαχητής … Dictionary of Greek
ἐγχέσπαλος — wielding the spear masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐγχεσπάλου — ἐγχέσπαλος wielding the spear masc/fem/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐγχέσπαλοι — ἐγχέσπαλος wielding the spear masc/fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
