-
1 πῡγή
πῡγή, ἡ, 1) der Hintere; Ar. oft, ἐς κυνὸς πυγὴν ὁρᾶν, Eccl. 255; oft in der Anth., bes. Strat.; im plur., Rufin. 2 (V, 35), u. in Prosa, εἰς τὰς πυγὰς νάρϑηκι παιόμενος, Luc. Peregr. 17; bei Ar. Th. 1187 sagt der Scythe τὸ πυγή; u. einen acc. sing. πῠγα hat Arist. physiogn. 6. – 2) übertr. der feisteste, fetteste Theil, z. B. ἀγροῦ, Paroem. App. 1, 3; Eust. 310, 2. – Ἅλλεσϑαι πρὸς πυγήν, ein alter Tanz der lacedämonischen Jungfrauen, Ar. Lys. 82; vgl. Poll. 4, 102 u. Antyll. Oribas. p. 121, Matthaei.
-
2 συν-αρμόζω
συν-αρμόζω, att. συναρμόττω, zusammenfügen, -passen, verbinden, vereinigen; Λυγκεῖ φρενῶν καρπὸν εὐϑείᾳ συνάρμοξεν δίκᾳ, Pind. N. 10, 12; πάντας ἤδη τόδ' ἔργον εὐχερείᾳ συναρμόσει βροτούς, Aesch. Eum. 471; ξυνάρμοσον βλέφαρά μου τῇ σῇ χερί, Eur. Phoen. 1460; u. in Prosa: ξυναρμόττων τοὺς πολίτας πειϑοῖ τε καὶ ἀνάγκῃ, Plat. Rep. VII, 519 e; συναρμόσας ἀπὸ τοῦ ϑεῖν καὶ ἅλλεσϑαι τὸ ὄνομα, Crat. 414 b; οἱ ξυναρμοσϑέντες δεσμοί, Tim. 81 d; u. med., τὰ διαφέροντα κάλλει σωμάτων γένη συναρμόσασϑαι, Tim. 53 e; συναρμόξατο, Tim. Locr. 99 a; Thuc. 4, 100; συναρμοσϑέντες κατὰ τοῠτον τὸν τρόπον, Pol. 1, 26, 16. – Von Künstlern, die aus angemessener Verbindung der Theile ein schönes Ganzes bilden, bes. vom Tonkünstler, componiren, Sp. – Intrans., zusammenpassen, angemessen sein, übereinstimmen, mit Einem, τινί, οὐδὲ ξυναρμόττουσιν Mem. 2, 6, 24; συναρμόζουσαι γυναῖκες, Xen. Cyr. 7, 5, 60; Sp., wie Luc. hist. conscr. 55.
-
3 σκάπτω
σκάπτω, graben, behacken; φυτά, H. h. Merc. 90; σκάπτει, μοχλεύει ϑύρετρα, Eur. Herc. F. 999; σκάπτειν οὐκ ἐπίσταμαι, Ar. Av. 1432, nach dem Schol. sprichwörtlich πεζῇ βαδίζων σκάπτειν οὐκ ἐπίσταμαι; σκάπτω τάφρον, Thuc. 4, 90; Plat. Legg. VI, 778 e; σκάπτων καὶ σπείρων γήδιον, Xen. Oec. 16, 14; Folgde. – In Geopon. διὰ βοῶν σκάπτειν, mit Ochsen graben, d. i. die Saat einpflügen. – Τὰ ἐσκαμμένα, eine Grube als Ziel des Sprungs der Fünfkämpfer, πένταϑλοι; dah. ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἅλλεσϑαι, die Gränze überschreiten, Plat. Crat. 413 a; vgl. Luc. Gall. 6 u. Bast ep. crit. p. 243.
-
4 κρημνός
κρημνός, ὁ (κρεμάννυμι), ein abschüssiger, steiler, jäher Ort, Abhang, abschüssiger Berg- u. Uferrand; Il. 21, 233; ποταμοῖο κατὰ δεινοῖο ῥέεϑρα πτῶσσον ὑπὸ κρημνούς 21, 26; Ἀλφεοῠ Pind. Ol. 3, 23; von einem Graben, κρημνοὶ γὰρ ἐπηρεφέες περὶ πᾶσαν ἕστασαν ἀμφοτέρωϑεν Il. 12, 53, öfter; Μυσίων ἀπὸ κρημνῶν Soph. Ai. 721; Eur. Hipp. 124; schroffe Felsenmauer, Ar. Equ. 633; κατὰ τῶν κρημνῶν ῥίπτοντες ἑαυτούς, βιασϑέντες ἅλλεσϑαι Thuc. 7, 45, wie κατὰ κρημνῶν ῥιφέντες Plat. Legg. XII, 944 a, Sp., wie Pol. 3, 55, 6. – Bei Galen. die Schamlefzen, wie Poll. 2, 174. – Auch der Rand eines Geschwüres, Hippocr.
-
5 ἐλλόπιδας
-
6 ἴξαλος
ἴξαλος, ὁ (nach VLL. entweder von ἀΐσσω, πηδητικός, od. von ἵξαι u. ἅλλεσϑαι, richtiger wohl von ἵκω unmittelbar, wenn es nicht ein eigener Stamm ist), Beiwort der wilden Ziege, des Steinbocks, kletternd, τόξον ἐΰξοον ἰξάλο υ αἰγός Il. 4, 105, Schol. zu vgl.; ἴξαλος εὐπώγων αἰγὸς πόσις Leon. Tar. 61 (XI, 99); Ag. 29 (VI, 32).
-
7 πῡγή
πῡγή, ἡ, (1) der Hintere; (2) übertr. der feisteste, fetteste Teil. Ἅλλεσϑαι πρὸς πυγήν, ein alter Tanz der lacedämonischen Jungfrauen -
8 σκάπτω
σκάπτω, graben, behacken; διὰ βοῶν σκάπτειν, mit Ochsen graben, = die Saat einpflügen. Τὰ ἐσκαμμένα, eine Grube als Ziel des Sprungs der Fünfkämpfer; dah. ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἅλλεσϑαι, die Grenze überschreiten
См. также в других словарях:
ἅλλεσθαι — ἅλλομαι sal pres inf mid … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
haltera — ► sustantivo femenino DEPORTES Aparato para ejercicios gimnásticos y de halterofilia, formado por dos bolas o dos o más discos de metal colocados a ambos extremos de una barra. * * * haltera (del gr. «haltêres», pesos de plomo colocados en el… … Enciclopedia Universal
Ασκώλια — Ἀσκώλια, τα (Α) η δεύτερη μέρα των «εν αγροίς» Διονυσίων. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ασκώλια πιθ. < ασκός, μέσω ενός επιθήματος ō(lο) . Η άποψη κατά την οποία λαμβάνεται ως βάση τ. *άσκωλος < *αν σκωλος (πρβλ. αφ ενός σκωλοβατίζω «βαδίζω με ξυλοπόδαρα»… … Dictionary of Greek
συναρμόζω — ΝΜΑ, και αττ. τ. συναρμόττω Α συνδέω επιμέρους τμήματα προκειμένου να συγκροτήσω ένα αρμονικό και ενιαίο σύνολο, συναρμολογώ («ὀλόμενον σκάφος συναρμόσας ὁ Πριαμίδας», Ευρ.) νεοελλ. (κατ επέκτ.) κάνω στέρεη σύνδεση, στερεώνω μσν. μέσ.… … Dictionary of Greek
haltera — (Del lat. haltēres, y este del gr. ἁλτῆρες, correa con piedras usada por los saltadores, der. de ἅλλεσθαι, saltar). f. Dep. En la halterofilia, barra metálica con una bola o con discos en cada extremo … Diccionario de la lengua española
