-
1 κέρκος
κέρκος, ἡ, der Schwanz der Thiere, Arist. part. anim. 4, 10, bes. der vierfüßigen Thiere (s. οὐρά), ibd. 13; vgl. B. A. 103; λαγώ, Ar. Equ. 906; vom Schweine, Ach. 750; κέρκῳ σαίνειν Equ. 1026; ἐκτείνας τὴν κέρκον Plat. Phaedr. 254 d; ἵππου, Plut. Sertor. 16; – das männliche Glied, Ar. Thesm. 239. – Uebh. Etwas zum Anfassen, die Handhabe, Luc. Lexiph. 7; von der Spitze der Flamme, Schol. Eur. Phoen. 1263. – Nach Hesych. auch ein Thier, welches den Weinstöcken schädlich ist.
-
2 κέρκος
κέρκος, ἡ, der Schwanz der Tiere; bes. der vierfüßigen Tiere; vom Schweine; das männliche Glied. Übh. etwas zum Anfassen, die Handhabe; von der Spitze der Flamme; auch ein Tier, welches den Weinstöcken schädlich ist -
3 πλατύ-κερκος
πλατύ-κερκος, breitschwänzig, Arist. H. A. 8, 10.
-
4 ξυλό-κερκος
ξυλό-κερκος, ἡ, ein Thor in Constantinopel, Ep. (IX, 690).
-
5 κολοβό-κερκος
κολοβό-κερκος, mit einem Stutzschwanze, Sp.
-
6 δασύ-κερκος
δασύ-κερκος, ἀλώπηξ, rauchschwänzig, Theocr. 5, 112.
-
7 μακρό-κερκος
μακρό-κερκος, langschwänzig, Strattis bei Ath. II, 69 a, Arist. H. A. 8, 10.
-
8 δί-κερκος
δί-κερκος, mit zwei Schwänzen, Ael. N. A. 12, 3.
-
9 λευκό-κερκος
λευκό-κερκος, mit weißem Schwanz, Hesych. l. d.
-
10 ἄ-κερκος
ἄ-κερκος, schwanzlos, Arist. de part. anim. 4. 10.
-
11 ἡμί-κερκος
ἡμί-κερκος, halb-, stutzschwänzig, Sp.
-
12 στόλος
στόλος, ὁ, 1) Rüstung, bes. kriegerische Rüstung, Kriegszug zu Lande u. zu Wasser; oft bei Her.: κατ' ἤπειρον, κατὰ ϑάλασσαν, 5, 64; ἐπί τινα, 3, 25. 4, 145 u. sonst; εὐσταλῆ καὶ λεκτὸν ἀροῠμεν στόλον, Aesch. Pers. 781; Ag. 563; zur See, Pers. 392; στόλον Ἀργείων χιλιοναύταν, Ag. 45; Soph. κατέσχον δεῠρο ναυβάτῃ στόλῳ, Phil. 270, vgl. 557; κατ' ἀρχὴν τοῦ πρὸς Ἴλιον στόλου, 247; Φρυγῶν ἐς αἶαν αὖϑις αἴροιεν στόλον, Eur. Hec. 1141; u. in Prosa, Thuc. 1, 9. 10 u. sonst; Περσικός, Plat. Legg. I, 642 e, u. öfter; übh. Sendung, Zug, Gang, εὐανϑέα ἀναβάσομαι στόλον, Pind. P. 2, 62; auch Aufzug, Festzug, Procession, 8, 98 N. 3, 17; ὁ δὲ στόλος νῷν ἐστι παρὰ τὸν Τηρέα, Ar. Av. 46, wir gehen zum Tereus; – das Ausziehende, Ausgesendete selbst, das Landheer, Her. 5, 64, häufiger Seemacht, Flotte, 1, 4. 5, 43; en Cyr. 3, 1, 19 u. sonst; ein Zug von Menschen, eine Schaar, παρ' ἀνδρῶν καὶ γυναικείων στόλων, Aesch.Eum. 818; λόχος παίδων, γυναικῶν καὶ στόλος πρεσβυτίδων, 981, n. öfter in Suppl.; πλέων γὰρ οὐ πολλῷ στόλῳ, Soph. Phil. 543, d. i. mit einem Schiffe; τὸν ἑπτάλογχον ἐς Θήβας στόλον ἀγείρας, O. C. 1307; und das ganze Volk, O. R. 169; χιλίων ναῶν στόλον συνήγαγε, Eur. I. T. 10. – Auch der Grund, die Veranlassung zu einem Zuge, ἰδίῳ στόλῳ, auf eigenen Antrieb, Her. 5, 63, eigtl. eine in Privatangelegenheiten unternommene Reise, wie κοινὸς στόλος gemeinsamer Antrieb zur Reise, 6, 39, wie man Soph. Phil. τίνι στόλῳ προςέσχες τήνδε γῆν erklärt, im Vergleich mit O. R 359 τίς σ' ἐξῆρεν οἴκοϑεν στόλος; wo auch mehr nach dem Grunde der Fahrt gefragt wird. = Am Schiffe der vorn vorragende Theil, Schiffsschnabel, dessen höchstes Ende ἀκροστόλιον hieß, ναῠς ἐν νηῒ χαλκήρη στόλον ἔπαισεν, Aesch. Pers. 400; ἔϑραυον πάντα κωπήρη στόλον, 408; Eur. I. T. 11, 33; vgl. Schol. Ap. Rh. 1, 1089; aus Soph. frg. 629 führt Hesych. δρυοπαγῆ στόλον, τὸν πάσσαλον an. – Uebh. Stiel, Stengel, κέρκος μικρὸν στόλον ἔχουσα, einen Schwanz mit einem kurzen Stiel, Arist. part. anim 2, 14; gen. an. 3, 2. – 2) das Ausrüsten, Ankleiden, Ausschmücken, wie στολή, Eur. Suppl. 1055.
-
13 κερκωπίζω
-
14 κερκώπη
-
15 ἄκερκος
-
16 δασύκερκος
δασύ-κερκος, ἀλώπηξ, rauchschwänzig -
17 δίκερκος
-
18 ἡμίκερκος
ἡμί-κερκος, halb-, stutzschwänzig -
19 κερκώπη
-
20 κολοβόκερκος
- 1
- 2
См. также в других словарях:
κέρκος — tail fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέρκος — η (ΑΜ κέρκος) η ουρά τών ζώων, εκτός τών πτηνών («τοῡ ἵππου τὴν κέρκον εἷλκε», Πλούτ.) νεοελλ. 1. ναυτ. επιμήκης κεραία προσαρμοσμένη καθέτως πάνω στον ιστό τού επιδρόμου και με κατεύθυνση προς την πρύμνη, κν. ράντα 2. ζωολ. γένος κολεόπτερων… … Dictionary of Greek
κέρκω — κέρκος tail fem nom/voc/acc dual κέρκος tail fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέρκοι — κέρκος tail fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέρκοις — κέρκος tail fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέρκον — κέρκος tail fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέρκου — κέρκος tail fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέρκους — κέρκος tail fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέρκων — κέρκος tail fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κέρκῳ — κέρκος tail fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καρόκερκος — καρόκερκος, ὁ (Α) ονομασία αστερισμού. [ΕΤΥΜΟΛ. < κάρα «κεφάλι» + κερκος (< κέρκος «ουρά»), πρβλ. ξυλό κερκος, πλατύ κερκος] … Dictionary of Greek