-
1 άνανδρον
-
2 ἄνανδρον
-
3 ἄνανδρος
I = ἄνευ ἀνδρός, husbandless, of virgins and widows, A.Supp. 287, Pers. 289 (lyr.), S.OT 1506, etc., and in Prose, as Hp.Mul.1.4, Pl.Lg. 930c.2 = ἄνευ ἀνδρῶν, without men,χρήματα ἄνανδρα A.Pers. 166
; ; ἄνανδρον τάξιν ἠρήμου (a prolepsis, = ὥστε εἶναι ἄνανδρον) A.Pers. 298.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἄνανδρος
-
4 ἀλοιτήεσσαν
ἀλοιτ-ήεσσαν· κοινήν, ἄνανδρον, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀλοιτήεσσαν
-
5 ἀλείτης
Grammatical information: m.Meaning: `sinner' (Il.)Compounds: From the stem of the aorist ἀλιτό-ξενος `sinning against a guest' (Pi.), with metrical lengthening e. g. ἠλιτό-μηνος `missing the right month', i. e. `untimely born' (Il.). νηλείτιδες Od. to be read *νηλείτεες (Beekes, Lar. 108f, 289), cf. νηλείτης Antim. 177W; νηλείτης· ἀναμάρτητος LSJ Supp.; νηλιτέες· ἀναμάρτητοι, ἀναίτιοι, [ ἄχρηστοι] H. with νη- \< *n̥-h₂leit- (from * h₂leit-os n.?)Derivatives: With ablaut: ἀλοίτης `criminal' (Emp.); ἀλοιταί κοιναί, ἁμαρτωλαί, ποιναί H. ἀλοιτήεσσαν κοινήν, ἄνανδρον EM. - With zero grade: aor. ἤλιτον, pres. (sec.) ἀλιταίνω, `offend against, transgress' (Hom.). From ἀλιτεῖν: ἀλιτήμων `criminal' but also `cursed' (Il.). Further ἀλιτρός `sinner, rogue', also adj. (Hom.).Etymology: On the relation of the Greek forms s. Tichy, Glotta 55 (1977)160ff. The only cognate proposed is OHG leid, NHG Leid (* laiÞa-) `injustice'. The ablaut suggests an old IE form.Page in Frisk: 1,67Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀλείτης
См. также в других словарях:
ἄνανδρον — ἄνανδρος husbandless masc/fem acc sg ἄνανδρος husbandless neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
немоужьство — НЕМОУЖЬСТВ|О (4*), А с. Отсутствие мужества; малодушие: не възмогъ же сего. ли лѣностью. ли небреженьемь ли немужьства ради. (ἀνανδρίας) ПНЧ XIV, 179а; отъ сихъ животъ и см҃рть от сего мужьство и немужьство. от сего покои и остращенье. (ἡ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
άνανδρος — η, ο (Α ἄνανδρος, ον) 1. (για ανθρώπους) ο μη ανδρείος, δειλός, άτολμος 2. (για πράγματα) αυτός που δεν αρμόζει σε άνδρα αρχ. 1. αυτός που δεν διαθέτει άνδρες, ο δίχως άνδρες 2. (για γυναίκες) αυτή που δεν έχει σύζυγο, ανύπανδρη ή χήρα 3. το ουδ … Dictionary of Greek
