-
1 ἁμαρτωλός
ἁμαρτωλός, όν pert. to behavior or activity that does not measure up to standard moral or cultic expectations (being considered an outsider because of failure to conform to certain standards is a freq. semantic component. Persons engaged in certain occupations, e.g. herding and tanning, that jeopardized cultic purity, would be considered by some as ‘sinners’, a term tantamount to ‘outsider’. Non-Israelites were esp. considered out of bounds [cp. Ac 10:28 and s. b, below]).ⓐ as adj. (Aristoph., Th. 1111; Aristot., EN 2, 9, 1109a 33; Philod., Ira p. 73 W.; Plut., Mor. 25c; LXX; TestAbr A 9 p. 86, 22 [Stone p. 20]; Just., A I, 15, 5, D. 43, 3 al.) sinful ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁ. in this adulterous (=unfaithful) and sinful generation Mk 8:38. ἵνα γένηται καθʼ ὑπερβολὴν ἁ. ἡ ἁμαρτία that sin might become sinful in the extreme Ro 7:13.—With focus on cultic nonconformity ἀνὴρ ἁ. (Sir 15:12; 27:30; 1 Macc 2:62) a sinner Lk 5:8; 19:7; ἄνθρωπος ἁ. (Sir 11:32; 32:17) J 9:16; pl. (Num 32:14; Just., D. 23, 2) Lk 24:7.ⓑ as subst.α. ὁ ἁ. the sinner, gener. w. focus on wrongdoing as such (ins from Lycia ἁ. θεοῖς ‘sinner against the gods’ [IAsMinLyk I, 30, no. 7; CIG 4307; Lyc. ins: ARW 19, 1919, 284] or ἁ. θεῶν [IAsMinLyk II, 36, no. 58; OGI 55, 31f; CIG 4259, 6]; other ins: Steinleitner [see ἁμαρτάνω, end] p. 84f; LXX, En, TestAbr, ApcEsdr, ApcSed, ApcMos, Test12Patr; Just., A I, 15, 8 al.) ἁ. παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους greater sinners than all the other Galileans Lk 13:2; (opp. δίκαιος as En 104:6) οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁ. Mt 9:13; Mk 2:17; Lk 5:32; 2 Cl 2:4; B 5:9; cp. Hs 3:2f; 4:2ff. W. ἀσεβής (En 5:6) 1 Ti 1:9; 1 Pt 4:18 (Pr 11:31); B 11:7 (Ps 1:5); w. πονηρός (Gen 13:13) 4:2; w. ἄπιστος Rv 21:8 v.l.; ἁ. εἰμι Hm 4, 2, 3. οὗτος ὁ ἄνθρωπος ἁ. ἐστιν J 9:24; cp. vs. 25. ἁ. μετανοῶν a sinner who repents Lk 15:7, 10. μετάνοια τῶν ἁ. Hs 8, 6, 6. ἁμαρτωλοὺς προσδέχεσθαι Lk 15:2. ἁ. σῶσαι 1 Ti 1:15; ἐπιστρέφειν ἁ. Js 5:20; ἱλάσθητί μοι τῷ ἁ. Lk 18:13. ἁμαρτωλῶν οὐκ ἀκούει of God J 9:31. ἡ ἁμαρτωλός the sinful woman Lk 7:37, 39 (PJoüon, RSR 29, ’39, 615–19). In rhetorical address Js 4:8.β. with focus on status of outsider—w. τελώνης (IAbrahams, Publicans and Sinners: Stud. in Pharisaism and the Gospels I 1917, 54ff; JJeremias, ZNW 30, ’31, 293–300; WRaney, JR 10, 1930, 578–91; Goodsp., Probs. 28f) irreligious, unobservant people, outsiders of those who did not observe the Law in detail and therefore were shunned by observers of traditional precepts Mt 9:10f; 11:19; Mk 2:15f; Lk 5:30; 7:34; 15:1.—Lk 6:32 has ἁ., whereas its parallel Mt 5:46 has τελώνης. W. ἔθνη Hs 4:4; more precisely ἡμεῖς οὐκ ἐξ ἐθνῶν ἁμαρτωλοί, which means, in the usage of Judeans and Judean Christians, no ‘sinners’ of gentile descent Gal 2:15. Gener. a favorite term for non-Israelites (Is 14:5; Tob 13:8; 1 Macc 1:34 al.); hence the irony in ὁ υἱὸς τ. ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς (τὰς) χεῖρας (τῶν) ἁ. (the Israelite Jesus delivered to the ‘outsiders’, gentiles) Mt 26:45; Mk 14:41 (on χεῖρ. ἁ. cp. Ps 70:4; 81:4; 96:10); cp. Lk 6:32ff, whose parallel Mt 5:47 has ἐθνικός. (ἡ) ὁδὸς ἁμαρτωλῶν the way of sinners B 10:10 (Ps 1:1). Its adj. character is wholly lost in Jd 15, where it is itself modif. by ἀσεβεῖς (En 1:9).—Of the state of a person who is not yet reconciled ἔτι ἁ. ὄντων ἡμῶν Ro 5:8. ἁ. κατεστάθησαν οἱ πολλοί the many (i.e. ‘humanity’; opp., ‘the one’, Adam) were constituted sinners (=were exposed to being treated as sinners; s. καθίστημι 3) 5:19. ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι Ro 3:7. εὑρέθημεν ἁμαρτωλοί Gal 2:17. Opp. κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁ. separated from sinners of Jesus Hb 7:26. ὑπό τῶν ἁ. … ἀντιλογίαν 12:3.—ESjöberg, Gott u. die Sünder im paläst. Judentum ’38.—DELG s.v. ἁμαρτάνω. M-M. TW. -
2 αμαρτωλός
-
3 ἁμαρτωλός
-
4 ἁμαρτωλός
-ός,-όν + A 4-2-10-75-87=178 Gn 13,13; Nm 17,3; 32,14; Dt 29,18; 1 Kgs 1,21sinning, sinful Gn 13,13; ὁ ἁμαρτωλός sinner Nm 17,3 *Dt 29,18 ὁ ἁμαρτωλός the sinner-רע/ה for MT הרוה ?; *Ps 140(141),5 ἁμαρτωλοῦ of a sinner-עשׁר for MT-שׁרא of first quality→NIDNTT; TWNT -
5 ἁμαρτωλός
ἁμαρτωλ-ός, όν,2 of bad character,δοῦλοι Phld.Ir.p.73
W.: c. gen., sinning against, ([place name] Telmessus):—ἁμαρτωλὴ γέρων, barbarism in Ar.Th. 1111. Adv.- ῶς Eup.24D.
II Subst. ἁμαρτωλός, ὁ, sinner, LXX Ge.13.13, al., Ev.Luc.18.13, al.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἁμαρτωλός
-
6 αμαρτωλός
sinnerΕλληνικά-Αγγλικά νέο λεξικό (Greek-English new dictionary) > αμαρτωλός
-
7 αμαρτωλότερον
ἁμαρτωλόςerroneous: adverbial compἁμαρτωλόςerroneous: masc acc comp sgἁμαρτωλόςerroneous: neut nom /voc /acc comp sg -
8 ἁμαρτωλότερον
ἁμαρτωλόςerroneous: adverbial compἁμαρτωλόςerroneous: masc acc comp sgἁμαρτωλόςerroneous: neut nom /voc /acc comp sg -
9 αμαρτωλοτάτων
-
10 ἁμαρτωλοτάτων
-
11 αμαρτωλοτέρων
-
12 ἁμαρτωλοτέρων
-
13 αμαρτωλόν
-
14 ἁμαρτωλόν
-
15 ἀσεβής
ἀσεβής, ές acc. sing. ἀσεβῆν Ro 4:5 v.l., B-D-F §46, 1 (s. prec. entry; Aeschyl., Thu.+) pert. to violating norms for a proper relation to deity, irreverent, impious, ungodly.ⓐ of pers., ἁμαρτωλὸς ἀ. Jd 15 (En 1:9). οἱ ἀ. ἄνθρωποι (UPZ 162 III, 8 [117 B.C.] ὑπὸ ἀσεβῶν ἀνθρώπων) 2 Pt 3:7. Mostly subst. ὁ ἀ. impious (person) (Diod S 1, 96, 5; 3, 61, 5; 5, 71, 2 and 6; OGI 90, 23; 26; LXX; TestZeb 10:3) Ro 5:6; 2 Pt 2:5; 2:6; Jd 4, 15; 1 Cl 14:5 (Ps 36:35); 18:13 (Ps 50:15); 57:7 (Pr 1:32); B 10:10 (Ps 1:1); 11:7 (Ps 1:4ff); (w. ἁμαρτωλός) 1 Ti 1:9; (w. ἄνομος) B 15:5; Dg 9:4; (w. κεκριμένοι τῷ θανάτῳ) B 10:5; in contrast to those who serve God and in the fear of God are eager to live uprightly οἱ κρινόμενοι ἀ. the ungodly who are (already) condemned 2 Cl 18:1. Punished w. eternal fire MPol 11:2 (Diod S 4, 74, 2 the ἀσεβεῖς in everlasting torment in a subterranean place of punishment).—The collective sg. (as Lucian, Bacch. 7 ὁ γέρων = οἱ γέροντες; Ps.-Dicaearch. p. 146 F. πολὺς ὁ καταπλέων ἐστίν; EpArist 13) Ro 4:5; 1 Pt 4:18 (Pr 11:31).—ÅStröm, Vetekornet, Studier över individ och kollektivi NT ’44.ⓑ of human characteristics (w. ἄδικος, as Philo, Rer. Div. Her. 90; Jos., Ant. 8, 251; cp. ἀσεβέσιν ὁδοῖς ApcSed 15:5) ζῆλος ἀ. 1 Cl 3:4. Impers. (Epict. 4, 7, 11; SIG 204, 52 ὅπως ἂν μηδὲν ἀσεβὲς γίγνηται) πῶς οὐκ ἀσεβές; how is it not impious? Dg 4:3. V.l. for ἀσθενής 1 Cl 59:4 (vide).—M-M. TW. -
16 αμαρτωλοίς
-
17 ἁμαρτωλοῖς
-
18 αμαρτωλοτάτοιο
-
19 ἁμαρτωλοτάτοιο
-
20 αμαρτωλοτάτου
См. также в других словарях:
ἁμαρτωλός — erroneous masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αμαρτωλός — ή, ό (AM ἁμαρτωλός, όν) 1. αυτός που παραβαίνει τον ηθικό νόμο, τις θείες εντολές, που διαπράττει αμάρτημα ή αδίκημα 2. (το αρσ. και το θηλ. ως ουσ.) με την ίδια σημασία νεοελλ. 1. αυτός που ρέπει προς την αμαρτία 2. το θηλ. ως ουσ. η αμαρτωλή… … Dictionary of Greek
αμαρτωλός — ή, ό 1. αυτός που έχει κάνει αμαρτίες: Ήταν άνθρωπος αμαρτωλός, αλλά αυτό που του ζητούσαν δίσταζε να το κάμει. 2. αυτός που κλίνει στην αμαρτία: Το ξέρουμε πως όλοι είμαστε αμαρτωλοί … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Αμαρτωλός, Γεώργιος — (9ος αι.). Βυζαντινός χρονογράφος μοναχός. Καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Το επώνυμό του οφείλεται στη συνήθεια των μοναχών να ονομάζονται έτσι από μετριοφροσύνη. H χρονογραφία του διαιρείται σε τέσσερα βιβλία. Σε αυτά επικρίνει δριμύτατα… … Dictionary of Greek
ἁμαρτωλότερον — ἁμαρτωλός erroneous adverbial comp ἁμαρτωλός erroneous masc acc comp sg ἁμαρτωλός erroneous neut nom/voc/acc comp sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁμαρτωλοτάτων — ἁμαρτωλός erroneous fem gen superl pl ἁμαρτωλός erroneous masc/neut gen superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁμαρτωλοτέρων — ἁμαρτωλός erroneous fem gen comp pl ἁμαρτωλός erroneous masc/neut gen comp pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁμαρτωλόν — ἁμαρτωλός erroneous masc/fem acc sg ἁμαρτωλός erroneous neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁμαρτωλοτάτοιο — ἁμαρτωλός erroneous masc/neut gen superl sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁμαρτωλοτάτου — ἁμαρτωλός erroneous masc/neut gen superl sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁμαρτωλοτέροις — ἁμαρτωλός erroneous masc/neut dat comp pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
