-
1 βάρβαρος
βάρβαρος, ον (onomatopoetisch, vgl. F. Roth über Sinn und Gebrauch des Wortes Barbar, Nürnberg 1814, u. Grotefend in Ersch u. Gruber Encykl. VII p. 346), bezeichnet zunächst eine harte, rauhtönende Sprache, vgl. βαρβαρό-φωνος bei Hom., der sonst βάρβαρος als Ggstz des Griechischen nicht kennt, weil er, wie Thuc. 1, 3 bemerkt, auch Hellenen nicht als Gesammtnamen hat. Vgl. Sengebusch Homer. diss. I p. 141. Erst später wird das Wort βάρβαρος geläufiger, bes. von den Perserkriegen an, wo sich der Ggstz zwischen Hellenen u. Ausländern oder Nichthellenen klar ausspricht; nach Plat. Polit. 262 d ist die ganze Erde in die zwei ungleichen Hälften, die größere der Barbaren, die kleinere der Griechen, getheilt; zuerst im Orak. des Battus, D. Sic. Vat. Exc. p. 15, 7; Her. 2, 158; Pind. I. 5, 23 πόλις; bald gehässiger u. verächtlicher Nebenbegriff, des Unfreien, Unedlen, Feigen u. Rohen. Welches Volk speciell durch βάρβαροι bezeichnet werde, ergiebt der Zusammenhang; bes. oft heißen so die Perser bei Thuc., Xen.; ebenso die Aegyptier, die nach Her. 2, 158 ebenfalls alle nicht ägyptisch Redenden βάρβαροι nannten; Thraker, Macedonier, die erst seit Alexander mit den Hellenen vereinigt den anderen Barbaren entgegengestellt werden. Die Römer hießen u. nannten sich selbst Barbaren, bis griech. Sprache u. Bildung in Rom einheimisch wurden u. nun von Augustus Römer u. Griechen vereinigt, od. übh. alle Völker mit griechisch-römischer Bildung den übrigen Barbaren wie den Germanen entgeggstzt wurden, welche bes. diesen Namen erhielten u. von den stolzen Italienern noch lange hören mußten. Als adj., 1) ausländisch, γλῶσσα Plat. Prot. 341 b; bes. Tragg., von dem, was den Persern gehört, so oft in Aesch. Pers.; πόλις Thuc. 7, 80; ἡ βάρβαρος, sc. γῆ, Ausland, nicht hellenisches Land, 2, 97; vgl. Xen. An. 5, 5, 16. – 2) Von der Sprache, unverständlich, βάγματα β., entggstzt σαφηνῆ, Aesch. Pers. 626; φωνή, von der Schwalbe, Ar. 1021, was wie Ar. Ran. 687 zugleich Anspielung auf den Mythus der Verwandlung der Procne ist; γλῶσσα Soph. Ai. 1242; vom undeutlichen Gezwitscher der Vögel Ar. Av. 199; Sp. bezeichnen damit auch das eigentliche Fehlerhafte im mündlichen u. schriftlichen Ausdruck. – 3) Im Ggstz gegen griech. Bildung, roh, ungebildet, ἄνϑρωπος ἀμαϑὴς καὶ βάρβαρος Ar. Nub. 490; σκαιὸς καὶ β. τὸν τρόπον Dem. 26, 17. – Superl. βαρβαρώτατος Thuc. 8, 98; Xen. An. 5, 4, 34.
-
2 βάρβαρος
βάρβαρος, bezeichnet zunächst eine harte, rauhtönende Sprache. Erst später wird das Wort βάρβαρος geläufiger, bes. von den Perserkriegen an, wo sich der Ggstz zwischen Hellenen u. Ausländern oder Nichthellenen klar ausspricht; nach Platon ist die ganze Erde in die zwei ungleichen Hälften, die größere der Barbaren, die kleinere der Griechen, geteilt; bald gehässiger u. verächtlicher Nebenbegriff, des Unfreien, Unedlen, Feigen u. Rohen. Welches Volk speziell durch βάρβαροι bezeichnet werde, ergiebt der Zusammenhang; bes. oft heißen so die Perser; ebenso die Ägypter; Thraker, Macedonier, die erst seit Alexander mit den Hellenen vereinigt den anderen Barbaren entgegengestellt werden. Die Römer hießen u. nannten sich selbst Barbaren, bis griech. Sprache u. Bildung in Rom einheimisch wurden u. nun von Augustus Römer u. Griechen vereinigt, od. übh. alle Völker mit griechisch-römischer Bildung den übrigen Barbaren wie den Germanen entgeggstzt wurden, welche bes. diesen Namen erhielten u. von den stolzen Italienern noch lange hören mußten. Als adj., (1) ausländisch, γλῶσσα; bes. von dem, was den Persern gehört; ἡ βάρβαρος, sc. γῆ, Ausland, nicht hellenisches Land. (2) Von der Sprache: unverständlich; φωνή, von der Schwalbe, was zugleich Anspielung auf den Mythos der Verwandlung der Procne ist; vom undeutlichen Gezwitscher der Vögel; auch das eigentliche Fehlerhafte im mündlichen u. schriftlichen Ausdruck. (3) Im Ggstz gegen griech. Bildung: roh, ungebildet -
3 βάρβαρος
βάρβαρος, ον (onomatopoetic formation; Aeschyl., Hdt.+; loanw. in rabb. [Dalman, Gram.2 183, 185]) gener. pert. to what is foreign (esp. from the perspective of one who knows Greek and is familiar w. Hellenic culture; the components ‘foreign in language’ and ‘foreign in culture’ are ordinarily linked) ‘non-Hellenic’① w. focus on strangeness of language: pert. to using a language that is unintelligible to outsiders, foreign-speaking, of foreign tongue adj. or noun 1 Cor 14:11 (cp. Hdt. 2, 158; Aristoph., Av. 199 and its scholia [Ltzm. on 1 Cor 14:11]; Ovid, Tristia 5, 10, 37 barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli ‘I’m a barbarus here, because no one understands me’; Ps 113:1).② w. focus on non-Hellenic association: pert. to not speaking Greek or participating in Gk. cultureⓐ adj. not Hellenic πόλεις Ἑλληνίδας κ. βαρβάρους Dg 5:4.ⓑ subst. a non-Hellene, foreigner (the Engl. loanw. ‘barbarian’ is freq. used in a derogatory sense and is therefore inappropriate for rendering [as NRSV, REB et al.] the Gk. term when it appears without the negative contexts of some texts composed after the Persian wars, e.g. Demosth. 26, 17) contrasted w. Hellenes (the Neo-Platonist Amelius [III A.D.] calls the writer of John’s gospel a β.: Eus., PE 11, 19, 1) Ἕλληνες κ. βάρβαροι Ro 1:14 (cp. Ps.-Eur., Rhes. 404; Pla., Theaet. 175a; Chariton 6, 3, 7; SIG 360, 12 and 27; 867, 32; OGI 765, 16ff; IAndrosIsis p. 124, 31 ἐγὼ διαλέκτους Ἕλλησι καὶ βαρβάροις ἔταξα=125, 27 [but διετάξάμην]; Philo, Abr. 267; Jos., Ant. 4, 12; 8, 284 al.—The Romans refused to be classified as β.: Jüthner [s. Ἕλλην 1] p. 62; MPohlenz, Stoa II ’49, 139); cp. Col 3:11 (44th Ep. of Apollonius of Tyana [Philostrat. I 354, 25]: there is no difference betw. people εἴτε βάρβαρος εἴτε καὶ Ἕλλην.—THermann, ThBl 9, 1930, 106f). Of the inhabitants of Malta, who apparently spoke in their native language Ac 28:2, 4 (here β. certainly without derogatory tone; indeed, Luke transforms the ‘foreigners’ into ‘Hellenes’ by noting their extraordinary hospitality παρεῖχον οὐ τὴν τυχοῦσαν φιλανθρωπίαν; cp. Warnecke, Romfahrt 111–18).—AEichhorn, βάρβαρος quid significaverit, diss. Leipz. 1904; HWerner, Barbarus: NJklA 41, 1918, 389–408; RAC I 1173–76; JAC 10, ’67, 251–96. S. Ἕλλην 1.—DELG. M-M. TW. Sv. -
4 βαρβαρος
I21) варварский, т.е. негреческий, иноземный(φωνή Aesch.; γλῶσσα Soph.; πόλις Thuc.; τάξις Plut.)
β. πόλεμος Thuc. — война с иноземцами2) непонятный, невнятный(βάγματα Aesch.)
3) изъясняющийся на неправильном греческом языке Luc.4) варварский, некультурный, грубый(ἀμαθές καὴ β. Arph.; sc. ἔθνη Xen.)
IIὅ варвар, т.е. не грек, чужеземец Aesch., Eur., Her., Thuc., Xen., Plat., Arst., Plut., Luc.ἥ (sc. γῆ) негреческая страна Aesch., Thuc., Xen. -
5 βάρβαρος
βάρβᾰρος, -ον1 of barbarous speechοὐδ' ἔστιν οὕτω βάρβαρος οὔτε παλίγγλωσσος πόλις, ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει κλέος I. 6.24
-
6 βάρβαρος
βάρβᾰρος, ον,A barbarous, i.e. non-Greek, foreign, not in Hom. (but cf. βαρβαρόφωνος); β. ψυχαί Heraclit.107
; esp. as Subst. βάρβαροι, οἱ, originally all non-Greek-speaking peoples, then specially of the Medes and Persians, A.Pers. 255, Hdt.1.58, etc.: generally, opp. Ἕλληνες, Pl.Plt. 262d, cf. Th.1.3, Arist.Pol. 1252b5, Str.14.2.28; ;β. καὶ δοῦλον ταὐτὸ φύσει Arist.Pol. 1252b9
; οἱ β. δουλικώτεροι τὰ ἤθη φύσει τῶν Ἑλλήνων ib. 1285a20; β. πόλεμον war with the barbarians, Th.2.36 codd.; ἡ βάρβαρος (sc. γῆ), opp. αἱ Ἑλληνίδες πόλεις, Th.2.97, cf.A.Pers. 187, X.An.5.5.16. Adv. -ρως, opp. Ἑλληνικῶς, Porph.Abst.3.3.2 esp. of language,φωνὴ β. A.Ag. 1051
, Pl.Prt. 341c;γλῶσσα β. S.Aj. 1263
, cf. Hdt.2.57, Str. l. c. supr., etc.; συλλραφαί Hippias 6 D.; of birds, Ar.Av. 199. Adv., βαρβάρως, ὠνόμασται have foreign names, Str.10.3.17.3 Gramm., of bad Greek, Gell.5.20.5; τὸ β., of style, opp. Ἑλληνικόν, S.E.M.1.64.II after the Persian war, brutal, rude,ἀμαθὴς καὶ β. Ar.Nu. 492
;τὸ τῆς φύσεως β. καὶ θεοῖς ἐχθρόν D.21.150
;σκαιὸς καὶ β. τὸν τρόπον Id.26.17
;β. ἀνηλεής τε Men.Epit. 477
: [comp] Comp.- ώτερος X.
Eph.2.4: [comp] Sup.,πάντων βαρβαρώτατος θεῶν Ar.Av. 1573
, cf. Th.8.98, X.An.5.4.34.III used by Jews of Greeks, LXX2 Ma.2.21.IV name for various plasters, Androm. and Herasap.Gal.13.555. (Onomatopoeic acc. to Str.14.2.28.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βάρβαρος
-
7 βάρβαρος
βάρβαρος, - ονGrammatical information: subst. m. and adj.Derivatives: 1. βαρβαρίζω `behave like a b.', `side with the b. = Persians' (Hdt.).2. βαρβαρόομαι `become a b.' (S.).Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]Etymology: Onomatopoetic redupl. formation, identical with Skt. (postved.) barbara- `stammer', pl. of non-aryan peoples. Thus Sumer. barbar `foreigner', but Acc. barbaru means `wolf'. Hardly from Babyl.-Sumer. origin. From βάρβαρος Lat. barbarus. Originally refers to the language, s. Schwyzer 78. - Comparable formations in other I.-Eur. languages Pok. 91f., Mayrhofer EWAia 2, 217 balbalā-.Page in Frisk: 1,219-220Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βάρβαρος
-
8 βάρβαρος
βάρβαρος, ον не грек, варвар -
9 βάρβαρος
βάρβαροςbarbarous: masc /fem nom sg -
10 Βάρβαρος άγιος
Βάρβαρος άγιος οсвятой Варвар – святогорец, насельник Иверского монастыря, прославленный в лике святых. По преданию, он, будучи еще турком-мусульманином, ударил мечом Иверскую икону Богородицы, и из нее потекла кровь (кровь осталась на щеке Богородицы и явственно видна на иконе). Он уверовал, крестился, остался в монастыре (Ивероне) и всю жизнь подвизался, моля Богородицу о помиловании. В крещении он носил другое имя, но всегда сам себя называл варваром за содеянное варварское деяниеΗ εκκλησία λεξικό (Церковный словарь Назаренко) > Βάρβαρος άγιος
-
11 βάρβαρος
{сущ., 6}варвар, т.е. не грек, чуждый греч. культуре и языку, чужестранец, иноплеменник, говорящий на другом языке.Ссылки: Деян. 28:2, 4; Рим. 1:14; 1Кор. 14:11; Кол. 3:11.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > βάρβαρος
-
12 βάρβαρος
{сущ., 6}варвар, т.е. не грек, чуждый греч. культуре и языку, чужестранец, иноплеменник, говорящий на другом языке.Ссылки: Деян. 28:2, 4; Рим. 1:14; 1Кор. 14:11; Кол. 3:11.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > βάρβαρος
-
13 βάρβαρος
η, ο [ος, ον ]1) варварский, дикий; нецивилизованный; 2) грубый, жестокий, бесчеловечный -
14 βάρβαρος
варвар (т.е. не грек, чуждый греч. культуре и языку), чужестранец, иноплеменник, говорящий на другом языке.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > βάρβαρος
-
15 βάρβαρος
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > βάρβαρος
-
16 βάρβαρος
-
17 βάρβαρος
[вар вар ос] εκ. варварский, дикий, жестокий,Λεξικό Ελληνικά-ρωσική νέα (Греческо-русский новый словарь) > βάρβαρος
-
18 βάρβαρος
[варварос] ουσ. а. варвар.Λεξικό Ελληνικά-ρωσική νέα (Греческо-русский новый словарь) > βάρβαρος
-
19 βάρβαρος
-ος,-ον + A 0-0-1-1-5=7 Ez 21,36; Ps 113(114),1; 2 Mc 2,21; 4,25; 5,22→ NIDNTT; TWNT -
20 βάρβαρος
[вар вар ос] επ варварский, дикий, жестокий.
См. также в других словарях:
βάρβαρος — barbarous masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάρβαρος — Όνομα αγίων της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. 1. Ο μάρτυς. Η μνήμη του τιμάται στις 6 Μαΐου. 2. Μαρτύρησε με αποκεφαλισμό, πιθανώς μαζί με τους Αλέξανδρο, Ακόλουθο και Μάξιμο. Η μνήμη του τιμάται στις 14 Μαΐου. 3. Ο όσιος ο μυροβλήτης. Κατά τον… … Dictionary of Greek
βάρβαρος — η, ο 1. απολίτιστος, απαίδευτος: Λέγεται πως η τεχνολογία μπορεί να κάνει τους ανθρώπους βάρβαρους. 2. σκληρός, βίαιος: Φέρεται στους εργαζόμενους με πολύ βάρβαρο τρόπο … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
βαρβαρώτερον — βάρβαρος barbarous masc acc comp sg βάρβαρος barbarous neut nom/voc/acc comp sg βάρβαρος barbarous adverbial … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βαρβαρωτάτων — βάρβαρος barbarous fem gen superl pl βάρβαρος barbarous masc/neut gen superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βαρβαρώτατα — βάρβαρος barbarous adverbial superl βάρβαρος barbarous neut nom/voc/acc superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βαρβαρώτατον — βάρβαρος barbarous masc acc superl sg βάρβαρος barbarous neut nom/voc/acc superl sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βαρβάρω — βάρβαρος barbarous masc/fem/neut nom/voc/acc dual βάρβαρος barbarous masc/fem/neut gen sg (doric aeolic) βαρβαρόομαι pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) βαρβαρόομαι imperf ind act 3rd sg (doric aeolic) βαρβαρόω make barbarous pres imperat act… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βαρβάρως — βάρβαρος barbarous adverbial βάρβαρος barbarous masc/fem acc pl (doric) βαρβαρόομαι imperf ind act 2nd sg (doric aeolic) βαρβαρόω make barbarous imperf ind act 2nd sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάρβαρον — βάρβαρος barbarous masc/fem acc sg βάρβαρος barbarous neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βαρβαρωτάτην — βάρβαρος barbarous fem acc superl sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)