-
1 ἀπο-διδράσκω
ἀπο-διδράσκω (s. διδράσκω), ion. ἀποδιδρήσκω, entlaufen, entfliehen, Od. 16, 65 ἐκ νηὸς ἀποδράς, 17, 516 νηὸς ἀποδράς; bei den Tragg. nur Soph., σὸν ὄμμα, Ai. 167, meiden. Oft in Prosa, ἐκ τοῠ δεσμωτηρίου Plat. Crit. 53 d; τινά Prot. 310 c. Ueber den Unterschied von ἀποφεύγειν, entkommen, so daß man nicht eingeholt wird (vgl. Ammon.), s. Xen. Cyr. 4, 2, 21 u. An. 1, 4, 8, der es öfter damit vrbdt; Cyr. 5, 3, 37 u. An. 7, 3, 38 ist es nur: unvermerkt abkommen oder sich entfernen, ohne die Absicht des Entlaufens.
-
2 αποδιδρασκω
ион. ἀποδιδρήσκω (fut. ἀποδράσομαι, aor. 2 ἀπέδραν)1) тайно убегать, незаметно ускользать(νηός и ἔκ νηός Hom.; ἐκ τῆς Σάμου и ἐς Σάμον Her.; ἐκ Θουρίων εἰς Πελοπόννησον, τοὺς φύλακας Plut.)
τὸ ἀποδιδράσκοντα μέ δύνασθαι ἀποδρᾶναι Plat. — неудачная попытка скрыться2) уклоняться, избегать(τινά Her., Thuc.; τι Soph., Dem., Plut.)
3) обходить(τὸν νόμον Arst.)
4) переходить