-
1 ανελπιστως
1) неожиданно, непредвиденным образом Dem., Polyb., Plut.2) безнадежноἀ. ἔχειν Plat. — не иметь надежды, отчаиваться
-
2 ανελπίστως
-
3 ἀνελπίστως
-
4 ἀνελπίστως
-
5 ἀν-έλπιστος
ἀν-έλπιστος, ungehofft, unerwartet, Plat. Apol. 36 a; οὐ γὰρ ἀν. αὐτοῖς, ἀλλ' ἀεὶ διὰ φόβου εἰσί Thuc. 6, 84;. – hoffnungslos, βίοτος Soph. El. 179; οὔπω ἀν. μᾶλλον γεγόνασι, sie haben noch nie weniger Hoffnung gehabt, Thuc. 6, 17: ἀν. εἰμι σωϑήσεσϑαι 8, 1, ich hoffe nicht, gerettet zu werden; τοῦ ἑλεῖν, ohne Hoffnung, zu fangen, Xen. Cyn. 7, 9; πρὸς τὸ ἀνέλπιστον τραπόμενοι τῇ γνώμῃ, sich der Verzweiflung überlassend. Thuc. 2, 51; σωτηρίας ἀνελπίστου οὔσης, da Rettung nicht zu hoffen ist, Dem. 32, 7. – Adv. ἀνελπίστως, unerwartet, Pol. 1, 6 u. öfter; ἀνελπίστως ἔχει, er verzweifelt, Plat. Phil. 36 b.
-
6 παρα-πίπτω
παρα-πίπτω (s. πίπτω), daneben hinfallen, ἐγγὺς τῶν τειχῶν τὸ σῶμα παραπεπτωκός, Plut. Lys. 29; – einfallen, sowohl von feindlichen Einfällen, Pol. 2, 53, 6 u. öfter, als zufällig dazukommen, hingelangen, κατὰ τύχην παραπεσοῦσα νηῦς, Her. 8, 87; εἴ ποϑεν ἀέλπτως παραπέσοι σωτηρία, Eur. Or. 1173; εἰς πόλιν, Pol. 4, 80, 9; ἀνελπίστως παρέπεσεν εἴς τινα σκηνήν, 15, 28, 4, vgl. παραπεσούσης ἐκ Μεταποντίου βοηϑείας εἰς τὴν ἄκραν, 8, 36, 1; ὁπότε καιρὸς παραπέσοι, Xen. Hipparch. 7, 4, wie Plat. ὁπόταν δόξῃ τις παραπεπτωκέναι καιρός, Legg. VIII, 842 a; τῷ παραπεπτωκότι λόγῳ, 832 b, wie τὸν νῦν δὴ παραπεσόντα λόγον λέγω, Phil. 14 c, öfter; auch ϑαυμαστὸν κτῆμα παραπεσεῖν τοῖς Ἕλλησιν, sei ihnen zu Theil geworden, Legg. III, 686 d; καιρὸς παραπίπτει, die Gelegenheit kommt vor, vgl. Dem. 1, 8; Alcidam. sophist. 674, 34; Pol. 1, 75, 9 u. öfter; ὁ παραπεσών = τυ χών, Plut. Galb. 8; – vorbeikommen, überholen, τοὺς διώκοντας, Pol. 11, 15, 2; – danebenfallen, verfehlen, τῆς ὁδοῦ, 3, 54, 5; übertr., τῆς ἀληϑείας, die Wahrheit verfehlen, 12, 7, 2; πολύ τι παρέπεσε τοῠ καϑήκοντος, 8, 13, 8; vgl. noch Xen. Hell. 1, 6, 4, διαϑροούντων ἐν ταῖς πόλεσιν, ὅτι Λακεδαιμόνιοι μέγιστα παραπίπτοιεν ἐν τῷ διαλλάττειν.
-
7 παρά-βολος
παρά-βολος, daran oder auf's Spiel setzend, wagend, waghalsig, nach Phryn. in B. A. 60, 16 ὁ ἐπ' οὐδενὶ δικαίῳ παραβαλλόμενος τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ἐπιτιμίαν; so Ar. Vesp. 192; Plut. u. Sp.; dem τολμηρός entsprechend, Luc. Alex. 4. – Auch von Sachen, gewagt, mißlich, gefährlich, ἔργον παράβολον, Her. 9, 45; καὶ χαλεπὸν πρᾶγμα, Isocr. 6, 49; Pol. 18, 36, 1; τὰ παραβολώτατα τῶν ἐκείνῳ πεπραγμένων, 10, 2, 4; τὸ παράβολον, die kühne Entschlossenheit, καὶ τόλμα, 3, 61, 6; τόποι, gefährliche Orte, 4, 13, 19; καὶ ἐπισφαλές, 10, 20, 6. – Adv. παραβόλως, οἱ παραβόλως πλέοντες, Men. bei Stob. fl. 59, 14, διδοὺς ἑαυτὸν εἰς τοὺς κινδύνους, Pol. 3, 17, 8, καὶ τεϑαῤῥηκότως, 1, 44, 6; aber auch mit ἀνελπίστως verbunden, 1, 23, 7, plötzlich, unerwartet, wie durch ein Wagstück. – Τὸ παράβολον, später παραβόλιον, das Succumbenzgeld, das bei Appellationen bezahlt wurde, Böckh ath. Staatshaush. I p. 386, übh. Unterpfand, Poll. 8, 63.
-
8 λύκος
λύκος, ὁ ( lupus, nach einigen mit ΛΥΚΗ zufammenhangend, entweder von seiner Farbe, dem Grauen, od. weil er um das Zwielicht auf Raub ausgeht), 1) der Wolf, von Hom. an überall. Bei Hom. ist er als eins der größten in Griechenland einheimischen Raubthiere Sinnbild der Gier u. der verwegenen Wildheit, vgl. bes. Il. 16, 156 ff. 352 ff.; ὀρέστεροι, Od. 10, 212; κοιλογάστορες, Aesch. Spt. 1027; ὠμόφρων, Ch. 415; λύκος κεχηνώς, Ar. Lys. 629, wie λύκος ἔχανεν, Diogen. 6, 20, von getäuschter Hoffnung; λύκος οἶν ὑμεναιοῖ sprichwörtlich, Ar. Pax 1042. 1078; vgl. λύκος καὶ οἶν ποιμαίνει, Diogen. 5, 96; – τρώγεις ὅσα πέντε λύκοι, Lucill. 24 (XI, 207); – λύκον ἰδεῖν, einen Wolf gesehen haben, d. i. verstummen, weil nach dem Volksglauben der die Sprache verlor, den ein Wolf früher geschen als er den Wolf, Plat. Rep. X, 336 d. Theocr. 14, 22, – ἐκ λύκου στόματος, aus des Wolfes Rachen, ἐπὶ τῶν ἀνελπίστως τι λαμβανόντων, Zenob. 3, 48, – λύκου βίον ζῆν Pol. 16, 24. 4. – 2) auch von einer Fischart, Ath. VII 282 d; – eine Spinnenart, Arist. H. A. 9, 39; Nic. Th. 734; – u. ein Vogel, Arist. H. A. 9, 24. – 3) nach Ath. XV, 682 a die Blüthe der Iris, διὰ τὸ ἐμφερῆ εἶναι λύκου χείλεσιν. – 4) eiserne Haken oder Spitzen, a) scharfe Zacken, Wolfszähne, am Gebiß hartmäuliger Pferde, lupata, Plut. Symp. 2, 8; Hesych. – b) Haken, Klopfer an der Thür, wie κόραξ, u. der Haken am Brunnenseil, an welchem der Eimer hängt, Poll. 10, 31. – c) bei Poll. 10, 98 = κρεάγρα. – 5) auch die Päderasten heißen so, worauf Strat. 89 (XII, 250) geht; vgl. Plat. Phaedr. 241 d u. Lucill. 5 (XI, 216).
-
9 παραβολως
1) смело, отважно(πλεῖν Men.; ἀγωνίζεσθαι Plut.)
2) неожиданно, врасплох(π. καὴ ἀνελπίστως Polyb.)
-
10 παράβολος
παρά-βολος, daran oder aufs Spiel setzend, wagend, waghalsig. Auch von Sachen: gewagt, mißlich, gefährlich; τὸ παράβολον, die kühne Entschlossenheit; τόποι, gefährliche Orte; mit ἀνελπίστως verbunden: plötzlich, unerwartet, wie durch ein Wagstück. Τὸ παράβολον, später παραβόλιον, das Succumbenzgeld, das bei Appellationen bezahlt wurde
См. также в других словарях:
ἀνελπίστως — ἀνέλπιστος unhoped for adverbial ἀνέλπιστος unhoped for masc/fem acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ԱՆՅՈՅՍ — (յուսի, ից կամ աց.) NBH 1 0209 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 7c, 10c, 11c, 12c, 13c ա. ἁνέλπιστος, αὑελπίζων, ἁνηλπίσμενος qui est sine spe, non habens spem, spe destitutus Պակասեալ կամ անկեալ ʼի յուսոյ. որ ոչն յուսայ. որոյ ոչ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՆՅՈՒՍԱԲԱՐ — ( ) NBH 1 0209 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 8c, 12c, 13c, 14c մ.ա. որ եւ ասի ԱՆՅՈՅՍ, ՅԱՆՅՈՅՍ. Իբր Անյուսութեամբ, անյոյս գոլով, յուսահատութեամբ. եւ անյոյս. ἁνελπίστως sine spe, desperanter *Անյուսաբար ողբալ, կամ սուգ առնուլ:… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)