-
1 πιέζω
πιέζω, dor. πιάζω, πιάξας Theocr. 4, 35, bei Sp., wie N. T., auch πιάσαι, ἐπιάσϑη, ion. im pass. πεπίεγμαι, ἐπιέχϑην, Hippocr.; s. auch das Vor.; – drücken, festdrücken, festhalten, zwängen; χειρὶ δ' ἑλὼν ἐπίεζε βραχίονα, Il. 16, 510; ἐν δεσμοῖσι, Od. 12, 164, wie ἐν δεσμοῖς κρατεροῖσι πιεσϑείς 8, 336; πιέζει στέρνα, Pind. P. 1, 19; übertr., ἐν ϑυμῷ πιέσαις χόλον, Ol. 6, 37; τοὺς ἀπωρφανισμένους νῆστις πιέζει λιμός, Aesch. Ch. 248, vgl. 299, bedrängen, ängstigen, quälen, wie Her. 4, 11. 9, 60. 63; τὴν τύχην λίαν πιέζειν, Eur. Suppl. 249; πιέζειν τοὺς ὑπευϑύνους, Ar. Equ. 259; auch αὐχμὸς πιέζει τὰς ἀμπέλους, die Dürre ist den Weinstöcken schädlich, Nubb. 1104; πιέζει με ἡ ἀνάγκη, 436; sp. D., σῶμα πιέσας κυδαλίμοις καμάτοις, Ep. ad. 685 ( Plan. 21); in Prosa, auch festdrücken, festhalten, fest behaupten, οἷόν περ σφόδρα πιέσαντες μὴ ἀνῶμεν, Plat. Legg. XII, 965 d; auch widerlegen, τοῦτο τὸ ὄνομα φαίνεται τὸν Ἀναξαγόραν πιέζειν, Crat. 409 a; ταῖς συμφοραῖς πιέζεσϑαι, Xen. Cyr. 7, 2, 20; τῷ πολέμῳ πιεζόμενοι, Pol. 5, 29, 1; βραχὺ πιεσϑῆναι τῇ χώρᾳ κατὰ τὴν μάχην, ein wenig zu weichen genöthigt werden, 2, 33, 8.
-
2 τρυγάω
τρυγάω, reife Baum- u. Feldfrüchte lesen, einsammeln, einernten, abernten; ἑτέρας δ' ἄρα τε τρυγόωσιν Od. 7, 124; ὅτε τρυγόῳεν ἀλωήν Il. 18, 566, ἐτρύγων Hes. Sc. 292; komisch τρυγᾶν τῇ γλώττῃ, Ar. Av. 1696; καρπόν Her. 4, 199; Plat. Legg. VIII, 844 d; u. med., μέλι τρυγᾶσϑαι, Mosch. 3, 35; Sp., wie Luc., bei denen es übh. »genießen«, »benutzen« bedeutet. – Sprichwörtlich ἐρήμας τρυγᾶν, sc. ἀμπέλους, unbewachte Weinstöcke ablesen, von Solchen, die dreist sind, wo Nichts zu fürchten ist, Ar. Eccl. 885 Vesp. 634.
-
3 χάραξ
χάραξ, ακος, ὁ, auch ἡ, – 1) Pfahl, Spitzpfahl, Pallisade, σιδήρου Ath. V, 208; – auch der Weinpfahl, an dem sich die Weinrebe emporrankt, in welcher Bdtg es nach den Gramm. allein fem. war, vgl. aber Lob. Phryn. 61; so Ar. Ach. 948 τὰς χάρακας ἧπτε πολὺ μᾶλλον ἐν τῷ πυρί, wo der Schol. bemerkt τοὺς πεπηγότας καλάμους ἐν τοῖς καλάμοις ἔκαιεν ἤγουν τὰς ἀμπέλους ἀπὸ μέρους; vgl. Schol. zu Ach. 1141 u. Vesp. 1201; τέμνειν χάρακας ἐκ τοῦ Διὸς τεμένους Thuc. 3, 70, vgl. mit Dem. 21, 167; ταῖς χάραξιν ἐπιπλέκων τὰ κλήματα Luc. Philops. 11. – 2) ein mit Pfählen u. Pallisaden umgebener, befestigter Ort, ein verpallisadirtes Lager; Pol. 18, 1,1. 3, 45, 5 u. öfter, u. Sp.; Poll. 9, 15 aus Theophil. com. – 3) ein Schnittling, bes. vom Oelbaume, Theophr. – 4) ein Meerfisch, Opp. Hal. 1, 173. – S. auch nom. pr.
-
4 κάμαξ
κάμαξ, ακος, ἡ, auch ὁ (nach den Alten von καμεῖν), eine Stange, ein Pfahl, bes. Weinpfahl ( ὑποβαστάζοντα τοὺς ἀμπέλους ξύλα Hesych.; vgl. Poll. 1, 124), Il. 18, 563; Hes. Se. 298; ϑύρσου χλοερός Phalaec. 3 (VI, 165); übh. Stange, ὁ, Aesch. frg. 157; Speer, ἐν προτελείοις κάμακος Ag. 66, wie Eur. Hec. 1155 El. 852. – Ruderstange, Luc. Navig. 6. – Nach E. M. im masc. die Pallisade, der Spitzpfahl; Hesych. erkl. auch κάμακας καλάμους ὀξεῖς. Vgl. καμάσσω.
-
5 λωβάομαι
λωβάομαι, wie λυμαίνομαι (als praes. hat Hom. nur λωβεύω), das perf. ist immer pass., Her. 3, 155, s. unten, – Einen schmählich behandeln in Worten u. Werken, beschimpfen, mißhandeln; λωβήσασϑαί τινα λώβην, Jem. einen Schimpf anthun, Il. 13, 623, wie ἑωυτὸν λωβᾶται λώβην ἀνήκεστον, Her. 3, 154; u. ohne Casus, freveln, λωβήσαιο, Il. 1, 232. 2, 242; schaden, verletzen, zerstören, von der Krankheit, Soph. Tr. 1025, ἀρτάναις βίον, Ant. 54; ἀνδρῶν εὐνίδας λωβώμενοι, Eur. Or. 927; Ar. Equ. 1405; μὴ λωβάσησϑε τὰς ἀμπέλους, Theocr. 5, 109; u. in Prosa, Her. oft; Ggstz von ὀνίνησιν, Plat. Crit. 47 e; τοὺς νέους, Prot. 318 d; διαφϑεροῦμεν ἐκεῖνο καὶ λωβησόμεϑα Crit. 47 d; u. pass., λελωβῆσϑαι ὑπὸ τῶν κυμάτων, Rep. X, 611 b; μοχϑηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν καὶ λελωβημένῳ Gorg. 511 a; ἐλωβήϑην, Her. 3, 155; λώβας λωβηϑείς, Plat. Gorg. 473 c Men. 91 c; πόλιν, Lys. 26, 9; Pol. 4, 54, 2. Bei Sp. auch mit dem dat., der auch bei Plat. Crit. 47 e sich findet. – Das act., von den Gramm. erwähnt, findet sich nur Phocvl. 34, vgl. Jacob Anth. Pal. p. 37 u. καταλ.
-
6 ἀπο-καίω
ἀπο-καίω (s. καίω), abbrennen, verbrennen, Hom. Iliad. 21, 336 ἥ κεν ἀπὸ Τρώων κεφαλὰς καὶ τεύχεα κήαι; Theophr.; Xen. Mem. 1, 2, 54; u. Dem. 25, 95, von Aerzten; von strenger Kälte, ἀποκαίων πάντα, alles absterben machen, Xen. An. 4, 5, 3; ἀπέκαυσεν ἡ πάχνη τὰς ἀμπέλους Philippid. Plut. Demetr. 12; pass., erfrieren, πολλῶν ῥῖνες ἀπεκαίοντο Xen. An. 7, 4, 3.
-
7 πιέζω
πιέζω, drücken, festdrücken, festhalten, zwängen; übertr., τοὺς ἀπωρφανισμένους νῆστις πιέζει λιμός, bedrängen, ängstigen, quälen; αὐχμὸς πιέζει τὰς ἀμπέλους, die Dürre ist den Weinstöcken schädlich; festdrücken, festhalten, fest behaupten; widerlegen; βραχὺ πιεσϑῆναι τῇ χώρᾳ κατὰ τὴν μάχην, ein wenig zu weichen genötigt werden -
8 τρυγάω
τρυγάω, reife Baum- u. Feldfrüchte lesen, einsammeln, einernten, abernten; μέλι τρυγᾶσϑαι, genießen, benutzen. Sprichwörtlich: ἐρήμας τρυγᾶν, sc. ἀμπέλους, unbewachte Weinstöcke ablesen, von solchen, die dreist sind, wo nichts zu fürchten ist
См. также в других словарях:
Ἀμπέλους — Ἄμπελος masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀμπέλους — ἄμπελος grape vine fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παράταση — η / παράτασις, άσεως, ή, ΝΜΑ [παρατείνω] 1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού παρατείνω 2. χρονική επιμήκυνση, συνέχιση, εξακολούθηση (α. «παράταση τής ασθένειας» β. «εἰς μὲν παράτασιν σκαπτέτω τὰς ἀμπέλους, εἰς δὲ συντελείωσιν σκαψάτω τὰς… … Dictionary of Greek
виноградъ — ВИНОГРАД|Ъ (158), А с. 1.Виноградник; сад (часто во мн. ч.): ˫ако же г҃ь гл҃ѥть. смокъвь имѣ нѣкъто насажденоу въ виноградѣ своѥмь. (ἐν τῷ ἀμπελῶνι) КЕ XII, 224б; хотѩщеи дѣлати виноградъ. и скотъ набъдѣти. УСт XII/XIII, 232; да схранѩють и… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
грезнъ — ГРЕЗН|Ъ (25), ОУ с. 1. Гроздь, кисть (винограда): въ различьныихъ цр҃квахъ ѹвѣдѣхомъ. грьзнъ въ олтарь приносимъ. (σταφυλῆς) КЕ XII, 51а; и помоливсѩ дати ѥму дары… плрдомъ. грѣзна сладость. Пр 1383, 87г; и ѹрѣза грезнъ въ виноградѣ его своима… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
BADICHORUM pro BADILOCO — BADICHORUM, pro BADILOCO perperam vir doctus vertit, apud Arrianum, in Indic. ubi de Badi loco maritimo Carmaniae, a quo usque ad Ananin vineae et arva in cultu: Ο῾ρμίζονται δὲ εν Βάδει χώρῳ (quae duo vocabula male iunctim leguntur) τῆς Καρμανίας … Hofmann J. Lexicon universale
CARMANIA — regio Asiae Maioris in regno Persico inter Persidem propriam, et Indiam sita. Habuit olim et Regni titulum. Cladinus enim Sultanus Iconiensis, ob irruptionem Tartarorum, e regno profugus, Otrugarelem Carmaniae praefecit, A. C. 1296. quô post… … Hofmann J. Lexicon universale
GENISTA — flore albo, iustâ proceritate arborescit, lignosos et arboreas radices agit, cincricio caudice assurgit, numerosos implexosque ramos viridi pallore tingit; ex iisdem virgulas more passi dissipatique capillamenti demittit densissimas, praetenues,… … Hofmann J. Lexicon universale
NEBRIS — hinnuli pellis, Baccho saura, quâ ipseamiciebatur. Unde Νεβρώδης dictus, Claudian. de 4. Cons. Honorii. v. 605. Talis Erythraeis intextus nebrida gemmis Liber agit currus, et Caspiae flectit eburnis Colla iugis. Eôdem habitu Baccae ornabantur,… … Hofmann J. Lexicon universale
VESEVUS — qui et Vesvius et Vesuvius, mons celeberrimus, et ignivomus Campaniae Nolae vicinus, inter Neapolim et Stabias 8. mill. pass. agros habens mirae fertilitatis praeterquam in solo cacumine, ubi planitiem habet magnam, fructum omnino nullam ferentem … Hofmann J. Lexicon universale
έρημος — Με τον όρο έ. εννοείται στη φυσική γεωγραφία μια περιοχή με ξηρό κλίμα που χαρακτηρίζεται από μεγάλη σπανιότητα ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων (το μέγιστο ετήσιο ύψος βροχής ανέρχεται γενικά σε 200 250 χιλιοστά), τα οποία κατανέμονται πολύ… … Dictionary of Greek