-
1 ακήριος
-
2 ἀκήριος
-
3 ἀκήριος
ἀκήριος (A), ον,A unharmed by the Κῆρες; generally, unharmed, Od. 12.98, 23.328, h.Merc. 530, Nic.Th. 190, Call.Ap.41, A.R.3.466; ψυχαὶ ἀκήριοι, = ἀθάνατοι, free from power of the Fates, Ps.-Phoc.99.------------------------------------A without heart, i.e.,II heartless, spiritless, σέ που δέος ἴσχει ἀκήριον ib.5.812, cf. 13.224; ;ἀκήριον ἠύτ' ὄνειρον A.R.2.197
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀκήριος
-
4 ακηριος
I2[κήρ]1) невредимый, целый(ναῦται, ἄνδρες Hom.; ῥάβδος HH.)
2) безвредный, т.е. ничего дурного не сулящий(ἡμέραι Hes.)
II2[κῆρ]1) бездыханный, безжизненный Hom.2) малодушный, трусливый Hom. -
5 ἀκήριος
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἀκήριος
-
6 ἀκήριος
-
7 ακήριον
-
8 ἀκήριον
-
9 δέος
δέος, τό, die Furcht, Angst, körperlich u. gemüthlich, vgl. φόβος, Herodot. 4, 115 φόβος τε καὶ δέος, Demosth. 21, 124 δέει καὶ φόβῳ, Heliodor. 2 p. 78 δέει τῶν παρόντων φόβων. Die Wurzel von δέος ist Δι-, δίεσϑαι, δείδω, δειλός, δεινός, δεῖμα, Curtius Grundzüge der Griech. Etymol. 1, 201. 2, 225. Bei Homer findet sich δέος nicht selten, aber, abgesehn vom oben besonders aufgeführten genitiv. δείους, nur in der Form δέος, accusativ. Odyss. 6, 140 τῇ γὰρ Ἀϑήνη ϑάρσος ἐνὶ φρεσὶ ϑῆκε καὶ ἐκ δέος εἵλετο γυίων, meist nominativ, z. B. Iliad. 4, 421 ὑπό κεν ταλασίφρονά περ δέος εἷλεν, Iliad. 14, 387 ἀλλὰ δέος ἰσχάνει ἄνδρας, Iliad. 15, 658 ἴσχε γὰρ αἰδὼς καὶ δέος; öfters χλωρὸν δέος, bleiche Furcht, z. B. Odyss. 12, 243 Iliad. 17, 67; δέος ἀκήριον, vgl. s. v. ἀκήριος; Odyss. 14, 88 καὶ μὲν τοῖς ὄπιδος κρατερὸν δέος ἐν φρεσὶ πίπτει; einige Male ist δέος = »Grund zur Furcht«: Iliad. 1, 515 ἢ ἀπόειπ', ἐπεὶ οὔ τοι ἔπι δέος, »da du keine Ursache hast dich zufürchten«; mit infinitiv., Iliad. 12, 246 σοὶ δ' οὐ δέος ἔστ' ἀπολέσϑαι· οὐ γάρ τοι κραδίη μενεδήιος οὐδὲ μαχήμων, du hast keinen Grund, zu fürchten, daß du um kommen werdest; Odyss. 5, 347 οὐδέ τί τοι παϑέειν δέος οὐδ' ἀπολέσϑαι; Odyss. 8, 563 οὐδέ ποτέ σ ριν οὔτε τι πημανϑῆναι ἔπι δέος οὔτ' ἀπολέσϑαι. – Folgende: τινός, vor etwas, Ar. Ach. 581 u. sonst; Sp. auch ἀπό τινος, Hdn. 2, 15; Dem. vrbdt es auch wie das Verbum mit dem acc., τεϑνᾶσι τῷ δέει τοὺς τοιούτους ἀποστόλους 4, 45; c. inf., 12, 246; sonst μή, Soph. O. C. 223; Ar. Eccl. 650; Dem. 1, 3: ἀδεὲς δέος δεδιέναι, unnöthige Furcht haben, Plat. Conv. 198 a; δεινότερον τούτου δέος Thuc. 3, 45. – Den plur. hat Ael. N. A. 8, 10, δείματα ἐξ ἐπιβου. λῆς καὶ δέα ποικίλα ἐπαγόντων.
-
10 ἀ-κήριος
ἀ-κήριος, ohne κήρ, lebendig; Hom. zweimal, Od. 12, 98 τῇ δ' οὔ πώ ποτε ναῦται ἀκήριοι εὐχετόωνται παρφυγέειν σὺν νηί, 23, 328 Σκύλλην ϑ', ἣν οὔ πώ ποτ' ἀκήριοι ἄνδρες ἄλυξαν; – Callim. Apoll. 41; Phocyl. 99 ψυχαὶ ἀκήριοι, der Gewalt der Keren nicht unterworfen, unsterblich. Bei Nic. Th. 771 heißt der Scorpion ἀκήριος, unschädlich, wie auch H. h. Merc. 527 ῥάβδος zu nehmen; aber Hes. O. 823 sind ἡμέραι ακήριοι Tage ohne Vorbedeutung, οὔτι φέρουσαι.
-
11 ακηρίους
-
12 ἀκηρίους
-
13 ακήρια
-
14 ἀκήρια
-
15 ακήριοι
-
16 ἀκήριοι
-
17 ἀκήρατος
Grammatical information: adj.Meaning: `undamaged', also `pure' (Il.)Other forms: ἀκέραιος `undamaged' (Hdt.)Derivatives: ἀκηράσιος (Od.)Origin: IE [Indo-European] [578] *ḱerh₂- `damage'Etymology: Epic and poet. It is unnecessary to assume a second, independent word meaning `pure' (Od.), as Frisk does. The comparable form ἀκήριος `undamaged' is prob. derived from κῆρ, s. s.v. Prob. ἀκήρατος (not from κηρ-αίνω A. Supp. 999, which is a late formation from κήρ), is metrical lengthening for *ἀ-κέρα-τος from the stem of κερα-ίζω, perhaps with influence of κήρ; cf. ἀκέραιος. In some cases the meaning may have been influenced by κεράννυμι `to mix'. Lee Glotta 39 (1961) 191-205 connects κείρω.Page in Frisk: 1,52-53Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀκήρατος
См. также в других словарях:
ἀκήριος — unharmed by the masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ακήριος — (I) ἀκήριος, ιον (Α) [κὴρ, η] 1. αυτός που δεν τόν έβλαψαν, δεν τόν πείραξαν οι κήρες* και γεν. άβλαβος, απείραχτος 2. αβλαβής, ακίνδυνος 3. άδολος, άκακος. (II) ἀκήριος, ον (Α) [κῆρ, το] 1. αυτός που δεν έχει καρδιά, ψυχή, ζωή 2. δειλός, άψυχος … Dictionary of Greek
ἀκήριον — ἀκήριος unharmed by the masc/fem acc sg ἀκήριος unharmed by the neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκηρίους — ἀκήριος unharmed by the masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκήρια — ἀκήριος unharmed by the neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκήριοι — ἀκήριος unharmed by the masc/fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
k̂er-4 and k̂erǝ- : k̂rē- — k̂er 4 and k̂erǝ : k̂rē English meaning: to hurt, harm; to be spoiled Deutsche Übersetzung: “versehren”; intr. “zerfallen, vermorschen” Material: O.Ind. sr̥ṇüti “zerbricht, zermalmt”, sīryate, sīryáte “wird zerbrochen, zerfällt” … Proto-Indo-European etymological dictionary
