-
1 Αγέλα
-
2 Ἀγέλα
-
3 αγέλα
-
4 ἀγέλα
-
5 ἀγέλα
ᾰγέλα (-α, -αν; -αι, -αις, -ας.)1 herd “ βοῶν ξανθὰς ἀγέλας ἀφίημ” P. 4.149φοίνισσα δὲ Θρηικίων ἀγέλα ταύρων P. 4.205
ὁ δὲ κηλεῖται χορευοίσαισι κα[ὶ θη]ρῶν ἀγέλαις Δ. 2. 23. Λάκαινα μὲν παρθένων ἀγέλα (cf. Plut., Ages. 2.) fr. 112. φορβάδων κορᾶν ἀγέλαν ἑκατόγγυιον λτ;γτ;ενοφῶν ἐπάγαγ (i. e. a group of prostitutes.) fr. 122. 19. ἰαχεῖ βαρυφθεγκτᾶν ἀγέλαι λεόντων fr. 239. -
6 αγελα
-
7 καγέλα
Ἀγέλᾱ, Ἀγέληςmasc nom /voc /acc dualἈγέλᾱ, Ἀγέληςmasc gen sg (doric aeolic)ἀγέλᾱ, ἀγέληherd: fem nom /voc /acc dualἀγέλᾱ, ἀγέληherd: fem nom /voc sg (doric aeolic)ἐγέλᾱ, γελάωlaugh: imperf ind act 3rd sg -
8 κἀγέλα
Ἀγέλᾱ, Ἀγέληςmasc nom /voc /acc dualἈγέλᾱ, Ἀγέληςmasc gen sg (doric aeolic)ἀγέλᾱ, ἀγέληherd: fem nom /voc /acc dualἀγέλᾱ, ἀγέληherd: fem nom /voc sg (doric aeolic)ἐγέλᾱ, γελάωlaugh: imperf ind act 3rd sg -
9 Αγέλας
-
10 Ἀγέλας
-
11 αγέλας
-
12 ἀγέλας
-
13 φοίνισσα
-
14 ὑπ-άρχω
ὑπ-άρχω, 1) anfangen, beginnen, ὅςτις ὑπάρξῃ Od. 24, 286; gew. τινός, den Anfang womit machen, den Anlaß wozu geben, ἀδίκων ἔργων, ἀδικίης, Her. 1, 5. 4, 1. 7, 9; κακῶν, Eur. Phoen. 1576 Andr. 273 Herc. fur. 1169; ὑπῆρξαν τῆς ἐλευϑερίας τῇ Ἑλλάδι Andoc. 142; τῆς ἔχϑρας Dem. 59, 1; βίας Plut. Thes. 33; c. accus., εὐεργεσίας τινί Aesch. 2, 26; εἴς τινα, Dem. 19, 280; auch ohne Zusatz, Streit, Händel anfangen, οὐδέν μοι ὑπῆρκτο εἰς αὐτόν Antiph. 5, 58; οὐκ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος Dem. 59, 1; ἀμύνεσϑαι καὶ μὴ προτέρους ὑπάρχειν Isocr. 9, 28; – c. partic., ἐμὲ ὑπῆρξαν ἄδικα ποιεῠντες, sie thaten mir zuerst Unrecht, Her. 7, 8, 2; ὑπάρχει ἀτάσϑαλα ποιέων ἐς τοὺς Ἕλληνας 9, 78; ὑπάρχει εὖ od. κακῶς ποιῶν τινα, er thut Einem zuerst Gutes, fügt Einem zuerst Schaden zu, Xen. An. 2, 3, 23. 5, 5, 9; μήτε ὑπάρχων, μήτε ἀμυνόμενος Plat. Legg. IX, 879 d; eben so Gorg. 456 e; – auch umgekehrt, ὑπάρχων ἠδίκεις αὐτόν, Isocr. 16, 44 u. A. – Bei Sp. auch med., ὑπαρχομένου τοῦ ἦρος, im Beginne des Frühlings, Ael., wie auch Plat. σπείρας καὶ ὑπαρξάμενος ἐγὼ παραδώσω vrbdt, Tim. 41 c. – Pass., τὰ ἔκ τινος ὑπαργμένα (ion. = ὑπηργμένα), das von Einem Angefangene, Her. 7, 11; ἀμνηστία τῶν ὑπηργμένων Strab. 2, 7, 1; s. auch 2 a. – 2) intrans., vorhanden, dasein, zu Jemandes Dienst oder Gebrauch bereit sein; Pind. ἀγέλα ὑπᾶρχεν P. 4, 205; πημονῆς δ' ἅλις γ' ὑπάρχει Aesch. Ag. 1641; Ch. 1064; Soph. Phil. 697; τοῖσιν ἄγουσιν κλαύμαϑ' ὑπάρξει Ant. 923; ϑησαυρὸς ἄν σοι παῖς ὑπῆρχ' οὑμὸς μέγας Eur. Hec. 1229; u. in Prosa: τὸ πλέον τοῦ χωρίου αὐτὸ καρτερὸν ὑπῆρχε καὶ οὐδὲν ἔδει τείχους Thuc. 4, 4; ὑπῆρχε ἄρχουσι ϑεραπεύεσϑαι ὑπὸ τῶν ἀρχομένων Xen. Cyr. 3, 1, 20; ἅτε καὶ τῆς φύσεως ὑπαρχούσης 6, 44, 4; δεσμὸς ὑπαρχέτω πᾶσι Plat. Legg. X, 908 a, u. öfter; οἱ ὑπάρχοντες im Gegensatz von οἱ προγενόμενοι Pol. 10, 17, 12; Dem. 3, 15 setzt gegenüber τοῦτ' οὖν δεῖ προςεῖναι, τὰ δ' ἄλλα ὑπάρχει. – Bes. al Einem günstig, gewogen sein, ihm wohlwollen; Xen. An. 1, 1, 4, vgl. Hell. 7, 5, 5; Dem. 18, 174. 19, 118; auch von Sachen, Einem zu Gute kommen, zu Theil werden, ἡ σωτηρία τοῖς Ἕλλησιν ἐκ ϑαλάττης ὑπῆρξε Plut. Them. 4; Dem. 1, 10 braucht so auch das pass., τὰ παρὰ τῶν ϑεῶν ὑπηργμένα, wie sonst τὰ ὑπάρχοντα = καιρός, 2, 2; vgl. Ar. Lys. 1159. – b) Einem zu Gebote stehen, erlaubt, möglich sein; ὑπάρχει τόδ' ἐν τῇ σῇ χϑονὶ εἰπεῖν Eur. Heracl. 182; ὑπάρχον εἶναι Her. 5, 124; ὑπάρχον absolut, wie ἐξόν, da die Möglichkeit od. Gelegenheit da war, ὡς ὑπάρχον μοι χαρισαμένῳ Σωκράτει πάντ' ἀκοῦσαι Plat. Conv. 217 a; vgl. τοὺς νεκροὺς διὰ τάχους ἔϑαπτον, ὥςπερ ὑπῆρχε, wie es anging, Thuc. 3, 109. – c) zu Grunde liegen, die Grundlage bilden; τοῦτο ὑπαρκτέον, dieses muß zu Grunde gelegt werden, Plat. Rep. V, 467 c; τοῦτο ὑπάρχειν δεῖν Conv. 198 d; τούτων ὑπαρχόντων, wenn dieses so ist, Tim. 29 a u. öfter. – d) impers., ὑπάρχει μοι, mir steht zu Gebote, wird zu Theil, ich besitze, habe; oft bei Plat., ᾡ πρῶτον μὲν ὑπάρχει ἰατρῷ εἶναι, ἔπειτα ἀγαϑῷ ἰατρῷ Prot. 345 a; οἷ ἀφικομένῃ αὐτῇ ὑπάρχει αὐτῇ εὐδαίμονι εἶναι Phaed. 81 a; τὰ ὑπάρχοντα, der Besitz, die Habe, das Vermögen, Xen. u. sonst oft; auch geistig, die natürlichen Anlagen des Menschen, Plat. u. A.; die Eigenschaften, M. Ant. – 3) = ὕπαρχός εἰμι, Unterfeldherr oder Statthalter sein, gebieten, befehligen, τινός, aber auch τινί, wie τῷ χωρίῳ Thuc. 6, 87.
-
15 αγελη
дор. ἀγέλᾱ (ᾰγ) ἥ(πτηνῶν Soph., Eur.)
ἀγέλης φύλακες Plat. — пастухи;2) толпа, масса(παρθένων Pind.; ἀυδρῶν Plat.; πόνων Eur.)
3) ( в Спарте) отряд, группаπάντας ἑπταετεῖς γενομένους εἰς ἀγέλας κατελόχιζε Plut. — всех (мальчиков), достигших 7-летнего возраста, (Ликург) разделил на отряды
-
16 εκατογγυιος
-
17 φοινισσα
-
18 φριμασσομαι
атт. φρῐμάττομαι вздрагивать, подскакивать(φριμάσσεται τραγίσκων ἀγέλα Theocr.)
φριμάξασθαι καὴ χρεμετίσαι Her. — встрепенуться и заржать -
19 Αγέλαι
-
20 Ἀγέλαι
См. также в других словарях:
Ἀγέλα — Ἀγέλᾱ , Ἀγέλης masc nom/voc/acc dual Ἀγέλᾱ , Ἀγέλης masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγέλα — ἀγέλᾱ , ἀγέλη herd fem nom/voc/acc dual ἀγέλᾱ , ἀγέλη herd fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κἀγέλα — Ἀγέλᾱ , Ἀγέλης masc nom/voc/acc dual Ἀγέλᾱ , Ἀγέλης masc gen sg (doric aeolic) ἀγέλᾱ , ἀγέλη herd fem nom/voc/acc dual ἀγέλᾱ , ἀγέλη herd fem nom/voc sg (doric aeolic) ἐγέλᾱ , γελάω laugh imperf ind act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἀγέλας — Ἀγέλᾱς , Ἀγέλης masc acc pl Ἀγέλᾱς , Ἀγέλης masc nom sg (epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγέλας — ἀγέλᾱς , ἀγέλη herd fem acc pl ἀγέλᾱς , ἀγέλη herd fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἀγέλαι — Ἀγέλᾱͅ , Ἀγέλης masc dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἀγέλαν — Ἀγέλᾱν , Ἀγέλης masc acc sg (epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγέλαν — ἀγέλᾱν , ἀγέλη herd fem acc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Doric Greek — Distribution of Greek dialects in the classical period.[1] Western group … Wikipedia
Dorien — Cet article concerne un ancien dialecte grec. Pour le peuple grec du même nom, voir Doriens. Distribution des dialectes du grec ancien durant la période cla … Wikipédia en Français
RUFA Vacca — immolari iubetur Numer. c. 19. v. 2. Edic filiis Israelis, ut accipientes adducant ad te iunicem rufam, perfectam, in qua non sit vitium, cui iugum nondum impositum sit: cuius rei rationem aliis disquirendam relinquit Bochartus; hoc saltem… … Hofmann J. Lexicon universale