-
1 φῆμις
φῆμις, ἡ, p. = φήμη, Rede, Unterredung, Gespräch, Il. 10. 207; bei. Gerede, Gerücht, öffentliche Meinung, in der Einer steht, Od. 6, 273. 24, 201; δήμοιο φῆμις, die Volksstimme, das Urtheil des Volkes, Od. 16, 75. 19, 527, wie auch 15, 468 ἐς ϑῶκον πρόμολον δήμοιό τε φῆμιν genommen werden kann, entweder von dem Hin- und Herreden des Volkes in der Versammlung, oder von dem Stimmabgeben desselben; Andere erklären es hier von dem Versammlungsorte selbst, wie ἀγορὴ πολύφημος 2, 150. Bei Her. v. l. für φήμη fast an allen Stellen.
-
2 μαντεῖος
μαντεῖος, ion. μαντήϊος, auch 2 Endgn, μαντεῖον ἕδραν Eur. Ion 130, – zum Orakel gehörig, prophetisch, weissagend; βωμός, Pind. Gl. 6, 5, μυχός, P. 5, 69, μαντεῖον ἀληϑέα ϑῶκον, 11, 6, wo Böckh aber μαντίων lies't; μαντεῖα στέφη, Aesch. Ag. 1238, die Kränze des Propheten; ἐπ' Ἰσμηνοῦ τε μαντείᾳ σποδῷ, Soph. O. R. 21, die Asche auf dem Altar des orakelkündenden Gottes; Eur. sagt auch ὦ Λοξία μαντεῖε, Gr. 1666, wie μαντεῖος Ἀπόλλων Ar. Av. 722.
-
3 λέσχη
λέσχη, ἡ (λέγω), 1) der Ort, wo man zum Schwatzen u. Plaudern zusammenkam, οἱ τόποι εἰς οὓς συνιόντες διημέρευον, Phryn. in B. A. 21; ein Ort für Müssiggänger und träge Herumtreiber, eine Art Wirthshaus, wo dergleichen Leute auch übernachten konnten, οὐδ' ἐϑέλεις εὕδειν χαλκήϊον ἐς δόμον ἐλϑὼν ἠέ που ἐς λέσχην Od. 18, 328, zum Bettler Odysseus gesagt; vgl. Hes. O. 491 πὰρ δ' ἴϑι χάλκειον ϑῶκον καὶ ἐπαλέα λέσχην, vgl. 499, wonach ordentliche, ehrbare Leute solche Oerter nicht besuchten; vgl. Harpocr.; Inscr. 93; αἱ λέσχαι τῶν γερόντων Her. vit. Hom. 12, 16; ἐν ταῖς λέσχαισι, in Sparta, Cratin. bei Ath. IV, 138 e; vgl. Plut. Lyc. 16. 24. 25, wo es Halle, Rathhaus bedeutet; s. noch Paus. 3, 14, 2. – 2) Versammlung der Richter, des Rathes; Aeseh. Eum. 344; σύγκλητον τήνδε γερόντων προὔϑετο λέσχην, Kreon berief diese Versammlung, Soph. Ant. 160, vgl. πρὸς ἐμὰν λέσχαν ἀβάτων ἀποβὰς – φώνει O. C. 164. – 3) Gespräch, Geschwätz, μακραί Eur. Hipp. 384, στρατὸς γὰρ ἀργὸς λέσχας πονηρὰς καὶ κακοστόμους φιλεῖ I. A. 1001; ἀπικέσϑαι ἐς λέσχην, = εἰς λόγους ἐλϑεῖν, Her. 2, 32, γενομένης λέσχης, ὃς γένοιτο αὐτέων ἄριστος 9, 71; Sp., ὁσσάκις ἀμφότεροι ἥλιον ἐν λέσχῃ κατεδύσαμεν, im Gespräch, Callim. 47 (VII, 80); μνᾶμα τοῦ χαρίεντος ἔν τε λέσχᾳ ἔν τ' οἴνῳ Phalaec. 2 (XIII, 6); vgl. p. bei Ath. I, 32 c.
-
4 ἐφ-ιζάνω
ἐφ-ιζάνω (s. ἱζάνω), sich dabei, daneben setzen; αἰϑούσῃσιν ἐφίζανον Il. 20, 11, in den Hallen; δείπνῳ ἐφιζανέτην, beim Mahle, 10, 578; ὕπνος ἐπὶ βλεφάροισιν ἐφίζανε, setzte sich darauf, 10, 26; νώτοισιν Mosch. 2, 108; a. sp. D.; auch c. acc., ϑῶκον Ap. Rh. 1, 667. – In Prosa erst Sp., wie Philostr.
-
5 λέσχη
λέσχη, ἡ, (1) der Ort, wo man zum Schwatzen u. Plaudern zusammenkam; ein Ort für Müssiggänger und träge Herumtreiber, eine Art Wirtshaus, wo dergleichen Leute auch übernachten konnten; πὰρ δ' ἴϑι χάλκειον ϑῶκον καὶ ἐπαλέα λέσχην, wonach ordentliche, ehrbare Leute solche Örter nicht besuchten; ἐν ταῖς λέσχαισι, in Sparta, wo es Halle, Rathaus bedeutet. (2) Versammlung der Richter, des Rates; σύγκλητον τήνδε γερόντων προὔϑετο λέσχην, Kreon berief diese Versammlung. (3) Gespräch, Geschwätz -
6 φῆμις
φῆμις, ἡ, Rede, Unterredung, Gespräch; Gerede, Gerücht, öffentliche Meinung, in der einer steht; δήμοιο φῆμις, die Volksstimme, das Urteil des Volkes; ἐς ϑῶκον πρόμολον δήμοιό τε φῆμιν, entweder von dem Hin- und Herreden des Volkes in der Versammlung, oder von dem Stimmabgeben desselben; auch von dem Versammlungsorte selbst
См. также в других словарях:
θῶκον — θᾶκος seat masc acc sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
LESCHAE — Gr. λέχαι, dicebantur Athenis conventicula et collocutiones frivolae, ad quas antiquitus Graeci otiosi convenire solebant, ut et ipsa loca, in quibus conveniebant. Etant autem ea plerumque tonstrinae, unde Κουριακὴ λαλιὰ prov. et inprimis… … Hofmann J. Lexicon universale
ORNITHOMANTIA — Graecis dicta fuit, ex avibus praesagia desumendi ars: Has enim Deorum ministras, ab iisdem hominibus obici, ut futura ex illis discerent, veteri superstitione creditum. Ovid. Fastor. l. 1. v. 447. Nam Diis ut proxima quaeque, Nunc pennâ veras,… … Hofmann J. Lexicon universale