-
1 φιλόλογος
φιλό-λογος, eigtl. das Reden liebend, gern, viel redend, redselig, geschwätzig. Gew. Gelehrsamkeit u. Literatur liebend, über gelehrte, literarische Gegenstände sprechend u. schreibend; einer, der gern über wissenschaftliche Gegenstände sich unterhält. Übh. der sich mit einem Gegenstande wissenschaftlich u. gründlich beschäftigt, dah. auch wiß- u. lernbegierig; bes. der alte Sprachen und Geschichte, u. übh. alte Wissenschaft u. Kunst studiert; in diesem Sinne nannte sich Eratosthenes zuerst φιλόλογος, der als Sprach- u. Geschichtsforscher, als Kritiker u. Mathematiker berühmt war; bei den Römern hieß so Ateius Capito, nach Sueton., quia multiplici et varia doctrina censebatur -
2 μῑσο-φιλόλογος
μῑσο-φιλόλογος, die Literatur od. die Schriftsteller u. Gelehrten hassend, Ath. XIII, 610 c.
-
3 φιλό-λογος
φιλό-λογος, eigtl. das Reden liebend, gern, viel redend, redselig, geschwätzig, Plut., Ath. II, 39 b u. einzeln bei Sp. – Gew. Gelehrsamkeit u. Literatur liebend, über gelehrte, literarische Gegenstände sprechend u. schreibend. – Bei Plat. Einer, der gern über wissenschaftliche Gegenstände sich unterhält, Phaedr. 236 e Theaet. 161 a u. Rep. IX, 582 e, mit φιλόσοφος vrbdn; Ggstz μισόλογος, Lach. 188 c; vgl. Lob. Phryn. p. 393. Uebh. der sich mit einem Gegenstande wissenschaftlich u. gründlich beschäftigt, dah. auch wiß- u. lernbegierig, bei Plut. mit φιλομαϑής vrbdn; bes. der alte Sprachen und Geschichte, u. übh. alte Wissenschaft u. Kunst studirt; in diesem Sinne nannte sich Eratosthenes zuerst φιλόλογος, der als Sprach- u. Geschichtsforscher, als Kritiker u. Mathematiker berühmt war; bei den Römern hieß so Ateius Capito, nach Sueton., quia multiplici et varia doctrina censebatur. So spricht Plut. non posse 13 von φιλόλογα ζητήματα κριτικῶν u. öfter, wie a. Sp. Bei Stob. Floril. 70, 17 steht φιλόλογος dem ἀπαίδευτος gegenüber. – Gegen die Accentuation φιλολόγος, welche im E. M. p. 406, 10 gebilligt zu werden scheint, u. welche Andere, wie Göttling wenigstens in der letzten Bdtg festhalten, spricht Arcad. p. 89; vgl. Lob. Phryn. p. 393. Das Wort ist nicht von λέγω, sondern von λόγος abgeleitet, u. φιλολόγος würde bedeuten » φίλος sagend«.
-
4 philologus
philologus, a, um (φιλόλογος), die Wissenschaften liebend, wissenschaftlich, gelehrt, I) adi.: res, Vitr. 6. praef. 4: homines, Sen. apoc. 5, 4. – II) subst., philologus, ī, m., A) einer, der gern gelehrte Untersuchungen anstellt, ein Freund der Wissenschaften, ein Gelehrter, Literat, Cic. u. Suet. – B) insbes., ein Gelehrter, der, mit antiquarischen und historischen Kenntnissen ausgerüstet, die Werke anderer Gelehrten erklärt, ein Exeget, s. Sen. ep. 108, 30, wo der philologus vom grammaticus u. philosophus unterschieden wird.
-
5 φιλό-σοφος
φιλό-σοφος, eigtl. Geschicklichkeit, Kunst, Kenntnisse ( σοφία) liebend, treibend; zuerst von körperlichen, mechanischen Fertigkeiten, dann bes. von der Tonkunst, Dichtkunst (vgl. σοφός, σοφιστής), und endlich Gelehrsamkeit, Weisheit, Wissenschaft liebend, Freund gelehrter Untersuchungen; daher mit φιλομαϑής und φιλόλογος verbunden, Plat. Rep. II, 376 b IX, 582 e; φαίνεταί σοι φιλοσόφου ἀνδρὸς εἶναι ἐσπουδακέναι Phaed. 64 d; – bes. Freund, Kenner, Lehrer der Beredtsamkeit u. Dialektik, Isocr. u. A.; u. von Sokrates an vorzüglich Freund der Weisheit ( τὸν φιλόσοφον σοφίας φήσομεν ἐπιϑυμητὴν εἶναι πάσης Plat. Rep. V, 475 b; οἱ τῆς ἀληϑείας φιλοϑεάμονες), als bescheidener Name für σοφός, von Pythagoras zuerst gebraucht; und von der Gründung eigentlicher philosophischer Schulen an = der Schulphilosoph, der sein eignes philosophisches System hat und es als Lehrer vorträgt. – Zuweilen erhält es auch einen ironischen, tadelnden Nebenbegriff, wie Xen. An. 2, 1,13. – Superl. φιλοσοφώτατος, Plat. Rep. VI, 498 a u. sonst. – Adv. φιλοσόφως, Cic. ad Att. 13, 20, D. L. 3, 50. – [Ar. Eccl. 571 hat die Penultima lang gebraucht.]
-
6 μῑσό-λογος
μῑσό-λογος, 1) Reden hassend, Feind der Reden, Plat. Lach. 188 d. – 2) im Ggstz von φιλόλογος, Feind der Wissenschaften, καὶ ἄμουσος Plat. Rep. III, 44 d, Sp. – Adv., Poll. 4, 14.
-
7 philologus
philologus, a, um (φιλόλογος), die Wissenschaften liebend, wissenschaftlich, gelehrt, I) adi.: res, Vitr. 6. praef. 4: homines, Sen. apoc. 5, 4. – II) subst., philologus, ī, m., A) einer, der gern gelehrte Untersuchungen anstellt, ein Freund der Wissenschaften, ein Gelehrter, Literat, Cic. u. Suet. – B) insbes., ein Gelehrter, der, mit antiquarischen und historischen Kenntnissen ausgerüstet, die Werke anderer Gelehrten erklärt, ein Exeget, s. Sen. ep. 108, 30, wo der philologus vom grammaticus u. philosophus unterschieden wird.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > philologus
-
8 μῑσόλογος
μῑσό-λογος, (1) Reden hassend, Feind der Reden. (2) im Ggstz von φιλόλογος, Feind der Wissenschaften -
9 μῑσοφιλόλογος
μῑσο-φιλόλογος, die Literatur od. die Schriftsteller u. Gelehrten hassend -
10 φιλόσοφος
φιλό-σοφος, eigtl. Geschicklichkeit, Kunst, Kenntnisse ( σοφία) liebend, treibend; zuerst von körperlichen, mechanischen Fertigkeiten, dann bes. von der Tonkunst, Dichtkunst, und endlich Gelehrsamkeit, Weisheit, Wissenschaft liebend, Freund gelehrter Untersuchungen; daher mit φιλομαϑής und φιλόλογος verbunden; bes. Freund, Kenner, Lehrer der Beredtsamkeit u. Dialektik; von Sokrates an: vorzüglich Freund der Weisheit; οἱ τῆς ἀληϑείας φιλοϑεάμονες, als bescheidener Name für σοφός, von Pythagoras zuerst gebraucht; und von der Gründung eigentlicher philosophischer Schulen an = der Schulphilosoph, der sein eignes philosophisches System hat und es als Lehrer vorträgt. Zuweilen erhält es auch einen ironischen, tadelnden Nebenbegriff
См. также в других словарях:
φιλόλογος — fond of words masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλόλογος — η, ο 1. αυτός που αγαπάει τους λόγους, που του αρέσει να μιλάει. 2. αυτός που ασχολείται με τα γράμματα και την παιδεία, φιλομαθής, μορφωμένος. 3. το αρσ. και το θηλ. ως ουσ., φιλόλογος, ο, η ο επιστήμονας που ασχολείται με τη φιλολογία, και… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
φιλόλογος — Άγιος της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας, ένας από τους εβδομήντα μαθητές του Ιησού, τον οποίο αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην Προς Ρωμαίους επιστολή του (στ 15). Κατά την παράδοση, χειροτονήθηκε επίσκοπος της Σινώπης του Πόντου από τον απόστολο… … Dictionary of Greek
φιλολογωτάτων — φιλόλογος fond of words fem gen superl pl φιλόλογος fond of words masc/neut gen superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλολογώτατον — φιλόλογος fond of words masc acc superl sg φιλόλογος fond of words neut nom/voc/acc superl sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλολόγως — φιλόλογος fond of words adverbial φιλόλογος fond of words masc/fem acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φιλόλογον — φιλόλογος fond of words masc/fem acc sg φιλόλογος fond of words neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Филолог — (Φιλόλογος любитель слова, учености, наук, Римл. XVI, 15) христианин, приветствуемый апост. Павлом в послании к Римлянам. Предание причисляет Ф. к числу семидесяти апостолов. Дорофей и Епифаний пишут, что Ф. апост. Андреем поставлен был епископом … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Πανταζίδης, Ιωάννης — Φιλόλογος και παιδαγωγός (1827 – 1900). Καταγόταν από παλιά μακεδονική οικογένεια. Διδάχτηκε τα στοιχειώδη γράμματα στη Μακεδονία και συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, όπου φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του αθηναϊκού πανεπιστημίου. Αργότερα… … Dictionary of Greek
Σακελλίων, Ιωάννης — Φιλόλογος και αρχειοδίφης (Νάξος 1815 Αθήνα 1891). Μετά τις φιλολογικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο Αθηνών υπηρέτησε ως υπάλληλος του υπουργείου των Στρατιωτικών (1833 1839), ως προξενικός γραμματέας και πράκτορας στην Κω (1839 1850), ως… … Dictionary of Greek
Σάρρος, Δημήτριος — Φιλόλογος (1869 1938). Σπούδασε φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και έπειτα ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης υπηρέτησε διαδοχικά στον Πειραιά την Κύπρο, την Αδριανούπολη, τις Σέρρες και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή (1909 1923). Διατέλεσε… … Dictionary of Greek