Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

τὴν+εἰρήνην

  • 81 προκαλέω

    προ-καλέω, hervor- oder herausrufen, gew. med. zu sich heraus-, vorrufen; bes. zum Kampf herausfordern; auch πάντας προκαλέσσατο χάρμῃ, er forderte alle zum Kampfe heraus. Übh. auffordern, ermuntern, veranlassen, zu etwas; σπονδάς, εἰρήνην, einen zum Frieden auffordern, ihm den Frieden vorschlagen; ἅπερ καὶ τὸ πρότερον ἤδη προὐκαλεσάμεϑα, wozu wir auch schon früher aufforderten, was wir vorschlugen; αὐτῶν προκαλεσαμένων, auf ihre eigene Aufforderung; προκαλεῖσϑαι ἐπὶ τιμωρίαν, auffordern, Rache zu nehmen; χεῖλος προκαλούμενον φίλημα, die zum Kusse auffordernde Lippe; in der Gerichtssprache = der Gegenpartei ein außergerichtliches Beweismittel zur Entscheidung eines Rechtsstreites in Vorschlag bringen, z. B. die Sache eines Schiedsrichter zu übergeben, Zeugen verhören, zulassen; τὴν ἐμὴν μὴτέρα τὸν αὐτὸν ὅρκον ὀμόσαι προὐκαλούμην, ich erbot mich, meine Mutter solle denselben Eid schwören; übh. vor Gericht fordern. Sich auf jem. berufen, an ihn appellieren

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > προκαλέω

  • 82 αἰτέω

    αἰτέω impv. αἴτει IPol 2:2; fut. αἰτήσω; 1 aor. ᾔτησα; pf. ᾔτηκα 1J 5:15. Mid.: impv. αἰτοῦ IPol 1:3; impf. ᾐτούμην; fut. αἰτήσομαι; 1 aor. ᾐτησάμην, impv. αἴτησαι (Hom.+) to ask for, with a claim on receipt of an answer, ask, ask for, demand (without any real distinction betw. act. and mid.: the distinc. betw. act. [‘ask’ outright] and mid. [‘ask’ as a loan] found by ancient grammarians has only very limited validity for our lit. [B-D-F §316, 2; Mlt. 160f]; cp. Js 4:2f, where they seem to be used interchangeably) w. acc. of person or thing asked for (Lucian, Dial. Mer. 7, 2 αἰ. τὸ δίδραχμον) ἰχθύν Mt 7:10; τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ 27:58 (Appian, Syr. 63 §335 αἰτήσας τὸ σῶμα, i.e. for burial); Mk 15:43; Lk 23:52; πινακίδιον Lk 1:63; εἰρήνην Ac 12:20; φῶτα 16:29; σημεῖα 1 Cor 1:22. τὸν Βαραββᾶν Mt 27:20 (Appian, Bell. Civ. 4, 18 §71 and 72; Synes., Provid. 2, 3 p. 121c Ὄσιριν ᾔτουν=they asked for O.); cp. Mk 15:6 v.l. (s. παραιτέομαι 1a); βασιλέα (Jos., Ant. 6, 88) Ac 13:21. Gener. τί Mk 6:24; 10:38; Mt 20:22. ὅ 1J 3:22. αἰτῆσαι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου Mk 6:24 v.l. πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται (w. attraction of the relative) for which they wish to ask Mt 18:19, cp. Eph 3:20 (s. Judg 8:26). W. acc. of the thing and indication of the purpose αἰ. τι πρός τι: αἰ. τὸ σῶμα τοῦ κυρίου πρὸς ταφήν GPt 2:3; τινί τι αἰ. pray for someth. for someone IRo 3:2. W. acc. of the pers. who is asked Mt 5:42; 6:8; 7:11; Lk 6:30; 11:13; J 4:10; Ac 13:28. W. double acc. ask someone for someth. (Hom. et al.; Diod S 14, 108, 1; Eunap., Vi. Soph. p. 31 αἰ. τοὺς θεούς τι; PFay 109, 12; PGM 4, 777; Josh 14:12; 1 Esdr 6:11; Jos., Ant. 12, 24; Just., A I, 61, 2, D. 105, 3) Mk 6:22f (Diog. L. 6, 38 αἴτησόν με ὸ̔ θέλεις [Alex. to Diogenes]; Aesop, Fab. 287b H.=235b Ch. αὐτῇ δοῦναι, ὸ̔ ἂν αἰτήσῃ); 10:35; J 11:22; 15:16; 16:23; Mt 7:9; Lk 11:11; cp. vs. 12; ApcPt Rainer (s. παρέχω end). αἰ. τινὰ λόγον demand an accounting fr. someone, call someone to account (Pla., Pol. 285e; cp. BGU 747, 21) 1 Pt 3:15. τὶ ἀπό τινος request someth. fr. someone (Plut., Galba 1062 [20, 6]) Mt 20:20; 1J 5:15 (both w. παρά as v.l.); cp. Lk 12:20 v.l. τὶ παρά τινος (Appian, Bell. Civ. 3, 7 §23; Apollon. Paradox. 5; Paradoxogr. Vat. 43 αἰτεῖται παρὰ τῶν θεῶν οὐδέν; PFay 121, 12ff; PGM 12, 277; oft. LXX; Jos., Ant. 13, 63; Just., A I, 12, 5) alms Ac 3:2. Abs. αἴτησαι παρʼ ἐμοῦ ask me 13:33 D; 1 Cl 36:4 (both Ps 2:8); Hs 5, 4, 5; cp. Hm 9:1 (text uncertain), 2, 4; J 4:9; Ac 9:2; Js 1:5. αἰ. χάριν ask a favor B 21:7; αἰτούμενοι χάριν κατʼ αὐτοῦ they requested a favor against him i.e. one directed against him (Paul) Ac 25:3; αἰτούμενοι κατʼ αὐτοῦ καταδίκην asking for his conviction vs. 15. αἰ. περί τινος pray for someone IRo 8:3. W. the manner of asking more exactly described: κακῶς Js 4:3b; ἐν τῇ προσευχῇ Mt 21:22. Also δεήσεσιν αἰ. τὸν θεόν beseech God w. supplications Pol 7:2 (cp. SIG 1168, 11; 13; 17); in the same sense ὅσα προσεύχεσθε κ. αἰτεῖσθε whatever you request in prayer Mk 11:24; ἐν πίστει Js 1:6. ἐν τῷ ὀνόματί μου J 14:13f; 15:16; 16:24, 26. τὶ κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ someth. in accord w. God’s will 1J 5:14. Elliptically: αἰτεῖσθαι καθῶς ἐποίει αὐτοῖς ask ( to do) as he was accustomed to do for them Mk 15:8. Foll. by acc. and inf. (SIG 1168, 11; 3 Km 19:4; Just., D. 105, 3; 5 al.) αὐτὸν σταυρωθῆναι Lk 23:23; cp. Ac 3:14. W. inf. (Aristoph., Plut. 240; X., An. 2, 3, 18; Appian, Liby. 82, §386) πεῖν αἰτεῖς J 4:9 (Nic. Dam.: 90 Fgm. 4 p. 332, 7f Jac. πιεῖν ἤτει; Jos., Ant. 18, 192). ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωμα he asked to be permitted to find an abode Ac 7:46. αἰ. θεοῦ ἐπιτυχεῖν ask to reach the presence of God ITr 12:2; cp. IRo 1:1. Neg. αἰτοῦμαι μὴ ἐγκακεῖν Eph 3:13. W. ἵνα foll. (w. προσεύχεσθαι) Col 1:9 (cp. Polyb 31, 4, 3 αἰτεῖσθαι ἵνα; Ps.-Apollod. 1, 106; Just., D. 30, 2). Abs. (Arrian, Anab. 2, 14, 8 αἴτει καὶ λάμβανε; Ath. 11, 3 τοῖς αἰτοῦσιν διδόναι) Mt 7:7f; Lk 11:9f; J 16:24; Js 4:3; 1J 5:16. Mid. Mk 6:25.—B. 1270f. DELG. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > αἰτέω

  • 83 ὑπάγω

    ὑπάγω impf. ὑπῆγον (Hom.+, but predom. trans. [=‘bring under’, etc.] in non-biblical Gk.; so also Ex 14:21; in NT gener. replaces ἀπέρχομαι). In our lit. (though not found at all in Ac, Paul, Hb; most frequently in John) used only intr. (so Hdt., Eur., Aristoph. et al.; oft. pap; JKalitsunakis, ByzZ 29, 1929, 228ff; also TestAbr B 6 p. 111, 1 [Stone p. 70]; TestJob 46, 5; JosAs 16:15; ParJer 7:11; ApcEsdr p. 25, 5 Tdf.; ApcSed 9:1) ‘go away, withdraw, go’ and only in the pres. (mostly in the impv.) and impf.—B-D-F §101 p. 43 under ἄγειν; 308: it tends more and more to mean simply ‘go’ in colloq. speech; so in Mod. Gk.
    ① to leave someone’s presence, go away (Epict. 3, 23, 12) ὕπαγε σατανᾶ be gone, Satan! Mt 4:10; combined w. ὀπίσω μου ibid.; v.l.; 16:23; Mk 8:33; Lk 4:8 v.l. ὑπάγετε ἀπʼ ἐμοῦ 2 Cl 4:5 (saying of Jesus, fr. an unknown source). μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν; do you, too, want to go away (fr. me)? J 6:67.—ὕπαγε go (away) (PGM 4, 348; 371; 36, 354), esp. go home (Epict. 3, 22, 108) Mt 8:13; 19:21; 20:14; Mk 2:9 v.l.; 7:29; 10:52. On ὕπαγε εἰς εἰρήνην Mk 5:34 or ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ Js 2:16 cp. εἰρήνη 2a. In other moods than the impv. in the general sense go away J 18:8; Hs 8, 2, 5; 9, 10, 4; go away=leave Mk 6:33. ὑπάγουσα λέγει as she went she said Hv 1, 4, 3. ἄφετε αὐτὸν ὑπάγειν let him go (prob.= go home) J 11:44. Naturally the boundary betw. go away and go (elsewhere) is not fixed; cp. e.g. οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντες people coming and going Mk 6:31.
    ② to be on the move, esp. in a certain direction, go
    ⓐ in gener. (in a certain direction) w. the goal indicated by εἰς w. the acc. (Epict. 3, 22, 108; TestJob 46, 5; SEG VIII, 574, 19 [III A.D.]; PLond I, 131, 155 p. 174; 218 p. 176 [I A.D.]; al. in pap) Mt 9:6; 20:4, 7; Mk 2:11; 11:2; 14:13; Lk 19:30; J 6:21; 7:3; 9:11; 11:31; Hv 4, 1, 2; Hs 8, 3, 6; 9, 11, 6. Also in imagery of stones that go into a building = are used in its construction Hv 3, 5, 1 and 3; 3, 6, 2; Hs 9, 3, 3f. Fig. εἰς αἰχμαλωσίαν ὑπάγειν go into captivity Rv 13:10; εἰς ἀπώλειαν 17:8, 11 (ApcEsdr 1:11). ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα Mt 26:18; cp. Mk 5:19 (ὑπάγειν πρός τινα as PTebt 417, 4; 21). πρὸς Νέρωνα AcPl Ha 10, 15. ὑπάγειν μετά τινος (PTebt 422, 9 ὕπαγε μετὰ Μέλανος πρὸς Νεμεσᾶν) Mt 5:41=D 1:4; μετά τινος ἐπί τινα Lk 12:58. ἐκεῖ J 11:8. ποῦ (=ποῖ) 3:8; cp. IPhld 7:1; J 12:35. ὅπου ἂν ὑπάγῃ Rv 14:4 (cp. POxy 1477, 2 ὅπου ὑπάγω; TestLevi 13:3 ὅπου ὑπάγει). W. inf. of purpose ὑπάγω ἁλιεύειν J 21:3 (the only pass. in the NT; s. M-EBoismard, RB 54, ’47, 489; TestBenj ὑπάγειν αὐτὸν κρύψαι; TestAbr B 6 p. 111, 1 [Stone p. 70] ὑπάγω τηρῆσαι τὸν ἀδελφὸν Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων).—The impv. ὕπαγε, ὑπάγετε is followed by another impv. in the NT almost always without a connective (Epict. 3, 21, 6; 22, 5; 23, 12 al.; Vi. Aesopi W 44 P. ὕπαγε, δός al.; ApcSed 9:1 ὕπαγε, λαβέ) ὕπαγε ἔλεγξον Mt 18:15; cp. 5:24; 8:4; 19:21; 21:28; 27:65; 28:10; Mk 1:44; 6:38; 10:21; 16:7; J 4:16; 9:7; Rv 10:8; AcPl Ha 7, 32. W. the conjunction καί (PTebt 417, 5f [III A.D.] ὕπαγε καὶ εἴδε) ὑπάγετε καὶ ἐκχέετε Rv 16:1; cp. Hv 3, 1, 7; 4, 2, 5; Hs 8, 11, 1; 9, 10, 1. ὑπάγετε καὶ ζητήσατε GJs 21:2 (codd.; cp. πορευθέντες ἐξετάσατε Mt 2:8).—Abs. go (the context supplies the destination) ὑπάγετε Mt 8:32; cp. 13:44; Lk 10:3; J 15:16. ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτόν as he was going Lk 8:42; cp. 17:14.—J 12:11 (P66 om. ὑπ.); Hv 3, 10, 2.
    ⓑ used esp. of Christ and his going to the Father, characteristically of J. ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με J 7:33; 16:5a; πρὸς τὸν πατέρα vss. 10, 17. ἀπὸ θεοῦ ἐξῆλθεν καὶ πρὸς τὸν θεὸν ὑπάγει 13:3. οἶδα πόθεν ἦλθον καὶ ποῦ ὑπάγω 8:14a; cp. b (GWetter, E. gnost. Formel im vierten Ev.: ZNW 18, 1918, 49–63). ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν vs. 21b, 22; 13:33; cp. vs. 36b. Abs. ἐγὼ ὑπάγω I am taking my departure 8:21a. ὑπάγω καὶ ἔρχομαι I am going away and returning again 14:28. S. in addition 13:36a; 14:4, 5; 16:5b; 1J 2:11.
    ③ as euphemism to take the journey of death, die ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει the Human One is to go away=he must die Mt 26:24; Mk 14:21.—B. 694. New Docs 4, 97; M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ὑπάγω

Страницы

См. также в других словарях:

  • ομολογώ — και μολογώ και μολογάω (ΑΜ ὁμολογῶ, έω) [ομόλογος] 1. αναγνωρίζω ρητώς κάτι που έκανα ή είπα, παραδέχομαι, αποδέχομαι («τα επιχειρήματα τόν έκαναν να ομολογήσει την ενοχή του») 2. (συν. ως τριτοπρόσ.) ομολογείται θεωρείται γενικά παραδεκτό,… …   Dictionary of Greek

  • ВАРСОНОФИЙ ВЕЛИКИЙ — Прп. Варсонофий Великий. Икона XX в. Прп. Варсонофий Великий. Икона XX в. [Варсануфий; греч. Βαρσανούφιος] († сер. VI в.), прп. (пам. 6 февр., пам. зап. 11 апр.), подвижник, аскетический писатель. Происходил из Египта. Согласно Д. Читти, имя… …   Православная энциклопедия

  • ομνύω — (ΑΜ ὀμνύω, Α και ὄμνυμι) 1. ορκίζομαι, παίρνω όρκο («ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῑν μὴ ὀμόσαι ὅλως», ΚΔ) 2. βεβαιώνω κάτι με όρκο, παρέχω ένορκη διαβεβαίωση («ἐπειδὴ δὲ ὤμοσεν τὴν εἰρήνην ὁ Φίλιππος», Δημοσθ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Έχει γίνει προσπάθεια… …   Dictionary of Greek

  • Μαρκεζίνης, Σπυρίδων — (Αθήνα 1909 – 2000). Νομικός, πολιτικός και συγγραφέας. Σπούδασε νομικά και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δικηγόρος και νομικός σύμβουλος του βασιλιά Γεώργιου Β’ (1936 46). Κατά τη… …   Dictionary of Greek

  • ενδίδω — (AM ἐνδίδωμι) 1. υποχωρώ, υποκύπτω («μή συγχωρεῑν ἐνδόντα τῇ τῶν πλειόνων γνώμη», Δημ.) 2. (για στέγη, πόρτα ή εύκαμπτα αντικείμενα) υποχωρώ, λυγίζω («με την ώθηση η σκεπή ενέδωσε») μσν. προστάζω, διατάζω αρχ. 1. δίνω στα χέρια («ἐνδοῡναι τήν… …   Dictionary of Greek

  • λαμπρότητα — η (AM λαμπρότης, ητος) [λαμπρός] 1. η ιδιότητα τού λαμπρού, λάμψη, φωτεινότητα, αίγλη (α. «η λαμπρότητα τού χρυσού» β. «η λαμπρότητα τού ήλιου» γ. «δῆλος γὰρ ἧν τῶν τε ὅπλων τῇ λαμπρότητι», Αρρ.) 2. μτφ. εξοχότητα, υπεροχή, μεγαλείο νεοελλ. φρ.… …   Dictionary of Greek

  • IOSUA — I. IOSUA fil. Nun, Num. c. 13. v. 16. 1. Par. 1. 7. v. 27. Ios. c. 1. v. 1. fuit minister et suecessor Mosis, qui populum Israel per sicentum Iordanis alveum in terram Canaan introduxit. Ο῾μώνυμος et typus Servatoris aostri Iesu Christi, qui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • αντιμεταβολή — ἀντιμεταβολή, η (Α) ρητορικό, σχήμα κατά το οποίο η σημασία της πρώτης ημιπεριόδου αντιστρέφεται στη δεύτερη («οὐ γὰρ Αἰσχίνης διὰ τὴν εἰρήνην κρίνεται, οὐκ, ἀλλ ἡ εἰρήνη δι Αἰσχίνην διαβέβληται») …   Dictionary of Greek

  • διαφυλάσσω — και ττω (ΑΝ) διατηρώ κάτι σώο για πολύ καιρό αρχ. μσν. (για τον θεό) σώζω («ἀβλαβὴς διαφυλαχθεῑσα») αρχ. 1. μέσ. υπερασπίζομαι, προφυλάσσω για τον εαυτό μου 2. παρατηρώ καλά 3. διατηρώ («πειράσομαι κἀγὼ διαφυλάττειν τὴν εἰρήνην», Δημ.) 4. θυμάμαι …   Dictionary of Greek

  • εκσκεδάννυμι — ἐκσκεδάννυμι (Α) διασκορπίζω στον αέρα, απορρίπτω, εκδιώκω («τὴν εἰρήνην ἐξεσκέδασας», Αριστοφ.) …   Dictionary of Greek

  • ύναν — Α (κατά τον Ησύχ.) «τὴν εἰρήνην» …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»