-
21 καί
καί: and, also, too, even; the purely copulative use needs no illustration, but the word is idiomatically employed in many ways that call for insight and feeling rather than translation; ( Νέστωρ) ἀνόρουσε, λιγὺς Πυλίων ἀγορητής, | τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή, ‘even from whose tongue, etc.’ (comparing γλυκίων with λιγύς), Il. 1.249; this comparing καί may appear in both members of the statement, δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι | παῖδ' ἐμόν, ὡς καὶ ἐγώ περ, ἀριπρεπέα Τρώεσσι, Il. 6.476; καί introducing an apodosis institutes a comparison between dependent clause and main clause, Il. 1.478 . καί appears in Greek often where we employ a disjunctive word, ἕνα καὶ δύο, ‘one or two,’ Il. 2.346. Combined w. other particles, καὶ εἰ, εἰ καί (see εἰ), καὶ δέ (δέ the connective), καὶ δή, καὶ μήν, καί ῥα, καί τε, καὶ.. πέρ (see πέρ), etc. καί sometimes suffers elision, κ' ἔτι, Il. 23.526; freq. in crasis, χἡμεῖς ( καὶ ἡμεῖς), κἆγώ, etc.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > καί
-
22 γλῶσσα
γλῶσσα, ης, ἡ (Hom.+; ins, pap, LXX, En; TestJob 43:12; Test12Patr; JosAs 13:8; GrBar 3:6; ApcSed; AscIs 3:18; Philo, Joseph., Just., Tat.)① organ of speech, tongueⓐ lit. (Did., Gen. 88, 26) Lk 16:24; as an organ of speech (Iambl., Vi. Pyth. 31, 195 χαλεπώτατόν ἐστιν τὸ γλώττης κρατεῖν; Did., Gen. 46, 26 ὄργανον λόγου ἐστὶν ἡ γ.) Mk 7:33, 35; (Vi. Aesopi I G 7 P.: Isis heals the mute Aesop τὸ τραχὺ τῆς γλώττης ἀποτεμοῦσα, τὸ κωλῦον αὐτὸν λαλεῖν ‘cutting off the rough part of his tongue that prevented him from speaking’) Lk 1:64; Ro 3:13 (Ps 5:10; 13:3; cp. Hes., Op. 322–26); 14:11 (Is 45:23); Js 1:26; 3:5f, 8 (Apion in the schol. on Od. 3, 341 κράτιστον τῶν μελῶν ἡ γλῶσσα.—JGeffcken, Kynika usw. 1909, 45–53; GAvdBergh vEysinga, NThT 20, ’31, 303–20). 1J 3:18; διὰ τῆς γ. w. the tongue, i.e., in speaking 1 Cor 14:9 (Just., A I, 16, 8 διὰ γλώττης). παύειν τὴν γ. ἀπὸ κακοῦ keep the tongue from (saying) evil things 1 Pt 3:10; 1 Cl 22:3 (both Ps 33:14). Synon. στόμα 35:8 (Ps 49:19); Rv 16:10; 1 Cl 15:4f (Ps 77:36; 11:4f). τὸ ἐπιεικὲς τῆς γ. moderation of the tongue 21:7. μάστιξ γλώσσης words of reproof 56:10 (Job 5:21). Conceited speech 57:2 (cp. 3 Macc 2:17). Of evil tongues Hv 2, 2, 3. ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου my tongue exulted (the organ for the pers., cp. πούς 1b) Ac 2:26; 1 Cl 18:15 (both Ps 15:9). τὴν γ. προβάλλειν put out the tongue, hiss of a dragon Hv 4, 1, 9.ⓑ fig., of forked flames Ac 2:3 (=לְשׁוֹן אֵשׁ Is 5:24; cp. En 14:9f).② a body of words and systems that makes up a distinctive language, language, tongueⓐ of the language itself (Hom. et al.; PGiss 99, 9; Philo, Mos. 2, 40; Jos., Ant. 10, 8; 158; Just., D. 102, 4) Ac 2:6 v.l., 11; language λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις Ac 2:4. On this s. ἕτερος 2 end.; B-D-F §480, 3.ⓑ of language viewed in terms of pers. using it, language, tongue: πᾶσα γ. every language=every person, regardless of the language that pers. speaks Ro 14:11; Phil 2:11 (Is 45:23; cp. POxy 1381, 198: Ἑλληνὶς δὲ πᾶσα γλῶσσα τὴν σὴν λαλήσει ἱστορίαν καὶ πᾶς Ἕλλην ἀνὴρ τὸν τοῦ Φθᾶ σεβήσεται Ἰμούθην; PGM 12, 188) IMg 10:3. As a distinctive feature of nations γ. can be used as a synonym of φυλή, λαός, ἔθνος (Is 66:18; Da 3:4, 7 al.; Jdth 3:8; AscIs 3:18) Rv 5:9; 7:9; 10:11; 11:9; 13:7; 14:6; 17:15; 2 Cl 17:4 (Is 66:18).③ an utterance outside the normal patterns of intelligible speech and therefore requiring special interpretation, ecstatic language, ecstatic speech, tongue, γλῶσσαι, γένη γλωσσῶν, (ἐν) γλώσσῃ/-αις λαλεῖν (λαλούντων διὰ τοῦ πνεύματος γλώσσαις Iren. 5, 6, 1 [Harv. II 334, 3]) 1 Cor 14:1–27, 39; 12:10, 28, 30; 13:1, 8; Ac 10:46; 19:6. Always without the article (in 1 Cor 14:22 αἱ is anaphoric; vs. 9 belongs under mng. 1a). There is no doubt about the thing referred to, namely the strange speech of persons in religious ecstasy. The phenomenon, as found in Hellenistic religion, is described esp. by ERohde (Psyche3 1903, Eng. tr. 1925, 289–93) and Reitzenstein; cp. Celsus 7, 8; 9. The origin of the term is less clear. Two explanations are prominent today. The one (Bleek, Heinrici et al.) holds that γλῶσσα here means antiquated, foreign, unintelligible, mysterious utterances (Diod S 4, 66, 7 κατὰ γλῶτταν=according to an old expression). The other (Rtzst., Bousset et al.) sees in glossolalia a speaking in marvelous, celestial languages. On ἑρμηνεία γλωσσῶν 1 Cor 12:10 (cp. 14:26) s. ἑρμηνεία.—γλώσσαις καιναῖς λαλεῖν Mk 16:17.—On ‘speaking in tongues’ s. HGunkel, Die Wirkungen d. hl. Geistes2 1899; HWeinel, D. Wirkungen d. Geistes u. d. Geister im nachap. Zeitalter 1899; ELombard, De la Glossolalie chez les premiers chrétiens 1910; EMosiman, Das Zungenreden geschichtl. u. psychol. unters. 1911. WReinhard, D. Wirken d. hl. Geistes 1918, 120ff; KLSchmidt, Die Pfingsterzählung u. d. Pfingstereignis 1919 (against him PSchmiedel, PM 24, 1920, 73–86); HGüntert, Von der Sprache der Götter u. Geister 1921, 23ff; AMackie, The Gift of Tongues 1922; HRust, D. Zungenreden 1924; FBüchsel, D. Geist Gottes im NT 1926, 242ff; 321ff; GCutten, Speaking with Tongues 1927; IMartin, 3rd, Glossolalia in the Apostolic Church: JBL 63, ’44, 123–30; JDavies, Pentecost and Glossolalia: JTS n.s. 3, ’52, 228–31; FBeare, JBL 83, ’64, 229–46; SCurrie, Int 19, ’65, 274–94; RHarrisville, CBQ 38, ’76, 35–48; RAC XI 225–46; EDNT I 251–55.—B. 230; 1260. Frisk. DELG s.v. γλῶχες. M-M. TW. Sv.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
από — (I) (AM ἀπό) πρόθ. σημαίνει 1. απομάκρυνση από τόπο, πρόσωπο, πράγμα, ενέργεια («έφυγε από την πόλη», «ἀπὸ θαλάσσης ᾠκίσθησαν») 2. αλλαγή («από δήμαρχος κλητήρας», «ἀθανάταν ἀπὸ θνατᾱς ἐποίησας Βερενίκαν») 3. προέλευση από τόπο ή πρόσωπο («πήρε… … Dictionary of Greek
Θησαυρός της ελληνικής γλώσσης — Τίτλος πολύτομου λεξικού της ελληνικής γλώσσας, που έγραψε και δημοσίευσε το 1572 ο γνωστός Γάλλος φιλόλογος και εκδότης Ανρί Ετιέν, γνωστός και με το εξελληνισμένο όνομα Ερρίκος Στέφανος. Περιλαμβάνει περισσότερες από 100.000 λέξεις (πολλές από… … Dictionary of Greek
Κιβωτός της ελληνικής γλώσσης — Μεγάλο λεξικό της ελληνικής γλώσσας, που ξεκίνησε να εκδίδεται στις αρχές του 19ου αι. Το απαραίτητο για την έκδοσή του ποσό παραχωρήθηκε από τους αδελφούς Ζωσιμάδες στην Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης. Το αρχικό σχέδιο σύνταξης… … Dictionary of Greek
Τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή. — См. С тобой разговориться, что меду напиться … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
γλώσσα — I Όργανο με το οποίο ο άνθρωπος αναλύει και αντικειμενοποιεί την εμπειρία του με τη βοήθεια φωνητικών συμβόλων (λέξεων) που έχουν διαφορετική μορφή και διαφορετικές αμοιβαίες σχέσεις σε κάθε ιστορική κοινότητα. Πιο συγκεκριμένα, λέγοντας γ.… … Dictionary of Greek
Georgios N. Chatzidakis — Georgios Nikolaou Chatzidakis (griechisch Γεώργιος Νικολάου Χατζιδάκις, auch in der Transkription Hatzidakis; * 1848 in Myrthios, Kreta; † 1941 in Athen) war ein griechischer Sprachwissenschaftler sowie Neogräzist und Freiheitskämpfer. Er… … Deutsch Wikipedia
Ελλάδα - Εκπαίδευση — Η ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ Είναι οι λόγιοι της προεπαναστατικής περιόδου (β΄ μισό 18ου αιώνα μέχρι την κήρυξη της επανάστασης) οι οποίοι, προσβλέποντας στην πνευματική αναγέννηση του Γένους, που θα έφερνε και την… … Dictionary of Greek
λεξικό — Κατάλογος ή συλλογή λέξεων μίας γλώσσας, μίας διαλέκτου ή καθορισμένης ύλης, διατεταγμένων κατά κάποια συγκεκριμένη τάξη –συνήθως αλφαβητική– και με την αντίστοιχη ερμηνεία στην ίδια ή σε μια άλλη γλώσσα. Ανάλογα με τον επιδιωκόμενο σκοπό, τα λ.… … Dictionary of Greek
Τζάρτζανος, Αχιλλέας — (Τίρναβος 1873 – Αθήνα 1946). Έλληνας φιλόλογος και γλωσσολόγος. Ύστερα από τις εγκύκλιες σπουδές του στον Τίρναβο και στη Λάρισα, φοίτησε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, της οποίας αναγορεύτηκε (1900) αριστούχος διδάκτορας.… … Dictionary of Greek
Οικονόμος, Κωνσταντίνος, ο εξ Oικονόμων — (Τσαρίτσανη 1780 – Αθήνα 1857). Λόγιος κληρικός, διαπρεπής ρήτορας και θεολόγος. Γιος λόγιου ιερέα, ο Ο. διδάχτηκε από τον πατέρα του όχι μόνο τα πρώτα γράμματα, αλλά και τα πρώτα στοιχεία της εκκλησιαστικής φιλολογίας και ρητορικής. Έτσι, όταν… … Dictionary of Greek
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ — Aerts W. J. (1965), Periphrastica. An investigation into the use of είναι and έχειν as auxiliaries or pseudo – auxiliaries in Greek from Homer up to the present day, Amsterdam. Ανδριώτης Ν. (1971), Ετυμολογικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής,… … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
