Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

τὰς+διανοίας

  • 21 αρμοζω

        ἁρμόζω, ἁρμόττω
        дор. ἁρμόσδω
        1) пригонять, сплачивать, сколачивать, скреплять
        

    (δοῦρα ἀλλήλοισιν, med. χαλκῷ σχεδίην Hom.; ναυπηγίαν Eur.; εὖ ἡομοσμένος οἶκος Plut.)

        2) прилаживать
        

    χαίταν στεφάνοισιν ἁ. Pind. — класть венок на волосы;

        ἐν ἄκρυσι ἁ. τινά Eur. — надевать на кого-л. оковы

        3) упирать, ставить
        4) втыкать
        5) заключать
        

    (γάμον Pind., Eur., Plut.)

        6) слагать, сочинять
        

    (ἔπεα Pind.; τὸ ξύμφωνον Plat.)

        7) med. настраивать
        

    (λύραν и λύρα ἡρμοσμένη Plat.)

        ἁρμονίαν ἁ. Plat. — устанавливать или вносить стройность;
        τῆς διανοίας τὸ ἡρμοσμένον Luc. — стройность мыслей

        8) соединять, обручать, сочетать браком
        

    (κόρᾳ τινά Pind.)

        9) med. брать в жены
        ἡρμόσθαι γυναῖκά τινα Her. — быть женатым на ком-л.

        10) управлять, руководить
        

    (ἐν πόλει Xen. и τὰς πόλεις Plut.; τέν Ἀσίαν Luc.)

        11) предводительствовать, командовать
        

    (τὸν στρατόν Pind.)

        12) плотно облегать, хорошо сидеть, быть впору
        

    (περὴ τὰ στέρνα и τινί Hom.)

        13) подходить, подобать, годиться
        

    (εἴς и πρός τι Plat.; πᾶσιν Soph.)

        ἁρμόττοντες λόγοι Isocr. — подобающие слова;
        νομίζω κἀμοὴ νῦν ἁ. εἰπεῖν Dem. — полагаю, что и мне можно высказаться;
        μεταλαβεῖν καιρὸν ἁρμόττοντα Polyb. — воспользоваться удобным случаем

        14) прилаживать, приспособлять
        ἁρμόζεσθαι τούτοισι νόμοις Soph. — быть судимым по этим законам;
        κονδύλοις ἡρμοττόμην шутл. Arph. — здорово меня отделали кулаками

    Древнегреческо-русский словарь > αρμοζω

  • 22 αρμοττω...

        ἁρμόττω...
        ἁρμόζω, ἁρμόττω
        дор. ἁρμόσδω
        1) пригонять, сплачивать, сколачивать, скреплять
        

    (δοῦρα ἀλλήλοισιν, med. χαλκῷ σχεδίην Hom.; ναυπηγίαν Eur.; εὖ ἡομοσμένος οἶκος Plut.)

        2) прилаживать
        

    χαίταν στεφάνοισιν ἁ. Pind. — класть венок на волосы;

        ἐν ἄκρυσι ἁ. τινά Eur. — надевать на кого-л. оковы

        3) упирать, ставить
        4) втыкать
        5) заключать
        

    (γάμον Pind., Eur., Plut.)

        6) слагать, сочинять
        

    (ἔπεα Pind.; τὸ ξύμφωνον Plat.)

        7) med. настраивать
        

    (λύραν и λύρα ἡρμοσμένη Plat.)

        ἁρμονίαν ἁ. Plat. — устанавливать или вносить стройность;
        τῆς διανοίας τὸ ἡρμοσμένον Luc. — стройность мыслей

        8) соединять, обручать, сочетать браком
        

    (κόρᾳ τινά Pind.)

        9) med. брать в жены
        ἡρμόσθαι γυναῖκά τινα Her. — быть женатым на ком-л.

        10) управлять, руководить
        

    (ἐν πόλει Xen. и τὰς πόλεις Plut.; τέν Ἀσίαν Luc.)

        11) предводительствовать, командовать
        

    (τὸν στρατόν Pind.)

        12) плотно облегать, хорошо сидеть, быть впору
        

    (περὴ τὰ στέρνα и τινί Hom.)

        13) подходить, подобать, годиться
        

    (εἴς и πρός τι Plat.; πᾶσιν Soph.)

        ἁρμόττοντες λόγοι Isocr. — подобающие слова;
        νομίζω κἀμοὴ νῦν ἁ. εἰπεῖν Dem. — полагаю, что и мне можно высказаться;
        μεταλαβεῖν καιρὸν ἁρμόττοντα Polyb. — воспользоваться удобным случаем

        14) прилаживать, приспособлять
        ἁρμόζεσθαι τούτοισι νόμοις Soph. — быть судимым по этим законам;
        κονδύλοις ἡρμοττόμην шутл. Arph. — здорово меня отделали кулаками

    Древнегреческо-русский словарь > αρμοττω...

  • 23 διαφορά

    A moving hither and thither,

    πεσσῶν διαφοραί

     moves,

    E.Fr.360.9

    .
    2 dislocation,

    τοῦ ὤμου Heliod.

     ap. Orib.40.8.4, 49.9 tit.
    II difference, Th.3.10 (pl.), etc.; [full] περί τι D.H. Comp.15;

    θεοῦ πρὸς ἄνθρωπον Plu.2.1075c

    ; διαφορὰν ἔχειν to differ, Men.426.
    2 in Logic, the differentia of a species,

    ἐκ τοῦ γένους καὶ τῶν διαφορῶν τὰ εἴδη Arist.Metaph. 1057b7

    , cf. Top. 139a29: hence in pl. of species or kinds, Id.Pol. 1285a1, 1289a20, Thphr. HP6.4.5;

    εἴδη καὶ δ. Plu.2.719e

    ; also

    κατὰ διαφορὰν ποιός Stoic.2.128

    ,al.
    III variance, disagreement, Hdt.1.1;

    δ. ἔχειν τινί E. Med.75

    : pl., τὰς διαφορὰς διαιρέειν, καταλαμβάνειν, settle the differences, Hdt.4.23,7.9.

    β; δ. θέσθαι καλῶς And.1.140

    ;

    διαφοραὶ πρός τινας Pl.Phdr. 231b

    ;

    δ. πρὸς ἀλλήλους περί τινος Lys.25.10

    ;

    ἐν δ. καταστῆναί τινι Antipho 1.1

    ;

    δ. φιλοσοφίᾳ καὶ ποιητικῇ Pl.R. 607b

    .
    IV distinction, excellence, Id.Ti. 23a;

    ναυπηγίας Plb.1.51.4

    .
    V advantage, profit, Antipho 2.3.3; πᾶν τὸ πῖπτον εἰς διαφορᾶς λόγον, valuables, Agatharch.102.
    VI vote, division, in an assembly,

    δ. ποιήσασθαι IG12(2).526a18

     ([place name] Eresus).
    VII delay, PMagd.11.10 (iii B. C.).
    VIII

    δ. διανοίας

     being beside oneself,

    Dsc.

     Ther.7.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διαφορά

  • 24 θήγω

    θήγω, [dialect] Dor. [full] θάγω [pron. full] [ᾱ] Ar.Lys. 1256: [tense] fut.
    A

    θήξω E.Cyc. 242

    : [tense] aor.

    ἔθηξα Pi.O.10(11).20

    , E.Or.[51]:—[voice] Med., [tense] aor. ἐθηξάμην (v. infr.):—[voice] Pass., [tense] pf. τέθηγμαι (v. infr.):—poet. Verb (used by X. and later, v. infr.), sharpen, whet, Hom. (only in Il.),

    θήγων λευκὸν ὀδόντα 11.416

    , cf. 13.475, Hes.Sc. 388;

    ὀδόντα Ar.Ra. 815

     (hex.);

    γένυν E.Ph. 1380

    ; θ. φάσγανον, ξίφος, μαχαίρας, A.Ag. 1262, E.Or. 1036, Cyc. 242;

    ξίφη Onos.28

    ;

    ὀϊστούς Jul.Or.7.229a

    :—[voice] Med., δόρυ θηξάσθω let him whet his spear, Il.2.382, cf. Phanocl.1.8.
    II intr., ὀργὴ γέροντος.. ἐν χειρὶ θήγει σὺν τάχει δ' ἀμβλύνεται dub. in S.Fr. 894.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θήγω

  • 25 κρᾶσις

    κρᾶσις εως, ἡ ([dialect] Ion. [full] κρῆσις Hp.Vict.1.32): ([etym.] κεράννυμι):—
    A mixing, blending of things which form a compound, as wine and water, opp. mechanical mixture (defined as an εἶδος μίξεως in which the constituents are liquids, Arist.Top. 122b26, cf. Stoic.2.153; περὶ κράσεως, title of work by Alex.Aphr.): first in A.,

    τὴν δευτέραν γε κ. ἥρωσιν νέμω Fr.55

    , cf. Staphyl.9, Ath.10.426b (pl.); κράσεις ἠπίων ἀκεσμάτων modes of compounding.., A. Pr. 482;

    ἡ τῶν ἐναντίων κ. Pl. Lg. 889c

    ;

    τὴν τῶν νεύρων φύσιν ἐξ ὀστοῦ καὶ σαρκὸς κράσεως.. συνεκεράσατο Id.Ti. 74d

    ;

    ἐκ κράσεως πρὸς ἄλληλα Id.Tht. 152d

    ;

    τὴν ἁρμονίαν κ. καὶ σύνθεσιν ἐναντίων εἶναι Arist. de An. 407b31

    ;

    χρωμάτων ἀκριβὴς κ. Luc.Zeux.5

    , cf. Arist.Col. 792a4.
    2 temperature of the air, κρᾶσιν ὑγρὰν οὐκ ἔχων [αἰθήρ] E.Fr.779.2; τὰς ὥρας κ. ἔχειν τοιαύτην ὥστε .. Pl.Phd. 111b, cf. Poll.6.178; ἡ κ. τῶν ὡρέων temperate climate, Hp. Aër.12; ὅσα περὶ κράσεις climates, Arist.Pr.lib.xivtit.
    3 temperament, of the body or mind, κ. σώματος ib. 871a24, cf. 953a30; διανοίας ib. 909a17; κ. μελαγχολική ib. 954b8: pl.,

    αἱ τῶν σωμάτων κράσιες Ti.Locr.103a

    , cf. Plot.3.1.6: so in Medic., Hp.Nat.Hom.4, etc.; περὶ κράσεων, title of work by Galen.
    4 metaph., combination, union,

    κ. καὶ ἁρμονία τούτων ἡ ψυχή Pl.Phd. 86b

    , cf. 59a;

    μουσικῆς καὶ γυμναστικῆς κ. Id.R. 441e

    , etc.
    5 Gramm., crasis, i.e. the combination of the vowels of two syllables into one long vowel or diphthong, e.g. τοὔνομα for τὸ ὄνομα, ἁνήρ for ὁ ἀνήρ, τἆρα for τοι ἄρα, A.D.Adv.128.2, EM822.56, etc.; also, synaeresis of vowels, e.g. εὖ for ἐΰ, ib.392.54; but opp. ἔκθλιψις and συναίρεσις, An.Ox.1.371.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κρᾶσις

  • 26 παραλλαλή

    A passing from hand to hand, transmission,

    πυρὸς παραλλαγαί A.Ag. 490

     ; change of position, movement, τὸ τάχος τῆς π., of the sun's apparent motion, Str.17.3.10.
    b Astrol., of a heavenly body, passing beyond the degree occupied by another, Antioch.Astr.in Cat.Cod.Astr.8(3).113.
    3 distortion of the vertebrae, Hp.Art.48 ; contortion, twisting, of wood, Thphr.HP5.1.12 (pl.).
    4 interchange, διανοίας πρὸς αἴσθησιν π. interchange of intellect and sense, putting one for the other, Pl.Tht. 196c; π. προσώπων, πτώσεως, A.D.Pron.110.3, Synt.214.9.
    II difference between things,

    ποιεῖν τινα π. εὐοσμίας καὶ ἀοσμίας Thphr.HP6.6.5

     ;

    μεγάλας τὰς π. ποιεῖσθαι περί τι Plb.6.7.5

     ; μεγάλην ἔχειν π. D.S.5.37, cf. Plot.3.1.5 ;

    ἡ π. βραχεῖα Phld.Po.2.5

     ;

    ἡ π. ἡ [τοῦ ἀνθρώπου] πρὸς τὰ ἄλογα Arr.Epict.2.8.3

     ; κάλλους πρὸς αἶσχος ib.2.23.32.
    III variety, variation, Thphr.HP2.3.2 ;

    μεγεθῶν Epicur.Ep.1p.15U.

     (pl.), al., cf. Chrysipp.Stoic.3.182, Ep.Jac.1.17, Cleom.1.7 ;

    γραμμῶν καὶ γωνιῶν Theol.Ar.63

     ; change of meaning,

    παραλλαγῶν κατὰ σύμβολον γινομένων Chrysipp.Stoic.2.258

    , cf. 3.33.
    IV frenzy, madness,

    ἐν π. γενέσθαι LXX 4 Ki.9.20

     ; π. ψυχῆς perturbation of soul, Iamb.VP 25.111.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παραλλαλή

  • 27 παράστασις

    I ([etym.] παρίστημι) putting aside, removal, esp. relegation, banishment,

    π. ἐπὶ τὰ τῆς χώρας ἔσχατα Pl.Lg. 855c

     ; ἀποδημητικὰς ποιεῖσθαι τὰς π. αὐτῶν, i.e. to ostracize them, Arist.Pol. 1308b19 ; παράστασις· φυγή, καὶ τὸ φυγαδεῦσαι παραστήσασθαι, Hsch.
    2 display, exposure for sale, Arist.Pol. 1258b23.
    3 generally, setting forth, exhibition, manifestation, εἰς τύπωσιν καὶ π. Phld.Rh.2.34 S. ; πρὸς παράστασίν τινος placing before one, representation, Arr.Epict.2.19.1, Corn. ND12, Sor.Vit.Hp. 12, cf. Porph.Antr.4, Procl. in Prm.p 504 S., Dam. Pr.46, 301 ;

    κατὰ ἀπόφασιν ὧν οὐκ ἔστιν, οὐ κατὰ παράστασιν ὧν ἐστι προσηγόρευται Porph.Sent.19

    .
    b εἰς π. τινός in proof of, Gal.1.149.
    4 placing beside, D.C.42.48.
    5 production in court, etc.,

    π. προσώπων POxy.1033.17

     (iv A. D.).
    6 ἡ π. τῶν δημοσίων the provision of public sacrificial victims, i. e. the revenues earmarked for that purpose, SIG562.68 (Paros, iii B. C.).
    II ([etym.] παρίσταμαι) intr., being beside:
    1 position or post near a king, X.Cyr.8.4.5.
    2 arrival, visit,

    στρατηγοῦ POxy. 2139

     (ii/iii A. D.).
    3 assistance, succour, JHS37.101 (Lydia, ii A. D.) ; manifestation of divinity, SIG695.12 (Magn. Mae., ii B. C.) ; αἱ τῶν εἰδώλων π. Placit.5.2.1.
    4 proximity, presence, Dam. Pr. 145, 394 ; ἀνάγκης π. Phld.Acad.Ind.p.54 M.
    5 room, space for standing, οὐχ ἕξει π. Ph.Bel.85.3, cf. D.S.20.91 : in pl., free spaces adjoining a line of wall, SIG1182.5,10( = 936 note, Ephesus, iii B.C.).
    6 pomp, magnificence, LXX 1 Ma. 15.32.
    7 mental excitement, ardour, exaltation,

    μεγίστη π. εἶχέ τινας, ὡς δικαίως πράττοντας Plb.5.9.6

     ;

    μετὰ παραστάσεως ἠσπάζετο Id.10.5.4

    .
    b desperate courage, ὁρμὴ καὶ π. Id.3.63.14 ;

    μετὰ παραστάσεως ἠγωνίζοντο Id.16.33.2

     ;

    ἡ ἐν ταῖς βασάνοις π. τῆς ψυχῆς D.S.10.17

    , cf. J.BJ2.20.7.
    c fury, desperation, τὸ λυποῦν ἤγαγ' ἐς π. Antiph.104, cf. Plb.8.21.4, 9.40.4 ;

    ἡ π. τῆς διανοίας Id.3.84.9

    .
    d propensity, desire, ψυχῆς πονηρᾶς δυσσεβὴς π. Men.540.8 ; ἄλογος π. Epicur.Ep. 1p.30U. ;

    π. πρός τινα Id.Fr. 138

     ;

    π. ψυχῆς πρὸς ἐλευθερίαν D.S.33.16

     ; impulse, Plu.2.589a ; ἡ π. τῆς ψυχῆς, as gloss on λῆμα, Ps.-Hdn.Gr. post Moer.p.470 P.
    III as law-term, money deposit, court fee on entering certain public suits, And.1.120, Is.3.47, Dem.Phal.Fr.7 J. ;

    π., μία δραχμή Men.327

    , cf. Com.Adesp.778, Harp. s.v.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παράστασις

  • 28 πηδάλιον

    πηδάλι-ον [ᾰ], τό, ([etym.] πηδόν)
    A steering-paddle, rudder, Hom., only in Od.;

    π. μετὰ χερσὶ.. νηὸς ἔχοντα 3.281

     ;

    π. ποιήσατο, ὄφρ' ἰθύνοι 5.255

     ; πηδαλίῳ ἰθύνετο τεχνηέντως ἥμενος ib. 270 ; π. δὲ ἐκ χειρῶν προέηκε ib. 315 ; π. δὲ ἓν ποιεῦνται (sc. Αἰγύπτιοι)

    καὶ τοῦτο διὰ τῆς τρόπιος διαβύνεται Hdt.2.96

    ; Greek ships had a pair, hence in pl., of a single ship, Id.4.110, Cratin.139, Ar.Eq. 542, Diph.43.11; πηδάλια ζεύγλαισι (cross-bars)

    παρακαθίετο E.Hel. 1536

    ; ἀνέντες τὰς ζευκτηρίας τῶν π. Act.Ap.27.40; πηδάλια εἶχε τέτταρα τριακονταπήχη, of the τεσσαρακοντήρης of Ptolemy IV, Callix.1 : metaph. in Com., [

    γυνὴ].. οὐδὲ μικρὸν πείθεται ἑνὶ πηδαλίῳ Theophil.6

     : prov., π. κρεμάσαι to retire from a seafaring life, Ar.Av. 711.
    2 metaph., ἱππικὰ π., of reins, A.Th. 206(lyr.);

    νώμα δικαίῳ π. στρατόν Pi.P.1.86

     ;

    τὰ π. τῆς διανοίας Pl.Clit. 408b

    .
    II in pl., of the oars by which the nautilus is said to steer himself, Arist.HA 622b13 ; of the long hind legs of the locust and grasshopper, ib. 532a29, 535b12, cf. IA 710a3.
    III = πολύγονον ἄρρεν, Ps.-Dsc.4.4.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πηδάλιον

  • 29 ἐκπίπτω

    ἐκπίπτω, [tense] fut. - πεσοῦμαι: [tense] aor. ἐξέπεσον: [tense] pf. ἐκπέπτωκα:—
    A fall out of,

    δίφρου Il.5.585

     ;

    ἵππων 11.179

     ;

    ἀντύγων ἄπο E.Ph. 1193

    , etc.: c. dat. pers.,

    τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός Il.15.465

     ; θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ fell from his eyes, 2.266 : abs., fall out, 23.467 ; fall down, of trees, Thphr.HP9.2.7 ;

    οἱ λεγόμενοι ἀστέρες ἐκπίπτειν

     meteors,

    Epicur. Ep.2p.54U.

    —After Hom., in various relations, freq. as [voice] Pass. of ἐκβάλλω :
    1 of seafaring men, to be cast ashore,

    ἐκ δ' ἔπεσον θυμηγερέων Od.7.283

     ;

    ἐ. τῇσι νηυσὶ ἐς Ἰηπυγίην Hdt.3.138

     ;

    πρὸς τὰς πέτρας Id.8.13

     ;

    πρὸς πέτραις E.Hel. 1211

     ; ναυαγὸν ἐ. ib. 539 ;

    ἐ. πρὸς τὴν χώραν Pl.Lg. 866d

     ; of things, suffer shipwreck, X.An.7.5.13 ; of fish, to be cast up, Arist.HA 601b32.
    2 fall from a thing, i.e. be deprived of it,

    ἐκ πολλῶν καὶ εὐδαιμόνων ἐς πτωχηΐην Hdt.3.14

    , cf.Lys.Fr.1.1 ; τυραννίδος, ἀρχῆς, A.Pr. 756, 757 ;

    [ἀπὸ] τῶν ἐλπίδων Th.8.81

     ;

    ἐκ τῆς δόξης Isoc.5.64

     ;

    τῶν ὑπαρχόντων Phld.Ir.p.51

     W.
    3 to be driven out,

    [ἐκ τῆς ἀκροπόλιος] Hdt.5.72

     ; to be banished,

    ἐ. ἐκ τῆς πατρίδος Id.1.150

    , cf. 6.121 ;

    ἐ. χθονός S.OC 766

    , cf. Aj. 1177 ;

    ἐ. πολέμῳ ἢ στάσει Th.1.2

     ;

    γυμνὸς θύραζ ἐξέπεσον Ar.Pl. 244

     ; ὑπό τινος by a person,

    ἐκ Πελοποννήσου ὑπὸ Μήδων Hdt.8.141

     ;

    ὑπὸ τοῦ πλήθους Th.4.66

    , cf. Inscr.Prien.37.71 ;

    πρός τινος A.Pr. 948

    , S.Ant. 679 :—in Th.7.50 the prep. ἐς is corrupt.
    4 of limbs, to be dislocated, Hp.Art.8, etc. ; of flesh, mortify and separate itself, Id.Fract. 27 ; so ἐ. ὀδόντες, πτερά, Arist.GA 745b6, HA 519a26, etc. ; of atoms,

    ἐκπεσοῦσαι κατέψυξαν Epicur.Fr.60

    .
    5 go forth, sally out, Hdt.9.74 ;

    ἐκ τοῦ σταυρώματος X.HG4.4.11

     : abs., Id.An.5.2.17 ; of rays, issue forth, Alex. Aphr. de An.127.31.
    6 come out, of votes, X.Smp.5.10 ; turn out, happen, Vett.Val.70.27, al.
    7 escape, Th.6.95.
    8 of oracles, issue,

    χρησμὸς ἐκπίπτει Luc.Alex.43

    , etc. ;

    ἐκπεσεῖν φωνὴν ἐξ ἄλσους Plu.Publ.9

     ; to be published, become known,

    εἰς ἀνθρώπους ἀπαιδεύτους Pl.Ep. 314a

     ;

    φήμη ἐ. ἐς τοὺς Ἕλληνας Plu.Cleom.5

     : abs.,

    ἀπόκρισις ἐ. Plb.30.32.10

    .
    b digress, Isoc.12.88 ;

    ἐ. ἐκ τοῦ λόγου Aeschin. 2.34

     ; but ἐ. τῆς διανοίας miss the sense, Olymp.in Mete.7.26 ; fall outside of a class, Alex.Aphr. de An.169.17.
    10 of things, escape one unawares,

    φασὶν ἐκπεσεῖν αὐτούς Arist.EN 1111a9

    , cf. Plu.Per.8 ;

    ἐ. τὴν αἴσθησιν Alex.Aphr. in Sens. 147.18

     ; of reason, fail, be lacking, Arist.MM 1202a3.
    11 degenerate,

    εἰς ἀλλότριον ἦθος Pl.R. 497b

     ; εἰς τὴν Φρυγιστὶ ἁρμονίαν slip into.., Arist.Pol. 1342b11 : abs., come to naught, Ep.Rom.9.6 ; to be dilapidated, IG22.204.74.
    12 of actors or dramatic pieces, to be hissed off the stage, D.18.265, Arist.Po. 1456a18, 1459b31 : so of orators, Pl.Grg. 517a, cf.Phlb. 13d.
    13 ἐ. ἑαυτοῦ lose one's self-control, Philostr.VA3.36 ; ἐ. σκοποῦ miss the mark, ib.8.7.
    14 of things, arise from,

    ἔκ τινος A.D.Adv.136.3

    .
    15 of money, cease to be current, IG7.303.14 (Oropus, iii B.C.).
    16 run to excess,

    δι' ἀοριστίαν Epicur.Sent.Vat.63

     ;

    [ὁ πλοῦτος] εἰς ἄπειρον ἐ. Id.Sent.15

    , cf.Luc.JConf.7.
    b Geom., as [voice] Pass. of ἐκβάλλω, to be produced, Archim.Spir.14.
    17 die,

    χθὼν ἐκπιπτόντων Not.Scav.1923.35

     (unless, = rubbish heap).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐκπίπτω

  • 30 ἐξημερόω

    A tame or reclaim entirely, χῶρον [ἀκανθώδη] Hdt.1.126; ἐ. γαῖαν free the land from wild beasts, etc., E.HF20, 852; reclaim wild plants,

    κοτίνους εἰς σνκᾶς ἐ. Plu.Fab.20

    , cf. Thphr.HP2.2.12 ([voice] Pass.), al.: metaph., soften, humanize,

    τὸ τῆς ψυχῆς ἀτέραμνον Plb.4

    . 21.4;

    διανοίας Ph.2.402

    ;

    τὰς τῶν ἠθῶν καὶ παθῶν ὕλας LXX 4 Ma.1.29

    ;

    αὑτὸν διὰ παιδείας Plu.Num.3

    ;

    τὴν νῆσον ἐξηγριωμένην ὑπὸ κακῶν.. ἐξημέρωσε Id.Tim.35

    , cf. Parth.20.1; ἡ ἐξημερωμένη ἐν τοῖς νῦν χρόνοις ἀναστροφή our present civilized life, Phld.Sto.339.19.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐξημερόω

  • 31 ἐπιβολή

    A throwing or laying on,

    ἱματίων Th.2.49

     (pl.); χειρῶν σιδηρῶν, of grappling-irons, Id.7.62 (pl.);

    τῶν χρωμάτων Luc.Zeux.5

    ; σημείων affixing of seals, Id.Tim. 13; χειρῶν ἐπιβολαὶ ἐγίνοντο a fray arose, D.H.10.33.
    b. χειρῶν ἐπιβολή massage, Gal.6.92; without χειρῶν, σκληρὰ ἐ. ib.101, cf. 176.
    2. metaph., ἐ. τῆς διανοίας application of the mind to a thing, Epicur.Ep.1pp.5,12 U.(pl.), Ph.1.230 (pl.), Plot.2.4.10; αἱ ἐ.

    τῶν νοημάτων Philostr.VS2.18

    ; ἐξ ἐπιβολῆς πάνυ very scrupulously, Antyll. ap. Orib.45.25.5.
    b. act of direct apprehension, Epicur.Ep.1p.3U.: pl., ib.p.4U.;

    ἡ ἐκ τῶν ἐ. ταραχή Phld.D.1.14

    ;

    ἐπί τι Epicur. Fr. 255

    , cf.Plot.1.6.2; intuition, [τῇ ψυχῇ] τὴν ἐπιβολὴν ἀθρόαν ἀθρόων

    γίνεσθαι Id.4.4.1

    ; [

    γνῶσις] ἐφάψεται τοῦ ἑνὸς κατὰ ἐπιβολήν Dam.Pr. 25

     bis; opp. συλλογισμός, ibid.
    c. conception, notion, Iamb.Comm. Math.1, cf.9, Dam.Pr. 258 (pl.); point of view, ib. 201, 396, al.; doctrine, ἡ τοῦ Συριανοῦ θαυμασία ἐ. ib. 270: pl., principles, Ael.Tact.21.1.
    d. impulse, Stoic.3.41, 149; ἐ. φιλοποιίας ib.96.
    3. setting upon a thing, design, attempt, enterprise, v.l. in Th.3.45: c. gen., ἡ ἐ. τῆς ἱστορίας writing history, Plb.1.4.2; τῶν ὅλων acquisition of empire, Id.1.3.6, cf.5.95.1; κατασκευασμάτων ἐπιβολαί designs, Plu.Per.12; ἐξ ἐπιβολῆς designedly, D.S.13.27.
    4. hostile attempt, assault, Plb.6.25.7 (pl.), cj. for - βουλάς in Th.1.93.
    5. application of name to thing, Procl.in Cra.p.109 P., al.
    II. that which is laid on, ἐπιβολαὶ πλίνθων courses of bricks, Th.3.20; βυρσῶν layers of hide, Luc.Nav.4; superstructure, gallery, Ph.Bel.80.36 (pl.); λεπιδοειδεῖς ἐπιβολαί the squamous commissures of the skull, Gal.10.452.
    2. penalty, fine, IG12.84.29 (pl.), Ar.V. 769;

    ἐπιβολὴν ἐπιβάλλειν Lys.20.14

     (pl.), X. HG1.7.2, etc.;

    ἐπιβολὰς ὀφλεῖν And.1.73

    ; ἡ ἐ. τῆς βουλῆς the penalty imposed by the council, Aeschin.2.93; ἐξ ἐπιβολῆς in consequence of infliction of a fine, Lys.6.21.
    3. requisition, number of men required, Plb.3.106.3; impost, public burden, Plu.Cat.Ma.18 (pl.), cf. Procop.Arc.23;

    τῆς λαογραφίας PTeb.391.19

     (i A.D.); requisition of corn, PFay.81.9 (ii A.D.).
    b. additional quantity, IG22.1672.285,297.
    2.

    ἐ. χώματος

     embankment,

    PPetr.3p.80

     (iii B.C.).
    3. cloak, POxy.298.9 (i A.D.), etc.
    IV. Rhet., = ἐπαναφορά, Phoeb.Fig.2.4, Rut.Lup.1.7.
    2. introduction, approach to a subject, Hermog.Id.1.3; ἐ. τοῦ ῥυθμοῦ ib.2.1.
    3. power, `grasp', of style or treatment, χάρις καὶ ἐ. D.Chr.18.14; general survey, consideration, Ptol.Tetr. 204; Ἀλεξάνδρου τὴν ἐν ταῖς παρατάξεσιν ἐ. Ael. Tact.Praef.6.
    4. `trimmings', ornament, τὸ ἀφαιρεῖν τὰς ἐ. καὶ

    αὐτοῖς χρῆσθαι τοῖς ὀνόμασι Aristid.Rh.p.522S.

    V. in Alchemy, `projection', i.e. chemical reaction intended to produce transmutation, Syn.Alch.p.58B. (pl.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιβολή

  • 32 παρίημι

    παρίημι fut. παρήσω LXX; 2 aor. inf. παρεῖναι; pf. pass. παρεῖμαι LXX; pass. ptc. παρειμένος (Hom.+)
    ① to avoid doing someth., neglect (Pind., Hdt. et al.; 4 Macc 5:29) τὶ someth. (Jos., Bell. 2, 202, Ant. 8, 218) ταῦτα ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ παρεῖναι Lk 11:42 (v.l. ἀφεῖναι et al.; cp. πάρεσις).
    ② to be weak, let fall at the side, slacken, weaken pf. pass. ptc. weakened, listless, drooping (Eur. et al.; Pla., Leg. 11, 931d; Diod S 14, 105, 2 τὰ σώματα παρειμένοι; Plut., Mor. 102a; LXX; TestJob 18:4 παρειμένη τὰς ὀσφύας; ApcMos 26 τοὺς παρειμένους τῇ καρδίᾳ; Philo, in Flacc. 10 διανοίας παρειμένης; Jos., Ant. 6, 35) παρειμέναι χεῖρες (Sir 2:12; cp. Jos., Ant. 13, 343; Cornutus 16 p. 23, 18): w. παραλελυμένα γόνατα (as Is 35:3; Sir 25:23) Hb 12:12.
    ③ to be lax in effort, careless, indolent pf. pass. ptc. w. νωθρός (as Sir 4:29) 1 Cl 34:1. (W. ἀργός) π. ἐπὶ πᾶν ἔργον ἀγαθόν careless in every good work 34:4.—M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > παρίημι

  • 33 ἀναζώννυμι

    ἀναζώννυμι (ζώννυμι ‘to gird’) 1 aor. mid. ἀνεζωσάμην (Didym. Gramm. [I B.C./I A.D.] in Athen. 4, 17, 139e; Pr 31:17 τὴν ὀσφύν; Judg 18:16 B; Philo, Leg. All. 2, 28; 3, 153) bind up, gird up, lit. of long garments to facilitate work or walking (Dio Chrys. 55 [72], 2 ἀνεζωσμένοι; Achilles Tat. 8, 12, 1; Judg 18:16 cod. B ἀνεζωσμένοι; Lat. alte praecinctus), then fig. ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας ὑμῶν when you have girded the loins of your mind, i.e. prepared for action 1 Pt 1:13; Pol 2:1.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀναζώννυμι

  • 34 ἐκ

    ἐκ, before vowels ἐξ, prep. w. gen. (Hom.+; s. lit. s.v. ἀνά and εἰς beg.)
    ① marker denoting separation, from, out of, away from
    ⓐ w. the place or thing fr. which separation takes place. Hence esp. w. verbs of motion ἀναβαίνω, ἀναλύω, ἀνίστημι, ἐγείρομαι, εἰσέρχομαι, ἐκβάλλω, ἐκπορεύομαι, ἐξέρχομαι, ἔρχομαι, ἥκω, καταβαίνω, μεταβαίνω, ῥύομαι, συνάγω, φεύγω; s. these entries. καλεῖν ἐξ Αἰγύπτου Mt 2:15 (Hos 11:1); ἐκ σκότους 1 Pt 2:9. αἴρειν ἐκ τ. κόσμου J 17:15. ἐξαλείφειν ἐκ τῆς βίβλου Rv 3:5 (Ex 32:32f; Ps 68:29). ἀποκυλίειν τ. λίθον ἐκ τ. θύρας Mk 16:3; cp. J 20:1; Rv 6:14; σῴζειν ἐκ γῆς Αἰγ. Jd 5; διασῴζειν ἐκ τ. θαλάσσης Ac 28:4. παραγίνεσθαι ἐξ ὁδοῦ arrive on a journey (lit. from, i.e. interrupting a journey) Lk 11:6; fig. ἐπιστρέφειν ἐξ ὁδοῦ bring back fr. the way Js 5:20; cp. 2 Pt 2:21. ἐκ τῆς χειρός τινος (Hebraistically מִיַּד פּ׳, oft. LXX; s. B-D-F §217, 2; Rob. 649) from someone’s power ἐξέρχεσθαι J 10:39; ἁρπάζειν 10:28f (cp. Plut., Ages. 615 [34, 6] ἐκ τῶν χειρῶν τῶν Ἐπαμινώνδου τ. πόλιν ἐξαρπάσας; JosAs 12:8 ἅρπασόν με ἐκ χειρὸς τοῦ ἐχθροῦ); ἐξαιρεῖσθαι Ac 12:11 (cp. Aeschin. 3, 256 ἐκ τ. χειρῶν ἐξελέσθαι τῶν Φιλίππου; Sir 4:9; Bar 4:18, 21 al.); ῥύεσθαι Lk 1:74; cp. vs. 71 (Ps 105:10; Wsd 2:18; JosAs 12:10); εἰρυσταί σε κύριος ἐκ χειρὸς ἀνόμου AcPlCor 1:8 (cp. ἐκ τούτων ἄπαντων PsSol 13:4).—After πίνειν, of the object fr. which one drinks (X., Cyr. 5, 3, 3): ἐκ τ. ποτηρίου Mt 26:27; Mk 14:23; 1 Cor 11:28; cp. 10:4; J 4:12. Sim. φαγεῖν ἐκ τ. θυσιαστηρίου Hb 13:10.
    ⓑ w. a group or company fr. which separation or dissociation takes place (Hyperid. 6, 17 and Lucian, Cyn. 13 ἐξ ἀνθρώπων) ἐξολεθρεύειν ἐκ τοῦ λαοῦ Ac 3:23 (Ex 30:33; Lev 23:29). συμβιβάζειν ἐκ τ. ὄχλου 19:33; ἐκλέγειν ἐκ τ. κόσμου J 15:19; cp. Mt 13:41, 47; Ac 1:24; 15:22; Ro 9:24. For ἐκ freq. ἐκ μέσου Mt 13:49; Ac 17:33; 23:10; 1 Cor 5:2; 2 Cor 6:17 (cp. Ex 31:14).—ἀνιστάναι τινὰ ἔκ τινων Ac 3:22 (Dt 18:15); ἐκ νεκρῶν 17:31. ἐγείρειν τινὰ ἐκ νεκρῶν J 12:1, 9, 17; Ac 3:15; 4:10; 13:30; Hb 11:19; AcPlCor 2:6; ἀνίστασθαι ἐκ νεκρῶν Ac 10:41; 17:3; ἀνάστασις ἐκ νεκρ. Lk 20:35; 1 Pt 1:3; cp. Ro 10:7. Also s. ἠρεμέω.
    ⓒ of situations and circumstances out of which someone is brought, from: ἐξαγοράζειν ἔκ τινος redeem fr. someth. Gal 3:13; also λυτροῦν (cp. Sir 51:2) 1 Pt 1:18; σῴζειν ἔκ τινος save fr. someth. J 12:27; Hb 5:7; Js 5:20 (Od. 4, 753; MLetronne, Recueil des Inscr. 1842/8, 190; 198 σωθεὶς ἐκ; SIG 1130, 1f; UPZ 60:6f [s. διασῴζω]; PVat A, 7 [168 B.C.]=Witkowski 36, 7 διασεσῶσθαι ἐκ μεγάλων κινδύνων; Sir 51:11; EpJer 49; JosAs 4:8 ἐκ τοῦ … λιμοῦ); ἐξαιρεῖσθαι Ac 7:10 (cp. Wsd 10:1; Sir 29:12). τηρεῖν ἔκ τινος keep from someth. Rv 3:10; μεταβαίνειν ἔκ τινος εἴς τι J 5:24; 1J 3:14; μετανοεῖν ἔκ τινος repent and turn away fr. someth. Rv 2:21f; 9:20f; 16:11. ἀναπαύεσθαι ἐκ τ. κόπων rest fr. one’s labors 14:13. ἐγείρεσθαι ἐξ ὕπνου wake fr. sleep (Epict. 2, 20, 15; Sir 22:9; cp. ParJer 5:2 οὐκ ἐξυπνίσθη ἐκ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ) Ro 13:11. ζωὴ ἐκ νεκρῶν 11:15. ζῶντες ἐκ νεκρῶν people who have risen fr. death to life 6:13 (cp. Soph., Oed. R. 454; X., An. 7, 7, 28; Demosth. 18, 131 ἐλεύθερος ἐκ δούλου καὶ πλούσιος ἐκ πτωχοῦ γεγονώς; Palaeph. 3, 2). S. ἀνάστασις 2b.
    ⓓ of pers. and things with whom a connection is severed or is to remain severed: τηρεῖν αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ keep them fr. the evil one J 17:15; cp. Ac 15:29. Pregnant constr.: ἀνανήφειν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος 2 Ti 2:26. νικᾶν ἔκ τινος free oneself from … by victory Rv 15:2 (for possible Latinism s. reff. to Livy and Velleius Paterculus in OLD s.v. ‘victoria’; but s. also RCharles, ICC Rv II, 33). ἐλεύθερος ἐκ 1 Cor 9:19 (cp. Eur., Herc. Fur. 1010 ἐλευθεροῦντες ἐκ δρασμῶν πόδα ‘freeing our feet from flight’ [=we recovered from our flight]). καθαρός εἰμι ἐγὼ ἐξ αὐτῆς I practiced abstinence with her GJs 15:4.
    ② marker denoting the direction fr. which someth. comes, from καταβαίνειν ἐκ τοῦ ὄρους (Il. 13, 17; X., An. 7, 4, 12; Ex 19:14; 32:1 al.; JosAs 4:1 ἐκ τοῦ ὑπερῴου) Mt 17:9. θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται Lk 21:18. ἐκπίπτειν ἐκ τ. χειρῶν Ac 12:7. διδάσκειν ἐκ τοῦ πλοίου Lk 5:3. ἐκ τῆς βάτου χρηματισμοῦ διδομένου 1 Cl 17:5 (cp. Just., A I, 62:3). ἐκ τῆς πρύμνης ῥίψαντες τὰς ἀγκύρας Ac 27:29. κρέμασθαι ἔκ τινος (Hom. et al.; 1 Macc 1:61; 2 Macc 6:10; Jos., Ant. 14, 107) 28:4. ἐκ ῥιζῶν to (lit. from) its roots (Job 28:9; 31:12) Mk 11:20; B 12:9.—Since the Greek feeling concerning the relation betw. things in this case differed fr. ours, ἐκ could answer the question ‘where?’ (cp. Soph., Phil. 20; Synes., Ep. 131 p. 267a ἐκ τῆς ἑτέρας μερίδος=on the other side; BGU 975, 11; 15 [45 A.D.]; PGM 36, 239; LXX; JosAs 16:12 εἱστήκει … ἐξ εὐωνύμων; 22:7) ἐκ δεξιῶν at (on) the right (δεξιός 1b) Mt 20:21, 23; 22:44 (Ps 109:1); 25:33; Lk 1:11; Ac 2:25 (Ps 15:8), 34 (Ps 109:1); 7:55f; B 11:10. ἐξ ἐναντίας opposite Mk 15:39 (Hdt. 8, 6, 2; Thu. 4, 33, 1; Mitt-Wilck. I/2, 461, 6; Sir 37:9; Wsd 4:20 al.); ὁ ἐξ ἐναντίας the opponent (Sext. Emp., Adv. Phys. 1, 66 [=Adv. Math. 9, 66]; 2, 69 [=Adv. Math. 10, 69], Adv. Eth. 1, 25; Bias in Diog. L. 1, 84) Tit 2:8.—ἐκ τοῦ κατωτάτου ᾅδου … προσευχομένου Ἰωνᾶ AcPlCor 2:30.
    ③ marker denoting origin, cause, motive, reason, from, of
    ⓐ in expr. which have to do w. begetting and birth from, of, by: ἐκ introduces the role of the male (Ps.-Callisth. 1, 9 ἐκ θεοῦ ἔστι; JosAs 21:8 συνέλαβεν Ἀσενὲθ ἐκ τοῦ Ἰωσήφ; Tat. 33, 3 συλλαμβάνουσιν ἐκ φθορέως; Ath. 22, 4 ἐκ τοῦ Κρόνου; SIG 1163, 3; 1169, 63; OGI 383, 3; 5 [I B.C.]) ἐν γαστρὶ ἔχειν ἔκ τινος Mt 1:18. κοίτην ἔχειν ἔκ τινος Ro 9:10; also of the female (SIG 1160, 3; PEleph 1, 9 [311/10 B.C.] τεκνοποιεῖσθαι ἐξ ἄλλης γυναικός; PFay 28, 9 γεννᾶσθαι ἐκ; Demetr.: 722 Fgm. 1, 14 Jac.; Jos., Ant. 1, 191; Ath. 20, 3 ἐξ ἧς παῖς Διόνυσος αὐτῷ) γεννᾶν τινα ἐκ beget someone by (a woman; s. γεννάω 1a) Mt 1:3, 5, etc. ἐκ Μαρίας ἐγεννῄθη AcPlCor 1:14; 2:5; γίνεσθαι ἐκ γυναικός (Jos., Ant. 11, 152; Ar. 9, 7) Gal 4:4; cp. vs. 22f.—γεννᾶσθαι ἐξ αἱμάτων κτλ. J 1:13; ἐκ τ. σαρκός 3:6; ἐκ πορνείας 8:41. ἐγείρειν τινὶ τέκνα ἐκ Mt 3:9; Lk 3:8. (τὶς) ἐκ καρποῦ τ. ὀσφύος αὐτοῦ Ac 2:30 (Ps 131:11). γεννᾶσθαι ἐκ τ. θεοῦ J 1:13; 1J 3:9; 4:7; 5:1, 4, 18 (Just., A I, 22, 2); ἐκ τ. πνεύματος J 3:6 (opp. ἐκ τ. σαρκός). εἶναι ἐκ τοῦ θεοῦ (Menand., Sam. 602 S. [257 Kö.]) J 8:47; 1J 4:4, 6; 5:19; opp. εἶναι ἐκ τ. διαβόλου J 8:44; 1J 3:8 (cp. OGI 90, 10 of Ptolemaeus Epiphanes ὑπάρχων θεὸς ἐκ θεοῦ κ. θεᾶς).
    ⓑ to denote origin as to family, race, city, people, district, etc.: ἐκ Ναζαρέτ J 1:46. ἐκ πόλεως vs. 44. ἐξ οἴκου Lk 1:27; 2:4. ἐκ γένους (Jos., Ant. 11, 136) Phil 3:5; Ac 4:6. ἐκ φυλῆς (Jos., Ant. 6, 45; 49; PTebt I, 26, 15) Lk 2:36; Ac 13:21; 15:23; Ro 11:1. Ἑβρ. ἐξ Ἑβραίων a Hebrew, the son of Hebrews Phil 3:5 (Goodsp., Probs., 175f; on the connotation of ancestral ἀρετή Phil 3:5 cp. New Docs VII 233, no. 10, 5). ἐκ σπέρματός τινος J 7:42; Ro 1:3; 11:1. ἐξ ἐθνῶν Ac 15:23; cp. Gal 2:15. Cp. Lk 23:7; Ac 23:34. ἐκ τ. γῆς J 3:31. For this ἐκ τῶν κάτω J 8:23 (opp. ἐκ τ. ἄνω). ἐκ (τούτου) τ. κόσμου 15:19ab; 17:14; 1J 2:16; 4:5. ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων Mt 21:25; Mk 11:30.—To express a part of the whole, subst.: οἱ ἐξ Ἰσραήλ the Israelites Ro 9:6. οἱ ἐξ ἐριθείας selfish, factious people 2:8. οἱ ἐκ νόμου partisans of the law 4:14; cp. vs. 16. οἱ ἐκ πίστεως those who have faith Gal 3:7, 9; cp. the sg. Ro 3:26; 4:16. οἱ ἐκ περιτομῆς the circumcision party Ac 11:2; Ro 4:12; Gal 2:12. οἱ ἐκ τῆς περιτομῆς Tit 1:10. For this οἱ ὄντες ἐκ περιτομῆς Col 4:11. οἱ ἐκ τ. συναγωγῆς members of the synagogue Ac 6:9. οἱ ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου Ro 16:10f. οἱ ἐκ τῆς Καίσαρος οἰκίας Phil 4:22 (s. Καῖσαρ and οἰκία 3). In these cases the idea of belonging, the partisan use, often completely overshadows that of origin; cp. Dg 6:3.
    ⓒ to denote derivation (Maximus Tyr. 13, 3f φῶς ἐκ πυρός; Ath. 18:3 γένεσιν … ἐξ ὕδατος) καπνὸς ἐκ τ. δόξης τ. θεοῦ Rv 15:8 (cp. EpJer 20 καπνὸς ἐκ τ. οἰκίας). ἡ σωτηρία ἐκ τ. Ἰουδαίων ἐστίν J 4:22. εἶναι ἔκ τινος come, derive from someone or someth. (Jos., Ant. 7, 209) Mt 5:37; J 7:17, 22; 1J 2:16, 21; εἶναι is oft. to be supplied Ro 2:29; 11:36; 1 Cor 8:6 ( Plut., Mor. 1001c); 11:12; 2 Cor 4:7; Gal 5:8. ἔργα ἐκ τοῦ πατρός J 10:32. οἰκοδομὴ ἐκ θεοῦ 2 Cor 5:1; χάρισμα 1 Cor 7:7; δικαιοσύνη Phil 3:9. φωνὴ ἐκ τ. στόματος αὐτοῦ Ac 22:14. Here belongs the constr. w. ἐκ for the subj. gen., as in ἡ ἐξ ὑμῶν (v.l.) ἀγάπη 2 Cor 8:7; ὁ ἐξ ὑμῶν ζῆλος 9:2 v.l.; Rv 2:9 (cp. Vett. Val. 51, 16; CIG II 3459, 11 τῇ ἐξ ἑαυτῆς κοσμιότητι; pap. [Rossberg 14f]; 1 Macc 11:33 χάριν τῆς ἐξ αὐτῶν εὐνοίας; 2 Macc 6:26). ἐγένετο ζήτησις ἐκ τ. μαθητῶν Ἰωάννου there arose a discussion on the part of John’s disciples J 3:25 (Dionys. Hal. 8, 89, 4 ζήτησις πολλὴ ἐκ πάντων ἐγένετο; Appian, Bell. Civ. 2, 24 §91 σφαγή τις ἐκ τῶν στρατιωτῶν ἐγένετο).
    ⓓ of the effective cause by, because of (cp. the ‘perfectivizing’ force of ἐκ and other prepositions in compounds, e.g. Mt 4:7; Mk 9:15. B-D-F §318, 5)
    α. personal in nature, referring to originator (X., An. 1, 1, 6; Diod S 19, 1, 4 [saying of Solon]; Arrian, Anab. 3, 1, 2; 4, 13, 6 of an inspired woman κατεχομένη ἐκ τοῦ θείου; Achilles Tat. 5, 27, 2; SibOr 3, 395; Just.: A I, 12, 5 ἐκ δαιμόνων φαύλων … καὶ ταῦτα … ἐνεργεῖσθαι, also D. 18, 3; Nicetas Eugen. 7, 85 H. ἐκ θεῶν σεσωσμένη; Ps.-Clem., Hom. p. 7, 19 Lag. τὸν ἐκ θεοῦ σοι ἀποδιδόμενον μισθόν): ὠφελεῖσθαι ἔκ τινος Mt 15:5; Mk 7:11. ζημιοῦσθαι 2 Cor 7:9. λυπεῖσθαι 2:2. εὐχαριστεῖσθαι 1:11. ἀδικεῖσθαι Rv 2:11. ἐξ ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλάλησα J 12:49 (cp. Soph., El. 344 οὐδὲν ἐξ σαυτῆς λέγεις).
    β. impersonal in nature (Arrian, Anab. 3, 21, 10 ἀποθνῄσκειν ἐκ τ. τραυμάτων; 6, 25, 4; JosAs 29:8 ἐκ τοῦ τραύματος τοῦ λίθου; POxy 486, 32 τὰ ἐμὰ ἐκ τ. ἀναβάσεως τ. Νίλου ἀπολωλέναι): ἀποθανεῖν ἐκ τ. ὑδάτων Rv 8:11. πυροῦσθαι 3:18. σκοτοῦσθαι 9:2. φωτίζεσθαι 18:1. κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας J 4:6 (Aelian, VH 3, 23 ἐκ τοῦ πότου ἐκάθευδεν). ἔκαμον ἐκ τῆς ὁδοῦ GJs 15:1.
    ⓔ of the reason which is a presupposition for someth.: by reason of, as a result of, because of (X., An. 2, 5, 5; Appian, Bell. Civ. 1, 42 §185 ἐκ προδοσίας; POxy 486, 28f ἐκ τῆς ἐπιστολῆς; Just., A I, 68, 3 ἐξ ἐπιστολῆς; numerous examples in Mayser II/2 p. 388; Philo, De Jos. 184 ἐκ διαβολῆς; Jos., Vi. 430; JosAs 11 παραλελυμένη … ἐκ τῆς πολλῆς ταπεινώσεως; Ar. 8, 6 ἐκ τούτων … τῶν ἐπιτηδευμάτων τῆς πλάνης; Just., A I, 4, 1 ἐκ τοῦ … ὀνόματος; also inf.: 33, 2 ἵνα … ἐκ τοῦ προειρῆσθαι πιστευθῇ 68, 3 al.): δικαιοῦσθαι ἔκ τινος Ro 4:2; Gal 2:16; 3:24; cp. Ro 3:20, 30 (cp. εἴ τις ἐκ γένους [δίκαι]ος=has the right of citizenship by descent [i.e. has the law on his side]: letter of MAurelius 34, ZPE 8, ’71, 170); οὐκ … ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ he does not live because of his possessions Lk 12:15. ἐκ ταύτης τ. ἐργασίας Ac 19:25. ἐξ ἔργων λαβεῖν τὸ πνεῦμα Gal 3:2, 5; cp. Ro 11:6. ἐξ ἀναστάσεως λαβεῖν τ. νεκρούς Hb 11:35. ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας 2 Cor 13:4. τὸ ἐξ ὑμῶν as far as it depends on you Ro 12:18.—ἐκ τοῦ πόνου in anguish Rv 16:10; cp. vs. 11; 8:13.—ἐκ τούτου for this reason, therefore (SIG 1168, 47; 1169, 18; 44; 62f; BGU 423, 17=Mitt-Wilck. I/2, 480, 17) J 6:66; 19:12.
    ⓕ Sim. ἐκ can introduce the means which one uses for a definite purpose, with, by means of (Polyaenus 3, 9, 62 ἐξ ἱμάντος=by means of a thong) ἐκ τοῦ μαμωνᾶ Lk 16:9 (X., An. 6, 4, 9; PTebt 5, 80 [118 B.C.] ἐκ τ. ἱερῶν προσόδων; ParJer 1:7 [of Jerusalem] ἐκ τῶν χειρῶν σου ἀφανισθήτω; Jos., Vi. 142 ἐκ τ. χρημάτων); cp. 8:3.
    ⓖ of the source, fr. which someth. flows or comes:
    α. λαλεῖν ἐκ τ. ἰδίων J 8:44. ἐκ τοῦ περισσεύματος τ. καρδίας Mt 12:34. τὰ ἐκ τ. ἱεροῦ the food from the temple 1 Cor 9:13. ἐκ τ. εὐαγγελίου ζῆν get one’s living by proclaiming the gospel vs. 14.
    β. information, insight, etc. (X., An. 7, 7, 43 ἐκ τῶν ἔργων κατέμαθες; Just., A I, 28, 1 ἐκ τῶν ἡμετέρων συγγραμμάτων … μαθεῖν 34, 2 al.) κατηχεῖσθαι ἐκ Ro 2:18. ἀκούειν ἐκ J 12:34. γινώσκειν Mt 12:33; Lk 6:44; 1J 3:24; 4:6. ἐποπτεύειν 1 Pt 2:12. δεικνύναι Js 2:18 (cp. ἀποδεικνύναι Just., D. 33, 1).
    γ. of the inner life, etc., fr. which someth. proceeds (since Il. 9, 486): ἐκ καρδίας Ro 6:17; 1 Pt 1:22 v.l. (cp. Theocr. 29, 4; M. Ant. 3, 3). ἐκ ψυχῆς Eph 6:6; Col 3:23 (X., An. 7, 7, 43, Oec. 10, 4; Jos., Ant. 17, 177; 1 Macc 8:27). ἐκ καθαρᾶς καρδίας 1 Ti 1:5; 2 Ti 2:22; 1 Pt 1:22. ἐξ ὅλης τ. καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τ. ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τ. διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τ. ἰσχύος σου Mk 12:30; cp. Lk 10:27 (Dt 6:5; cp. Wsd 8:21; 4 Macc 7:18; Epict. 2, 23, 42 ἐξ ὅλης ψυχῆς). ἐκ πίστεως Ro 14:23; cp. 2 Cor 2:17. Also of circumstances which accompany an action without necessarily being the source of it: γράφειν ἐκ πολλῆς θλίψεως write out of great affliction 2 Cor 2:4; Phil 1:17.
    ⓗ of the material out of which someth. is made (Hdt. 1, 194; Pla., Rep. 10, 616c; OGI 194, 28 [42 B.C.] a statue ἐκ σκληροῦ λίθου; PMagd 42, 5 [221 B.C.]=PEnteux 83, 5; POxy 707, 28; PGM 13, 659; Wsd 15:8; 1 Macc 10:11; Jdth 1:2; En 99:13; JosAs 3:9; Just., A I, 59, 1) of, from στέφανος ἐξ ἀκανθῶν Mt 27:29; J 19:2; cp. 2:15; 9:6; Ro 9:21; 1 Cor 15:47; Rv 18:12; 21:21; perh. also 1 Cor 11:12 ἡ γυνὴ ἐκ τοῦ ἀνδρός.
    ⓘ of the underlying rule or principle according to, in accordance with (Hdt., Pla. et al. [Kühner-G. I 461g], also OGI 48, 12 [III B.C.] ἐκ τ. νόμων; PEleph 1, 12 [312/11 B.C.] ἐκ δίκης; PPetr III, 26, 9 ἐκ κρίσεως; LXX, e.g. 1 Macc 8:30; Jos., Ant. 6, 296 ἐκ κυνικῆς ἀσκήσεως πεποιημένος τὸν βίον) ἐκ τ. λόγων Mt 12:37 (cp. Wsd 2:20). ἐκ τ. στόματός σου κρινῶ σε by what you have said Lk 19:22 (cp. Sus 61 Theod.; also X., Cyr. 2, 2, 21 ἐκ τ. ἔργων κρίνεσθαι). ἐκ τῶν γεγραμμένων on the basis of things written Rv 20:12. ἐκ τ. καλοῦντος Ro 9:12. ἐκ τ. ἔχειν in accordance w. your ability 2 Cor 8:11. ἐξ ἰσότητος on the basis of equality vs. 13.
    ④ marker used in periphrasis, from, of
    ⓐ for the partitive gen. (B-D-F §164, 1 and 2; 169; Rob. 599; 1379).
    α. after words denoting number εἷς, μία, ἕν (Hdt. 2, 46, 2 ἐκ τούτων εἷς; POxy 117, 14ff [II/III A.D.] δύο … ἐξ ὧν … ἓν ἐξ αὐτῶν; Tob 12:15 BA; Sir 32:1; Jos., Bell. 7, 47; JosAs 20:2 ἐκ τῶν παρθένων μία Just., D. 126, 4) Mt 10:29; 18:12; 22:35; 27:48; Mk 9:17 al.; εἷς τις J 11:49; δύο Mk 16:12; Lk 24:13; J 1:35; 21:2. πέντε Mt 25:2. πολλοί (1 Macc 5:26; 9:69) J 6:60, 66; 7:31; 11:19, 45. οἱ πλείονες 1 Cor 15:6. οὐδείς (Epict. 1, 29, 37; 1 Macc 5:54; 4 Macc 14:4; Ar. 13, 6; Just., D. 16, 2) J 7:19; 16:5. χιλιάδες ἐκ πάσης φυλῆς Rv 7:4.
    β. after the indef. pron. (Plut., Galba 1065 [27, 2]; Herodian 5, 3, 9; 3 Macc 2:30; Jos., Vi. 279) Lk 11:15; J 6:64; 7:25, 44, 48; 9:16; 11:37, 46 al. Also after the interrog. pron. Mt 6:27; 21:31; Lk 11:5; 12:25; 14:28 al.
    γ. the partitive w. ἐκ as subj. (2 Km 11:17) εἶπαν ἐκ τ. μαθητῶν αὐτοῦ J 16:17.—Rv 11:9. As obj., pl. Mt 23:34; Lk 11:49; 21:16; 2J 4 (cp. Sir 33:12; Jdth 7:18; 10:17 al.).
    δ. used w. εἶναι belong to someone or someth. (Jos., Ant. 12, 399) καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ you also belong to them Mt 26:73; cp. Mk 14:69f; Lk 22:58; J 7:50; 10:26; Ac 21:8; cp. 2 Cl 18:1. οὐκ εἰμὶ ἐκ τ. σώματος I do not belong to the body 1 Cor 12:15f; cp. 2 Cl 14:1.
    ε. after verbs of supplying, receiving, consuming: ἐσθίειν ἔκ τινος (Tob 1:10; Sir 11:19; Jdth 12:2; JosAs 16:8) 1 Cor 9:7; 11:28; J 6:26, 50f; Rv 2:7. πίνειν Mt 26:29; Mk 14:25; J 4:13f; Rv 14:10; χορτάζειν ἔκ τινος gorge w. someth. 19:21 (s. ζ below); μετέχειν 1 Cor 10:17; λαμβάνειν (1 Esdr 6:31; Wsd 15:8) J 1:16; Rv 18:4; Hs 9, 24, 4. τὸ βρέφος … ἔλαβε μασθὸν ἐκ τῆς μητρὸς αὐτοῦ the child took its mother’s breast GJs 19:2; διδόναι (Tob 4:16; Ezk 16:17) Mt 25:8; 1J 4:13. διαδιδόναι (Tob 4:16 A) J 6:11.
    ζ. after verbs of filling: ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς was filled w. the fragrance J 12:3 cp. Rv 8:5. χορτασθῆναι ἔκ τινος to be satisfied to the full w. someth. Lk 15:16. γέμειν ἐξ ἁρπαγῆς be full of greed Mt 23:25.
    ⓑ in periphrasis for the gen. of price or value for (Palaeph. 45; PFay 111, 16 [95/96 A.D.]; 119, 5 [c. 100 A.D.]; 131, 5; PLond II, 277, 9 p. 217 [23 A.D.]; BGU III, 916, 19 [I A.D.]; PAmh II, 133, 19 [II A.D.]; Jos., Ant. 14, 34; B-D-F §179) ἀγοράζειν τι ἔκ τινος Mt 27:7 (POxy 745, 2 [c. 1 A.D.] τ. οἶνον ἠγόρασας ἐκ δραχμῶν ἕξ; EpJer 24); cp. Ac 1:18; Mt 20:2.
    ⑤ marker denoting temporal sequence, from
    ⓐ of the time when someth. begins from, from … on, for, etc. ἐκ κοιλίας μητρός from birth (Ps 21:11; 70:6; Is 49:1) Mt 19:12 al.; also ἐκ γενετῆς J 9:1 (since Il. 24, 535; Od. 18, 6; s. also γενετή). ἐκ νεότητος (since Il. 14, 86; Ps 70:5; Sir 7:23; Wsd 8:2; 1 Macc 2:66; JosAs 17:4) Mk 10:20; Lk 18:21. ἐξ ἱκανῶν χρόνων for a long time 23:8. ἐκ πολλῶν χρόνων a long time before 1 Cl 42:5 (cp. Epict. 2, 16, 17 ἐκ πολλοῦ χρόνου. Cp. ἐκ πολλοῦ Thu. 1, 68, 3; 2, 88, 2; ἐξ ὀλίγων ἡμερῶν Lysias, Epitaph. 1). ἐκ γενεῶν ἀρχαίων Ac 15:21 (cp. X., Hell. 6, 1, 4 ἐκ πάντων προγόνων). ἐκ τ. αἰῶνος since the world began J 9:32 (cp. ἐξ αἰῶνος Sext. Emp., Adv. Math. 9, 76; Diod S 4, 83, 3; Aelian, VH 6, 13; 12, 64; OGI 669, 61; Sir 1:4; 1 Esdr 2:17, 21; Jos., Bell. 5, 442). ἐξ ἐτῶν ὀκτώ for eight years Ac 9:33; cp. 24:10. ἐξ ἀρχῆς (PTebt 40, 20 [117 B.C.]; Sir 15:14; 39:32; Jos., C. Ap. 1, 225; Ath. 8, 1) J 6:64. ἐκ παιδιόθεν fr. childhood Mk 9:21 (s. παιδιόθεν. Just., A I, 15, 6 ἐκ παίδων. On the use of ἐκ w. an adv. cp. ἐκ τότε POxy 486 [II A.D.]; ἐκ πρωίθεν 1 Macc 10:80).
    ⓑ of temporal sequence
    α. ἡμέραν ἐξ ἡμέρας day after day 2 Pt 2:8; 2 Cl 11:2 (cp. Ps.-Eur., Rhes. 445; Henioch. Com. 5:13 K.; Theocr. 18, 35; Gen 39:10; Num 30:15; Sir 5:7; Esth 3:7; En 98:8; 103:10).
    β. ἐκ δευτέρου for the second time, again, s. δεύτερος 2. ἐκ τρίτου Mt 26:44 (ParJer 7:8; cp. PHolm 1, 32 ἐκ τετάρτου).
    ⑥ various uses and units
    ⓐ blending of constructions, cp. Rob. 599f: ἐκ for ἐν (Hdt., Thu. et al., s. Kühner-G. I 546f; LXX, e.g. Sus 26 Theod.; 1 Macc 11:41; 13:21; Jdth 15:5) ὁ πατὴρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ δώσει Lk 11:13. μὴ καταβάτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ Mt 24:17. τὴν ἐκ Λαοδικείας (ἐπιστολὴν) ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀναγνῶτε Col 4:16.
    ⓑ like the OT use of מִן: ἔκρινεν ὁ θεὸς τὸ κρίμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆς God has pronounced judgment for you against her Rv 18:20 (cp. Ps 118:84; Is 1:24; En 100:4; 104:3). ἐξεδίκησεν τὸ αἷμα τ. δούλων αὐτοῦ ἐκ χειρὸς αὐτῆς 19:2, cp. 6:10 (both 4 Km 9:7).
    ⓒ adv. expressions (Just., A I, 2, 1 ἐκ παντὸς τρόπου ‘in every way’): ἐξ ἀνάγκης (ἀνάγκη 1). ἐκ συμφώνου by mutual consent (BGU 446, 13=Mitt-Wilck. II/2, 257, 13; CPR I, 11, 14 al. in pap; cp. Dssm., NB 82f [BS 225]) 1 Cor 7:5. ἐκ λύπης reluctantly 2 Cor 9:7. ἐκ περισσοῦ extremely (Dio Chrys. 14 [31], 64; Lucian, Pro Merc. Cond. 13; Da 3:22 Theod.; Galen, CMG V/10/2/2 p. 284, 17 [-ττ]) Mk 6:51; 1 Th 5:13 v.l.; ἐκ μέτρου by measure = sparingly J 3:34. ἐκ μέρους (Galen, CMG V/10/2/2 p. 83, 24) part by part = as far as the parts are concerned, individually 1 Cor 12:27 (distributive; cp. PHolm 1, 7 ἐκ δραχμῶν Ϛ´=6 dr. each); mostly in contrast to ‘complete’, only in part 13:9 (BGU 538, 35; 574, 10; 887, 6; 17 al. in pap; EpArist 102). ἐξ ὀνόματος individually, personally, by name IEph 20:2; IPol 4:2; 8:2.
    ⓓ ἐκ … εἰς w. the same word repeated gives it special emphasis (Plut., Galba 1058 [14, 2] ἐκ προδοσίας εἰς προδοσίαν; Ps 83:8) ἐκ πίστεως εἰς πίστιν Ro 1:17.—2 Cor 2:16 (twice).—The result and goal are thus indicated Ro 11:36; 1 Cor 8:6; Col 1:16. AFridrichsen, ConNeot 12, ’48, 54.—DELG s.v. ἐξ. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἐκ

  • 35 ὀσφῦς

    ὀσφῦς (nom. not used in NT; acc.-ύν all edd. On the accent s. PKatz, TLZ 83, ’58, 315: ὀσφῦν; B-D-F §13; Mlt-H. 141f) ύος, ἡ (Aeschyl., Hdt.+; ins, pap, LXX; PsSol 8:4; TestSol 1, 12 D; TestJob; TestNapht 2:8; JosAs; GrBar 2:3; Jos., Ant. 8, 217=3 Km 12:10).
    ① the place where a belt or girdle is worn, waist, loins (4 Km 1:8) Mt 3:4; Mk 1:6. Since the garment was worn ungirded about the house, girding denotes preparation for activity, esp. for a journey; freq. used in imagery: περιζώννυσθαι τὴν ὀς. have a belt around one’s waist (Jer 1:17) Eph 6:14; cp. Lk 12:35 (cp. Ex 12:11). Also ἀναζώννυσθαι τὰς ὀς. 1 Pt 1:13, where the gen. τῆς διανοίας shows the extraordinary imagistic use of the expr. The gen. is lacking Pol 2:1.
    ② the place of the reproductive organs, the loins in line w. the Hebr. phrase יָצָא מֵחֲלָצֵי פ׳ (cp. Gen 35:11; 2 Ch 6:9) as: ἐξέρχεσθαι ἐκ τῆς ὀς. τινός come forth from someone’s loins = be someone’s son or descendants Hb 7:5. ἐν τῇ ὀς. τινὸς εἶναι vs. 10. καρπὸς τῆς ὀς. τινός the fruit of someone’s loins = someone’s descendants Ac 2:30; AcPl Ha 8, 14 (ἰσχύος Ox 1602 recto, 12f; cp. Ps 131:11 v.l. [ARahlfs, Psalmi cum Odis ’31].—καρπὸς ὀσφύος also Theodor. Prodr. 6, 370 H. Cp. Psellus p. 61, 33 τῆς βασιλείου ὀσφύος=of royal descent). The loins are prob. also thought of as an inmost source of power in αἱ ὀς. ὑμῶν μὴ ἐκλυέσθωσαν do not let your loins become powerless D 16:1 (cp. TestNapht 2:8 ὀσφ. εἰς ἰσχύν).—DELG. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ὀσφῦς

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • επιφέρω — (AM ἐπιφέρω) νεοελλ. 1. επενεργώ, επιδρώ για δεύτερη φορά («θα επιφέρουμε τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο») 2. αναφέρω συμπληρωματικά, επιλέγω, προσθέτω («επιφέρει παραδείγματα που ενισχύουν τους ισχυρισμούς του») 3. (για επιστολή) μεταφέρω… …   Dictionary of Greek

  • πράξη — η / πράξις, εως, ΝΜΑ, ιων. τ. πρῆξις, ήξιος, Α [πράττω] 1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού πράττω, η επιτέλεση έργου και το επιτελούμενο έργο (α. «η πράξη τού αποτρόπαιου φόνου» β. «μιᾱς δὲ μόνον μνησθήσομαι πράξεως», Ισοκρ.) 2. το επιτελούμενο… …   Dictionary of Greek

  • Ακινάτης, Θωμάς — (Tommaso d’ Aquino, Ροκασέκα 1225 – Φοσανόβα 1274). Άγιος της Δυτ. Kαθολικής Εκκλησίας, Ιταλός θεολόγος και φιλόσοφος. Η οικογένειά του, μεγάλη και παλιά, λογγοβαρδικής καταγωγής, τον αφιέρωσε σε ηλικία πέντε ετών στο μοναστήρι του Μοντεκασίνο.… …   Dictionary of Greek

  • ЭПИКУР — (Epicures) (341/342 271/270 до н.э.) др. греч. философ, основатель эпикуреизма филос. учения, популярного в античности и имевшего последователей и почитателей в Новое время. Учился философии у Навсифана, в 310 основал филос. школу сначала в… …   Философская энциклопедия

  • MILETUS — I. MILETUS fil. Apollinis, et Argeae Cleochi filiae, vel ut Ovid. habet, Deiones, qui cum Minoa Cretensium regem iam senem regnô privare vellet, a Iove territus in Samum, deindein Cariam Asiae regionem fugit, ibique opidum condidit, quod de suo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ЕВХАРИСТИЯ. ЧАСТЬ I — [греч. Εὐχαριστία], главное таинство христ. Церкви, состоящее в преложении (μεταβολή изменение, превращение) приготовленных Даров (хлеба и разбавленного водой вина) в Тело и Кровь Христовы и причащении (κοινωνία приобщение; μετάληψις принятие)… …   Православная энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»