-
1 ὄρθρος
Grammatical information: m.Meaning: `time before daybreak, the time of cock-crow, first dawn', later `the beginning day, morning' (h. Merc. 98, Hes. Op. 577; on the meaning Wackernagel Unt. 193).Compounds: Some compp., e.g. ὀρθρο-βόας m. "morning-caller", denom. of the cock (AP; cf. on ἠϊ-κανός), τὸ περί-ορθρον `dawn' (Th., Hdn.).Derivatives: 1. Adj. ὄρθρ-ιος `belonging to ὄ., happening at ὄ.' (h. Merc. 143), Όρθρία f. name of a goddess (Schwenn RhM 86, 298); - ινός `id.' (Arat., LXX, AP, cf. ἑωθ-ινός a.o.), - ίδιος `id.' (AP: ἀΐδιος a.o.); comp. forms ὀρθριαί-τερος, - τατος (Hdn.), adv. also ὀρθρί-τερον (pap.) after πρωΐ-, ὀψί-τερον (Schwyzer 534, Radermacher Festschr. Kretschmer 154ff.). 2. Verbs: a) ὀρθρ-εύω, - ομαι `to be sleepless, awake in the early morning' (E., Theoc.) with the backformation Ὄρθρος m. name of a mythical dog (Hes. Th. 309; Kretschmer Glotta 13, 270), with ἐπ- also `to be up early' (D. Chr., Luc.); b) - ίζω `id.' (LXX, Ev. Luc.) with ( ἑπ-)ορθρισμός m. (Aq, Plu.).Origin: IE [Indo-European]X [probably] [cf. 1167]Etymology: Already the meaning `time before daybreak, first light of the morning' is not favourable to the old connection to Lat. ( sol) oriens, ortus m. `rise (of a star)'; if Ϝορθ-αγορίσκος stands for *Ϝορθρ- (cf. s.v.), this explanation is definitely impossible. Then ὄρθρος can better be connected with ὀρθός a. cogn., with which esp. the Slavic cognates, e.g. OCS ranъ `ὄρθριος' Russ. ráno `early' are remarkable. The supposed suffixdiff. in ranъ from *u̯rōdh-no- and ὄρθ-ρος has been explained from an old interchange n: r [which does not seem very probable]. Thus ὄρθρος would be prop. "the growing (of the daylight)" after the dark of midnight, what would agree better with the orig. use of ὄρθρος. -- Lit. s. on ὀρθός (after J. Schmidt KZ 33. 456f., Lidén GHÅ 5 [1899] 23f.); Benveniste Origines 19.Page in Frisk: 2,416-417Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄρθρος
-
2 ὑπό-πτερος
ὑπό-πτερος, befiedert; πέλειαι Soph. Phil. 288; Eur. Herc. für. 71; Ar. Av. 286. 787; dah. flügelschnell, Her. 3, 107. 109; Plat. u. A.; – Pind. vom Schiffe, Ol. 9, 24; auch ἀνορέαι, P. 8, 91; – ὅςτις οὐχ ὑπόπτερος φροντίσιν δαείς Aesch. Ch. 594, leichtsinnig; – ἴτω ὑπόπ τερον τὸ νεῖκος Eur. Hel. 1252.
-
3 ὡς-αύτως
ὡς-αύτως, adv. zu ὁ αὐτός (für ὡς αὐτῶς, vgl. Buttm. Lexil. I p. 41), – eben so, auf eben dieselbe Art; oft bei Her., ὡςαύτως καί 7, 86; auch zuweilen c. dat., ταῠτα πολλοὶ συνεξήκουον ὡςαύτως ἐμοί Soph. Tr. 371; ὥςπερ – ὡςαύτως El. 27; Eur. I. T. 833; ὡςαύτως τοῖς πολλοῖς Arr.; Ggstz ὡς ἑτέρως Arist. elench. Soph. 7, ποῖα ὡςαύτως καὶ ποῖα ὡς ἑτέρως λέγεται; vgl. πό-τερον ὡςαύτως ἀεὶ ἔχει κατὰ ταὐτὰ ἢ ἄλλοτ' ὄλλως Plat. Phaed. 78 d; – verstärkt ὡς αὔτως ιὕτως, ganz auf eben dieselbe Weise, Plat. Gorg. 160 d, vgl. Heind. Plat. Phaed. 98 a. – Bei Hom. ist es immer durch ein δέ getrennt, ὡς δ' αὔτως statt ὡςαύτως δέ, Il. 3, 339. 7, 430 Od. 9, 31 u. sonst; in der Od. schrieb Wolf noch ἃς δ' αὕτως, Bekker schreibt ἃς δ' αὔτως, u. so kommt es auch bei Her. 1, 215. 2, 67 u. sonst, selbst in att. Prosa vor; vgl. Heind. Plat. Phaedr. p. 102 c. – S. oben αὕτως.
-
4 ἔνωρος
ἔνωρος, ον,A early, in Adv. [comp] Comp. -ότερον, Epist. Hadrian. in Gloss. iii p.37, Gem.12.5, 13.9: irreg. [comp] Comp. [full] ἐνωρίστερος, earlier: Adv.-τερον, τοῦ κατειθισμένου καιροῦ Phylarch.44J.
-
5 πέρᾱ
πέρᾱGrammatical information: adv., also as prep. w. gen.Meaning: `beyond, further, longer, more, past' (Att.).Derivatives: Besides πέρᾱν, Ion. - ην adv., also prep. w. gen. `over, across, beyond, opposite to' (Il.). -- Adj. περαῖος `ulterior', esp. ἡ περαία ( χώρα, γῆ) `the country on the other side', also as PN (Hdt., A. R., Plb., Str.). From it 1. Περαΐτης m. `inhabitant of the Περαία' (J.; Redard 26 and 239 n. 24); 2. περαιόθεν `from the other side' (A. R., Arat.); 3. περαιόομαι, - όω, also w. δια- a.o., `to cross over, to bring over' (since ω 437), `to accomplish' (Gort.), `to end' (medic.) with περαίωσις f. `crossing' (Str., Plu.). -- Denominative verb περάω, aor. - ᾶσαι, Ion. - ῆσαι, also w. prefix, esp. δια- and ἐκ-, `to pass through, to go through, to travel through, to go beyond, to reach the end' (Il.) with ( δια-)πέρ-αμα n. `crossing' (Str.), ἐκπέρ-αμα n. `coming out of' (A.), πέρ-ασις f. `stepping through' (S.), - άσιμος `crossable, passable' (E., Str.); - ατός, Ion. - ητός `id.' (Pi., Hdt.); - ατής m. `ferryman' (Suid., Procl.); but in the sense of `stranger, emigrant' (LXX) prob. from πέρᾱ(ν); thus περᾱ-τικός `coming from a strange (ulterior) country, foreign' (Peripl. M. Rubr.), and - τός `id.' (pap. IIIa). -- Often w. strengthening ἀντι-: ἀντι-πέραια n. pl. `the stretches of coast on the opposite side' (Β 635), - αια f. sg. (A. R., Nonn.); ἀντι-πέρας `opposite to' (Th., X.; on the ending below), - πέραν, - ην (hell.), -πέρᾱ (Ev. Luc.) `id.'; - πέρηθε(ν) `from the opposite coast' (A. R., AP).Etymology: Both πέρᾱ and πέρᾱν are frozen caseforms, the latter acc. of a noun *πέρᾱ f. (Schwyzer 621), the first polyinterpret. (instr. f. or nom. pl. n.?). To this were adapted, prob. as innovations, the gen. in ἀντι-πέρας and in ἐκ πέρας Ναυπακτίας (A. Supp. 262) as well as the nominal acc. in Χαλκίδος πέραν ἔχων (A.Ag. 190 [lyr.]) and in πέρανδε (Argos Va). -- With πέρᾱ may be equated formally Skt. párā and Av. para `off, away, on the side'; these belong to the adj. Skt. pára-, Av. OP. para- `farther, of the other side'. Uncertain is the comparison of πέρᾱν with Lat. per-peram `wrong, false', s. W.-Hofmann s. v. Cf. πέρι and πάρος w. further connections and lit.Page in Frisk: 2,510-511Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πέρᾱ
См. также в других словарях:
ДРУГОЙ — ДРУГОЙ опорная точка и средоточие философского дискурса, способ обоснования онтологии, который изменяется в соответствии со сдвигами в понимании онтологии и переходом от эйдетико космологической к социальной онтологии. В античной философии… … Философская энциклопедия
AGYLLA — Tusciae civitas, a conditore appellata. Servius. Vide Caere. Virg. Aen. l. 8. v. 478. Haud procul hinc saxô incolitur fundata vetustô Urbis Agyllinae sedes: ubi Lydia quondam Gens, bellô praelara iugis insedit Etruseis. Dionys. Halicarn. l. 3.… … Hofmann J. Lexicon universale
CUSTOS Gregis — apud Virg. Ecl. 10. v. 36. Atque utinam ex vobis unus, vestrique fuissem Aut Custos gregis, aut maturae vinitor uvae. Et Custos simpliciter, Ecl. 3. v. 5. Hic alienus oves Custos bis mulget in hora: quibusdam nomen est Pastori mercenario speciale … Hofmann J. Lexicon universale
URNA — proprie vas vinarium, cadus Africano in Cesis, 4. congios continens Kircherio, vie Descr. Musaei eius, p. 22. Ad quam formam fictiles urnae aeneaeque factae postea, condendis defunctorum cinetibus. Homeri Interpres, Il. δ Οἱ Α᾿ρχαῖοι τὰ σώματα… … Hofmann J. Lexicon universale
μείων — ον (ΑM μείων, ον, Α και σπαν. μειότερος, τέρα, τερον) (ανώμ. συγκρ. τού μικρός ή ολίγος) νεοελλ. μαθ. (το ουδ.) μείον το σημείο τής αφαίρεσης, που παριστάνεται με το σύμβολο , αλλ. πλην αρχ. μσν. 1. μικρότερος ή λιγότερος («μειόνων επαίνων»,… … Dictionary of Greek
Ιταλία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ιταλίας Έκταση: 301.230 τ. χλμ. Πληθυσμός: 56.305.568 (2001) Πρωτεύουσα: Ρώμη (2.459.776 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ευρώπης. Συνορεύει στα ΒΔ με τη Γαλλία, στα Β με την Ελβετία και την Αυστρία, στα ΒΑ με τη… … Dictionary of Greek
