τί+γὰρ+πέπρωται+ζηνὶ+πλὴν+ἀεὶ+κρατεῖν

κρατέω, von κράτος, Macht, Kraft haben, stark, gewaltig sein; bes. – 1) die Obergewalt haben, herr schen; oft absol.; Ἠλίδα, ὅϑι κρατέουσιν Ἐπειοί Od. 13, 275. 15, 298; ἅπας δὲ τραχύς, ὅστις ἂν νέον κρατῇ Aesch. Prom. 35; τί γὰρ πέπρωται Ζηνὶ πλὴν ἀεὶ κρατεῖν 517, öfter; ὁ κρατῶν, der Herrscher, Ag. 1649, wie Soph, οὐ τοῦ κρατοῦντος ἡ πόλις νομίζεται Ant. 734, öfter; τὰς τῶν κρατούντων ἀμαϑίας φέρειν χρεών Eur. Phoen. 396; οὐκοῦν κρατεῖ τοῦτο ἐν ἑκάστῃ πόλει τὸ ἄρχον Plat. Rep. I, 338 d, wie τί. ϑεται τοὺς νόμους ἐν τῇ πόλει ἑκάστοτε τὸ κρατοῦν, die souveräne Gewalt, Legg. IV, 714 c; κρατεῖ καὶ ἄρχει Menex. 238 d. – Auch c. gen., πάντων μὲν κρατέειν ἐϑέλει, πάντεσσι δ' ἀνάσσειν, er will mächtiger als Alle u. König sein, ll. 1, 288; ὃς μέγα πάντων Ἀργείων κρατέει, καί οἱ πείϑονται Ἀχαιοί 1, 78; νέοι γὰρ οἰακονόμοι κρατοῦσ' Ὀλύμπου Aesch. Prom. 149; κρατοῦντε τῶνδε δωμάτων Ch. 705; Ζεὺς δ' ὁ τῆςδε γῆς κρατῶν Soph. Phil. 977, öfter; Ἄργους Ὀρέστην ἔα κρατεῖν Eur. Or. 1660. – Und c. dat., μέγα κρατέεις νεκύεσσι, du bist der Erste, herrschest unter den Todten, Od. 11, 485, vgl. 16, 265; Θέτις δὲ κρατεῖ Φϑίᾳ Pind. N. 4, 50. – 2) in seiner Gewalt haben, in seine Gewalt bekommen, sich bemächtigen; τοῦδε γὰρ κἀγὼ κρατῶ, denn das habe auch ich in meiner Gewalt, Soph. O. R. 409, öfter; μηδ' ἵν' ἂν σαυτοῦ κρατῇς O. C. 406; εἴ τοι κρατοῦσι παῖδες Αἰγύπτου σέϑεν Aesch. Suppl. 382; ἐκ δὲ τῆς μάχης τῶν νεκρῶν ἐκράτησαν οἱ Σκύϑαι Her. 4, 111; γῆς Thuc. 3, 6; ναυσὶ τῆς τε ϑαλάττης ἐκράτει καὶ τῶν νήσων Plat. Menex. 239 e; ὄρους Xen. An. 7, 3, 3; auch von Menschen, fangen, 4, 7, 16; Folgde. – Auch c. accus., τοίγαρ τὸ σὸν ϑάκημα καὶ τοὺς σοὺς ϑρόνους κρατοῦσιν Soph. O. C. 1383, wie πάντα μὴ βούλου κρατεῖν 1522; behaupten, vertheidigen, κέρατα ὄρους, ἃ κρατεῖν κατέχοντες καὶ πάνυ ὀλίγοι δύναιντ' ἄν Xen. An. 5, 6, 7. – Auch = befehlen, Aesch. Ag. 10; αἰσχρὰ τῷ νόμῳ κρατούμενα Ar. Av. 755, d. i. was das Gesetz verbietet od. bestraft. – 3) die Obergewalt haben, übertreffen, besiegen; absol., ἐκράτησε Ζεὺς ἀγοραῖος Aesch. Eum. 390; Ggstz ἡττᾶσϑαι, Spt. 498; ἁλόντες καὶ κρατήσαντες Ag. 315; dem νικᾶν entsprechend, Xen. An. 3, 2, 39; oft bei Pind. = in den Kampfspielen den Sieg davontragen, πάλᾳ, ἱπποδρομίᾳ, Ol. 8, 20 I. 3, 13; τὸ κρατοῦν, die siegende Partei, D. Hal. 6, 62, wie οἱ κρατοῠντες, die Sieger, Xen. An. 3, 2, 26 u. öfter. – Auch c. gen., δυοῖν κρατήσας ἔληξε δαίμων Aesch. Spt. 939; κρατήσω τῶν ἔμ' ἐκβεβληκότων Soph. O. C. 652; so auch A.; ἐκράτησαν τῶν Ἑλλήνων γυμνήτων Xen. An. 3, 4, 26. – Auch c. accus., Pind. P. 4, 245; βύβλου δὲ καρπὸς οὐ κρατεῖ στάχυν Aesch. Suppl. 742; δεσπότην Eur. Alc. 490; ἐχϑρόν Ar. Av. 419; in Prosa, κρατεῖ ὁ τῆς ἡδονῆς βίος τὸν τῆς φρονήσεως Plat. Phil. 11 e; τοὺς ἐν τῇ Εὐρώπῃ Θρᾷκας, ἐφ' οὓς ἐστρατεύεσϑε, κρατήσαντες Xen. An. 7, 6, 32. – Pass.; κρατηϑεὶς ἐκ φίλων ἀβουλίαις Aesch. Spt. 750; εἴπερ κρατηϑείς γ' ἀντινικῆσαι ϑέλεις Ch. 492; κρατηϑῆναι ὑπὸ μηδενός Plat. Prot. 352 c; κρατούμενος ὑφ' ἡδονῶν ibd.; ὑπὸ γέλωτος Rep. III, 388 e. – Griech. accus., κρατεῖν τὸν ἀγῶνα Dem. 21, 18, wie τὴν μάχην (die Lesart schwankt) D. Sic. 18, 30, im Kampfe siegen; gewöhnlicher τῇ μάχῃ τοὺς Σικανούς, Thuc. 6, 2, τῇ γνώμῃ Her. 9, 42. – Bei den Medic. = die Speisen überwältigen, verdauen, vgl. Ath. II, 54 b; τῆς τροφῆς μὴ κρατηϑείσης Plut. Symp. 3, 6, 2. – 41 ohne Casus, Rechtbehalten, haben; ὁ μὴ πειϑόμενος κρατεῖ, wer es nicht glaubt, hat Recht, Plat. Phaedr. 272 a. Dah. durch dringen, sich geltend machen; λόγος κρατεῖ σαφηνής Aesch. Pers. 724, das Wort geht in Erfüllung; φάτις πολλὴ κρατεῖ Suppl. 290; ὥςπερ ἡ φάτις κρατεῖ Soph. Ai. 957; νόμιμα δὲ τὰ Χαλκηδονικὰ ἐκράτησεν, die gesetzlichen Einrichtungen blieben in Kraft, Thuc. 6, 5; vgl. 1, 71; κρατεῖ φήμη, δόξα, Pol. 9, 26, 11 Plut. C. Graech. 1. – Auch vom Pfropfreis, Senkling, verpflanzten Baum, fortgehen. – Bei den K. S. sind οἱ κρατοῦντες die Christen.

ΠΟΡΩ, wovon im Gebrauch ist – 1) der aor. ἔπορον, zu Wege bringen (πόρος), verschaffen, darreichen, sowohl von Sachen, als von Eigenschaften, Zuständen, sogar lebenden Wesen; μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖβος, Il. 1, 72; φάρμακα, τά οἵ ποτε πόρε Χείρων, 4, 219; τεύχεα, τά οἱ πόρε χάλκεος Ἄρης, 7, 146, u. öfter; πένϑος, κακά u. dgl.; auch (Ἑρμείας) πόρεν δέ οἱ ἀγλαὸν υἱόν, er beschenkte sie mit einem stattlichen Sohne, den er mit ihr zeugte, 16, 185; εὖχος, einen Wunsch gewähren, Od. 22, 7; ἀνδρὶ παράκοιτιν, υἱάσιν ϑυγατέρας, zur Ehe geben, Il. 24, 60 Od. 10, 7; τιμήν, Hes. Th. 904; u. c. inf., πόρε καὶ σὺ κούρῃσιν ἕπεσϑαι τιμήν, Il. 9, 513; Pind. eben so ἔπορέν οἱ χρυσόν, Ol. 13, 77, φέρων πόρε μιν Κενταύρῳ διδάξαι, P. 3, 45, τῷ κῠδος πόρεν, 4, 66, γενεᾷ χάριν, 11, 58; auch Κύκνον ϑανάτῳ πόρεν, Ol. 2, 82; vgl. auch πεπαρεῖν; Tragg.: ϑνητοῖς γὰρ γέρα πορών, Aesch. Prom. 108; οὔκουν πόροις ἂν τήνδε δωρεὰν ἐμοί, 619; ἐφημέροις πορόντα τιμάς, 948; σοὶ ϑεοὶ πόροιεν, ὡς ἐγὼ ϑέλω, Soph. O. C. 1126; u. öfter; auch von Menschen, herführen, πῶς ἂν εἴ τις ἔντοπος τὸν πάντ' ἄριστον δεῠρο Θησέα πόροι, O. C. 1458; einzeln bei sp. D., wie κελεύϑους ἁλὸς πορεῖν, Ap. Rh. 4, 5911. – 2) das perf. pass. πέπρωμαι, bes. in der dritten Person πέπρωται, u. plusqpf. πέπρωτο gebräuchlich, es ist vom Schicksal gewährt, bestimmt, verhängt; mit acc. c. inf., ἄμφω γὰρ πέπρωται ὁμοίην γαῖαν ἐρεῦσαι, Il. 18, 329; Hes. Th. 464. 475; u. im partic., πεπρωμένον, ὁπποτέρῳ ϑανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστί, Il. 3, 309; auch ὁμῇ πεπρωμένον αἴσῃ, zu gleichem Geschick od. Antheil bestimmt, 15, 209. 16, 441. 22, 179; ἦν πεπρωμένον, Pind. Ol. 8, 33; πεπρωμένον βασιλῆα, P. 4, 61; πεπρωμέναν ἀρετάν, N. 4, 43, u. öfter; τὸ πεπρωμένον, das Geschick, frg. 256; τί γὰρ πέπρωται Ζηνὶ πλὴν ἀεὶ κρατεῖν, Aesch. Prom. 517; ὅτῳ ϑανεῖν μέν ἐστιν οὐ πεπρωμένον, 755; τὴν πεπρωμένην αἶσαν φέρειν, 103; οὔκουν ἂν ἐκφύγοι γε τὴν πεπρωμένην, 516, u. öfter; πεπρωμένης συμφορᾶς, Soph. Ant. 1318; oft bei Eur., τῇδέ σφ' ἐν ἡμέρᾳ ϑανεῖν πέπρωται Alc. 21, τὸν πεπρωμένον εὐνᾷ πόσιν Troad. 340; – εἰ ἐκ ϑεῶν πεπρωμένον ἐστί, Xen. Xell. 6, 3, 6; ἡ πεπρω-μένη, Dem. 60, 23.