-
1 σφηνόπους
A with wedge-shaped legs, of a bier,κλίνη IG12(5).593
A 6 (Ceos, V B.C.). [The spelling with - η- shows that σφήν has [dialect] Att.-[dialect] Ion. η from [pron. full] ᾱ: cf. σφάνιον.]Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σφηνόπους
-
2 σφάνιον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σφάνιον
-
3 σφήν
-
4 σφήν
σφήν, σφηνόςGrammatical information: m.Meaning: `wedge' (A. Pr. 64, Ar., Arist., hell. pap.).Compounds: Some compp., e.g. σφηνό-πους, - ποδος `with wedge-shaped feet' ( κλίνη; Ceos Va; cf. σφανίον below and Sommer Nominalkomp. 30), ἐπί-σφηνος `wedge-shaped' (Lebadeia, Strömberg Prefix Studies 100), ἀντι-σφήν `counter-wedge' (Ph. Bel.).Derivatives: 1. Dimin. σφην-ίσκος m. (Hp. a.o.), - άριον n. (late medic.), uncertain - ίς, - ίδιον (Hero). 2. σφανίον κλινίδιον and ἐν σφανίῳ ἐν κλιναρίῳ H. (Schulze KZ 45, 190f. = Kl. Schr. 379); but παρα-σφήν-ιον n. `side-wedge' (hell. inscr. a. pap.) hypostasis. 3. - όομαι, - όω, often w. prefix, e.g. ἀπο-, δια-, παρα-, `wedged in, to be wedged, to wedge (in)' (Arist., medic., hell. a. late) with σφήνωσις ( ἀπο-, δια-, ἐπι-) f. `the wedging in' (medic. a.o.), ἀποσφήν-ωμα n. `wedge-shaped block' (pap. IIp).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: From σφανίον and Cean σφηνόπους, of which the Η cannot render PGr. ē but must contain a PGr. a-sound, we get for σφήν a basic form *σφά̄ν, if need be *σφανσ- (cf. χήν) or *σφα-ην (WP. 2, 652f., Pok. 980, Schwyzer 487 n. 7 w. lit.; diff. Wahrmann Glotta 6, 162ff.). Through this the traditional identification (since Kuhn KZ 4, 15) with a Germ. word for `chip' in OHG spān, OE spōn, OWNo. spānn, spōnn, PGm. * spēn-u-, must be given up. The words given sub σπάθη may be compared. -- Skt. sphyá- n. m. approx. `slice, kind of oar etc.' (on the meaning Janert KZ 79, 89ff.) remains far; hypothesis by Thieme Die Heimat d. idg. Gemeinspr. 16 (agreeing Janert l.c.): to NHG Espe etc.; against this Hiersche Ten. aspiratae 164 f. -- So no etym.Page in Frisk: 2,830-831Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σφήν
-
5 σφηνός
σφήν, σφηνόςGrammatical information: m.Meaning: `wedge' (A. Pr. 64, Ar., Arist., hell. pap.).Compounds: Some compp., e.g. σφηνό-πους, - ποδος `with wedge-shaped feet' ( κλίνη; Ceos Va; cf. σφανίον below and Sommer Nominalkomp. 30), ἐπί-σφηνος `wedge-shaped' (Lebadeia, Strömberg Prefix Studies 100), ἀντι-σφήν `counter-wedge' (Ph. Bel.).Derivatives: 1. Dimin. σφην-ίσκος m. (Hp. a.o.), - άριον n. (late medic.), uncertain - ίς, - ίδιον (Hero). 2. σφανίον κλινίδιον and ἐν σφανίῳ ἐν κλιναρίῳ H. (Schulze KZ 45, 190f. = Kl. Schr. 379); but παρα-σφήν-ιον n. `side-wedge' (hell. inscr. a. pap.) hypostasis. 3. - όομαι, - όω, often w. prefix, e.g. ἀπο-, δια-, παρα-, `wedged in, to be wedged, to wedge (in)' (Arist., medic., hell. a. late) with σφήνωσις ( ἀπο-, δια-, ἐπι-) f. `the wedging in' (medic. a.o.), ἀποσφήν-ωμα n. `wedge-shaped block' (pap. IIp).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: From σφανίον and Cean σφηνόπους, of which the Η cannot render PGr. ē but must contain a PGr. a-sound, we get for σφήν a basic form *σφά̄ν, if need be *σφανσ- (cf. χήν) or *σφα-ην (WP. 2, 652f., Pok. 980, Schwyzer 487 n. 7 w. lit.; diff. Wahrmann Glotta 6, 162ff.). Through this the traditional identification (since Kuhn KZ 4, 15) with a Germ. word for `chip' in OHG spān, OE spōn, OWNo. spānn, spōnn, PGm. * spēn-u-, must be given up. The words given sub σπάθη may be compared. -- Skt. sphyá- n. m. approx. `slice, kind of oar etc.' (on the meaning Janert KZ 79, 89ff.) remains far; hypothesis by Thieme Die Heimat d. idg. Gemeinspr. 16 (agreeing Janert l.c.): to NHG Espe etc.; against this Hiersche Ten. aspiratae 164 f. -- So no etym.Page in Frisk: 2,830-831Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σφηνός
См. также в других словарях:
σφηνόπους — ουν, Α αυτός που έχει πόδια που μοιάζουν με σφήνα. [ΕΤΥΜΟΛ. < σφήν, ηνός «σφήνα» + πους «πόδι»] … Dictionary of Greek
πους — Όρος που δηλώνει τη μετρική μονάδα των ελληνικών και λατινικών στίχων. Διακρίνουμε στους π. μία άρση (ισχυρή συλλαβή, συνήθως μακρά, στην οποία πέφτει ο ρυθμικός τόνος) και μία θέση (ασθενή συλλαβή). Η βραχεία συλλαβή (υ) υπολογιζόταν ως μετρική… … Dictionary of Greek
σφάνιον — τὸ, Α (κατά τον Ησύχ.) α) «σφάνιον κλινίδιον» β) «ἐν σφανίῳ ἐν κλιναρίῳ». [ΕΤΥΜΟΛ. Συντετμημένος τ. τού συνθ. σφηνόπους* < σφήν, ηνός* (πιθ. δωρ. τ. τού αμάρτυρου σφήνιον)] … Dictionary of Greek
