-
1 σφέλας
σφέλας, τό, 1) Schemel, Fußbank, Od. 18, 394, plur. σφέλα, 17, 231. – 2) ein ausgehöhlter hölzerner Block, Etwas hinein zu stecken, bei uns ein Stuhl genannt, Nic. Ther. 644, ἢ σφέλᾳ ἢ ὅλμῳ. – Ueber die Ableitung vgl. Buttm. Lexil. II p. 163.
-
2 σφέλας
-
3 προς-ελέω
προς-ελέω, od. προ-σελέω, richtiger προυσελέω, mißhandeln, beschimpfen, verhöhnen, schmähen, schimpflich od. schmählich behandeln, τινά; kommt nur in zwei Stellen der att. Poesie vor: Aesch. Prom. 436, wo Wellauer ὁρῶν ἐμαυτὸν ὧδε προυσελούμενον schreibt, wie Ar. Ran. 729 nach cod. Rav. προυσελοῠμεν für προςελοῦμεν, nach den alten Erkl. = ὑβρίζειν, προπηλακίζειν. Die Ableitung des Wortes ist dunkel; entweder leitet man es von ἕλος ab, so daß es wie προπηλακίζω eigtl. »mit Schlamm bespritzen, beschmutzen« wäre, od. man nimmt es für gleichbedeutend mit προςελάω, προςελαύνω, auf Einen losfahren, ihn hart anlassen; die jetzt aufgenommene Form, die E. M. p. 690, 1 u. andere alte Grammatiker προυσελεῖν od. προυσελλεῖν schreiben, kann freilich aus ἕλος vermittelst des Digamma hergeleitet werden, wie auch das von Hesych. u. Stob. überlieferte προυγελεῖν (vgl. Buttm. Lexil. II, 162), scheint aber doch einen andern Ursprung zu verrathen; Buttmann nimmt, wenig wahrscheinlich, σφέλας, σφάλλω als Stammwort an u. erkl. untertreten, ein Bein stellen; Passow meint, eine Herleitung von σίλλος liege näher.
-
4 χθαμαλός
χθαμαλός (χαμαί, χαμηλός, vgl. χϑές), niedrig; εὐναί, an der Erde, Od. 11, 194; bes., wie Nitzsch zu Od. 9, 25 bemerkt, im Ggstz gegen das in die Höhe Ragende, relativ niedrig; σκόπελον χϑαμαλώτερον 12, 101; τεῖχος χϑαμαλώτατον Il. 13, 683; so von Häusern, Ggstz ὑψηλός, im compar. bei Xen. Mem. 3, 8,9; Pol. 10, 10, 7; Aegypten, Theocr. 17, 79; σφέλας Ap. Rh. 3, 1159; ήπειρος 2, 981; übtr. neben περίγειος Isocr. ep. 10. – Von der Insel der Kirke, χϑαμαλὴ κεῖται, Od. 10, 196, offenbar von der Warte aus gesehen, auf welcher Odysseus stand, schien die Insel flach dazuliegen; schwierig ist Od. 9, 25, von Ithaka gesagt: αὐτὴ δὲ χϑαμαλὴ πανυπερτάτη εἰν ἀλὶ κεῖται πρὸς ζόφον, wozu Strab. 10, 2,12 (p. 454) die Erkl. anführt ὡς τῇ ἀντικρὺ ἠπείρῳ πρόςχωρος, nach dem Festlande hin; ein Schol., der ταπεινή, κοίλη τὴν ϑέσιν erkl., findet eine Schwierigkeit in der Vrbdg mit πανυπερτάτη, die nicht da ist, da dieses nur von der geographischen Lage nach Norden hin zu verstehen ist; aber Ithaka heißt sonst felsig.
-
5 ἐπι-σφελίτης
ἐπι-σφελίτης, ὁ (σφέλας), = ϑρανίτης, Paus. bei Eust. 1818, 5; Hesych.
См. также в других словарях:
σφέλας — footstool neut nom/voc/acc sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σφέλας — τὸ, Α 1. καθετί που μπαίνει κάτω από τα πόδια κάποιου, υποπόδιο 2. η βάση αγάλματος 3. κοίλο τεμάχιο ξύλου που χρησίμευε ως θήκη. [ΕΤΥΜΟΛ. Λ. άγνωστης ετυμολ. με αρχαϊκή κατάλ. ας (πρβλ. δέμ ας). Η σημ. τής λ., ωστόσο, οδήγησε ορισμένους να… … Dictionary of Greek
σφέλα — σφέλας footstool neut nom/voc/acc pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σφελίσκον — τὸ, και σφελίσκος, ὁ, Α [σφέλας] υποκορ. τού σφέλας … Dictionary of Greek
φειδώλιον — Α πιθ. (κατά τον Ησύχ.) «δίφρος, σφέλας, χόρτος». [ΕΤΥΜΟΛ. < φειδωλός. Η σύνδεση τού τ. με την οικογένεια τού φείδομαι δικαιολογείται πιθ. μέσω μιας σημ. «αυτός που φροντίζει, εξασφαλίζει ανάπαυση, ξεκούραση», όσον αφορά τη σημ. «δίφρος,… … Dictionary of Greek
полица — посудная полка на стене , полка, укр. полиця, блр. полiца, др. русск., цслав. полица, болг. полица полка, карниз , сербохорв. по̀лица стенная планка , словен. роliса доска в стене, отвал плуга , чеш. роliсе, слвц., польск. роliса, в. луж. роlса,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
επισφελίτης — ἐπισφελίτης, ὁ (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ὁ θρανίτης σφέλας γὰρ τὸ ταπεινὸν διφρίον, τὸ ὑποπόδιον τοιοῡτος δὲ καὶ ὁ θρᾱνος, ἔχει δὲ τὴν ἄνω ἕδραν» … Dictionary of Greek
(s)p(h)el-1 — (s)p(h)el 1 English meaning: to split, cut off, tear off; board Deutsche Übersetzung: ‘spalten, abspalten, absplittern, abreißen” Material: O.Ind. sphaṭati (Dhütup.) “reißt, springt auf”, sphaṭita “gesprungen, zerfetzt”,… … Proto-Indo-European etymological dictionary