-
1 συναλιφή
συνᾰλῐφή, ἡ,A stopping of a hiatus, coalescing of two syllables into one, either by synaeresis, crasis, or elision, D.H.Comp.6, 22, al., S.E.M.1.161; κατὰ συναλιφὴν τοῦ ἄρθρου (in ὦλλοι) A.D. Synt.5.28; τῆς σ. Ἰωνικωτέρας γενομένης (in ὑπόδρα for ὑφ-) Id.Adv.139.14, cf. 152.20; Eust.1561.6 speaks only of crasis and synaeresis; κατὰ τὴν ς. Str.8.6.7; = coeuntes litterae, Quint.Inst.9.4.35: generally, running together of words, Demetr.Eloc.70.2 = νουμηνία, Gem.8.11. [In codd. freq. written συναλειφή (e.g. Sch.All.24.12 ) or συναλοιφή, but - αλιφ-, which is mentioned by Eust.1561.6, is found in the best codd. of D.H.Comp.ll. cc., A.D.Synt.140.14 (v. Uhlig ad loc.), al., Heph.2.4, Suid. s.v. ἔνθους, ἕνωσις, Sch.AIl. passim, EM116.23, al. (v. p.2464 Gaisf.), Sch.S.OC 504, 1588, Sch. E.Hec. 336; cf. ἀλιφή, ἀπαλοιφή, καταλιφή, περιαλιφή.]Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συναλιφή
См. также в других словарях:
συναλοιφή — η, ΝΜΑ, και συναλιφή και συναλειφή και συναληφή ΜΑ [συναλείφω] γραμμ. φωνολογική διαδικασία που οδηγεί στη σύζευξη δύο διαδοχικών φωνηέντων σε ένα, ώστε να αποφεύγεται η χασμωδία, με συναίρεση, με κράση ή με συνίζηση μσν. αρχ. (για τα πρόσωπα τής … Dictionary of Greek
