-
1 στροφίδας
στροφίςfem acc pl -
2 στροφίς
-
3 ἐξ-αν-ίημι
ἐξ-αν-ίημι (s. ἵημι, 1) heraus-, hervorsenden, -lassen; von Blasebälgen, ἀϋτμὴν ἐξανιεῖσαι, Il. 18, 471; τίς σε πολιᾶς ἐξανῆκεν γαστρός Pind. P. 4, 99; ἀρὰς σφῷν ἐξανῆκ' ἐγώ, Flüche habe ich gegen euch ausgestoßen, Soph. O. C. 1376; ϑύρσους ἐξανιεῖσαι χερῶν, aus den Händen schleudernd, Eur. Bacch. 762; κρήνην ἐξανῆκ' οἴνου ϑεός 707; ῥόον Callim. Del. 207; ὀδμὴν ἐξανίεσκον, aushauchen, Ap. Rh. 4, 622; τὴν ἀρετήν, der Tugend entsagen, Plut. Cat. mai. 11. – Med., auflösen, πλεκτὰς ἱμάντων στροφίδας ἐξανήσομαι Eur. Andr. 718; pass., πόνων, davon befrei't werden, Hippocr. – 2) intr., nachlassen; ἁνίκ' ἐξανείη ἄτα Soph. Phil. 699, ch; ὀργῆς ἐξανεὶς κακῆς, vom Zorn ablassend, Eur. Hipp. 500; – hervorströmen, vom Flusse, γῆς Ap. Rh. 4, 293.
-
4 ἱμάς
ἱμάς, άντος od. ᾶντος, vgl. Lob. in Wolfs Anal. 3, p. 59, ὁ, der Riemen von Leder, βοός, βόειος, Il. 3, 375. 22, 397; vgl. Il. 10, 262. 21, 30; bes. die Riemen, mit denen die Pferde an den Wagen gespannt od. sonst angebunden wurden, ἵππους μὲν κατέδησαν ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι φάτνῃ ἐφ' ἱππείῃ 10, 567; ἵππους λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ, δῆσαν δ' ἱμάντεσσι παρ' ἅρμασι 8, 543, vgl. 10, 475. 499; der Z üg el, 23, 324; der Riemen, in dem der Wagenkasten hängt, 5, 727; der Peitschenriemen, ἐφ' ἵπποισιν μάστιγας ἄειραν πέπληγόν ϑ' ἱμᾶσιν 23, 362; die Riemen, mit denen der Faustkämpfer seine Hände umwickelte, 23, 684; Ap. Rh. 2, 52; Plat. ἱμάντας περιελίττονται Prot. 342 b, vgl. Legg. VIII, 830 b u. Paus. 8, 40; der Riemen, mit dem der Helm unter dem Halse befestigt war, Il. 3, 371. 375; der zauberreiche Gürtel der Aphrodite, 14, 214. 219. In der Od. öfter der Riemen, mit dem man den Thürriegel von innen vorzog, 1, 442. 4, 802. 21, 46. – Ἱμάντι δεϑείς Pind. N. 6, 56; von Zügeln, σὺν δ' ἑλίσσεται τμητοῖς ἱμᾶσι, Soph. El. 737; Eur. Hipp. 1245; πλεκτὰς ἱμάντων στροφίδας Andr. 719; κύνειος Ar. Vesp. 231; in Prosa, Xen. Cyr. 6, 2, 32 u. Sp. – Ἱμάντες sind in der Takelage des Schiffes die Riemen, welche die Raaen horizontal halten, vgl. Att. Seew. p. 148 ff. – Das Brunnenseil, Poll. 10, 31; hellenistisch für das att. ἱμονιά, nach Moeris. – Der Schuhriemen. – [ῑ findet sich Il. 8, 544. 10, 475. 23, 363 Od. 21, 46, wie Ap. Rh. 2, 67 u. a. sp. D.]
-
5 εξανιημι
(fut. ἐξανήσω, pf. ἐξανῆκα)1) выпускать(φῦσαι ἀϋτμέν ἐξανιεῖσαι Hom.)
2) (тж. ἐ. γαστρός Pind.) производить на свет, рождать(τινά и τι Eur.)
3) метать, бросать(θύρσους χερων Eur.)
4) проливать(αἷμα Eur.)
5) изливать, заставлять течь(κρήνην οἴνου Eur.)
6) испускать, произносить(ἀράς τινι Soph.)
7) выпускать из рук, т.е. не быть в состоянии покорить(τοὺς βαρβάρους Eur.)
8) испускать, испарять, выдыхать(βαρεῖαν ἀναθυμίασιν Plut.)
9) ослаблять или отбрасывать прочь(ἀρετήν Plut.)
10) med. ослаблять, отпускать, развязывать(ἱμάντων στροφίδας Eur.)
; med.-pass. становиться расслабленным, вялым11) ослабевать, уменьшатьсяἁνίκ΄ ἐξανείη δακέθυμος ἄτα Soph. — когда успокаивалась мучительная боль;
ὀργῆς ἐξανείς Eur. — смирив свой гнев12) выходить на поверхность (земли), появляться(ὑδάτων ἐπιγενομένων ἐξανίησι ὅ χαλκός Arst.)
-
6 ἐξανίημι
Aἐξανίεσκον A.R.4.622
: [tense] fut. ἐξανήσω, also : [tense] pf. part. [voice] Pass.- ειμένος Orib.46.19.20
:—send forth, let loose,εὔπρηστον ἀϋτμὴν ἐξανῐεῖσαι Il.18.471
; [ ὀδμήν] A.R.l.c.;ἐξανῆκε γᾶ ὄψιν E.Ph. 670
(lyr.);κρήνην ἐξανῆκ' οἴνου θεός Id.Ba. 707
; ἐ. αἷμα make it spout forth, Id.IT 1460; [ ῥόον] Call.Del. 207; ἀρὰς σφῷν ἐξανῆκα I have sent forth curses against you, S.OC 1375.b c. gen., send forth from,τίς σε πολιᾶς ἐξανῆκεν γαστρός; Pi.P.4.99
;θύρσους ἐξανῑεῖσαι χερῶν E.Ba. 762
; .2 let go, Id.IA 372;τὴν ἀρετὴν ἐ.
relax, slacken,Plu.
Cat. Ma.11:—[voice] Pass., to be set free from,πόνων Hp.Nat.Hom.12
: abs., Ph. 2.371.II intr., slacken, relax, Hp.Nat.Hom.7; ἁνίκ' ἐξανείη.. ἄτα (Herm. for ἐξανίησι) S.Ph. 705: c. gen.,ὀργῆς ἐξανεὶς κακῆς E. Hipp. 900
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐξανίημι
См. также в других словарях:
στροφίδας — στροφίς fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εξανίημι — ἐξανίημι (Α) [ανίημι] 1. απορρίπτω, αποβάλλω, στέλνω προς τα έξω («ἄποιν ἐπισχέτω ξίφος δέρῃ πρὸς ἀνδρὸς αἷμά τ ἐξανιέτω», Ευρ.) 2. αναδίδω («ὀδμήν ἀξανίεσκον», Απολλ. Ρόδ.) 3. (με γεν.) βγάζω, κάνω κάτι να βγει 4. (ειδ.) (με γεν.) εξακοντίζω… … Dictionary of Greek
