-
1 σπάδιξ
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπάδιξ
-
2 σπάδιξ
A bough or branch torn off, esp. palmbranch or frond,= βάϊς (cf.σπάθη 7
),σ. φοίνικος Porph.Abst.4.7
: abs., Plu.2.724a: pl. in Lat. spadica (Amm.Marc.24.3.12); applied to other plants, e.g. ; ποΐσω ἀργυρέ[α]ν ς. Supp.Epigr. 4.61 (Centuripae, i (?) A.D., but perh. in signf.11).2 as Adj., palm-coloured, i.e. bay, only Lat. spadix, Verg.G.3.82, Gell.2.26.9.II a stringed instrument like the lyre, with high notes, Nicom. Harm.4, Poll.4.59; condemned by Quintilian as effeminate, Inst.1.10.31.III rind stripped from the root of the πρῖνος, Λέξεις Ἡροδότου in Stein Herodotus ii p.469 (Berol. 1871), cf. Hsch. s.v. σπᾶ. -
3 σπάδιον
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπάδιον
-
4 σπάδων
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπάδων
-
5 σπαδών
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπαδών
-
6 σπάτος (2)
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπάτος (2)
-
7 spādīx
spādīx īcis, adj., σπάδιξ, date-brown, nutbrown, chestnut-brown: equi, V.* * *(gen.), spadicis ADJ -
8 σπαδίζω
σπᾱδίζω, (Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπαδίζω
-
9 ῥάδαμνος
Grammatical information: m.Meaning: `branch, twig, shoot' (LXX, Suid., H.).Other forms: also ῥόδαμνος H. and ῥάδαμον καυλόν, βλαστόν (coni. Nic. Al. 92) with ῥαδαμεῖ βλαστάνει H.Derivatives: ῥαδαμνώδης (sch.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: With ῥάδαμνος cf. θάμνος, ῥάμνος (with ν-suffix; s. vv.), also σφέν-δαμνος, στάμνος a.o.; with ῥάδιξ cf. σπάδιξ, σκάνδιξ a.o. (Chantraine Form. 191 a. 215 f. resp. 382). With ῥάδιξ agrees formally Lat. rādīx `root', if from IE *u̯rād-; semant. closer is Lat. rāmus `branch, twig', which may stand for *u̯rād-mo-; beside it with short vowel ῥάδ-αμνος wich cannot continue IE *u̯rǝd- = *u̯r̥h₂d- (which would give a long α); cf. ῥίζα w. lit. One compares also ῥαδινός a.o. (s.v.).. -- After Alessio Studi etr. 18, 413 a. o. (s. Belardi Doxa 3, 218; rejecting) Mediterranean. Mann Lang. 17,20 and 28, 37 reminds of Alb. rrânzë `root'. Cf. ῥά̄διξ -ῑκος m. `branch, twig' (Nik.), `palm leave' (D. S.). -- (Aeol.) ὀρόδαμνος points to Ϝροδ. The word is no doubt Pre-Greek.Page in Frisk: 2,637-638Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ῥάδαμνος
См. также в других словарях:
σπάδιξ — ικος, ὁ και ἡ, Α βλ. σπάδικας … Dictionary of Greek
σπάδικας — ο / σπάδιξ, ικος, ὁ και ἡ, ΝΑ νεοελλ. 1. βοτ. τύπος κυματώδους ταξιανθίας, στην οποία τα άνθη φύονται σε έναν διογκωμένο σαρκώδη άξονα, όπως είναι λ.χ. η θηλυκή ταξιανθία τού αραβοσίτου 2. ζωολ. συγχώνευση τών εσωτερικών λοβών τών πλοκάμων τού… … Dictionary of Greek
σπαδίκιον — τὸ, Α [σπάδιξ, ικος] υποκορ. τ. τού σπάδιξ … Dictionary of Greek
BADIUS — equi nomen in Circensibus; a colore, qui in equis commendatur. Dictus autem hic est quasi Βἃδιος, a βαὶς, quae ramulum palmae significat, unde et spadix color, et spadix equus. Philargyrus, Spadix et Phoenicius est, quales sunt fructus palmarum,… … Hofmann J. Lexicon universale
PHOENICEUS Color — in equis, Latinis appellatur, a colore palmitis palmei, qui φοῖνιξ Graece, alias spadix et baldius. Nam et σπάδιξ, termes palmae Graecis. Sed et φοῖνιξ hic color iisdem, et equus φοίνιξ Homero, Il. ψ. v. 454. Οἱ τὸ μὲν ἄλλο τόσον φοῖνιξ ἦν. Ab eo … Hofmann J. Lexicon universale
PUNICEUS Color — exsuperantiam, ut loquitur A. Gellius, splendoremque ruboris significat; diversus a phoeniceo; licet eôdem uterque nomine Graecis dicatur φοῖνεξ. Sed Puniceum etiam φοινικοῦν vocitatur. Phoeniceum enim Philargyro nec diluti coloris est neque… … Hofmann J. Lexicon universale
σπά — (Spaa). Βελγική λουτρόπολη στην επαρχία Λιέγης, με 10.000 κατ. Στη λουτρόπολη υπάρχει αξιόλογος ναός του 1880. Τα ιαματικά της νερά θεραπεύουν καρδιακές και νεφρικές παθήσεις. Η πόλη συνδέεται με τη Συνδιάσκεψη του Σ. (5 16 Ιουλίου 1920), στην… … Dictionary of Greek
σπάδων — ωνος και οντος, ὁ, Α 1. ευνούχος («εἰ σπάδοντα νομίζει Δημήτριος αὐτόν», Πλούτ.) 2. ευνουχισμένο ζώο. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σπα τού σπάω / σπῶ με οδοντική παρέκταση δ (πρβλ. σπάδιξ) + επίθημα ων (πρβλ. κώδ ων) βλ. και λ. σπάω] … Dictionary of Greek
σπαδίζω — Α αποσπώ, γδέρνω («σπαδίξας δὲ αὐτοῡ τὸ δέρμα», Ηρόδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σπα τού σπάω / σπῶ με οδοντική παρέκταση δ (πρβλ. σπάδιξ) + κατάλ. ίζω (βλ. και λ. σπάω)] … Dictionary of Greek
σπαδικανθή — τα, Ν τάξη αγγειόσπερμων μονοκότυλων φυτών, σύμφωνα με παλαιότερα συστήματα ταξινόμησης, η οποία είχε ως κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα το ότι η ταξιανθία τών φυτών που περιλάμβανε ήταν σπάδικας. [ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο συνθ., πρβλ. αγγλ.… … Dictionary of Greek
σπαδικοφόρος — και, δ. γρφ., σπαδεικοφόρος, ὁ, Α 1. αυτός που φέρει κλαδί φοίνικα 2. ονομασία αξιώματος. [ΕΤΥΜΟΛ. < σπάδιξ, ικος «κλαδί φοίνικα» + φόρος*] … Dictionary of Greek
