-
1 Σιδηροί
-
2 Σιδηροῖ
-
3 σιδηροί
σιδήρεοςmade of iron: masc nom /voc pl (attic epic)σιδηρόωoverlay with iron: pres ind mp 2nd sgσιδηρόωoverlay with iron: pres opt act 3rd sgσιδηρόωoverlay with iron: pres ind act 3rd sg -
4 σιδηροῖ
σιδήρεοςmade of iron: masc nom /voc pl (attic epic)σιδηρόωoverlay with iron: pres ind mp 2nd sgσιδηρόωoverlay with iron: pres opt act 3rd sgσιδηρόωoverlay with iron: pres ind act 3rd sg -
5 σίδηροι
σίδηροςiron: masc nom /voc pl -
6 κόραξ
κόραξ, ακος, ὁ, 1) der Rabe (nach E. M. von κορός, schwarz); Pind. Ol. 2, 96; Aesch. Ag. 1452 Suppl. 732; Her. 4, 15 u. Folgde. – Sehr gewöhnliche Verwünschungsformel ist ἐς κόρακας, ἄπαγ' ἐς κόρακας, βάλλ' ἐς κόρακας; auch als heftige Frage, οὐκ ἐς κόρακας; geh zum Henker! eigtl. dein Leib möge unbestattet liegen bleiben u. ein Fraß für die Raben werden; Ar. Vesp. 51. 982 Nub. 789 u. öfter; ἐς κόρακας ἔῤῥειν φασὶν ἐκ τῆς Ἀττικῆς Alexis bei Ath. XIII, 610 e; Sp.; es scheint in dieser Vrbdg nie εἰς gesagt zu sein, vgl. Reisig Conj. Aristoph. p. 252. Aehnlich πάντα τάδ' ἐν κοράκεσσι καὶ ἐν φϑόρῳ Theogn. 833. – Man schwor auch beim Raben, Ar. Av. 1611. – Sprichwörtlich κόρακα λευκὸν ἰδεῖν, Ep. ad. 60 (XI, 417) u. A.; vgl. Arist. H. A. 3, 12; denn der weiße Rabe ist eine Seltenheit; ἕως κόρακες λευκοὶ γένωνται Ath. VIII, 359 c. – Κόραξι καὶ λύκοις χαριζόμενος Luc. Tim. 8; ἐκ κακοῠ κόρακος κακὸν ᾠόν S. Emp. adv. rhet. 99. – Auch das Sternbild, der Rabe, Arat. 448. – 2) eine Fischart, wahrscheinlich nach ihrer Farbe benannt, Diphil. bei Ath. VIII, 356 a (vgl. κορακῖνος). – 3) die krumme Spitze am Schnabel des Haushahns, Hesych., u. übh. jede hakenförmige Krümmung; daher – a) ein Belagerungswerkzeug, D. Sic. 17, 44; bei Schiffen gebraucht, ein Enterhaken, Pol. 1, 22, 9; σιδηροῖ, bei Ath. V, 208 d. – b) Ein Haken zum Anziehen der Thür, der Thürk lopfer, κόραξ πυλῶσι Ep. ad. 90 (XI, 203); Posidipp. bei Poll. 7, 111, vgl. 10, 23, κόρακι κρούεται ἡ ϑύρα. – c) eine Art Halseisen, sonst κύφων, oder ein anderes Marterinstrument, κλοιὸν ἕκαστος αὐτῶν καὶ κόρακα διτάλαντον ἐπικείμενος Luc. Necyom. 11. – Das Wort scheint onomatopoetisch mit κράζω zusammenzuhangen.
-
7 γόμφος
γόμφος, ὁ, VLL. σφήν, Schol. Ar. Equ. 461 σφῆνες οἱ συνείροντες τὰς σανίδας, ein keilförmiger, starker Nagel, bes. zum Zusammenfügen des Schiffsgebälks, Od. 5, 248, ἅπαξ εἰρημέν.; Ap. Rh. 2, 613; vgl. Antiphil. 27 (IX, 306) γόμφος δ' οὐκέτι χαλκὸς ἐν ὁλκάσιν οὐδὲ σίδηρος, ἀλλὰ λίνῳ τοίχων ἁρμονίη δέδεται, woraus, wie aus σιδηροῖ γ. Pol. 13, 7, 9 hervorgeht, daß sie nicht ausschließlich von Holz waren (vgl. ἧλος). Nagel am Pflug, Hes. O. 429; vgl. Agath. 30 (VI, 41); u. sonst Nagel, Aesch. Spt. 524; Plat. Tim. 43 a; Arist. Metaph. 9, 1 stellt κόλλῃ ἢ γόμφῳ ἢ συνδέσμῳ zusammen; Luc. Gall. 24 μοχλοί, γόμφοι, ἧλοι. – Bei Her. 2, 96 scheinen es Holzlatten zu sein, welche die Schiffsbretter zusammenhalten; Arist. de part. anim. 2, 9 braucht es von der Vergliederung zweier Knochen durch ein Sprungbein.
-
8 ἧλος
ἧλος, ὁ (wahrscheinlich von ἵημι), der Nagel; bei Hom. nie als Befestigungsmittel, sondern als Zierrath; am Scepter, χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον Il. 1, 246; am Griff od. an der Scheide des Schwertes, ξίφος· ἐν δέ οἱ ἧλοι χρύσειοι πάμφαινον 11, 29; am Becher, δέπας –, χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον ib. 663; überall goldene Nagelknöpfe oder ihnen ähnliche Buckeln gemeint; vgl. Ath. XI, 488 b ἔξωϑεν δεῖ ἐμπείρεσϑαι τοὺς χρυσοῠς ἥλους τῷ ἀργυρῷ ἐκπώματι u. XII, 539 c χρυσοῦς ἥλους ἐν ταῖς κρηπῖσι καὶ ὑποδήμασιν ἐφόρει; Nägel von Eisen erwähnt Pind., ἅλοις κρατεροῖς ἀδάμαντος δῆσε P. 4, 71; Plat. Phaed. 83 d; σιδηροῖ καὶ ξύλινοι Xen. Cyn. 9, 12; Sp., wie Eryc. 1 (VI, 96). – Sprichwörtlich ἄλλῳ ἥλῳ ἐκκρούειν τὸν ἧλον, ein Keil treibt den andern, Luc. de lapsu in salt. 7; vgl. Diogen. 5, 17. – Uebertr., warzen ähnliche Auswüchse an Händen u. Füßen, Hühneraugen, Nic. Th. 272, was nach den Schol. gew. κάρφιον heißt; Medic. – Eine Krankheit des Oelbaumes, auch μύκης genannt, Theophr. – Die Abkürzung ἧλ s. oben.
-
9 ηλος
I.неупотреб. nom. к ἠλε (см.)II.дор. ἇλος ὅ гвоздь(ἧλοι σιδηροῖ καὴ ξύλινοι Xen.; ἧ. προσλαμβάνει τι πρός τι Arst.)
σκῆπτρον χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον Hom. — жезл (Ахилла), усаженный золотыми гвоздями; -
10 γόμφος
γόμφος, ὁ,A bolt, for ship-building, Od.5.248; for other uses, Hes. Op. 431, A.Th. 542; dowel, SIG246ii40 (Delph., iv B. C.);γόμφοις καὶ περόνῃσιν ἀρηρότε Parm.1.20
;γόμφῳ ἢ κόλλῃ ἢ ἁφῇ Arist.Ph. 227a17
, cf. Metaph. 1052a24: generally, bond, fastening, as of the cross-ribs of Egyptian canoes, Hdt.2.96; of the ankle-joint, Arist.PA 654b21; of the in visible bonds uniting the partieles of the body, Pl.Ti. 43a: metaph., γ. κατάστοργοι, of love, Emp.87; τῶνδ' ἐφήλωται.. γόμφος διαμπάξ these things are determined, A.Supp. 945:—acc. to EM238.4, γ. were prop. of wood; but cf.γ. χαλκοί IG9
(1).691 (Corc.),γ. σιδηροῖ Plb.13.7.9
.2 instrument for cautery, Hippiatr.97.3 = γόμφιος, Hsch. -
11 ἧλος
ἧλος, [dialect] Dor. [full] ἇλος, IG4.1484.62(Epid.), SIG245i69 (Delph., iv B.C.), Pi. (v. infr.), [dialect] Aeol.(?) [full] ϝάλλοι (pl.) written γάλλοι, Hsch.: ὁ:—A nail-head, stud, as an ornament,σκῆπτρον χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον Il. 1.246
, cf. 11.633; ἐν δέ οἱ [τῷ ξίφει] ἧλοι χρύσειοι πάμφαινον ib.29, cf. Ath.11.488b, c: hence, of the stars, Placit.2.14.3.2 after Hom., nail, Pi.P.4.71:ἧλοι σιδηροῖ καὶ ξύλινοι X.Cyn.9.12
, etc.; of shoenails, Thphr.Char.4.13: prov.,ἥλῳ ἐκκρούειν τὸν ἧλον Luc.Laps.7
; ἥλῳ ὁ ἧλος (sc. ἐκκρούεται) Arist.Pol. 1314a5, etc.II wart, callus, Thphr.Ign.37, Nic.Th. 272;ἧλοι καὶ τύλοι Dsc.1.104
, cf. Asclep. ap. Gal.13.647; also on plants, esp. the olive, Thphr.HP4.14.3. -
12 ὑποχρυσόω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑποχρυσόω
См. также в других словарях:
Σιδηροῖ — Σιδηρώ fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σιδηροῖ — σιδήρεος made of iron masc nom/voc pl (attic epic) σιδηρόω overlay with iron pres ind mp 2nd sg σιδηρόω overlay with iron pres opt act 3rd sg σιδηρόω overlay with iron pres ind act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σίδηροι — σίδηρος iron masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
OBICES ferrati portarum — apud Amm. Marcellin. l. 21. qui Graecis σεσιδηρωμένοι μοχλοὶ, iidem sunt cum claustris, quae foribus praeducta dicit Germanicus, in paraphrasi Arati, ubi de sidere Cassiopeae, Qualis ferratos obicit clavicula dentes, Succutit et foribus praeducti … Hofmann J. Lexicon universale