-
1 σησαμίτης
A made with sesame seeds, Poll.6.72, Ath.3.114a: fem. Adj. [suff] σησᾰμ-ῖτις, ιδος, planted with sesame,γῆ PSI5.522.1
(iii B.C.); so ἡ ς. alone, ib.503.28, 522.11 (iii B.C.); of sesame, sc. κράστις (?), ib.4.351.16 (iii B.C.).II σησαμῖτις, ιδος, ἡ,= foreg. 11, Ps.-Dsc.4.149.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σησαμίτης
-
2 σήσαμον
Grammatical information: n.Meaning: `seed and fruit of the sesame plant', also referring to the plant itself (IA.), - ος m., -η f. `id.' (Gp.)Dialectal forms: Myc. sasama (pl.).Compounds: As 1. element e.g. σησαμο-πώλης m. `sesame merchant' (Att. inscr.).Derivatives: 1. Subst.: σησαμ-ίς, - ίδος f. `dish made of roasted sesame seeds and honey' (Stesich., com.); 2. -ῆ (- έα Hdn.) f. `id.' (com.); 3. - ιον n. `id.' (Hdn.); 4. - ίτης m. `sesame cake' (Poll., Ath.); 5. adj. - ῖτις (γῆ) f. `planted with s.' (hell. pap.; Redard 91 a. 109); 6. - όεις, - οῦς `of s.' m. `sesame cake' (Hp., Ar. a. o.); 7. - ινος `made of s.' (X., hell. pap., Str. etc.); 8. - αῖος `id.' (Luc. a. o.); 9. - ικός `concerning s.' (pap.); 10. - ώδης `sesame-like' (Thphr.); 11. - ούντιος `made of s.' (sch.); 12. verb - εύω `to sow s.' with - εία f. (hell. pap.).Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Semit.Etymology: Orient (Sem. ?) LW [loanword] (on the formation cf. κάρδαμον, βάλσαμον a.o.); to Accad. šammaššamu `sesam', to which also Aram. šūmš emā, Hitt. šam(m)am(m)a- n. `id.' a.o.; s. Lewy Fremdw. 28f., Przyluski-Regamey BSOS 8, 703ff., Laroche BSL 51 p. XXXIII, Kronasser Etymologie II 181, E. Masson Becherches 57 f. -- Lat. LW [loanword] sēsamum, sēsuma (s. W.-Hofmann v.).Page in Frisk: 2,698Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σήσαμον
См. также в других словарях:
κυαμίτις — κυαμῑτις, ιδος, ἡ (Α) (ενν. αγορά) τόπος αγοράς κυάμων στην αρχαία Αθήνα («ἐπὶ τὴν κυαμῑτιν πορευομένοις, κατὰ τὴν ἱερὰν ὁδὸν τὴν ἐπ Ἐλευσῑνα», Πλούτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κύαμος + κατάλ. ῖτις (πρβλ. καλαμ ῖτις, σησαμ ῖτις)] … Dictionary of Greek
λεπτίτις — λεπτῑτις, ίτιδος, ἡ (Μ) φρ. «λεπτίτιδες κριθαί» είδος λεπτής κριθής. [ΕΤΥΜΟΛ. < λεπτός + κατάλ. ῖτις (πρβλ. κυαμ ίτις, σησαμ ίτις)] … Dictionary of Greek
