-
1 σεος
-
2 σέος
-
3 σεός
σήςmoth: masc gen sg (epic doric ionic aeolic) -
4 σής
Grammatical information: m.Meaning: `moth, mite' (Pi a. o.).Other forms: Gen. pl. σέων (Ar. Lys. 730 a. o.), acc. σέας (Luc. Ind. 1), nom. σέες, gen. sg. σεός (gramm.); later σητός, σῆτες, σητῶν (Arist. etc.)Compounds: σητό-βρωτος `eaten away by moths' (LXX, NT).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The younger forms σητός etc. like θής, θητός a. o.; older σέων (to which σέας, σέες) after the type σαφής, - έων; σεός with acc. after the monosyllables. -- Several doubtful attempts at explanation: to ψῆν (Prellwitz with ?); from *τι̯ης or *τϜη[ι̯]ς to Lat. tinea or σίνομαι etc. (lit. in Bq, WP. 1, 702 and W.-Hofmann s. tinea and tābēs). The similarity with Hebr. sās `moth', Acc. sāsu a.o. (Lewy Fremdw. 16f., Scheftelowitz BB 28, 289), Arm. c'ec' `mite' (Vegt NTS 9, 334) may be accidental; s. E. Masson Recherches 93f.Page in Frisk: 2,698Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σής
-
5 σής
σής, ὁ, gen. σεός, plur. σέες, σέων, Ar. Lys. 731, σέας, Luc. adv. ind. 1, Thom. Mag. 790; erst Sp. auch gen. σητός; die Motte, Kleidermotte, welche wollene Zeuge zerfrißt, auch die Büchermotte, σὴς κεῖνον οὐ δάπτει, Pind. frg. 243. In der Anth. heißen die Gramm. spöttisch σῆτες ἀπ' Ἀριστάρχου, σῆτες ἀκανϑῶν, gleichsam Bücherwürmer, Antiphan. 5 (XI, 322), Philp. 44 (XI, 347). Vielleicht mit σήϑω zusammenhangend.
-
6 σης
I.σεός, Arst. etc. gen. σητός ὅ (pl. σέες - поздн. σῆτες, gen. σέων, acc. σέας) моль Pind., Arph., Arst., Men.οἱ ἀπ΄ Ἀριστάρχου σῆτες шутл. Anth. — аристархово племя книжных червей, т.е. грамматики
II. -
7 κτήσεος
κτή̱σεος, κτῆσιςacquisition: fem gen sg (attic epic) -
8 μίσεος
μί̱σεος, μῖσοςhate: neut gen sg (epic doric ionic aeolic) -
9 παγχρύσεος
παγχρύσεοςall-golden: masc /fem nom sgπαγχρύ̱σεος, παγχρύσεοςall-golden: masc /fem nom sg -
10 χρυσέος
χρῡσέος, χρύσεοςgolden: masc nom sg (epic) -
11 χρύσεος
χρύ̱σεος, χρύσεοςgolden: masc nom sg -
12 suus
suus, a, um, Pron. poss. (v. altlat. sovos aus *sevos, griech. εός u. ὅς aus σεός u. σός), sein, ihr, I) eig.: A) im allg.: 1) adi.: a) übh.: duo suos filios, zwei seiner Söhne, Cic.: suā manu scripsit, mit seiner eigenen Hand, Nep.: suus cuique erat locus definitus, Cic.: hunc sui cives e civitate eiecerunt, Cic.: alqm suum facere (durch Kauf) zu dem seinen machen, sich aneignen, Liv.: alqd suum dicere, für sein Eigentum erklären, Ps. Quint. decl. – b) verb.: α) mit quisque, u. zwar in ungleichem Kasus, sui cuique mores fingunt fortunam moribus, Poët. com. fr.: quo sua quemque natura maxime ferre videatur, Cic., u. in gleichem Kasus, quas tamen inter omnes est suo quoque in genere mediocris, Cic. Vgl. Dräger Hist. Synt.2 Bd. 1. § 32. S. 77 f. – β) mit proprius, zB. locus quidem iis etiam naturis, quae sine animis sunt, suus est cuique proprius, Cic.: sua cuique laus propria debetur, Cic. Vgl. Baiter not. crit. Cic. Tusc. 1, 109. p. 246, 12. Bünem. Lact. 3, 1. § 1. – γ) mit Dat. ethic. sibi, wie suam sibi rem salvam sistam, Plaut.: suo sibi hunc gladio iugulo, Ter.: factus (consul) est bis, primum ante tempus, iterum sibi suo tempore, Cic. Vgl. Brix Plaut. trin. 156. Ribbeck Coroll. ad Comic. Rom. fragm. p. XXXIV. Bünem. Lact. 2, 5, 6. Dräger Hist. Synt.2 Bd. 1. § 31. S. 76. – δ) mit ipse, zB. suā ipsam peremptam (esse) mercede, Liv.————1, 11, 9: quid labores, ut eos destruas, quos sua ipsos destruit atque affligit oratio? Lact. 3, 28, 20: suis ipsi tormentis occupati, Lact. 6, 4, 20. Vgl. (für Liv.) Fabri Liv. 21, 33, 3. – ε) verstärkt durch angehängtes pte oder met, wie Crassum suāpte interfectum manu, Cic.: suomet ipsi more praecipites eant, Sall.: capti suismet ipsi praesidiis, Liv.: a filio suomet, seinem eigenen, Apul. – 2) subst.: a) sui, die Seinen, Ihrigen, quem sui Caesarem salutabant, Cic.: Epicurum et Metrodorum non fere praeter suos quisquam in manus sumit, außer ihren Anhängern, Cic. – b) suum, ī, n., das Seine, Ihrige, ad suum pervenire, zu dem Seinigen gelangen, Cic.: quod suum non esset, Liv.: alci suum (sein rechtmäßiges Eigentum) vendere, Cic.: se suaque omnia ab iis defendere, Caes.: ad sua redire, Amm. – B) prägn.: 1) sein, ihr = angehörig, gehörig, bestimmt, festgesetzt, zukommend, domesticus et suus consul, Cic.: suum numerum habere, Cic.: suo Marte pugnare, auf die gehörige, ihm zukommende Art fechten, von Reitern, wenn sie zu Pferde fechten, Liv.: suā morte defungi, eines natürlichen Todes sterben, Suet.: anno suo, zu seiner Zeit, zu gehöriger, schicklicher Zeit, Cic. – suum est m. Infin., quia suum est interiectionis voce absconditā proferri, Prisc. 1, 25. – 2) sein, ihr = ihm ( ihr oder ihnen) günstig, ergeben, erwünscht, auch ihm teuer (Ggstz. alienus), utebatur populo suo, Cic.:————aestu suo Locros traicit, Liv.: sui di, Verg.: Ambracienses sui, Liv.: Chatti sui, Tac.: Hispania sua, Tac.: ventus, Hor.: sidera, Val. Flacc.: reddere alqm suum, zum Freunde, günstig, gewogen, Nep.: primo variā fortunā, mox pugnavit suā, Vell.: suo loco pugnam facere, auf dem ihm günstigen Gelände, Sall.: suo maxime tempore atque alieno hostibus bellum incipere, Liv. – 3) sein, ihr = ihm (ihr oder ihnen) eigen, nicht fremd, sui dei aut novi, Cic.: viscum, quod non sua seminat arbos, Verg. – subst., suum, ī, n., seine (ihm eigene) Art u. Weise, suum illud, sein bekannter Grundsatz, Cic. Tusc. 1, 99. – 4) sein eigener Herr, in seiner eigenen Gewalt stehend, ancilla nunc sua est, Plaut.: is poterit semper esse in disputando suus, auf eigenen Füßen stehend, originell, Cic.: suus non est, nicht bei Verstande, ICt.: vix sua erat, bei sich, bei Verstande, war außer sich, Ov. – II) übtr.: 1) zuw. für eius, wie: incĭdit in eandem invidiam, quam pater suus, Nep.: Minerva dicitur patrem interemisse virginitatem suam violare conantem, Cic. – 2) seltener für den Genet. obi. sui, wie iniuria sua, gegen sich, Sall.: suus accusator, seiner selbst, Nep.; vgl. Kritz Sall. Cat. 51, 11. Bremi Nep. Lys. 4, 3. – 3) sui iuris, als stehende Redensart bei der ersten Pers. Plur., si sui iuris sumus, Paul. dig. 46, 2, 20 pr. – ⇒ Genet. Plur. suûm, Ter. adelph. 411. Sisenn. hist. 4. fr. 112 (bei Non. 495, 12). – Archaist.————Akk. sam = suam, nach Paul. ex Fest. 47, 3 (s. dazu Müller): sos = suos, nach Paul. ex Fest. 300, 6: sis = suis, Enn. ann. 149. – sovos (souos) = suus, wov. sovo (souo) = suo, Corp. inscr. Lat. 12, 1211: sovom (souom) = suorum, Corp. inscr. Lat. 12, 724: soveis (soueis) = suis, Corp. inscr. Lat. 1, 1297: Vgl. Georges Lexikon der lat. Wortf. S. 669 u. 670. -
13 σέως
-
14 σής
σής, ὁ, gen. σεός (as if fr. σεύς, which is given as nom. by Choerob. in Theod.1p.406H.); pl., nom. σέες Moer.p.339 P.; gen.Aσέων Hermipp. 94
, Ar.Lys. 730, Ph.2.461 (not σεῶν, v. Choerob. l. c.); acc.σέας Luc.Ind.1
:—the forms σητός, σῆτες, σητῶν, etc., were later, as in Men.540.5, Arist.HA 557b3, Thphr.HP9.11.11, Ph.2.361 (and v.l. in 2.461), cf. Moer. l.c., etc.:— moth, [χρυσὸν] οὐ σ. οὐδὲ κὶς δάπτει Pi.Fr. 222
, cf. Ar. l. c., Str.13.1.54, Ev.Matt.6.19, Ev.Luc.12.33; attacking books, Luc. l. c.2 metaph., σῆτες ἀκανθοβάται or - λόγοι, of the Grammarians, bookworms, AP11.322 (Antiphan.), 347 (Phil.). -
15 σής
σής (since Pind., Fgm. 209 [OxfT=222 Sch./M.] Διὸς παῖς ὁ χρυσός. κεῖνον οὐ σὴς οὐδὲ κὶς δάπτει ‘gold is the child of Zeus: neither moth nor rust can consume it’; LXX), σητός (so Aristot., HA 5, 32; Menand. et al.; LXX; Philo, Abr. 11.—The class. gen. is σεός s. Kühner-Bl. I 510f), ὁ the moth, whose larvae eat clothing (Menand., Fgm.538, 5 Kö.=540, 5 Kock; Lucian, Ep. Sat. 1, 21 ἱμάτια ὑπὸ σητῶν διαβρωθέντα) Mt 6:19f; Lk 12:33. Being eaten by moths as a symbol of feebleness and destruction 1 Cl 39:5 (Job 4:19); B 6:2 (Is 50:9).—Worms, specific. wood-worms, seem to be meant (cp. Philo, Somn. 1, 77), since the σής is damaging sticks Hs 8, 1, 6f; 8, 4, 5; 8, 6, 4.—DELG. M-M. TW.
См. также в других словарях:
σέος — Α (δ. αν.) βλ. σέως … Dictionary of Greek
σεός — σής moth masc gen sg (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ρού(σ)σεος — ον, ΑΜ βλ. ρούσος … Dictionary of Greek
ρούσος — α, ο / ῥούσιος, ον, ΝΜΑ, και ρούσσος Ν, και ῥουσαῑος ΜΑ και ῥού(σ)σεος και ῥώσεος και ῥόσεος Α (κυρίως για το χρώμα τών μαλλιών) κοκκινωπός, ξανθοκόκκινος (α. «ρούσα παπαδιά» β. «ποια ναι η άσπρη, ποια ναι η ρούσα») μσν. αρχ. «οἱ ρούσιοι» οι… … Dictionary of Greek
σέως — και δ. αν. σέος, ὁ, Α (ποιητ. τ.) ο σεισμός. [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για αμφβλ. γρφ.] … Dictionary of Greek
κτήσεος — κτή̱σεος , κτῆσις acquisition fem gen sg (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίσεος — μί̱σεος , μῖσος hate neut gen sg (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παγχρύσεος — all golden masc/fem nom sg παγχρύ̱σεος , παγχρύσεος all golden masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χρυσέος — χρῡσέος , χρύσεος golden masc nom sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χρύσεος — χρύ̱σεος , χρύσεος golden masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)