-
1 σίνδρων
σίνδρωνmischievous: masc nom /voc sg -
2 σίνδρων
A mischievous, glossed by πονηρός, Phot.; also = δουλέκδουλος, Seleuc. ap. Ath.6.267c:—Hsch. also cites [full] σινδρός, ὁ, in gen. pl.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σίνδρων
-
3 σίνδρωνα
σίνδρωνmischievous: masc acc sg -
4 σίνδρωνες
σίνδρωνmischievous: masc nom /voc pl -
5 σίνομαι
Grammatical information: v.Meaning: `to rob, to pillage, to destroy, to damage' (ep. Od., Sapph., Ion., X., hell. a. late, also Argos, Crete, Herakleia; Hdt., Hp. also - έομαι; not in Att..Compounds: As 1. member in σιν-όδων, - όδους, - οντος m. name of a fish (Arist., Dorio a. o.), folketymol. for συν- σίνομαι (s. Strömberg 45). Unclear however σινάμωρος approx. `harmful, baneful, wicked, mischievous, sweet-toothed, lustful' with - ία, - έω, - ευμα (Ion., com., Arist. a. o.); because of the short ι not to the verb, but to the noun σίνος; the final fits badly with μωρός, perh. better to ἐγχεσί-μωρος, if taken as `spear-happy' (cf. Leumann Hom. Wörter 272 n. 18).Derivatives: 1. σίνος n. `damage, harm, disaster' (Ion., A., Arist. a. o.) with ἀ-σινής `unharmed, harmless' (λ 110, Sapph., Ion., A., Pl., X., hell. a. late), opposite ἐπι-σινής (Thphr. a. o.). 2. σίντης m. `destroyer, robber', mostly of beasts of prey, `thief' (Il., hell. a. late epic); σίντωρ m. `id.' (Crete IVa, AP; Fraenkel Nom. ag. 1, 123 a. 131); uncertain Σίντιες m. pl. name of the old population of Lemnos (Hom. a.o.), after Kretschmer Glotta 30, 117 prop. "the robbers" and to be distinguished from the Thracian Σιντοι. 3. Σίνις, - ιδος m. name of a mythical robber (B., E., X. a. o.), also appellat. `robber, destroyer' (A. Ag. 217 [gener. changed to ἶνις], Call., Lyc.). 4. σιναρός `damaged' (Hp., as ῥυπαρός a. o.). 5. σινότης f. `damage, flaw' (gloss.). 6. ἐπισίνιος ἐπίβουλος H. 7. σινόω ( προ- σίνομαι) = σίνομαι (Man., Vett. Val. a. o.) with σινωτικός `harmful' (late). 8. σίνδρων = πονηρός (Phot.), also `slave born of a slave' (Seleukos ap. Ath.), also as PN; cf. Masson on Hipponax 121 w. n. 3; gen. pl. σινδρῶν πονηρῶν, βλαπτικῶν H.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The present σίνομαι (second. - έομαι; cf. Schwyzer 721) wit generalized length of the ι (on the unclear σίνονται Sapph. 26, 4 s. Hamm Gramm. $217a) can be best understood as yotformation *σίν-ι̯ομαι (Schwyzer 694). If inherited, σίνομαι must like κλίνω, κρίνω contain a present-forming ν, which spread not only to the sporadic aoristforms but also to the nouns σίνος, σίντης a. o. -- Not certainly explained. PGr. *τϜι-ν- can on itself be connected with σής (if from *τϜη[ι̯]-ς) and with Germ. Þwi- in OE Þwīnan `become weak, disappear' a. o. (Wood Mod. Phil. 5, 268); apart from the semant. polyinterpretability of the relevant words, there are both for σής and for Þwīnan other explanations, s. on σής and WP. 1, 702 f. (Pok. 1054) w. lit. To be rejected explanations of σίνομαι in W.-Hofmann s. sine and sonium; older lit. in Bq and Lidén IF 19, 351 w. n. 2. -- Cf. σιφλός.Page in Frisk: 2,708-709Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σίνομαι
См. также в других словарях:
σίνδρων — mischievous masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σίνδρων — ωνος, ὁ, Α πονηρός, ύπουλος, βλαβερός. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. σινδρός] … Dictionary of Greek
σίνδρωνα — σίνδρων mischievous masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σίνδρωνες — σίνδρων mischievous masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σινδρός — ὁ, Α σιναρός*, βλαβερός. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. παραδίδεται στη γεν. πληθ. σινδρῶν. Έχει σχηματιστεί < θ. σιν τού σίνομαι «βλάπτω, καταστρέφω» με επίθημα ρός (πρβλ. ξη ρός, χλω ρός) και δυσερμήνευτο πρόσφυμα δ , που, κατά μία άποψη, αναπτύχθηκε… … Dictionary of Greek
σινδρωνεύομαι — Α [σίνδρων] (κατά το λεξ. Σούδα) «σίνομαι τοὺς ἄνδρας» … Dictionary of Greek
