-
61 ἐξ-ίστημι
ἐξ-ίστημι (s. ἵστημι), herausstellen, -bringen, bes. aus dem gewöhnlichen Zustande in einen andern versetzen; φύσιν Tim. Locr. 100 c, wie Arist. ἡ μὲν λύπη ἐξίστησι καὶ φϑείρει τὴν τοῦ ἔχοντος φύσιν Eth. 3, 12; ἔκστησον φρενῶν Eur. Bacch. 848, von Sinnen bringen, der auch οἶνος ἐξέστησέ με sagt; vgl. Ath. I, 31 f.; τὰ φαλάγγια τοὺς ἀνϑρώπους τοῦ φρονεῖν ἐξίστησι Xen. Mem. 1, 3, 12; ἐξέστησε ταῖς διανοίαις πάντας Pol. 11, 27, 7; vgl. Dem. 21, 72 ταῦτα κινεῖ, ταῠτα ἐξίστησιν ἀνϑρώπους ἑαυτῶν, sie außer sich bringen; Sp., wie Plut. Poplic. 6 τὴν ψυχὴν εἰς ἀναλγησίαν, wie τὸν λογισμόν, τὴν διάνοιαν, verwirren, Sol. 21 Crass. 23; ἀρετὴν πρὸς τὸ ἐναντίον, in das Gegentheil verwandeln; geradezu verderben, verschlechtern, wie τὴν πολιτείαν Cic. 10. – Häufiger im wegbegeben, weggehen, ἐξ ἕδρας σοι πλόκαμος ἐξέστηχ' ὅδε Eur. Bacch. 926; bes. τινί, vor Jemandem weichen, ihm Platz machen, ἐξίστατο νυκτὸς κύκλος τῇ ἡμέρᾳ Soph. Ai. 657; σοί γ' ἑκὼν ἐκστήσομαι, dir weiche ich gern, Phil. 1042; im Ggstz von μένειν, Ant. 560; φεύγετε, ἐξίστασϑε Eur. I. T. 1229, fliehet, macht euch fort; wie ἐξίστω Ar. Ach. 617; τῆς ὁδοῦ Her. 3, 76; ἐκέλευεν αὐτὸν ἐκ τοῦ μέσου ἐξίστασϑαι Xen. An. 1, 5, 14; ἐξίστασϑαι ὁδοῦ, aus dem Wege gehen, Conv. 4, 31; Plut. Rom. 20; τινὶ τῆς τάξεως Poplic. 12; τοῦ ἄϑλου τινί, ihm abtreten, Ath. X, 415 e; ohne Zusatz, ausweichen, κατὰ τὰς ὁδοὺς ἐμβάλλοντες τῷ ἀεὶ ἀπαντῶντι, ἐὰν μὴ ἐξίστηται Plat. Rep. VIII, 563 c; vgl. Ar. Ran. 354; – ἐκ τῆς δυνάμεως Plat. Tim. 50 b; τρόπων τῶν αὑτῶν εἰς τοὺς εὐσεβεῖς, sich verändern in seinem Charakter, Legg. X, 907 d; μηδὲν ἐξιστάμενος τῆς αὑτοῠ ἰδέας, sich nicht von seinem Begriffe entfernen, Crat. 439 d; – ἀρχῆς, die Herrschaft aufgeben, Thuc. 2, 63. 4, 28; ἁπάντων τῶν ὄντων, sein ganzes Vermögen abtreten, Dem. 36, 50, wie τῆς οὐσίας ἐκστησόμενος Antiph. II β 9; ἐξειστήκει τῶν ἑαυτοῠ Dem. 33, 25, Bankerutt machen; τῆς φιλίας, sie aufgeben, Lys. 8, 18, wie τῶν ἀνϑρωπίνων σπουδασμάτων Plat. Phaedr. 249 c; τῶν πεπραγμένων Dem. 19, 72, sich davon lossagen, es läugnen; Sp., τῶν πόλεων Pol. 18, 33, 5; Ar. κρεῖττον ἐκστῆναι τὸ παράπαν τοῦ πατρὸς μᾶλλον ἢ ναυμαχεῖν Vesp. 477, wo der Schol. richtig erkl. μὴ ἔχειν πατέρα, es ist besser, keinen Vater haben; τῶν μαϑημάτων, das Erlernte vergessen, Xen. Cyr. 3, 3, 54, vgl. Mem. 2, 1, 4. – Uebertr., ἐξέστην φρενῶν, γνώμας, Eur. Or. 1021 I. A. 136, von Sinnen gerathen, um seinen Verstand kommen; μὴ τοῦ φρονεῖν ἐξεστηκὼς ὦ Isocr. 5, 18; ψυχῆς ἐξεστηκυίας τῶν λογισμῶν Pol. 32, 25, 8; ἐκστάντος (κυνὸς) τῆς φαντασίας S. Emp. Pyrrh. 1, 68; oft bei Sp., auch ohne Zusatz, ἐξίσταται καὶ μαίνεται Arist. H. A. 6, 22; N. T.; Alciphr. 3, 2; von einem Pferde, scheu werden, Plut. Ant. 39. – Allgemeiner, ἐγὼ μὲν ὁ αὐτός εἰμι καὶ οὐκ ἐξίσταμαι, ὑμεῖς δὲ μεταβάλλετε, ich ändere meine Ansicht nicht, Thuc. 2, 61; vgl. Soph. μόλις μὲν καρδίας δ' ἐξίσταμαι τὸ δρᾶν, ich gebe nach, ich lasse mich bewegen zu thun, Ant. 1092. – Auch = ausarten, τὸ μὴ ἐξιστάμενον ἐκ τῆς ἑαυτοῦ φύσεως Arist. H. A. 1, 1; verderben, bes. οἶνος ἐξεστηκώς, abgestandener, umgeschlagener Wein, Dem. 35, 32; – πρόσωπα ἐξεστηκότα, entstellte Gesichter, Xen. Cyr. 5, 2, 34. – Es wird endlich wieder mit einem acc. verbunden, Etwas vermeiden, von Etwas sich zurückziehen, φρονοῦντά τινα Soph. Ai. 82, κίνδυνον Dem. 24, 184. – Bei Arist. H. A. 1, 14 ist ἐξέστηκα hervorstechen, -ragen.
-
62 ἔκ-κριτος
ἔκ-κριτος, ausgesondert, ausgewählt; δικασταί Plat. Legg. XI, 926 d; auserlesen, vorzüglich, ἀρίστους ἄνδρας ἐκκρίτους πόλεως Aesch. Spt. 57; δώρημα Soph. Ai. 1281; Τροία πόλεων ἔκκριτον μισουμένη, vor anderen Städten gehaßt, Eur. Tr. 1241. – Adv., Sp.
-
63 ἕκαστος
ἕκαστος, jeder, bes. jeder Einzelne, im Gegensatz einer Vielheit oder Gesammtheit; jeder Einzelne in seiner besonderen Beziehung, in welchem Falle auch der plur. steht, wie ῥᾳδίως ἕκαστοι τὴν ἑαυτῶν ἀπολείποντες Thuc. 1, 2. Bei Hom. steht es gew. als Apposition in gleichem Casus mit dem allgemeinen Begriff, Τρῶας ἕκαστον ὑπήλυϑε τρόμος, jeden Troer, Il. 7, 215: ὐμμι κακὸν πέμπει ἑκάστῳ, euch u. zwar einem Jeden, 15, 109; γυναῖκες ἐϑαύμαζον ἑκάστη 18, 496; αὐτὰ ἕκαστα ἔλεγον Her. 5, 13; Thuc. 6, 93 u. A.; sonst steht im Attischen in diesem Fall der Genitiv, ἑκάστη τῶν ἐπιστημῶν, τῶν τεχνῶν, Plat. Parm. 134 a Rep. I, 341 d. Doch Hdn. 4, 13, 16 καὶ οἱ μὲν ἕκαστος εἰς τὰς στέγας ἐπανῄεσαν. – Das Verbum steht oft im plur. dabei; τῶν πάντων οἱ ἕκαστος ὄϊν δώσουσι μέλαιναν Il. 10, 215; ἔμενον ἐν τῇ ἑωυτοῦ τάξι ἕκαστος Her. 3, 158; 7, 144; καϑ' ὅσον ἐδύναντο ἕκαστος Plat. Prot. 327 e; οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ βλέποντες πρὸς τὸ ἑαυτῶν ἔργον ἕκαστος Gorg. 503 e; ὅ, τι ἕκαστος ἐπίστασϑε Xen. Conv. 3, 3; ὅπη ἐδύναντο ἕκαστος An. 4, 2, 12; auch so, daß auf ein ἕκαστος sich κατὰ τὴν αὐτῶν οὐσίαν bezieht, Plat. Phileb. 48 e. – Gew. steht das subst. dabei ohne Artikel; hat das subst. den Artikel, so steht ἕκαστος entweder nach, oft in der Bdtg. jedesmalig, τὸν δήμαρχον ἕκαστον Her. 3, 6; τῆς ἡμέρας ἑκάστης Thuc. 5, 47; εἰς τὸ ἔργον ἕκαστον Plat. Crat. 389 c; Rep. I, 339 c; oder vor, wo sich der Artikel auf eine folgende Bestimmung bezieht, ἐξ ἑκάστων τῶν πόλεων, δι' ὧν ἐξέρχεται Prot. 315 a; oder wo das Einzelne hervorgehoben wird, ἑκάστη ἡ ἐπιστήμη Parm. 134 a; ἕκαστον τὸ ἔϑνος Xen. An. 1, 8, 9. – Ὅστις ἕκαστος, jeder welcher, Hes. Th. 459; vgl. Plat. Legg. VII, 799 a; – εἷς ἕκαστος, s. εἷς; – αὐτὸς ἕκαστος, selbst jeder, Her. u. a., bes. αὐτὰ ἕκαστα, alles u. jedes, φράζειν, λέγειν, Aesch. Prom. 952 Her. 5, 13, vgl. αὐϑέκαστος; – ἕκαστός τις, ein jeder, Pind. N. 4, 92; Soph. Ant. 262; Thuc. 9, 31; – καϑ' ἕκαστον, einzeln für sich, wie ὡς ἕκαστος, jeder für sich, Thuc. 5, 4 u. oft bei Attikern. – Erst bei Sp. für ἑκάτερος, Dion. Hal. 3, 2. 6, 42.
-
64 αναιρεσις
- εως ἥ1) подбирание, уборка (преимущ. павших на поле сражения); погребение(νεκρῶν Thuc., Lys., Polyb.; ὀστέων Eur.; τῶν πεσόντων Plut.)
2) надевание(θέσις καὴ ἀ. ὅπλων Plat.)
3) принятие на себя(ἔργων Plat.)
4) уничтожение, разрушение, истребление, разорение(Πλαταιέων Xen.; τειχῶν καὴ πόλεων Dem.)
5) свержение(τυράννων Plut.)
6) изъятие, отмена(ὑπατείας, δογμάτων καὴ πράξεων Plut.)
7) лог. полное снятие (аргумента), опровержение, прямое отрицание Arst. -
65 αναστασις
- εως ἥ1) подъем, вставаниеἀ. ἐξ ὕπνου Soph. — пробуждение
2) возвращение к жизни, воскресение Aesch., Luc., NT.3) подъем, возрождение(πτῶσις καὴ ἀ. NT.)
4) выход, уход(ἐκ τοῦ ἱεροῦ Thuc.)
5) перемещение, переселение(τῆς Ἰωνίης Her.)
6) восстание (sc. τῆς Ἑλλάδος Plut.)7) воздвигание, сооружение(τειχῶν Dem.; τροπαίου Plut.)
8) разрушение, уничтожение, разорение(πόλεων Aesch., Plut.; δόμων Eur.; τῆς πατρίδος Dem.)
-
66 αφανισμος
ὅ1) уничтожение, истребление(ἀπώλεια καὴ ἀ. Polyb.; τῶν πόλεων αὐτάνδρων Diod.)
2) похищение (sc. τοῦ νεανίσκου Luc.)3) убыль, ущерб(οἱ ἀφανισμοὴ τῆς σελήνης Plut.)
-
67 δασμος
ὅ1) раздел, дележ HH., Hes.ἤν ποτε δ. ἵκηται Hom. — если дело доходит до дележа (добычи)
2) налог, дань(δασμὸν τίνειν Soph. или φέρειν, ἀποφέρειν и ἀποδιδόναι Xen.)
οἱ γιγνόμενοι δασμοί ἐκ τῶν πόλεων Xen. — собранная с городов дань;οἱ τὸν δασμὸν ἀπάξοντες Plut. — сборщики дани;σκληρᾶς ἀοιδοῦ δ. Soph. — дань жестокому певцу, т.е. кровожадному Сфинксу -
68 διακοσμησις
- εως ἥ1) приведение в порядок, упорядочение, устроение(πόλεων καὴ οἰκήσεων Plat.; τοῦ σώματος Arst.)
διακοσμήσεις περί τι Plut. — меры по приведению в порядок чего-л.2) порядок, благоустройство(ἥ τῶν ὅλων τάξις καὴ δ. Arst.)
-
69 διεπω
(impf. διεῖπον)1) делать, совершать, вести(τὸ πλεῖον πολέμοιο Hom.)
γόοις διέπεσθαι Eur. — разливаться в жалобах2) устраивать, создавать(ἱππιοχάρμας τε κλόνους πόλεών τ΄ ἀναστάσεις Aesch.; ἀγῶνα ἐν Ὀλυμπίῃ Her.; ὅ τὸ σύμπαν διέπων θεός Arst.)
3) управлять, направлять, вести(τὰ πρήγματα Her.; τέν ἀρχέν ὡς ἐπίτροπος Plut.)
4) разгонять(σκηπανίῳ ἀνέρας Hom.)
-
70 δυναστεια
ἥ тж. pl.1) власть, господство(ἀρχέ καὴ δ. Soph.; αἱ δυναστεῖαι πολιτικαί Plat.; αἱ δυναστεῖαι τέν τιμέν ἔχουσιν Plut.)
2) (тж. δ. ὀλίγων ἀνδρῶν Thuc. и ὑπὸ τῶν ὀλίγων δ. Plat.) самовластие, олигархия Thuc., Lys., Plat.3) могущество, влиятельность4) pl. власти, правительство(τῶν πόλεων Polyb.)
-
71 ειργω
εἴργω, εἵργωион. ἔργω и ἔργνῡμι, эп. тж. ἐέργω и ἐέργνῡμι (impf. εἷργον и ἔεργον, fut. εἴρξω, εἵρξω и ἔρξω, aor. 1 εἶρξα, εἷρξα и ἔρξα, aor. 2 εἴργᾰθον, ἔργᾰθον и ἐέργᾰθον; pass.: aor. εἴρχθην и εἵρχθην, ἔρχθην и ἕρχθην, pf. εἶργμαι и εἷργμαι; adj. verb. εἰρκτός, εἰρκτέος и ἑρκτός)1) затворять, запирать(θύραι δόμον ἔεργον Hom.)
ἔνδον εἷρξαί τινα Arph. — держать кого-л. взаперти;κλῄθροις εἵργεσθαι Eur. — подвергнуться (тюремному) заключению;εἷρξαί τινα δέκα μῆνας Dem. — держать кого-л. в тюрьме десять месяцев;ξύμπαντα τὰ οἰκεῖα ἐντὸς μιᾶς ὁμοιότητος εἷρξαι Plat. — все родственные (друг другу) предметы заключить в единое подобие, т.е. в общее понятие2) закрывать, защищать(σάκεσσι ἔρχατο πάντῃ Hom.)
3) сдерживать, удерживать, тж. не допускать, отгонять(μυῖάν τινος Hom.)
τῆλέ τινα εἵ. Hom. — не подпускать кого-л. на близкое расстояние;εἵ. πελάζειν Soph. — не давать приблизиться;εἵ. τινὴ δόρυ Aesch. — отводить от кого-л. копье;χαίροντα τινα εἰργάθειν Soph. — сдерживать чей-л. восторг;ἐκτὸ;εἵ. νῆα τοῦ κύματος Hom. — держать корабль вдали от волн, т.е. охранять от натиска волн;εἴρξασθαι ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων Xen. — не иметь доступа в греческие города;ἀπὸ χώρων εἰργόμενος Aesch. — гонимый из (всех) стран;εἵ. τινὰ μάχης Plut. — удерживать кого-л. от битвы;οὐ καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μέ οὐ κατανύσαι τὸν δρόμον Her. — ни зной, ни ночь не препятствуют совершить путь;εἵ. (τοὺς πολεμίους) ὥστε μέ δύνασθαι βλάπτειν ἡμᾶς πορευομένους Xen. — лишить неприятелей возможности помешать нашему прохождению;med. — воздерживаться, удерживаться (τῶν ἀσέπτων Soph.; γέλωτος Plat.):ἔργεαθαι τοῦ ἄλσεος Her. — не входить в (священную) рощу;εἴργου Soph. — не смей, прочь4) лишать(τινὰ σιτίων Her.; εἰργόμενοι τῆς χώρας διὰ πόλεμον Arst.)
εἵ. τινὰ τῆς ἀγορᾶς καὴ τῶν ἱερῶν Lys. — запретить кому-л. доступ в народное собрание и участие в жертвоприношениях;πυρὸς καὴ ὕδατος εἴργεσθαι Plut. (лат. aqua et igni interdici) — быть лишенным воды и огня, т.е. гражданских прав5) отделять, отсекать(ὦμον ἀπὸ νώτου Hom.)
-
72 ειργω...
εἵργω...εἴργω, εἵργωион. ἔργω и ἔργνῡμι, эп. тж. ἐέργω и ἐέργνῡμι (impf. εἷργον и ἔεργον, fut. εἴρξω, εἵρξω и ἔρξω, aor. 1 εἶρξα, εἷρξα и ἔρξα, aor. 2 εἴργᾰθον, ἔργᾰθον и ἐέργᾰθον; pass.: aor. εἴρχθην и εἵρχθην, ἔρχθην и ἕρχθην, pf. εἶργμαι и εἷργμαι; adj. verb. εἰρκτός, εἰρκτέος и ἑρκτός)1) затворять, запирать(θύραι δόμον ἔεργον Hom.)
ἔνδον εἷρξαί τινα Arph. — держать кого-л. взаперти;κλῄθροις εἵργεσθαι Eur. — подвергнуться (тюремному) заключению;εἷρξαί τινα δέκα μῆνας Dem. — держать кого-л. в тюрьме десять месяцев;ξύμπαντα τὰ οἰκεῖα ἐντὸς μιᾶς ὁμοιότητος εἷρξαι Plat. — все родственные (друг другу) предметы заключить в единое подобие, т.е. в общее понятие2) закрывать, защищать(σάκεσσι ἔρχατο πάντῃ Hom.)
3) сдерживать, удерживать, тж. не допускать, отгонять(μυῖάν τινος Hom.)
τῆλέ τινα εἵ. Hom. — не подпускать кого-л. на близкое расстояние;εἵ. πελάζειν Soph. — не давать приблизиться;εἵ. τινὴ δόρυ Aesch. — отводить от кого-л. копье;χαίροντα τινα εἰργάθειν Soph. — сдерживать чей-л. восторг;ἐκτὸ;εἵ. νῆα τοῦ κύματος Hom. — держать корабль вдали от волн, т.е. охранять от натиска волн;εἴρξασθαι ἐκ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων Xen. — не иметь доступа в греческие города;ἀπὸ χώρων εἰργόμενος Aesch. — гонимый из (всех) стран;εἵ. τινὰ μάχης Plut. — удерживать кого-л. от битвы;οὐ καῦμα, οὐ νὺξ ἔργει μέ οὐ κατανύσαι τὸν δρόμον Her. — ни зной, ни ночь не препятствуют совершить путь;εἵ. (τοὺς πολεμίους) ὥστε μέ δύνασθαι βλάπτειν ἡμᾶς πορευομένους Xen. — лишить неприятелей возможности помешать нашему прохождению;med. — воздерживаться, удерживаться (τῶν ἀσέπτων Soph.; γέλωτος Plat.):ἔργεαθαι τοῦ ἄλσεος Her. — не входить в (священную) рощу;εἴργου Soph. — не смей, прочь4) лишать(τινὰ σιτίων Her.; εἰργόμενοι τῆς χώρας διὰ πόλεμον Arst.)
εἵ. τινὰ τῆς ἀγορᾶς καὴ τῶν ἱερῶν Lys. — запретить кому-л. доступ в народное собрание и участие в жертвоприношениях;πυρὸς καὴ ὕδατος εἴργεσθαι Plut. (лат. aqua et igni interdici) — быть лишенным воды и огня, т.е. гражданских прав5) отделять, отсекать(ὦμον ἀπὸ νώτου Hom.)
-
73 εκκριτον
(Τροία πόλεων ἔ. μισουμένη Eur.)
-
74 εκλογιζομαι
1) исчислять, считать(τὰς εὐθύνας τῶν διῳκημένων Arst.; προσόδους πόλεων и πλοῦτος ἐκλογισθείς Plut.)
2) принимать в расчет, обдумывать(σωφρόνως τι Thuc.)
ὅταν ἔλθῃ πόλεμος, οὐδεὴς αὐτοῦ θάνατον ἐκλογίζεται Eur. — когда настала война, никто о своей смерти не думает;ἐκλογίσασθαι τὰ χρηστὰ τἀναγκαῖά τε Eur. — взвесить то, что полезно и необходимо;ταῦτα ἐκλογιζόμενος Her. — рассуждая таким образом3) подробно излагать, объяснять(τέν ἐσομένην ὁρμήν Polyb.)
-
75 επιμιξια
ἥ досл. смешение, перемешивание, перен. сношение, общение, связь(τοῖς Ἀθηναίοις καὴ Πελοποννησίοις Thuc.; πρός τινας Her., Plut.)
ἐπιμιξίας οὔσης παρ΄ ἀλλήλους Thuc. — так как они находились во взаимной связи;ἥ πόλεων ἐ. πόλεσιν Plat. — сношения между государствами -
76 επιξενοομαι
-
77 ευκαιρια
ἥ1) удобный случай, надлежащий момент, подходящее время2) благоприятное положение(τῶν πόλεων Polyb.)
3) благосостояние, богатство, довольство(κεκολακευκέναι εὐκαιρίαν τινός Polyb.)
κατὰ τὰς τῶν βίων εὐκαιρίας Polyb. — в зависимости от имущественного положения4) влияние, сила5) обилие(ὑδάτων Diod.)
-
78 καταλυω
(pass.: fut. καταλῠθήσομαι, pf. καταλέλῠμαι)1) развязывать, распрягать(ἵππους Hom.)
2) отвязывать, т.е. снимать(τὸ σῶμα, sc. τοῦ ἀνακρεμαμένου Her.)
3) сносить, разрушать(πολίων κάρηνα Hom.; πόλιν, τείχη Eur.; ναόν NT.)
4) ломать, сокрушать(Διὸς τέν δύναμιν Arph.; τὸ κράτος τῆς βουλῆς Plut.)
5) ниспровергать, подрывать(τέν δημοκρατίαν Arph.; τὸ πλῆθος Lys.; τέν πολιτείαν Dem.)
εἰ μέ ἕξει τὰ ἐπιτήδεια ἥ στρατιά, καταλύσεται ἥ ἀρχή Xen. — если армия не будет иметь продовольствия, власть (полководца) падет6) свергать(τύραννον Thuc., Plut.)
; смещать(τινὰ τῆς ἀρχῆς Xen.)
καταλυθῆναι τῆς ἀρχῆς Her. — лишиться власти7) распускать(τέν βουλήν Her.; τῶν πόλεων τὰ βουλευτήρια Thuc.; τὸ ναυτικόν Dem.)
8) упразднять, отменять(τοὺς νόμους Polyb.; νόμον NT.)
9) выводить из строя(τὸν ἱππέα Xen.)
10) тж. med. кончать, прекращать, оканчивать(τὸν πόλεμον Thuc.; στάσιν Arph.; τὸ πλεῖν Dem.; τὸν βίον Xen., Plut.; τέν φυλακήν Arph.; τὸν λόγον Aeschin.; ἄσκησιν ὑπὸ γήρως Plut.)
κ. τέν εἰρήνην Aeschin. — нарушать мир;ἐν τῷ καταλύειν Arst. — в конце, при окончании;καταλύεσθαι τὰς ἐχθρας Her. — прекращать взаимные раздоры;καταλελυμένης τῆς ἡλικίας Arst. — на склоне жизни11) тж. med. заключать мир(τινί Her., Thuc.)
12) (ср. 1) останавливаться (для отдыха), искать убежища, находить пристанище(παρά τινα Thuc. и παρά τινι Dem.; Μεγαροῖ Plat.; εἰς πανδοχεῖον Plut.)
θανάτῳ καταλύσασθαι Eur. — найти себе отдых в могиле -
79 κατοικια
ἥ1) заселение, колонизация(τόπος εὐφυές πρὸς κατοικίαν Polyb.)
2) основание, закладывание(κατοικίαι πόλεων Plut.)
3) селение, поселок, деревня(αἱ τῶν Μυσῶν κατοικίαι Polyb.; τοὺς στρατιώτας ἀπὸ τῶν κατοικιῶν συνάγειν Plut.)
-
80 κλυδων
1) (тж. κ. τοῦ ὕδατος NT.) морское волнение, прибой волн(πελάγιος Eur.)
τοίχους λῦσε κ. ἀπὸ τρόπιος Hom. — волнение оторвало борты от киля;βοᾷ πόντιος κ. Aesch. — ревет морской прибой2) перен. наплыв, поток, водоворот(κακῶν Aesch.; ξυμφορᾶς Soph.)
κ. ἔφιππος Soph. — бешеная скачка на конях;πολὺς κ. δορός и πολέμιος κ. Eur. — военная гроза;κ. ἔριδος Eur. — буря раздоров, шумная ссора;ἐν κλύδωνι τῶν ἄλλων πόλεων Plat. — в водовороте международных раздоров;κ. καὴ μανία Dem. — полная неразбериха
См. также в других словарях:
πολέων — πολέω go about pres part act masc nom sg (epic doric ionic aeolic) πολύς many masc gen pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πόλεων — Πόλεω̆ν , Πόλις city fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πόλεων — πόλεω̆ν , πόλις city fem gen pl πόλεω̆ν , πολύς many masc gen pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ελλάδα - Ιστορία (Αρχαιότητα) — ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ (600000 1100 π.Χ.) Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, θεωρείται ότι η ζωή ξεκίνησε στον ελλαδικό χώρο από το 100 000 π.Χ. (Παλαιολιθική εποχή). Όμως, η χρονική περίοδος που ιστορικά παρουσιάζει εξαιρετικό… … Dictionary of Greek
Ιταλία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ιταλίας Έκταση: 301.230 τ. χλμ. Πληθυσμός: 56.305.568 (2001) Πρωτεύουσα: Ρώμη (2.459.776 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ευρώπης. Συνορεύει στα ΒΔ με τη Γαλλία, στα Β με την Ελβετία και την Αυστρία, στα ΒΑ με τη… … Dictionary of Greek
κίνα — Επίσημη ονομασία: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Έκταση: 9.596.960 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.284.303.705 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Πεκίνο ή Μπεϊτζίνγκ (6.619.000 κάτ. το 2003)Κράτος της ανατολικής Ασίας. Συνορεύει στα Β με τη Μογγολία και τη Ρωσία, στα ΒΑ… … Dictionary of Greek
Ισπανία — Επίσημη ονομασία: Βασίλειο της Ισπανίας Έκταση: 504.782 τ. χλμ. Πληθυσμός: 40.037.995 (2001) Πρωτεύουσα: Μαδρίτη (2.882.860 κάτ. το 2000)Κράτος της νοτιοδυτικής Ευρώπης, στην Ιβηρική χερσόνησο. Συνορεύει στα ΒΑ με τη Γαλλία και την Ανδόρα, στα Δ… … Dictionary of Greek
Πελοπόννησος — I Ιστορική και γεωγραφική περιοχή της Ελλάδας, η νοτιότερη και μεγαλύτερη χερσόνησος της χώρας και η νοτιότερη της Ευρώπης. Εκτείνεται μεταξύ των παραλλήλων 38° 20’ (ακρωτήριο Δρέπανο) και 36° 23’ (ακρωτήριο Ταίναρο) και των μεσημβρινών 210° 10’… … Dictionary of Greek
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής — Επίσημη ονομασία: Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής Συντομευμένη ονομασία: ΗΠΑ (USA) Έκταση: 9.629.091 τ. χλμ Πληθυσμός: 278.058.881 κάτ. (2001) Πρωτεύουσα: Ουάσινγκτον (6.068.996 κάτ. το 2002)Κράτος της Βόρειας Αμερικής. Συνορεύει στα Β με τον… … Dictionary of Greek
Σπάρτη — I Μυθικό πρόσωπο επώνυμη ηρωίδα της Σπάρτης κόρη του Ευρώτα και της Κλήτας και σύζυγος του Λακεδαίμονα. Ήταν μητέρα του Αμύκλα, της Ευρυδίκης, του Ίμερου και της Ασίνης. II Πόλη (14.084 κάτ.) της νότιας Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του νομού Λακωνίας … Dictionary of Greek
κρήτη — I Νησί (8.331 τ. χλμ., 601.131 κάτ.) της νοτιοανατολικής Μεσογείου, σε απόσταση περίπου 100 χλμ. ΝΑ της Πελοποννήσου. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε έκταση νησί της Ελλάδας (δεύτερο είναι η Εύβοια με έκταση 3.658 τ. χλμ.), το πέμπτο της Μεσογείου … Dictionary of Greek