-
1 προς-πέτομαι
προς-πέτομαι (s. πέτομαι), hinzufliegen, zufliegen, plötzlich, unerwartet zukommen; τίς ἀχώ, τίς ὀδμὰ προςέπτα μ' ἀφεγγής; Aesch. Prom. 115; μέλος, 554, es kam mir plötzlich zu Ohren; προςέπτατο, 647; τίς γάρ ποτ' ἀρχὴ τοῠ κακοῠ προςέπτατο, Soph. Ai. 275; Sp. bildeten dazu auch den aor. προςεπετάσϑην, wie Ath. IX, 395 a, wo v. l. ist προπετασϑείσης ἐκ τοῠ πελάγους περιστερᾶς.
-
2 προς-ίπταμαι
προς-ίπταμαι (s. ἵπταμαι), att. = προςπέτομαι, hinzu-, hinanfliegen, schnell, unvermuthet herbeikommen; τίς ἀχώ, τίς ὀδμὰ προςέπτα μ' ἀφεγγής; Aesch. Prom. 115; τὸ διαμφίδιον δέ μοι μέλος προςέπτα, 554; auch προςέπτατο, 647; οὐκ ἄφνω κακὸν τόδε προςέπτατο, Eur. Alc. 423; προςέπταντο, Ar. Ach. 830; einzeln bei Sp.