πνῑγηρός

См. также в других словарях:

• πνιγηρός — ή, ό / πνιγηρός, ά, όν, ΝΑ αποπνικτικός, αυτός που δυσκολεύει την αναπνοή, με πίεση τού λαιμού, με ζέστη ή με τη χημική σύστασή του (α. «πνιγηρή ατμόσφαιρα» β. «σκηνώμασι πνιγηροῑς ἠναγκασμένων διαιτᾱσθαι», Πλούτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πνῖγος + κατάλ.… …   Dictionary of Greek

• πνιγηρός — πνῑγηρός , πνιγηρός choking masc nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• πνιγηρά — πνῑγηρά , πνιγηρός choking neut nom/voc/acc pl πνῑγηρά̱ , πνιγηρός choking fem nom/voc/acc dual πνῑγηρά̱ , πνιγηρός choking fem nom/voc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• πνιγηρότερον — πνῑγηρότερον , πνιγηρός choking adverbial comp πνῑγηρότερον , πνιγηρός choking masc acc comp sg πνῑγηρότερον , πνιγηρός choking neut nom/voc/acc comp sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• πνιγηρῶν — πνῑγηρῶν , πνιγηρός choking fem gen pl πνῑγηρῶν , πνιγηρός choking masc/neut gen pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• πνιγηρόν — πνῑγηρόν , πνιγηρός choking masc acc sg πνῑγηρόν , πνιγηρός choking neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• -ηρός — το επίθημα ηρός είναι το πιο διαδεδομένο από τα επιθήματα σε ρος τής Αρχαίας. Στον Όμηρο απαντά μικρός αριθμός επιθέτων σε ηρός αλλά στους μεταγενέστερους συγγραφείς ο αριθμός αυτός αυξάνεται σημαντικά. (Ήδη στον Ιπποκράτη απαντούν 20 νέα… …   Dictionary of Greek

• ανάπνευστος — η, ο (Α ἀνάπνευστος, ον) νεοελλ. ο μη αναπνεύσιμος, αυτός που δεν μπορεί κανείς να τόν αναπνεύσει, διότι είναι δηλητηριώδης ή πνιγηρός αρχ. αυτός που δεν αναπνέει. [ΕΤΥΜΟΛ. Το νεοελλ. ανάπνευστος < αναπνευστός. Η σημασία τής αρνήσεως προήλθε… …   Dictionary of Greek

• αποπνικτικός — ή, ό αυτός που προκαλεί ή συντελεί στην απόπνιξη, ο πνιγηρός. [ΕΤΥΜΟΛ. < αποπνίγω. Η λ. μαρτυρείται από το 1887 στην εφημερίδα Εφημερίς] …   Dictionary of Greek

• δεραγχής — δεραγχής, ές (Α) [δεράγχη] αυτός που σφίγγει τον λαιμό, ο πνιγηρός …   Dictionary of Greek

• καύσωνας — ο (ΑΜ καύσων, ωνος, Μ και καύσωνας) [καύσος] υπερβολική θερμότητα τής ατμόσφαιρας, ανυπόφορη ζέστη, κάψα, λάβρα, λιοπύρι (α. «πέθαναν πολλά άτομα από τον καύσωνα» β. «ὁ καύσων ἦλθεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῡ, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν κλίνην», ΠΔ) μσν. μτφ …   Dictionary of Greek