Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

πνευματικοί

  • 1 πνευματικοί

    πνευματικός
    of wind: masc nom /voc pl

    Morphologia Graeca > πνευματικοί

  • 2 πνευματικοὶ

    Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > πνευματικοὶ

  • 3 πνευματικός

    πνευματικός, zum Winde, Hauche, Athem gehörig, μόριον, Organ zum Athemholen, Medic.; – windig, dem Winde od. Blähungen ausgesetzt, voll von Winden od. Blähungen, Arist. u. sp. Medic.; auch trans., blähend u. aufblasend, Ath. VII, 291 c, βρωμάτων πνευματικὰ καὶ δύςπεπτα; Sp. auch = beseelt, geistig, N. T.; Ggstz σωματικός, Plut. de san. tu. p. 389; – πνευματικοί hieß auch eine Sekte von Aerzten, welche Alles aus dem πνεῦμα in Physiologie u. Pathologie erklären wollten. – Sp., wie N. T., auch adv.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πνευματικός

  • 4 πνευματικός

    πνευματικός, zum Winde, Hauche, Atem gehörig; μόριον, Organ zum Atemholen; windig, dem Winde od. Blähungen ausgesetzt, voll von Winden od. Blähungen; trans., blähend u. aufblasend; beseelt, geistig; πνευματικοί hieß auch eine Sekte von Ärzten, welche alles aus dem πνεῦμα in Physiologie u. Pathologie erklären wollten

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > πνευματικός

  • 5 μαργαρίτης

    μαργαρίτης, ου, ὁ (Theophr.; Strabo; Aelian, NA 10, 13; pap; En 18:7; TestJud 13:5; loanw. in rabb.) pearl
    ⓐ w. gold 1 Ti 2:9. W. gold and precious stones Rv 17:4; 18:12, 16. Of the pearls that serve as gates for the heavenly city 21:21 (each gate a single pearl: EBurrows, JTS 43, ’42, 177–79). καλοὶ μ. Mt 13:45; πολύτιμος μ. a very valuable pearl vs. 46 (μ. more in demand than gold, Chares of Mitylene [IV B.C.]: 125 Fgm. 3 Jac. Among the Indians worth 3 times as much as pure gold: Arrian, Ind. 8, 13 and always in great demand: ibid. 8, 9)
    ⓑ in imagery, in a proverb (s. χοῖρος) βάλλειν τοὺς μ. ἔμπροσθεν τ. χοίρων throw pearls to swine i.e. entrust someth. precious (cp. the reff. cited in Betz, SM 499 n. 590; s. also Eur., Bacch. 480; on the value placed on pearls in antiquity s. also HUsener, Die Perle: Weizsäcker Festschr. 1892, 203–13) to people who cannot or will not appreciate it Mt 7:6 (difft. GSchwartz, NovT 14, ’72, 18–25). πνευματικοὶ μ. spiritual pearls of a martyr’s bonds IEph 11:2.—HKahane, Traditio 13, ’57, 421–24; RAC 505–52; Kl. Pauly 3, 1020f; BHHW III 1422f.—DELG. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > μαργαρίτης

  • 6 πνευματικός

    πνευματικός, ή, όν (πνεῦμα; Pre-Socr. et al., mostly in the sense ‘pert. to wind or breath’; Strabo 1, 3, 5; Cleom. [II A.D.] 1, 8 p. 84, 22; Vett. Val. p. 1, 11; 231, 20; PLond I, 46, 25 p. 66 [IV A.D.?]; PGM 5, 25; GrBar 13:4 [π. πατέρας]; Philo; Just.; Tat. 15, 3) predom. in Paul in our lit. (elsewh. only 1 Pt, 2 Cl, B, Ign., D)
    ① pert. to spirit as inner life of a human being, spiritual (s. πνεῦμα 3.—Plut., Mor. 129c πν. stands in contrast to σωματικόν; Hierocles 27, 483 τὸ πνευματικὸν τῆς ψυχῆς ὄχημα= the spiritual vehicle of the soul; cp. also Philo, Rer. Div. Her. 242); so perh. ἐπιμελείᾳ σαρκικῇ καὶ πνευματικῆ IPol 1:2 (s. ἐπιμέλεια); cp. 2:2; IMg 13:2; ISm 12:2; 13:2. But mng. 2a is not improb.
    ② In the great majority of cases in ref. to the divine πνεῦμα (s. πνεῦμα 5) having to do with the (divine) spirit, caused by or filled with the (divine) spirit, pert./corresponding to the (divine) spirit (Philo, Abr. 113; PGM 4, 1778; Zosimus [2aγ below, end]).
    ⓐ adj.
    α. of Jesus; in his preexistence 2 Cl 14:2. σαρκικός τε καὶ πνευματικός of flesh and (at the same time) of spirit IEph 7:2. Of the δεύτερος ἄνθρωπος 1 Cor 15:47 P46 (s. also the addition ὁ κύριος).
    β. as a rule it is used of impersonal things (πλήρωμα Iren. 1, 1, 3 [Harv. I 11, 11]; νόμος Orig., C. Cels. 4, 1, 28; βρῶμα 2, 2, 50; ἀρετή Did., Gen. 236, 6): the law given by God Ro 7:14. χάρισμα πν. 1:11. τῆς δωρεᾶς πνευματικῆς χάριν B 1:2 (s. δωρεά). εὐλογία πν. Eph 1:3 (s. εὐλογία 3bα). ᾠδαὶ πν. spiritual songs 5:19; Col 3:16 (cp. Just., D. 118, 2 πν. αἴνους). σύνεσις πν. understanding given by the Spirit 1:9. Christians are to let themselves be built up into an οἶκος πν. 1 Pt 2:5a and they are to bring πν. θυσίαι vs. 5b (ESelwyn, 1 Pt ’46, 281–85). Using the same figure, B 16:10 characterizes the believer as πν. ναός. Ign. calls his bonds πν. μαργαρῖται IEph 11:2; the fellowship that binds him to the Ephesian bishop is συνήθεια οὐκ ἀνθρωπίνη ἀλλὰ πνευματική 5:1; the presbytery he calls ἀξιόπλοκος πνευματικὸς στέφανος a worthily woven spiritual wreath IMg 13:1.—Of the Lord’s Supper and its OT counterpart: πνευματικὸν βρῶμα 1 Cor 10:3 and πν. πόμα vs. 4a, the former in the manna granted fr. heaven (s. βρῶμα 1), the latter in the water ἐκ πν. πέτρας vs. 4b (s. πέτρα 1a). πνευματικὴ τροφὴ καὶ (sc. πνευματικὸν) ποτόν D 10:3.—That which belongs to the transcendent order of being is described as πν.: accordingly, the resurrection body is a σῶμα πν. (the expr.: Cleopatra p. 24 ln. 24) 1 Cor 15:44a; cp. vs. 44b. Of the preexistent church 2 Cl 14:1, 2, 3.
    γ. ὁ πνευματικὸς (w. ἄνθρωπος to be supplied) 1 Cor 2:15 stands in contrast to ψυχικὸς ἄνθρωπος of vs. 14. The latter is a person who has nothing more than an ordinary human soul; the former possesses the divine πνεῦμα, not beside his natural human soul, but in place of it; this enables the person to penetrate the divine mysteries. This treatment of ψυχή and πνεῦμα in contrast to each other is also found in Hellenistic mysticism (s. Rtzst., Mysterienrel.3 70f; 325ff; 333ff; JWeiss, exc. on 1 Cor 15:44a. See also Zosimus in CALG pt. 2, 230 οὐ δεῖ τὸν πνευματικὸν ἄνθρωπον τὸν ἐπιγνόντα ἑαυτὸν κτλ.=Hermetica IV p. 105, 25 Sc.; s. also p. 107, 7. Iren. 1, 8, 3 [Harv. I 72, 6].—HMüller, Plotinos u. der Ap. Pls: Her 54, 1919, 109f).
    ⓑ subst.
    α. neut. τὰ πνευματικά spiritual things or matters (in contrast to τὰ σαρκικά earthly things) Ro 15:27; 1 Cor 9:11; it is characteristic of adherents to sound tradition, as τὰ σαρκ. is of dissidents IEph 8:2 (s. β below).—τὰ πν. spiritual gifts 1 Cor 12:1 (the gen. here may also be masc. those who possess spiritual gifts); 14:1. In πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες 1 Cor 2:13 the dat. is either to be taken as a neut. (Lghtf., BWeiss, Bachmann, Ltzm., Rtzst. op. cit. 336, H-DWendland) or as a masc. (Schmiedel, Heinrici, JWeiss, Sickenberger); s. συγκρίνω and πνευματικῶς 2.—τὸ πνευματικόν (in contrast to τὸ ψυχικόν [s. 2aγ above]) 1 Cor 15:46.
    β. masc. (ὁ) πνευματικός possessing the Spirit, the one who possesses the Spirit (w. προφήτης) 1 Cor 14:37. (οἱ) πνευματικοί (οὐδεὶς ἢ οἱ πν. μόνοι Hippol., Ref. 5, 9, 6) (the) spirit-filled people 3:1 (opp. σάρκινοι and νήπιοι ἐν Χριστῷ); Gal 6:1; B 4:11; IEph 8:2 (of adherents to sound tradition in contrast to σαρκικοί, dissidents; s. 2bα above). Perh. also 1 Cor 2:13 and 12:1 (2bα).
    ③ pert. to (evil) spirits (s. πνεῦμα 4c) subst. τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας the spirit-forces of evil Eph 6:12.—DELG s.v. πνέω. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πνευματικός

  • 7 σαρκικός

    σαρκικός, ή, όν (σάρξ; Aristot., HA 10, 2, 635a, 11 v.l.; a verse, perh. by Sotades Lyr. [III B.C.] 19, p. 244 Coll.; Maximus Tyr. 11, 10e v.l. [for σάρκινος]; ParJer 6:6 τῷ σαρκικῷ οἴκῳ [cp. Mel., P. 55, 402 Ch. τοῦ σαρκίνου οἴκου, but σαρκικοῦ B]; Just., Tat.—σαρκικός means ‘belonging to the σάρξ’ [opp. πνευματικός], ‘fleshly’; on the other hand, σάρκινος is ‘consisting/composed of flesh’, ‘fleshy’. Our lit., or at least its copyists, for the most part did not observe this distinction in all occurrences of the word. The forms are generally interchanged in the tradition; for exceptions s. MParsons, NTS 34, ’88, 151–55; s. also B-D-F §113, 2; Rob. 158f.)
    ① pert. to being material or belonging to the physical realm, material, physical, human, fleshly
    ⓐ of everyday earthly things, τὰ σαρκικά in ref. to a collection for the poor in Jerusalem Ro 15:27; of material means of support 1 Cor 9:11.
    ⓑ of human physical being as such: Polycarp is σαρκικὸς καὶ πνευματικός, i.e. the physical aspect makes it possible to deal with visible phenomena and the spiritual contributes a special dimension to the encounter IPol 2:2. Jesus is called σαρκικός τε καὶ πνευματικός, γεννητὸς καὶ ἀγέννητος IEph 7:2. The Risen Lord συνέφαγεν αὐτοῖς (i.e. the disciples) ὡς σαρκικός he ate with them as an ordinary human being would ISm 3:3. ἵνα ἐκ νεκρῶν ἡμᾶς ἐγείρῃ σαρκικούς that (Jesus Christ) might raise us mere humans from the dead AcPlCor 2:6.—Sim. ἀγάπη σαρκική τε καὶ πνευματική ISm 13:2. ἕνωσις IMg 13:2. ἐπιμέλεια IPol 1:2. In all these pass. Ignatius expresses his understanding of a human being as consisting of two major parts: material body and inward endowment of spirit. Thus Ignatius’s Christians function in two realms. This perspective is different (exc. for the reminiscence IEph 8:2 [s. 2]) from the qualitative judgments expressed in pass. in 2 in which ς. and πνευματικός are in opposition.
    ② pert. to being human at a disappointing level of behavior or characteristics, (merely) human. Old Testament perspectives respecting the fragility of bodily existence are assumed in our lit., but with a heightening of contrast between the physical and spiritual state or condition and with focus on the physical as being quite mediocre, transitory, or sinful earthly, mediocre, merely human, worldly (Anth. Pal. 1, 107; Iren. 1, 6, 3 [Harv. I 56, 2]; Orig., C. Cels. 3, 42, 11; Hippol., Ref. 5, 8, 18; Did., Gen. 62, 3): (ἄνθρωποι) ς. 1 Cor 3:4 v.l.; ὅπλα 2 Cor 10:4. σοφία 1:12. αἱ σαρκικαὶ ἐπιθυμίαι 1 Pt 2:11; αἱ σαρκικαὶ καὶ σωματικαὶ ἐπιθυμίαι D 1:4. Of immature Christians σαρκικοί ἐστε 1 Cor 3:3ab. In what appears to be a reminiscence of 2 Cor 2:14–3:3 (s. also Ro 8:5), of dissidents or schismatics in contrast to orthodox believers οἱ σαρκικοὶ τὰ πνευματικὰ πράσσειν οὐ δύνανται, οὐδὲ οἱ πνευματικοὶ τὰ σαρκικά IEph 8:2.—In addition, σαρκικός is found as v.l. (σάρκινος is in the text, as Maximus Tyr. 11, 10f; Philo, Sacr. Abel. 63) in Ro 7:14; 1 Cor 3:1; Hb 7:16; in all three places the v.l. is the rdg. of the t.r.—S. lit. s.v. σάρξ. DELG s.v. σάρξ. M-M. TW. Spicq.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > σαρκικός

См. также в других словарях:

  • πνευματικοί — πνευματικός of wind masc nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • FRATRES Conscripti — apud Scriptores Ecclesiae Rom. dicuntur Laici, atqueve adeo alii, in album Fratrum seu Monachorum relati, seu potius eorum fraternitate donati: uti olim Milites conscripti dicti sunt, qui in tabellas conferebantur ab iis, qui eos ducturi erant,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Валентин и валентиниане — Валентин, самый значительный гностический философ и один из гениальнейших мыслителей всех времен, родом из Египта, жил в первой половине II го века; прибыл в Рим при папе Гигине в 140 г., стал знаменит при Пие I и дожил до времени папы Аникиты.… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Санкхья — (санскр. Sânkhya = относящийся к числу, численный, перечисляющий , затем перечисление, исследование, различение, размышление) древнейшая и главнейшая из шести философских школ Древней Индии, более близкая к школе Иога (см.); время и место ее… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Gnosis — (von altgriechisch γνῶσις: gnōsis: „[Er ]Kenntnis“) oder Gnostizismus (latinisierte Form des griechischen γνωστικισμός: gnostikismos) bezeichnet als religionswissenschaftlicher Begriff verschiedene religiöse Lehren und Gruppierungen des 2.… …   Deutsch Wikipedia

  • Gnostik — Gnosis (von altgr. gnōsis γνῶσις ‚[Er ]Kenntnis‘) oder Gnostizismus (latinisierte Form des griechischen gnostikismos γνωστικισμός) bezeichnet als religionswissenschaftlicher Begriff verschiedene religiöse Lehren und Gruppierungen des 2. und 3.… …   Deutsch Wikipedia

  • Gnostisch — Gnosis (von altgr. gnōsis γνῶσις ‚[Er ]Kenntnis‘) oder Gnostizismus (latinisierte Form des griechischen gnostikismos γνωστικισμός) bezeichnet als religionswissenschaftlicher Begriff verschiedene religiöse Lehren und Gruppierungen des 2. und 3.… …   Deutsch Wikipedia

  • Gnostizismus — Gnosis (von altgr. gnōsis γνῶσις ‚[Er ]Kenntnis‘) oder Gnostizismus (latinisierte Form des griechischen gnostikismos γνωστικισμός) bezeichnet als religionswissenschaftlicher Begriff verschiedene religiöse Lehren und Gruppierungen des 2. und 3.… …   Deutsch Wikipedia

  • Politische Gnosis — Gnosis (von altgr. gnōsis γνῶσις ‚[Er ]Kenntnis‘) oder Gnostizismus (latinisierte Form des griechischen gnostikismos γνωστικισμός) bezeichnet als religionswissenschaftlicher Begriff verschiedene religiöse Lehren und Gruppierungen des 2. und 3.… …   Deutsch Wikipedia

  • Euchites — Les euchites ou messaliens sont une secte gnostique apparue vers 360 en Mésopotamie (région d Édesse), et qui s est répandue ensuite en Syrie et en Asie Mineure. Leur nom d origine est en syriaque mṣalliāné, les « prieurs » (du verbe… …   Wikipédia en Français

  • καταρτίζω — (AM καταρτίζω) παρασκευάζω κάποιον δίνοντάς του τα αναγκαία εφόδια και ιδίως γνώσεις σε ορισμένο κλάδο, εκπαιδεύω, εξασκώ («τόν κατάρτισε στα μαθηματικά») νεοελλ. ολοκληρώνω κάτι ώστε να είναι πλήρες, συγκροτώ σε ένα οργανικό σύνολο, οργανώνω (α …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»