-
1 πλατύ-φυλλος
πλατύ-φυλλος, breitblätterig; Arist. an. post. 2, 16; Theophr.
-
2 πλατύφυλλος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πλατύφυλλος
-
3 πλατύφυλλος
-
4 πλατυφυλλος
-
5 πλατύς 1
πλατύς 1.Grammatical information: adj.Meaning: `wide, broad, flat, level' (Il.).Compounds: Often as 1. member, e.g. πλατύ-φυλλος `broad-leaved' (Arist., Thphr.).Derivatives: πλατύτης f. `width, breadth' (Hp., X.); πλατύνω, also w. δια-, ἐν- a.o., `to widen, to make broad' (X., Arist.) with πλάτ-υσμα (- υμμα) n. `dish, brick etc.' (Herod., Hero, pap.), - υσμός m. `broadening' (Arist., LXX). Also πλατεῖον n. `board, table' (Plb.), after the instrument names in - εῖον; from πλατεῖα ( χείρ, φωνή e. o.) πλατειάζω `to blow with the flat of the hand' (Pherecr.), `pronounce broadly' (Theoc.). -- Besides several formations: πλάτος n. `width, breadth, size' (Simon., Emp., Hdt., Ar.) with ἀ-πλατής `without breadth' (Arist.); πλατ-ικός (v.l. - υκός) `concerning the width, breadth, exhaustive, extensive' (Vett. Val., Arist.-comm.); cf. γεν-ικός to γένος. -- πλαταμών, - ῶνος m. `flat stone, ledge of rock, flat beach etc.' (h. Merc. 128, hell.) with - αμώδης `flat' (Arist.). -- πλάτη f. `blade of an oar, oar', meton. `ship', also `shoulder blade' (usu. ὠμο-πλάτη Hp.) (trag., Arist.); πλάτης, Dor. -ᾱς m. `pedestal of a gravestone' (inscr. Asia Minor, cf. γύης, πόρκης); πλάτιγξ τῆς κώπης τὸ ἄκρον H. -- PN Πλάταια (Β 504 a.o.), usu. pl. - αί f. (IA.) town in Boeotia with - αιίς, - αιεῖς etc.; accent-change as in ἄγυια: - αί (s. v.).Etymology: With πλατύς are deiretcly dientical Skt. pr̥thú-, Av. pǝrǝʮu- `wide, broad' (on the dental bel.). To this πλάτος like e.g. βάρος to βαρύς (s. v.) with zero grade instead of the older full grade in Skt. práthas- = Av. fraʮah- n. `breadth', Celt., e.g. Welsh. lled `id.' Also πλαταμών has -- the secondary zero grade excepted -- an exact Skt. agreement, i.e. prathi-mán- m. `extension, breadth'; cf. bel. With the reserve necessary with PN Πλάταια can be identified with Skt. pr̥thivī́ f. `earth', prop. "the broad (stretches of earth); here also a Celtic agreement e.g. in Welsh.-Lat. Letavia, Welsh Llydau `Brittany'. The identification, which is in itself possible, of πλάτανος with Celt., e.g. OIr. lethan, Welsh llydan `broad' is however rather improbable; cf. s. v. The same suffix also in Hitt. paltana-'arm, shoulder', which resembles semantically πλάτη (Laroche Rev. de phil. 75, 38, Benveniste BSL 50, 42). On πλάτη beside πλάτος cf. βλάβη: βλάβος, πάθη: πάθος a.o.; after κώπη? -- A corresponding primary verb is only in Skt. práthati, -te `extend' retained, to which as verbal noun prathi-mán-: πλατα-μών prop. "which extends" (cf. τελα-μών prop. "who bears"). The from this and from pr̥thi-vī : Πλάτα-ια resulting disyll. root * pleth₂-: *pl̥th₂ gave the Skt. aspirate (in prevocalic position): pr̥thú- from *pl̥th₂-ú-, práthas- from *pléth₂os-. -- Far remains Arm. layn `broad' (to Lat. lātus `broad'), s. W.-Hofmann s. v. w. lit. Further details with rich lit. in Mayrhofer s. pr̥thúḥ, pr̥thvī́, práthati, práthaḫ, prathimā́, W.-Hofmann s. 1. planta, Fraenkel s. platùs; older lit. in WP. 2, 99f. (Pok. 833f.).Page in Frisk: 2,553-554Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πλατύς 1
См. также в других словарях:
ημερόφυλλος — ἡμερόφυλλος, ον (Α) ήμερος («ἡμερόφυλλος ἐλαία»). [ΕΤΥΜΟΛ. < ήμερος + φυλλος (< φύλλον), πρβλ. πλατύ φυλλος, πυκνό φυλλος] … Dictionary of Greek
κλαδόφυλλος — η, ο (Μ κλαδόφυλλος, ον) νεοελλ. (για φυτά) αυτός που έχει σε ενιαίο στέλεχος φύλλα αντί για κλαδιά μσν. το ουδ. ως ουσ. τὸ κλαδόφυλλον κλαδιά και φύλλα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κλάδος (Ι) + φύλλος (< φύλλο), πρβλ. ακανθό φυλλος, πλατύ φυλλος] … Dictionary of Greek
κοιλόφυλλος — κοιλόφυλλος, ον (Α) αυτός που έχει κοίλα φύλλα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κοῖλος + φυλλος (< φύλλο), πρβλ. πλατύ φυλλος, πυκνό φυλλος] … Dictionary of Greek
ρυσόφυλλος — η, ο, Ν (για φυτό) αυτός που έχει ρυτιδωμένα, ζαρωμένα φύλλα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ῥυσός «ζαρωμένος, ρυτιδωμένος» + φυλλος (< φύλλον), πρβλ. πλατύ φυλλος] … Dictionary of Greek
σπαθόφυλλος — ον, Α (για φυτό) αυτός που έχει φύλλα όμοια με σπαθί. [ΕΤΥΜΟΛ. < σπάθη + φυλλος (< φύλλον), πρβλ. πλατύ φυλλος] … Dictionary of Greek
μελανόφυλλος — η, ο (Α μελανόφυλλος, και μελάμφυλλος ον) αυτός που έχει μαύρα φύλλα αρχ. 1. (για τόπο) αυτός που σκιάζεται από φύλλα 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ μελάμφυλλον το ποώδες και διακοσμητικό φυτό άκανθος. [ΕΤΥΜΟΛ. < μέλας, ανος + φύλλο (πρβλ. πλατύ… … Dictionary of Greek
φύλλο — Πεδινός οικισμός (υψόμ. 95 μ.) του νομού Καρδίτσας. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου (24 τ. χλμ.), στον οποίο ανήκει και άλλος ένας μικρότερος οικισμός, ο Αμπελώνας (υψόμ. 100 μ.). * * * το / φύλλον, ΝΜΑ 1. πεπλατυσμένη, συνήθως, πράσινη έκφυση τού… … Dictionary of Greek
