-
1 παρα-πλάζω
παρα-πλάζω (s. πλάζω), vorbeitreiben, machen, daß Einer vom rechten Wege abirrt, verschlagen; bes. von Seefahrern, ἀλλά με βορέης παρέπλαγξεν Κυϑήρων, Od. 9, 81. 19, 187; pass., παρεπλάγχϑη δέ οἱ ἄλλῃ ἰός, Il. 15, 464; übertr., παρέπλαγξεν δὲ νόημα, verwirren, Od. 20, 346; παρέπλαγξαν σοφόν, Pind. Ol. 7, 31; οὐδὲ παρεπλάγχϑη, N. 10, 6; παρεπλάγχϑην γνώμας ἀγαϑᾶς, Eur. Hipp. 240; sp. D., wie Nonn. D. 29, 55 Man. 1, 94, die es auch in intrans. Bdtg brauchen, κραδίη δὲ παραπλάζουσα μέμηνε, Nic. Ther. 757. – Selten in später Prosa, ἐξέβης τῶν χρηστῶν ἐπιτηδευμάτων καὶ παρεπλάγχϑης τῆς ὀρϑῆς ὁδοῠ, D. Hal. 11, 13.
-
2 πλάζω
πλάζω, - ομαιGrammatical information: v.Meaning: `to make devious, to repel, to dissuade from the right path, to bewilder', midd.-pass. `to become devious, to go astray, to wander about' (Il.).Derivatives: πλαγκτός `devious, mad, bewildered' (ep. poet. φ 363; Ammann Μνήμης χάριν 1, 21), Πλαγκταί f. pl. (sc. πέτραι) "the shock-rocks" (μ 61 etc.; on the meaning which is not quite clear P.-W. 20, 2193ff.); πλαγκτο-σύνη f. `wandering about' (ο 343, Nonn.; Wyss 26); πλαγκ-τύς, - ύος f. `id.' (Call.); - τήρ m. surn. of Dionysos (AP), `confuser' ('wanderer'?), - τειρα ἀτραπιτός `zodiac' (Hymn. Is.). Here also πλάγγος; s. v.Origin: IE [Indo-European]X [probably]Etymology: With πλάγξαι, πλαγκτός agree formally Lat. plānxi, plānctus (vowellength sec.); to this πλάζω as yot-present from *πλάγγ-ι̯ω against plang-ō. Further, uncertain comparisons from Alb., Celt. and Germ., for Greek without interest, in W.-Hofmann s. v. So orig. meaning `beat away', which in some places, e.g. Φ 269, and in Πλαγκταί still can be vaguely seen. The most dominant meaning `drive off etc.' has formed prob. in the very usual expressions with ἀπό and other separative expressions. -- The inner nasalisation excepted, which is to be explained either as generalized presentinfix or as onomatop. rootelement (cf. κλάζω, κλάγξαι and Schwyzer 692), agrees to this the aorist πλαγ-ῆναι; s. πλήσσω with further connections and lit., but the short α is hard to explain: secondary from * plang-?Page in Frisk: 2,548-549Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πλάζω
-
3 παραπλάζω,
παρα-πλάζω, u. παρα-πλανάω, vorbeitreiben, machen, daß einer vom rechten Wege abirrt, verschlagen; bes. von Seefahrern; übertr., παρέπλαγξεν δὲ νόημα, verwirren -
4 παραπλανάω
παρα-πλάζω, u. παρα-πλανάω, vorbeitreiben, machen, daß einer vom rechten Wege abirrt, verschlagen; bes. von Seefahrern; übertr., παρέπλαγξεν δὲ νόημα, verwirren -
5 παραπλάζω
παρα-πλάζω, aor. παρέπλαγξε, part. fem. παραπλάγξᾶσα, pass. aor. παρεπλάγχθη: cause to drift past, drive by or away from, Od. 9.81, Od. 19.187; pass., swerve away from the mark, Il. 15.464; met., confuse, perplex, Od. 20.346.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > παραπλάζω
-
6 παραπλαζω
(fut. παραπλάγξω, aor. pass. παρεπλάγχθην)1) сбивать (с дороги), уносить (прочь)(Ὀδυσῆα Μαλειῶν Hom.)
παρεπλάγχθη οἱ ἄλλῃ ἰός Hom. — стрела у него полетела в сторону2) приводить в смятение, сбивать с толку(νόημα Hom.)
ποῖ παρεπλάγχθην γνώμης ἀγαθῆς ; Eur. — куда девался мой здравый рассудок? -
7 πλήσσω
Grammatical information: v.Meaning: often (in pres. in the older language always) with prefix in diff. senses, e.g. ἐκ-, ἐπι-, κατα-, παρα-, `to strike, to slap, to thrust, to hit', pass. `to be beaten, thrust, hit, struck' ( ἐκ- πλήσσω `to startle', ἐπι- πλήσσω usu. `to criticize, to scold', παρα- πλήσσω in pass. `to become crazy' etc.).Other forms: Att. - ττω ( ἐκ-πλήγνυμαι Th.), aor. πλῆξαι (Il.), Dor. πλᾶξαι, redupl. ( ἐ-)πέπληγον (Hom.), pass. πληγῆναι (Il.), Dor. Aeol. πλᾱγῆναι, with prefix - πλᾰγῆναι (IA.), πληχθῆναι (E., late), fut. πλήξω (Il.), pass. πληγήσομαι, - πλᾰγήσομαι (Att.), perf. πέπληγα (Il.: πεπληγώς), πέπληχα (hell.), pass. πέπληγμαι (IA.),Compounds: As 1. member in governing compp., e.g. πλήξ-ιππος `flogging horses' (ep. poet.Il.).Derivatives: Several derivv. Nom. actionis: 1. πληγή, Dor. πλαγά f. `hit, wound etc.' (Il.). 2. πλήγανον βακτηρία, πληγάς δρέπανον H. 3. πλῆγ-μα n. = πληγή (S., E., Arist.), - μός m. `id.' (medic., κατά- πλήσσω LXX). 4. ἀπό-, ἔκ-, ἔμ-, ἐπί-, κατά-πληξις f. `apoplexy, concussion etc.' (IA.); πλῆξις, Dor. πλᾶξις f. `striking' (Ti. Locr.). Nom. agentis a. instr. 5. πλῆκτρον, Dor. πλᾶκτρον n. `instrument for striking, mallet' (h. Hom., Pi.). 6. πληκτήρ m. `id.' (Hdn. Gr.); πλακτήρ τὸ τοῦ ἀλεκτρυόνος πλῆκτρον H.; πλάκτωρ m. (Dor.) `striker' (AP), πλήκτης m. `id.' (Hp., Arist.), ἐπι- πλήσσω `blamer, castigator' (Gloss.), - πλήκτειρα f. `who drives on' (AP). Adj., mostly as 2. member: 7. - πληξ, e.g. παραπλήξ, - γος `stricken sideways' (ε 418), `crazy' (IA.), `paralyzed' (Hp.) with - ηγία, - ηγικός (Hp.), οἰστρο-πλήξ `stung by a gadfly' (trag.); πλήξ as simplex only as designation. of a bandage (Sor.); 8. - πληκτος, e.g. ἀπόπληκτος `stirred by strikes' with - ηξίη, - ία (IA.); 9. ἐκ-, κατα-πλαγής `startled' (Plb., Luc.). 10. πληκτικός `striking, hitting' (Pl.; Chantraine Études 134 a. 138), ἐκπληκτι-κός (Th.) a.o. Verb 11. πληκτίζομαι `to fight' (Φ 499 a.o.), most `to dally' (Ar., Herod.) with - ισμός m. (AP), prob. rather enlargement of the primary verb (cf. λακτίζω and Schwyzer 706) than from a nominal τ-deriv.Origin: IE [Indo-European] [832] *pleh₂k\/g- `beat'Etymology: With the primary yot-present πλήσσω from *πλᾱκ-ι̯ω agrees a Slav. word for `weep, lament' (prop. `beat one's breast'), e.g. OCS plačǫ (sę), Russ. pláču; to this the verbal noun Lith. plókis m. `blow, stroke'. Final media as in πλᾱγ-ά̄, πληγ-ή a.o. is also found in Germ., e.g. OE flōcan `clap approval', Goth. redupl. pret. faí-flokun ' ἐκόπτοντο', OHG fluohhon `curse' (IE * plāg-). The zero grade in πλᾰγ-ηναι (with sec. short α) is also represented in the nasalized πλάζω (with Lat. plangō); beside it with -k- Lith. plakù, plàkti `beat, chastise'. Beside these forms going back on IE * plāk-, plāg- [but not * plak-, plag-!] stand with deviating vocalism Lith. plíek-iu, -ti `beat, whip' (cross with an other verb?), Lat. plectō, - ere `punish, chastise' (ē or ĕ). -- Connection with the group of πλάξ (prop. `beat broadly'?) may be considered. Further forms w. rich lit. WP. 2, 91 ff., Pok. 832f., W.-Hofmann s. 2. plectō, Vasmer s. plákatь, Fraenkel s. plíekti 2. On the perf. πέπληγα against τύπτω, πατάξαι s. Bloch Suppl. Verba 83ff.Page in Frisk: 2,561-562Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πλήσσω
-
8 ἀμπλακίσκω
ἀμπλακίσκω (πλάζω?), praes. Theag. bei Stob. 1, 67, in dor. Form ἀμβλακίσκω ib. 1, 68; aor. ἀμπλακεῖν, ἤμπλακον, dor. ἤμβλακον, Archil. fr. 41 bei Clem. Al. Strom. VI, 738, 25; wo die erste Sylbe kurz sein soll ἀπλακών, Eur. Alc. 248; I. A. 124 (vgl. ἀπλάκημα), obwohl die mss. ἀμπλακών haben und Seidler immer ἀμπλ. schreiben will; perf. pass. ἠμπλάκηται, Aesch. Suppl. 894; fehlen, irren, τάδε, hierin, Aesch. Ag. 1185; pass. τί δ' ἠμπλάκηται ἐμοί; was für ein Fehler ist von mir begangen worden? Suppl. 894. Gew. τινός, etwas verfehlen, entbehren, ἀνορέας Pind. Ol. 8, 67 u. Tragg., wie Soph. Ant. 550; Eur. Alc. γυναικὸς ἐσϑλῆς 420. 1086; λέκτρ' ἀμπλακών Iph. A. 124; ἀμπλακὼν παρὰ ϑεοῖς Ibyc. bei Plat. Phaedr. 242 d.
См. также в других словарях:
πλάζω — (I) Α (ποιητ. τ.) 1. κάνω κάποιον να περιπλανάται, τόν εκτρέπω από τον δρόμο του και από τον σκοπό του, παραστρατίζω (α. «ἀλλά με δαίμων πλάγξ ἀπὸ Σικανίης δεῡρ ἐλθέμεν», Ομ. Οδ. β. «Σκύρου μὲν ἅμαρτεν, ἵκοντο εἰς Ἐφύραν πλαγχθέν τες», Πίνδ.) 2.… … Dictionary of Greek
