-
1 ξανθο-κόμης
ξανθο-κόμης, ὁ, mit blondem Haare, Opp. Cyn. 3, 24; ξανϑοκομᾶν Δαναῶν, Pind. N. 9, 17; Theocr. 17, 103.
-
2 ξανθοκόμης
A = ξανθόθριξ, Hes.Fr.135.5, Pi.N.9.17, Theoc.17.103 (v.l. [suff] ξανθό-κομος, as also in Opp. C.2.165,3.24).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ξανθοκόμης
-
3 ξανθοκόμης
ξανθο-κόμης, ὁ, u. ξανθό-κομος, mit blondem Haare -
4 ξανθός
Grammatical information: adj.Meaning: `yellow, goldyellow, reddish, brownish, blond', of hairs (Il.), also of other objects (posthom.); on the meaning Capelle RhM 101, 21 f.; myk. ka-sa-to als EN, vgl. Gallavotti Par. del Pass. 12, 10f.Dialectal forms: Myc. kasato as PN, cf. Gallavotti Par. del Pass. 12, 10f.Compounds: Compp., e. g. ξανθο-κόμης (- ος) `blondhaired' (Hes., Pi.), ἐπί-ξανθος `almost yellow, yellowish' (X., Thphr.; Strömberg Prefix Studies 105) beside ἐπι-ξανθίζομαι `become yellowish, brornish' (Pherecr.).Derivatives: 1. Ξάνθος m. name of a river, a town, a person, a horse (Il., with opposit. accent); 2. ξάνθη f. name of a yellow stone (Thphr.); 3. ξάνθιον n. name of a plant, which was used to make hairs blond (Dsc., Gal.; Strömberg Pfl.namen 23); 4. ξανθότης, - ητος f. `yellow colour, blindness' (Str.); 5. Denomin. verbs: a. ξανθίζω 'make, be ξ.' (Com., LXX) with ξάνθ-ισις, - ισμός `yellow coloured' (medic.), ξανθίσματα ( κόμης, χαίτης) `blond curls' (E. Fr. 322, AP) ; b. ξανθόομαι, - όω 'besome, paint ξ.' (Dsc.) with ξάνθωσις (Ps.-Democr. Alch.); c. ξανθύνομαι `id.' (Thphr.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Unexplained. On the proposed, in any case very remote cognateship with Lat. cānus `grey(white)' s. W.-Hofmann s.v., also WP. 1, 358, Pok. 533. Little value has the comparison with Etr. zamθic supposedly `of gold' (Brandenstein P.-W. 7 n, 1919), with which Heubeck Würzb. Jb. 4, 202 wants to draw also Σκάμανδρος. -- Cf. ξουθός. The word may be Pre-Greek.Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ξανθός
См. также в других словарях:
οπισθοκόμης — ὀπισθοκόμης, ου, ὁ (Α) οπισθόκομος. [ΕΤΥΜΟΛ. < οπισθ(ο) * + κόμης (< κόμη), πρβλ. ξανθο κόμης] … Dictionary of Greek
πυρροκόμης — ὁ, Α ο πυρρότριχος. [ΕΤΥΜΟΛ. < πυρρός «ερυθρός, κοκκινωπός» + κόμης (< κόμη), πρβλ. ξανθο κόμης] … Dictionary of Greek
φριξοκόμης — ὁ, Α (ποιητ. τ.) φριξόθριξ. [ΕΤΥΜΟΛ. < φριξός «ανορθωμένος» + κόμης (< κόμη), πρβλ. ξανθο κόμης] … Dictionary of Greek
χρυσοκόμης — ο, ΝΜΑ, και δωρ. τ. χρυσεοκόμας, και χρυσεοκόμης, Α χρυσομάλλης («χρυσοκόμης Ἔρως», Ανακρ.) αρχ. 1. αυτός που φέρει στα μαλλιά του χρυσά κοσμήματα 2. ως κύριο όν. Χρυσοκόμης ο Απόλλων. [ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο) * / χρυσεο + κόμης (< κόμη), πρβλ.… … Dictionary of Greek
άχυρο — Τα ξερά στελέχη που απομένουν μετά το αλώνισμα των δημητριακών και ειδικότερα του σιταριού. Στη γεωργία, τα ά. του σιταριού και του αραβοσίτου θεωρούνται κατάλληλα για τον σχηματισμό της στρωμνής των οικόσιτων ζώων, ενώ αντίθετα τα ά. της κριθής… … Dictionary of Greek
