μονιός

См. также в других словарях:

• μονιός — μονιός, ιόν (ΑΜ,Α ιων. τ. μούνιος, ιον) [μόνος] 1. (για τα αρσενικά ζώα) αυτός που έχει αποχωριστεί από την αγέλη, απομονωμένος, μόνος 2. άγριος, θηριώδης 3. το αρσ. ως ουσ. ὁ μονιός ο αγριόχοιρος, ο οποίος ζει μόνος του …   Dictionary of Greek

• μονιός — solitary masc/fem nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• μόνιος — α ο (Μ μόνιος, α, ο) [μόνος] μόνος («και μόνιος και ολομόναχος με λογισμό πορπάτει», Ερωτόκρ.) …   Dictionary of Greek

• μονιόν — μονιός solitary masc/fem acc sg μονιός solitary neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• μονιοί — μονιός solitary masc/fem nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• μονιοῦ — μονιός solitary masc/fem/neut gen sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• μονιούς — μονιός solitary masc/fem acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• μονιῷ — μονιός solitary masc/fem/neut dat sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• дивии — (56) пр. 1. Дикий, находящийся в естественном, природном состоянии. || Не прирученный, живущий на воле (о животных, птицах): звериѥ же дивіи скрьжтахѹ на нь зѹбы своими. ПрЛ XIII, 64а; и дивьихъ ѡселъ и вельблѹдъ ˫ади ѿвергошасѩ. (ἀγρίων) ГА… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• μόνος — η, ο (ΑΜ μόνος, η, ον, Α επικ. και ιων. τ. μοῡνος, η, ον, δωρ. τ. μῶνος, η, ον) 1. αυτός που υπάρχει ή γίνεται χωριστά από άλλους, χωρισμένος από άλλους, μοναχός (α. «θα πάω μόνη διακοπές» β. «μοῡνος ἐὼν πολέσιν μετὰ Καδμείοισιν», Ομ. Ιλ.) 2.… …   Dictionary of Greek

• иног — гриф , цслав., др. русск. иногъ, ногъ, также ногуи γρύψ (часто в ХIV в.; см. Срезн. II, 462, чеш. noh, польск. nog. Из праслав. *jьnogъ с *ino ; связано чередованием с лат. ūnus из *oinos, греч. οἰνή одно очко на игральной кости , гот. ains; букв …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера