-
1 μινυώριος
A short-lived,τέκνα AP9.362.26
:—also [suff] μῐνῠ-ωρος, ον, ib.7.481 (Philet.), Tryph.646, cf. Musae.305.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μινυώριος
-
2 μινύθω
Grammatical information: v.Meaning: `lessen, curtail', also trans. `reduce' (Il.).Other forms: μινυνθάνω PMich.); ipf. - ύθεσκον ( ἐμινύθει Hp.), fut. μινυθήσω, aor. - ῆσαι, perf. μεμινύθηκα (Hp.).Derivatives: Medical terms: μινύθ-ησις f. `waning', - ήματα pl. `what is lessening, dying members', - ώθης `weak, lessening' (Hp.; on the verbal derivation Chantraine Form. 431), - ικός `diminishing' (Cael. Aur.). -- Besides μίνυνθα adv. `(only) a short time' with μινυνθάδιος `lasting a short time' (Il.).Etymology: Built after the synonym φθινύθω, either from a νυ-present (: Lat. minu-ō, *φθίνϜ-ω) or from an adj. *μινύς ( βαρύθω: βαρύς), which seems preserved as 1. member in a few though late and rarely attested compp.: μινύ-ωρος, - ώριος `living a short time' (AP), μινύ-ζηον ὀλιγό-βιον H. Also in μίνυνθα one has supposed the same adj., i. e. in the acc. *μινύν (with - θα after the opposite δηθά a.o.) Osthoff MU 6, 232ff.; slight objections by Wackernagel Gött. Nachr. 1914, 106 = Kl. Schr. 2, 1163). An IE adj. * minu-s is also supposed by Lat. minu-ō, prob. also by minus (second. s-stem) and is assumed also for Celtic and Germanic. If we detract a suffixal - nu-, we can connect μείων etc. (s.v.). On a possible confusion with μάνυ, μανός `thin' s. Wackernagel Festgabe II. Jacobi [1926] 3 (= Kl. Schr. 1, 419); on μινύθω s. also Schwyzer 697, Chantraine Gramm. hom. 1, 326 f. More details in WP. 2, 242, Pok. 711, W.-Hofmann s. minor.Page in Frisk: 2,242Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μινύθω
См. также в других словарях:
μινύθω — (Α) (μόνο στον ενεστ. και στον ιων. πρτ. μινύθεσκον) 1. καθιστώ κάτι μικρότερο, περικόπτω («Ζεὺς δ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε», Ομ. Ιλ.) 2. ελαττώνω κατά τον αριθμό 3. γίνομαι μικρότερος, ελαττώνομαι («μινύθῃ δὲ τε ἔργον», Ησίοδ.) 4.… … Dictionary of Greek
μινύωρος — μινύωρος, ον (Α) μινυώριος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μινυ τού μινύθω* «περικόπτω, ελαττώνω» + ωρος (< ὥρα), πρβλ. ολιγό ωρος] … Dictionary of Greek
