-
1 μηρός
Grammatical information: m.Meaning: `the upper fleshy part of the shank, shank' (Il.; on the meaning cf. the discussion by Meuli Phyllobolia [Festschr. v. d. Mühll 1946] 215ff.; to this Frisk in AmJPh 71, 89f.).Compounds: Few compp. like μηρο-τραφής `with fleshy schanks' (Str., AP), σύμ-μηρος `with the thights closed' (Hp.).Derivatives: μηρία n. pl. (- ίον sg. Posidon.) `thigh-bones' (Il.); μηρ-ιαῖος `belonging to the shanks' (X.; like νωτ-ιαῖος etc., Chantraine Form. 49); μηρίζω `strike on the thigh' (D. L.; after γαστρίζω), but δια-μηρίζω `hold the thighs separated' with - ισμός (Ar., Zeno), also κατα- μηρός `id.' (Suid.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The old collective plur. μῆρα (Schwyzer 581, Schw.-Debrunner 37) can be identified with Lat. membra n. pl. `bodyparts' (Bezzenberger BB 1, 340 f.); basis then * mēms-r-ā. A nasalless form * mēs-r- however is as for OIr. mīr `piece, bite' also possible and phonetically rather to be preferred (cf. Schwyzer 282). The phonetically reminding Slav. word, e.g. Russ. myazdrá `fleshy side of the skin' is both in meaning and in form difficult to connect, s. Vasmer s. v. The basis would have been a word for `flesh', IE * mēms(-o)- n. in Skt. māṃsá-, Goth. mimz etc.; besides with loss od the nasals (as in the word for `moon'; s. 2. μήν) IE * mēs- n. in Skt. mā́s-. -- (Not here μῆνιγξ (s. v.). -- Further forms in W.-Hofmann s. membrum; also WP. 2, 262 and Pok. 725. Older lit. in Bq.Page in Frisk: 2,230-231Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μηρός
См. также в других словарях:
-ιαίος — παραγωγική κατάλ. πολλών επιθ. τής αρχ. ελλ. με ευρεία χρήση και στη νέα ελλ. Δημιουργήθηκε από τη σύναψη τής κατάλ. αιος* με ι , το οποίο εμφανίζουν ορισμένες λ. στο θέμα τους (πρβλ. γων ι αίος, ημιωβολ ι αίος, οργυ ι αίος, ραχ ι αίος, σταδ ι… … Dictionary of Greek
λεοντιαίος — λεοντιαῑος, αία, ον (Α) αυτός που μοιάζει με λιοντάρι. [ΕΤΥΜΟΛ. < λέων, οντος + επίθημα ιαῖος (πρβλ. μηρ ιαίος, νωτ ιαίος)] … Dictionary of Greek
κολοσσιαίος — και κολοσσαίος, α, ο (Α κολοσσιαῑος, αία, ον) αυτός που έχει το μέγεθος κολοσσού, υπερμεγέθης, πελώριος («κολοσσιαῑον ἀνδριάντα ἐπίχρυσον», Φίλ.) νεοελλ. πολύ μεγάλος («κολοσσιαία δύναμη»). [ΕΤΥΜΟΛ. < κολοσσός + επίθημα αῖος / ιαῖος (πρβλ. πηγ … Dictionary of Greek
ονυχιαίος — α, ο (Μ ὀνυχιαῑος, α, ον) 1. αυτός που έχει τις διαστάσεις ενός νυχιού, ελάχιστος 2. (κατ επέκτ.) (για πρόσ.) ανάξιος λόγου, ασήμαντος, τιποτένιος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνυξ, υχος (Ι) + κατάλ. ιαῖος (πρβλ. μηρ ιαίος)] … Dictionary of Greek
